CIT - skutków podatkowych ?zwrotu bonów za zwrotem ceny? oraz obowiązkowego odkupu bonów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.06.2010 r. (data wpływu 02.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, uzupełnionym pismem z dnia 24.08.2010 r. (data nadania 24.08.2010 r., data wpływu 27.08.2010 r.) na wezwanie z dnia 16.08.2010 r. znak IPPP2-443-471/10-2/KG, IPPB5/423-405/10-2/AJ w zakresie:

• określenia momentu rozpoznania przychodów - jest nieprawidłowe,

• skutków podatkowych ?zwrotu bonów za zwrotem ceny? oraz obowiązkowego odkupu bonów - jest nieprawidłowe,

• kwalifikacji prawnopodatkowej i metodologii rozpoznania kosztów wynagrodzenia dla Partnerów (w pozostałych przypadkach) ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością Wnioskodawcy w zakresie bonów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. rozważa wprowadzenie bonów (zwane dalej bonami), które uprawniać będą pracowników i zleceniobiorców (zwani dalej ?Pracownikami? lub ?Beneficjentami?) podmiotów nabywających przedmiotowe bony (zwani dalej ?Klientami? lub ?Pracodawcami?) do otrzymania określonych świadczeń od podmiotów trzecich (zwani dalej ?Partnerami? lub ?Wykonawcami?), takich jak: usługi fryzjerskie, kosmetyczne, spa, kursy nauki (do około 20 różnych usług). Bony mają pełnić funkcję znaku legitymacyjnego uprawniającego do otrzymania powołanych świadczeń, przy czym mogą one opiewać na określone kwoty pieniędzy, lecz jednocześnie mogą być ograniczone, co do świadczeń uzyskanych w zamian: na wybrane przez Kontrahenta, a nie na wszelkie objęte programem (zakresem usług Partnerów). Nie zawsze będzie to pełen zakres świadczeń oferowanych w ramach programu bonów, lecz Kontrahent będzie mógł wybrać, jaki zakres świadczeń objęty będzie bonami wydawanymi zatrudnionym przez niego Beneficjentom. Zawsze zatem występować będzie nominał pieniężny na bonie, lecz mogą to być różne wartości. Nie będzie jednak możliwe wydanie reszty z bonu, choć będzie można dopłacić różnice do wartości świadczenia przekraczającego wartość realizowanego bonu. Sam znak bonu będzie przy tym niewymienialny na inne tego rodzaju znaki. Na znaku bonu poza wartością znajdować się będzie nr seryjny i ewentualnie kod kreskowy. Na bonie może znajdować się lista usług (haseł), na jakie bon opiewa, która może mieć różną (krótszą lub dłuższa) formę, w zależności od zamówienia Kontrahenta. Mogą być również wypisane na bonie podmioty akceptujące dany bon, jak też określenie zasięgu terytorialnego, w którym może być one zrealizowany. Przedmiotowe bony co do zasady posiadać mają datę ważności i Spółka liczy się z sytuacją, iż pewna ich część pozostanie nie wykorzystana przed upływem tego terminu. Nie wyklucza się sytuacji, w której nie będzie jednak takiej daty.

Stanowi on tylko maksymalną wartość usług nabywanych przez Pracowników od Partnerów. Spółka będzie bowiem zarabiać na sprzedaży bonów poniżej ich wartości nominalnej i na tym, że finansowanie usług przez Spółkę (zapłata Partnerom) będzie albo niższa od ceny sprzedaży Pracodawcom, albo co najwyżej (jako cena brutto) równa tej cenie. Przykładowo, jeżeli bon będzie miał wartość nominalną 100 zł, to Spółka może go sprzedawać za 90 zł, a cena brutto uiszczana Partnerowi za realizację tego bonu (po udzielonym przez niego zatem rabacie), równa może być 90 zł, ale może być też mniejsza, np. 70 zł. Partnerzy zamierzają wystawiać faktury na podatnika po wykonaniu świadczeń na rzecz Beneficjentów. Niektórzy Partnerzy wystawiają jednak wyłącznie noty obciążeniowe a paragony fiskalne wydają Pracownikom za wykonane świadczenie. Spółka dopuszcza sytuację, iż niektóre bony zostaną utracone i nie będą wykorzystane. Nie wyklucza się również, że niektórzy kontrahenci będą mieli prawo, w ramach zawartej umowy, do zwrotu niewykorzystanych bonów za zwrotem wartości nominalnej bonu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisane świadczenia Wnioskodawcy są opodatkowane podatkiem od towarów i usług ...
2. Jak rozpoznać przychody i koszty uzyskania przychodu w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku ...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ? w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przychodami, z zastrzeżeniem są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe - przy czym zgodnie z ust. 3 i 3a tego artykułu za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jednocześnie ust. 3e tego artykułu zaznacza, iż w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Przychód Spółki z tytułu sprzedaży bonów niewątpliwie będzie przychodem związanym z działalnością gospodarczą i powstanie on w miesiącu emisji bonu.

Problemem jest natomiast określenie momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu ponoszonych przez Spółkę. Kosztami tymi będą oczywiście wydatki na zapłatę na rzecz Partnerów. Zwrócić uwagę jednak należy na fakt, iż zapłata ta następować będzie w każdym wypadku później niż uzyskanie przychodu. Niekiedy, jak w przypadku bonów utraconych lub przeterminowanych koszt ten w ogóle nie zostanie poniesiony. W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. w pierwszej kolejności dokonać należy prawidłowej klasyfikacji danego kosztu uzyskania przychodu w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., tj. czy jest to koszt pośredni, czy bezpośredni - tym bardziej, że rozpoznaje się je w różnych momentach. Zgodnie bowiem z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Mimo że Ustawodawca nie definiuje kosztów bezpośrednich, czy też kosztów pozostałych, w piśmiennictwie taki podział jest od dawna znany, co więcej, do tej pory również ustalano moment zaliczania wydatków do kosztów podatkowych uwzględniając podział na koszty bezpośrednie i pośrednie. Termin zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzależniony jest od zakwalifikowania wydatku do kosztów bezpośrednich lub pośrednich. Jak już zostało wspomniane, Ustawodawca nie zawarł w ustawie pojęcia kosztów bezpośrednich i pośrednich, nie wskazał również na kryteria pozwalające na takie zakwalifikowanie, najprawdopodobniej uznając, że orzecznictwo i piśmiennictwo w tym zakresie są wystarczające.

Koszty bezpośrednie są to te koszty, które w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. określone są jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Do kosztów bezpośrednich będzie można zaliczyć koszty, które w sposób bezpośredni biorą udział w generowaniu przychodu, np. koszty zużytych do produkcji materiałów.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w pkt 1 albo pkt 2, są z kolei potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Koszty pośrednie, które co prawda służą uzyskaniu przychodu, ale nie jest możliwe przypisanie ich do konkretnego przychodu, to wszelkie koszty związane z funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego, np. koszty ubezpieczenia, koszty prenumeraty czasopism fachowych, koszty doradztwa, wydatki na stale opłaty (np. energia elektryczna), koszty remontów, koszty amortyzacji. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W sytuacji faktycznej będącej przedmiotem niniejszego wniosku Spółka będzie ponosić wydatki na wynagrodzenie partnerów po wykonaniu przez nich usług. Wydatki te poprzez ewidencje bonów będą wprost związane z przychodem osiąganym ze sprzedaży tych bonów. Wynika to ze stanu faktycznego, gdyż aby osiągnąć przychód ze sprzedaży bonów, przynajmniej w jakiejś części koniecznym jest poniesienie kosztów na sfinansowanie usług Partnerów. Bezwzględnie zatem koszt ten należy rozpoznać jako koszt bezpośredni.

Biorąc pod uwagę powyżej opisane zasady Spółka te koszty będzie musiała rozpoznawać w sposób następujący:

1. jeżeli Spółka otrzyma fakturę lub inny dokument potwierdzający ten wydatek w roku osiągnięcia przychodu ze sprzedaży bonów, to wówczas dniem poniesienia kosztu będzie dzień zaksięgowania przez Spółkę tych dokumentów,
2. jeżeli Spółka poniesienie ten wydatek po roku osiągnięcia przychodu ze sprzedaży bonów, ale przed sporządzeniem sprawozdania finansowego lub przed złożeniem zeznania, to wówczas koszty te są potrącalne w roku osiągnięcia przychodu,
3. jeżeli jednak ten wydatek został poniesiony już po wskazanych w poprzednim punkcie momentach, to wówczas są to koszty roku poniesienia tych wydatków.
   
   

Jak wynika zatem z powyższego Ustawodawca przewidział tego rodzaju sytuacje i otrzymanie bonu od Partnera ma znaczenie tylko o tyle, o ile związane jest z zapłatą za jego usługi wykonane na rzecz Beneficjentów. Pamiętać bowiem należy, iż kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie rzeczywiście poniesione wydatki. Data zatem sprzedaży bonu, jak i jego ważność, nie mają znaczenia.

Biorąc pod uwagę opisany wcześniej charakter prawny bonów, jak również momenty powstania tak obowiązku podatkowego, jak i przychodu przez Spółkę i Beneficjentów, zauważyć należy, iż zdarzenia te oderwane są zupełnie od daty ważności bonu.

Przykładowo jeżeli Spółka sprzeda w styczniu bon ważny do czerwca, który Pracownik w kwietniu utraci, to i tak przychód Podatnika powstanie w styczniu, a jedynie Spółka nigdy nie poniesienie kosztu uzyskania tego przychodu, bo nie będzie musiała sfinansować u Partnera usługi, która nigdy nie zostanie wykonana. Zwrot bonów za zwrotem ceny wpływać powinien na korektę przychodu osiągniętego z ich sprzedaży. Jeżeli jednak w umowach z Klientami znajdzie się obowiązek odkupu, a nie prawo zwrotu, to w takim przypadku Spółka nie będzie musiała korygować przychodu, bo go osiągnęła, a jedynie dla zachowania jego źródła (koszt pośredni) będzie musiała dokonać wydatku na odkup bonów. Moment rozpoznania tych kosztów trzeba będzie rozpoznać według reguły określonej w art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej także: updop), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na mocy ust. 3 powołanego artykułu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepisy ww. ustawy nie zawierają więc definicji przychodu. W odniesieniu do przychodów Ustawodawca zastosował technikę ustawodawczą polegającą na wymienieniu przykładowych kategorii pożytków, których otrzymanie implikuje powstanie przychodu podatkowego (art. 12 ust. 1 pkt 1-10 updop) pozostawiając katalog przysporzeń kreujących powstanie przychodu w rozumieniu ustawy otwartym. Jednocześnie Prawodawca ustanowił w art. 12 ust. 4 powołanej ustawy zamknięty katalog kategorii przychodów wyłączonych z opodatkowania. A contrario wszystkie inne przysporzenia majątkowe (zwiększające aktywa lub zmniejszające pasywa spółki) niż wymienione w art. 12 ust. 4 updop należy uznać za przychód skutkujący powstaniem obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 cytowanej ustawy do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego przychodem Wnioskodawcy będzie kwota należna Wnioskodawcy od ?Pracodawców? z tytułu zbycia bonów (o charakterze znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru określonego świadczenia, zastępującego środek płatniczy), mniejsza od wartości nominalnej bonu. Przychód ten staje się definitywnie należny (w rozumieniu art. 12 ust. 3 updop) dopiero w momencie realizacji bonu lub w momencie upływu terminu jego ważności.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez Ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a omawianej ustawy. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W omawianym przypadku nie zachodzi żadna z sytuacji wymienionych w art. 12 ust. 3a updop, gdyż bon nie jest ani rzeczą, ani prawem majątkowym, ani usługą. Bon ten jest substytutem pieniądza i umożliwia jedynie dokonanie zapłaty za świadczenia zrealizowane w przyszłości.

W konsekwencji należy uznać, iż przysporzenia z tytułu zbycia bonów (na moment ich zbycia) są wyłączone z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 updop, zgodnie z którym pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (?) nie zalicza się do przychodów.

Łączna subsumcja powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż za przychód należy uznać każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, definitywnym, bezzwrotnym.

Przy czym w przypadku przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej już sam fakt, że przychód staje się należny powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle powyższego, w przypadku opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, przychód Wnioskodawcy należy rozpoznać w dacie realizacji bonu lub (gdy nie zostanie zrealizowany) w dacie upływu terminu jego ważności.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód Spółki z tytułu sprzedaży bonów powstanie w miesiącu emisji bonu, należy uznać za nieprawidłowe.

Analizując natomiast kwestię określenia momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów należy stwierdzić, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyróżnia dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Stwierdzić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztów 'bezpośrednio związanych z przychodami' oraz kosztów 'innych niż bezpośrednio związanych z przychodami' - brak takiej definicji legalnej wytłumaczyć należy nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie ten sam koszt może w danych warunkach pozostawać w bezpośrednim, zaś w innych jedynie w ?pośrednim? związku z przychodem. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana in concreto, w każdym indywidualnym przypadku.

W ocenie tut. Organu podatkowego koszty bezpośrednio związane z przychodami są to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, a także koszty związane z konkretnymi transakcjami realizowanymi w ramach tej działalności. Przepisy analizowanej ustawy nie zawierają kryteriów jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do ww. kategorii kosztów. Klasyfikowanie kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinno odbywać się jednakże za każdym razem z uwzględnieniem indywidualnych cech działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Na koszty bezpośrednio związane z przychodem składają się zatem wszystkie koszty, które w sposób bezpośredni wpłynęły na przychód. W różnych jednostkach koszty te będą inne, w zależności od specyfiki działalności danej firmy. Przykładowo w jednostkach handlowych będzie to m.in. wartość sprzedanych towarów, odnoszona z chwilą sprzedaży na koszt sprzedanych towarów, a także koszt przeprowadzenia danej transakcji (np. prowizje od sprzedaży).

W świetle powyższego należy uznać, iż koszty wynagrodzenia dla Partnerów jako bezpośrednio związane z realizacją bonów należy zakwalifikować do kategorii kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast na mocy art. 15 ust. 4c updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym, przedmiotowe koszty należy zakwalifikować do bezpośrednio związanych z przychodami, a w rezultacie koszty będą rozpoznawane w sposób następujący:

1. jeżeli Spółka otrzyma fakturę lub inny dokument potwierdzający ten wydatek w roku osiągnięcia przychodu ze sprzedaży bonów, to wówczas dniem poniesienia kosztu będzie dzień zaksięgowania przez Spółkę tych dokumentów,
2. jeżeli Spółka poniesienie ten wydatek po roku osiągnięcia przychodu ze sprzedaży bonów, ale przed sporządzeniem sprawozdania finansowego lub przed złożeniem zeznania, to wówczas koszty te są potrącalne w roku osiągnięcia przychodu,
3. jeżeli jednak ten wydatek został poniesiony już po wskazanych w poprzednim punkcie momentach, to wówczas są to koszty roku poniesienia tych wydatków

należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy dodać (biorąc pod uwagę interpretację przepisów prawa podatkowego dokonaną powyżej przez tut. Organ podatkowy w zakresie metodologii rozpoznania przychodu), iż klauzula umowna przewidująca obowiązek odkupu niezrealizowanych (utraconych) bonów nie będzie implikowała skutków podatkowych po stronie kosztowej. Nie powstanie w tym przypadku ani przychód, ani koszt uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku, który Wnioskodawca określa jako ?zwrot bonów za zwrotem ceny? i gdy upływ terminu ważności bonu upłynie przed jego zwrotem będzie konieczne rozpoznanie przychodu w momencie upływu terminu ważności bonu oraz dokonanie korekty przychodu w dacie zwrotu bonów.

Wynika to z konstrukcji zastosowanej przez Ustawodawcę w art. 12 ust. 3 updop nakazującej wyłączenie z przychodów wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP2-443-471/10-7/KG, interpretacja indywidualna