Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych bieżącego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2010 r. (data wpływu 16.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• możliwości i metodologii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanych budynków - jest prawidłowe,

• kwalifikacji prawnopodatkowej wartości likwidowanych budynków jako strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanych budynków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o. - dalej również: Spółka) jest spółką deweloperską wchodzącą w skład Grupy. Specjalizuje się w usługach deweloperskich oraz zarządzaniu nieruchomościami. m.in. wyszukuje kupuje nieruchomości, na których później powstają obiekty handlowe wnioskującej spółki. W październiku 2008 r. Spółka zaangażowała się w nowe przedsięwzięcie inwestycyjne dokonując zakupu nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami. Nieruchomość jest położona w strefie pośredniej ochrony konserwatorskiej. W jej skład weszły 4 budynki w tym: 1 duży obiekt murowany o powierzchni ponad 1 000 m², 2 mniejsze budynki drewniane oraz jeden budynek gospodarczy.

Na cenę przedmiotowej nieruchomości złożyła się cena gruntu oraz 4 budynków, których wartość została wyceniona odrębnie przez rzeczoznawcę na podstawie operatu szacunkowego. Budynki te nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż ich stan i pierwotne przeznaczenie nie spełniały kryteriów kompletności i zdatności do użytku. Na chwilę obecną Spółka dokonuje adaptacji największego budynku murowanego, w którym powstanie supermarket spożywczy prowadzony przez inny podmiot gospodarczy, którego otwarcie planowane jest na koniec października br. Ponadto Spółka otrzymała stosowne pozwolenia konserwatora zabytków na rozbiórkę jednego z obiektów drewnianych na miejscu którego powstanie nowy obiekt o tej samej powierzchni nawiązujący swoim wyglądem do zlikwidowanego z przeznaczeniem usługowym. W stosunku do drugiego podobnego obiektu drewnianego trwa uzyskiwanie stosownych pozwoleń na jego rozbiórkę i budowę na jego miejscu nowego budynku o również przeznaczeniu usługowo-handlowym.

Wskazać przy tym należy, że jeden z budynków spełniający pierwotnie funkcje gospodarcze został już rozebrany z uwagi jego stan techniczny oraz brak przydatności do celów prowadzonej działalności gospodarczej, zaś spółka nie planuje powstania na jego miejscu żadnego nowego obiektu. Dodatkowo prowadzone są prace związane z przystosowaniem obiektów do prowadzenia działalności gospodarczej takie jak: budowa nowych przyłączy, ciągów pieszych, miejsc parkingowych oraz pozostałej infrastruktury towarzyszącej powstawaniu tego typu obiektów handlowych.

W związku zrealizowaną inwestycją Spółka ma zamiar zaliczyć w poczet bieżących kosztów podatkowych wydatki związane z likwidacją trzech obiektów w wysokości równej nieumorzonej ich wartości - co w przypadku Wnioskodawcy jest równe wartości ich nabycia. Jak wyżej zaznaczono Spółka ze względu na powszechnie przyjęte zasady prowadzenia procesu inwestycyjnego przedmiotowych budynków nie przyjęła formalnie do ewidencji środków trwałych. Nabyte wraz z gruntem budynki jako pozostające w ewidencji inwestycji rozpoczętych nie były amortyzowane z uwagi na niespełnienie ustawowej definicji środka trwałego, zatem spółka ma zamiar odnieść w koszty bieżące nieumorzoną wartość początkową tych obiektów równą ich wartości nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych bieżącego okresu wartości poszczególnych likwidowanych budynków w wysokości równej wartości ich nabycia ...

Zdaniem Wnioskodawcy na tak postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Do przyjęcia takiego stanowiska uprawnia Spółkę nie tylko wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej pdop) ale także stanowisko organów podatkowych wyrażane w interpretacjach dotyczących problematyki będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Dla prawidłowej oceny stanu prawnego niniejszej sprawy należy w pierwszej kolejności odnieść się do poszczególnych budynków wzniesionych na przedmiotowej nieruchomości gruntowej. W ocenie wnioskującej Spółki status prawny największego z obiektów w którym ma powstać supermarket nie budzi wątpliwości. Poniesione na jego powstanie nakłady zwiększą wartość początkową nowego obiektu od której Spółka będzie naliczała odpisy amortyzacyjne. Problematyczne jest natomiast rozliczenie pozostałych trzech obiektów, które zostały lub zostaną w najbliższej przyszłości fizycznie zlikwidowane.

W ocenie wnioskującej spółki nieumorzona wartość likwidowanych budynków nie zwiększa kosztu wytworzenia nowego budynku. Wartość ta powinna być ujęta bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu ich uzyskania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Niewątpliwie Spółka nabyła grunt wraz z nieruchomościami w celu uzyskania przychodów. Spółka zaliczając wydatki z tytułu nabycia pozostałych obiektów do kosztów uzyskania przychodów, działa w celu uzyskana przychodów. W miejscu likwidowanych obiektów powstaną zupełnie nowe, nowoczesne obiekty o charakterze handlowo - usługowym nawiązujące architektonicznie do zlikwidowanych (wymóg konserwatora zabytków).

Przyjęcie innego rozwiązania, w którym Spółka musiałaby powiększyć wartość nowopowstałego środka trwałego o wartość zlikwidowanego obiektu doprowadziłaby do sytuacji, w której spółka zmuszona by była do naliczania odpisów amortyzacyjnych od wartości nieistniejących obiektów. O ile można sobie wyobrazić taką sytuację w odniesieniu do obiektów powstających na miejscu już zlikwidowanych, to w jaki sposób rozliczyć wartość budynku wyburzonego na miejscu którego nie jest planowane powstanie nowego budynku ... Innymi słowy Spółka w omawianym przypadku nie miałaby możliwości zaliczeniu wskazanego budynku w koszty, ponieważ nie zwiększył on wartości żadnego środka trwałego. Tymczasem, jak wskazano wyżej, jego nabycie nastąpiło w celu uzyskania przychodów, zaś możliwość zaliczenia nieumorzonej wartości likwidowanego obiektu nie została ujęta w negatywnym katalogu art. 16 ustawy o pdop.

Jest rzeczą oczywistą, że w działalności Spółki polegającej na wyszukiwaniu atrakcyjnych gruntów pod kątem przyszłych inwestycji kluczową jest lokalizacja gruntu, a nie znajdujące się na tym gruncie obiekty, które pomimo, że podnoszą wartość nabywanej nieruchomości to z reguły nie mają one dla Spółki przydatności pod kątem planowanych na tym gruncie inwestycji. Co więcej, generują po stronie Spółki konieczność poniesienia dodatkowych nakładów związanych bądź z adaptacją danego lokalu do potrzeb Spółki (jak ma to miejsce w przypadku adaptacji budynku pod supermarket) bądź konieczność ponoszenia nakładów związanych z fizyczną likwidacją obiektu.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Warunkiem koniecznym jest, aby taka likwidacja nie następowała w związku ze zmianą rodzaju działalności, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.

W obecnym stanie prawnym nie ma uzasadnienia do rozliczania nieumorzonej wartości zlikwidowanego budynku poprzez amortyzację wybudowanego w jego miejsce nowego obiektu. Nieumorzona wartość ww. budynku może zostać ujęta bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, z uwzględnieniem jednakże regulacji zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP.

Spółka wskazała, iż Minister Finansów (zmieniając z urzędu interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) w interpretacji indywidualnej z 18 sierpnia 2009 r., Nr DD6/033-46/MDA/PK-8/2009 stwierdził, że:

?(...) stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej jest nieprawidłowe w zakresie dotyczącym wyeliminowania z kosztów podatkowych nieumorzonej części wartości początkowej likwidowanych środków trwałych. Poniesione wydatki na nabycie tych środków trwałych, odpowiadające nieumorzonej ich wartości, powinny być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Nie ma bowiem uzasadnienia do dalszej amortyzacji środka trwałego po jego fizycznej likwidacji. Obowiązujące przepisy nie dają podstawy do rozliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego poprzez amortyzację innego środka trwałego. Z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika wprost, iż nie uważa się za koszty podatkowe strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność na skutek zmiany rodzaju działalności. A zatem - jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - jeżeli likwidacja środka trwałego nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności, strata z tego tytułu, w wysokości nieumorzonej wartości środka trwałego, powinna stanowić bezpośrednio i jednorazowo koszt uzyskania przychodów (...)?. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 19 stycznia 2010 r., Nr ITPB1/415-824b/09/DP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 października 2009 r., Nr IPPB1/415-684/09-2/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 16 października 2009 r. Nr ILPB1/415-823/09-4/IM oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 sierpnia 2009 r., Nr IBPBI/1/415-444/09/ZK.

W opinii Spółki, pomimo, że wskazane wyżej interpretacje odnoszą się do budynków będących środkami trwałymi to jednak zawarte w nich tezy są aktualne w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku. Reasumując Spółka uważa, że straty z tytułu likwidacji przedmiotowych budynków, spowodowane zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności, mogą być uznane jednorazowo za koszty uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tych budynków stanowiącej wartość ich nabycia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ? dalej także ?updop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Natomiast z art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że środkami trwałymi są między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Zgodnie z art. 15 ust.

6 tejże ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a ? 16m, z uwzględnieniem art. 16. Podkreślić przy tym należy, iż każdy koszt należy indywidualnie oceniać pod kątem spełnienia ustawowych przesłanek określonych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zatem aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• ma charakter definitywny (bezzwrotny),

• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Nie ulega wątpliwości, iż w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego zakup przedmiotowej nieruchomości zabudowanej został dokonany w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i w celu osiągnięcia przychodów (przedmiotowe nabycie ma także charakter definitywny).

Jednakże w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 updop jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Stosownie do treści art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,

• w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.
  
  

Łączna subsumcja powołanych przepisów art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 updop (a także posiłkowo ust. 13 tego artykułu) nie pozostawia wątpliwości, iż w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego wartość nabytego ?największego budynku murowanego?, który podlega adaptacji do celów prowadzenia działalności w zakresie supermarketu spożywczego będzie elementem wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, podlegającego amortyzacji. Wartość ta będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jedynie w sposób określony w art. 15 ust. 6 updop.

Wartość pozostałych budynków prawidłowo została przez Wnioskodawcę zakwalifikowana jako inwestycje w rozumieniu art. 3 ust. pkt 17 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze zm.) ? pod tym pojęciem dla celów rachunkowych ustawodawca nakazuje rozumieć aktywa posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. W przypadku zakładów ubezpieczeń przez inwestycje rozumie się lokaty.

Dla celów podatkowych wartość inwestycji w rozumieniu ustawy o rachunkowości stanowi koszt uzyskania przychodu co do zasady w momencie zbycia danych aktywów zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4-4c updop (jako koszt bezpośrednio związany z przychodami ze zbycia inwestycji). Brak jest zatem możliwości zakwalifikowania wartości pozostałych budynków do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich nabycia. Natomiast w efekcie likwidacji przedmiotowych inwestycji (wyburzenia pozostałych budynków) zmianie ulega kwalifikacja prawnopodatkowa przedmiotowych kosztów.

Wartości wyburzonych budynków nie da się powiązać z konkretną wartością przychodów w określonym roku podatkowym, co oznacza, iż powyższy koszt należy uznać za inny niż bezpośrednio związany z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym stosownie do treści art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W konsekwencji wartość nabytych budynków (pozostałych trzech budynków) będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów po ich fizycznej likwidacji na zasadach określonych w ww. art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze oraz ust. 4e updop.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

• nakłady na największy budynek zwiększą wartość początkową nowego obiektu od której Spółka będzie naliczała odpisy amortyzacyjne,

• nieumorzona wartość likwidowanych pozostałych budynków nie zwiększa kosztu wytworzenia nowego budynku, wartość ta powinna być ujęta bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów -

należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Przepis ten nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania, gdyż zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego pozostałe 3 budynki nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych jako niespełniające ustawowej definicji środka trwałego. W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.