CIT - w zakresie powstania przychodu z tytułu sprzedaży kart przedpłaconych

UZASADNIENIE

W dniu 30.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu sprzedaży kart przedpłaconych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie stroną umów - programów partnerskich - z wybranymi podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Na podstawie tych umów, partnerzy zobowiązani będą m.in. do honorowania kart rabatowych, jakie sprzedawać będzie Spółka. Karty, jakich sprzedaż prowadzić będzie Spółka, mają charakter hybrydowy. Będą to wskazane wyżej karty rabatowe, których posiadacz uprawniony będzie do uzyskania rabatu na usługi u określonych partnerów Spółki. Jednocześnie karta jest tzw. kartą przedpłaconą, to jest instrumentem pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, służącą do dokonywania drobnych płatności za pomocą środków płatniczych przez posiadacza karty, którymi zasilona jest karta (nie tylko u partnerów Spółki). Nośniki są sprzedawane przez Spółkę po ich uprzednim zakupie od współpracującego ze Spółką banku. Klient, kupując kartę, może nabyć sam nośnik (będący jednocześnie kartą rabatową), jak również kartę zasiloną określoną przez klienta kwotą pieniędzy. Do każdej karty przypisany jest indywidualny rachunek bankowy, na który wpływają środki pieniężne służące zasileniu karty. Pierwsze zasilenie karty przez klienta rozumiane jest jako zawarcie przez klienta z bankiem umowy o instrument pieniądza elektronicznego.

Realizując zamówienie na zakup karty od klientów, Spółka będzie wystawiać im faktury VAT dotyczące świadczonej przez Spółkę usługi, to jest sprzedaży nośnika oraz kwoty ewentualnego doładowania. Sprzedaż nośnika będzie kwalifikowana przez Spółkę jako świadczenie usług pomocniczych do usług finansowych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 65.23.10) - tak, jak sprzedając karty, kwalifikuje taką transakcję bank. Transakcja ta zwolniona jest z opodatkowania. Kwota zasilenia karty będzie natomiast widnieć jako dodatkowa pozycja rozliczeniowa na fakturze VAT, nieobjęta jednakże podatkiem od towarów i usług. Kwoty otrzymane przez Spółkę dotyczące zasilenia rachunku bankowego przypisanego do karty, będą niezwłocznie przekazywane przez Spółkę na ten rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż kart przedpłaconych, będących jednocześnie kartami rabatowymi, jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług...
2. Co należy traktować jako obrót Spółki w razie sprzedaży kart przedpłaconych razem z kwotą zasilenia karty...
3. Co należy traktować jako przychód Spółki w razie sprzedaży kart przedpłaconych razem z kwotą zasilenia karty...
   
   

Przedmiotem niniejszego wniosku jest odpowiedź na pytanie nr 3 wniosku, tj. w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie, tj. ustawy o podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się także należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Należnym przychodem w omawianej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, będą wyłącznie kwoty należne z tytułu sprzedaży kart. Kwota doładowania karty, pomimo, że wpływa wraz z należnością za kartę na rachunek bankowy Spółki, jest przypisana do indywidualnego rachunku bankowego karty przedpłaconej i na ten rachunek powinna zostać niezwłocznie przez Spółkę po jej otrzymaniu przelana. Kwoty doładowania jako związane z rachunkiem bankowym przypisanym do karty są środkami pieniężnymi, którymi dysponować może posiadacz karty, nie zaś Spółka. Oznacza to w opinii Wnioskodawcy, że przychodem Spółki - kwotą należną, są wyłącznie środki należne z tytułu sprzedaży karty. Do przychodu Spółki nie są wliczane środki, jakie otrzymała ona tytułem pierwszego zasilenia karty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodem zatem są przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Brzmienie przepisu art. 12 ust. 3 updop wskazuje, że szczególnym rodzajem przychodów z działalności gospodarczej są przychody należne.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odnoszące się do przychodów osiąganych z działalności gospodarczej osoby prawnej, nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem przychodu należnego. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa, http://sjp.pwn.pl), ?należny? to przysługujący komuś lub czemuś.

Przychody należne są to przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i stały się w jej następstwie należnością (wierzytelnością).

Przychodami należnymi są więc przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Wymagalność wierzytelności pozwala wierzycielowi na skierowanie do dłużnika prawnie skutecznego żądania zapłaty, jak również na dochodzenie należności przed sądem. O przychodach należnych w rozumieniu ww. art. 12 ust. 3 możemy mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Przychody należne są to więc kwoty, których podatnik może skutecznie żądać, a które nie zostały przez niego jeszcze otrzymane.

Jak wskazał Wnioskodawca będzie prowadził on sprzedaż kart przedpłaconych stanowiących instrument pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 169 poz. 1385 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy elektroniczny instrument płatniczy - każdy instrument płatniczy, w tym z dostępem do środków pieniężnych na odległość, umożliwiający posiadaczowi dokonywanie operacji przy użyciu elektronicznych nośników informacji lub elektroniczną identyfikację posiadacza niezbędną do dokonania operacji, w szczególności kartę płatniczą lub instrument pieniądza elektronicznego. Posiadacz karty przedpłaconej, jaką oferuje Wnioskodawca, będzie mógł dokonywać drobnych płatności za pomocą środków płatniczych, którymi zasilona jest karta (nie tylko u partnerów Spółki). Do każdej karty przypisany jest indywidualny rachunek bankowy, na który wpływają środki pieniężne służące zasileniu karty. Pierwsze zasilenie karty przez klienta rozumiane jest jako zawarcie przez klienta z bankiem umowy o instrument pieniądza elektronicznego. Jak wskazuje Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska kwota doładowania karty, pomimo, że wpływa wraz z należnością za kartę na rachunek bankowy Spółki, jest przypisana do indywidualnego rachunku bankowego karty przedpłaconej i na ten rachunek powinna zostać niezwłocznie przez Spółkę po jej otrzymaniu przelana. Kwoty doładowania jako związane z rachunkiem bankowym przypisanym do karty są środkami pieniężnymi, którymi dysponować może posiadacz karty, nie zaś Spółka.

A zatem nie można uznać, że kwota zasilenia karty przedpłaconej oferowanej przez Spółkę stanowi jej przychód należny, gdyż jak wykazano powyżej o przychodzie należnym można mówić, jeśli przedsiębiorcy przysługuje uprawnienie do jego otrzymania. Jako przychód należny powinno się zatem traktować kwoty, jakie są należne podatnikowi, czyli takie, których wydania może zażądać od kontrahenta. Innymi słowy, przychodem należnym, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest przychód będący należnością ustaloną między stronami, powstałą na skutek wykonania danego świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Kwoty zasilenia kart przedpłaconych, pomimo iż trafiają na rachunek bankowy Spółki, stanowią środki pieniężne, których właścicielem jest posiadacz karty. Do przychodów podatkowych zalicza się natomiast tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe, choć nie ma znaczenia czy już je faktycznie uzyskał.

W świetle powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, iż kwota zasilenia kart przedpłaconych oferowanych przez Wnioskodawcę nie stanowi jego przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodem Wnioskodawcy będzie natomiast kwota wynikająca ze sprzedaży nośnika karty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.