Odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii

Odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 129/12 z dnia 26.10.2012 roku (data wpływu 21.01.2013 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.07.2011 r. (data wpływu 11.07.2011 r.) oraz w piśmie z dnia 30.09.2011 r. (data wpływu 03.10.2011 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB5/423-640/11-2/AM z dnia 19.09.2011 r. (data doręczenia 23.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 11.07.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Spółka wchodzi w skład Grupy, największego dystrybutora i detalisty sprzedaży prasy, obecnego w 20 krajach Europy, Ameryki Północnej i Azji. W Polsce Spółka działa od 1997 roku, budując własną ogólnopolską sieć detaliczną liczącą obecnie 600 sklepów na lotniskach, dworcach, stacjach metra oraz w centrach handlowych. Ponadto, od 2004 r. Spółka rozwija dynamicznie sieć kawiarni na dworcach, lotniskach i w centrach handlowych.

W latach 2009-2011 w Spółce wdrażano system Microsoft Dynamics AX 4.0 (dalej: ?System AX 4.0?), będący systemem klasy ERP II (ang. Enterprise Resource Planning - Planowanie Zasobów Przedsiębiorstwa oraz e-Biznes). Przed wdrożeniem Systemu AX 4.0 Spółka stosowała w swojej działalności poprzednią wersję Systemu AX, tj. system Microsoft Dynamics AX 3.0 w wersji Service Pack 4. Spółka zdecydowała się na wdrożenie nowej wersji tego Systemu, który stanowi pakiet oprogramowania obejmującego w sposób całościowy procesy zachodzące w Spółce (logistyka, księgowość, kadry i płace, etc.), a w rezultacie stanowi nowoczesne narzędzie zarządzania Spółką.

Spółka nabyła prawo do korzystania z Systemu AX 4.0 w drodze umowy leasingu zawartej w 2010 r. W związku z implementacją Systemu AX 4.0 Spółka poniosła wydatki w wysokości sumy kosztów jego nabycia i wdrożenia i w takiej też wartości rozpoznała w lutym 2011 roku wartość niematerialną i prawną w postaci Systemu AX 4.0 we właściwej ewidencji rachunkowej.

Następnie, Spółka zwróciła się do Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu, będącego niezależną od Spółki jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki [Dz. U. Nr 96, poz. 615, dalej: ?ustawa o zasadach finansowania nauki?] (dalej: ?Jednostka naukowa?), z prośbą o sporządzenie ekspertyzy w odniesieniu do możliwości uznania Systemu AX 4.0 za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o CIT.


W świetle sporządzonej przez Jednostkę Naukową ekspertyzy (dalej: ?Opinia?), System AX 4.0 wraz z wdrożeniem:

  • stanowi wartość niematerialną i prawną,
  • umożliwia Spółce świadczenie udoskonalonych usług,
  • stanowi technologię znaną i stosowaną w świecie od dnia 10 września 2006 roku, czyli technologię, która w momencie wdrożenia nie była stosowana w świecie przez okres dłuższy niż 5 lat, co - zgodnie z Opinią - oznacza spełnienie przesłanek umożliwiających uznanie go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o CIT.

Wdrożenie Systemu AX 4.0 pozwoliło Spółce na pełne zintegrowanie i scentralizowanie wewnętrznych procesów biznesowych oraz kontaktów z kontrahentami. W efekcie pozwoliło to na stworzenie nowego sposobu funkcjonowania administracyjnego i operacyjnego Spółki, co było niemożliwe w ramach poprzedniej wersji systemu informatycznego funkcjonującego w Spółce. Biorąc pod uwagę umożliwiony przez System AX 4.0 zautomatyzowany, inteligentny sposób realizacji świadczonych przez Spółkę usług, wdrożenie przedmiotowego innowacyjnego rozwiązania technologicznego doprowadziło do świadczenia przez Spółkę zasadniczo zmienionych usług, co potwierdza uzyskana przez Spółkę Opinia.


Spółka zaznacza, że w roku podatkowym, w którym Spółka nabyła System AX 4.0 oraz w roku poprzedzającym nabycie nowych technologii nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.


Ponadto, Spółka informuje, iż nie udzieliła ani nie zamierza udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii (w szczególności, do korzystania z Systemu AX 4.0 nie została uprawniona żadna ze spółek zależnych Spółki ani Spółka nie udzieliła spółkom zależnym sublicencji na korzystanie z Systemu AX 4.0) oraz nie otrzymała zwrotu wydatków na te technologie w jakiejkolwiek formie.

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji, Wnioskodawca pismem z dnia 30 września 2011 r. wskazał, iż umowa leasingu licencji systemu Microsoft Dynamics AX 4.0 (dalej; ?System AX 4.0?), zawarta przez Spółkę w 2010 r., jest umową leasingu operacyjnego, tj. umowę, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych [t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ?ustawa CIT?]. Spółka informuje, że umowa nie zawiera żadnego postanowienia przewidującego dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego (tj. przez Spółkę). Odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych z tytułu przedmiotowej umowy leasingu są dokonywane przez finansującego. Jednocześnie Spółka informuje, że nie wprowadziła Systemu AX 4.0 do ewidencji podatkowej Spółki, natomiast rozpoznała w dniu 28 lutego 2011 r. wartość niematerialną i prawną w postaci Systemu AX 4.0 we właściwej ewidencji rachunkowej Spółki.


Przedmiotowa umowa leasingu Systemu AX 4.0 została zawarta na 36 miesięcy.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy w przedstawionym stanie fatycznym Spółka - zgodnie z art. 18b ustawy o CIT - będzie miała prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu CIT-8 za 2011 r. 50% wydatków poniesionych w latach 2010-2011 na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej, jaką stanowi System AX 4.0?


Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka spełnia wszelkie przesłanki niezbędne do zastosowania ulgi na nabycie nowych technologii, o której mowa w art. 18b ustawy o CIT i w związku z tym przysługuje jej prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych w latach 2010-2011 na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej, jaką stanowi System AX 4.0.


Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.


Jednocześnie, z treści art. 18b ust. 2 ustawy o CIT wynika, iż za nowe technologie, w rozumieniu art. 18b ust. 1 ww. ustawy, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki.


Przez nabycie nowej technologii, w świetle art. 18b ust. 2a ustawy o CIT, rozumie się natomiast nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.


Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ustawy o CIT).


Zgodnie art. 18b ust. 4 ustawy o CIT, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy o CIT).

Odliczenia dokonuje się, co do zasady, w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w art. 18b ust. 4 i 5 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 18b ust. 7 ustawy o CIT, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5.


Mając na uwadze powyższe przepisy, a także z uwagi na fakt, iż Spółka:

  • w latach 2009-2011 dokonywała przedpłat oraz wdrażała System AX 4.0, stanowiący wartość niematerialną i prawną, która w 2011 roku ujęta została we właściwej ewidencji rachunkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki,
  • posiada Opinię niezależnej Jednostki naukowej w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki, potwierdzającą, że System AX 4.0 wraz z wdrożeniem jest nową technologią,
  • od wprowadzenia Systemu AX 4.0 na rynek na świecie do momentu wdrożenia Systemu AX 4.0 w Spółce nie upłynęło 5 lat,
  • innowacyjna technologia umożliwiła Spółce świadczenie zasadniczo zmienionych usług,
  • Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
  • nie wystąpiła żadna z przesłanek negatywnych wymienionych w art. 18b ust. 8 ustawy o CIT, w opinii Spółki, może ona uznać koszty związane z nabyciem Systemu AX 4.0 (wraz z wdrożeniem) za wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie nowych technologii i w rezultacie może skorzystać z prawa do odliczenia niniejszych wydatków od podstawy opodatkowania. Dotyczy to wydatków poniesionych w latach 2010-2011, tj. w roku wprowadzenia przez Spółkę Systemu AX 4.0 do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku poprzedzającym.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-13/10-2/AM), w której organ ten potwierdził, iż w przypadku spełnienia wszystkich pozytywnych przesłanek wskazanych w art. 18b ustawy o CIT ?Spółce przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej jaką stanowi system komputerowy typu ERP?.

Zdaniem Spółki, jest ona upoważniona do zmniejszenia podstawy opodatkowania o wydatki związane z nabyciem i wdrożeniem Systemu AX 4.0 w wartości odpowiadającej kwocie należnej dostawcy wymienionego Systemu, powiększonej o koszty implementacji tego Systemu, poniesione do dnia jego przekazania do używania.

Dodatkowo, mając na uwadze art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, Spółka wskazała, iż - w jej opinii - wydatki poniesione przez nią w latach 2010-2011 na nabycie nowych technologii w postaci Systemu AX 4.0 powinny zostać odliczone w zeznaniu za rok podatkowy 2011, w którym to System AX 4.0 został wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają organy podatkowe w swoich interpretacjach, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19 stycznia 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-1284/09/JD), w której stwierdził: ?(...) Wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie licencji uwzględnione w jej wartości początkowej, w części, w jakiej zostały zapłacone, stanowią podstawę do obliczenia wielkości należnego odliczenia od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym Spółka wprowadziła wartość niematerialną i prawną do stosownej ewidencji lub w roku następującym po tym roku. Reasumując, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 18b u.p.d.o.p. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia wydatków poniesionych na nabycie licencji, które uwzględnione zostały w wartości początkowej oraz zapłacone podmiotowi uprawnionemu w wysokości 50% tych wydatków.?

W konsekwencji, w ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do odliczenia w zeznaniu CIT-8 za 2011 r. wydatków na nabycie i wdrożenie Systemu AX 4.0 poniesionych przez Spółkę w latach 2010-2011 (podobnie: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt ITPB3/423-166/09/DK).

Reasumując, w opinii Spółki, wobec przedstawionego stanu faktycznego, Spółka spełnia wszelkie przesłanki niezbędne do zastosowania ulgi na nabycie nowych technologii, o której mowa w art. 18b ustawy o CIT i, tym samym, przysługuje jej prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych w latach 2010-2011 na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej, jaką stanowi System AX 4.0.


W dniu 07.10.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-640/11-4/AM stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07.07.2011 r. (data wpływu 11.07.2011 r.) ? jest nieprawidłowe.


W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pismem z dnia 19.10.2011 r. (data stempla pocztowego 19.10.2011 r.) wezwała organ podatkowy (data wpływu do Izby Skarbowej 24.10.2011 r.) do usunięcia naruszenia prawa.


Strona wniosła o zmianę przedmiotowej interpretacji i uznanie jej stanowiska, przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, za prawidłowe.


Strona podtrzymała swoje stanowisko wyrażone w ww. wniosku ORD-IN.


Po przeanalizowaniu wszystkich zarzutów Spółki, w odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa tutejszy Organ podatkowy pismem z dnia 10.11.2011 r. Nr IPPB5/423-640/11-6/AM stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.


W powołanym piśmie Organ podatkowy podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji indywidualnej.


Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 15.11.2011 r.


Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 07.10.2011r. Nr IPPB5/423-640/11-4/AM Spółka złożyła pismem z dnia 15.12.2011r. (data stempla pocztowego 15.12.2011r., data wpływu do Izby Skarbowej 19.12.2011 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem.


W złożonej skardze Skarżąca wniosła o uchylenie w całości interpretacji.


Zaskarżonej interpretacji indywidualnej Nr IPPB5/423-640/11-4/AM zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 18b ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ?ustawa o CIT?), poprzez błędną wykładnię, skutkującą uznaniem przez Organ, iż w przedstawionym stanie faktycznym w momencie rozpoznania wartości niematerialnej i prawnej w postaci Systemu AX 4.0 w ewidencji rachunkowej Spółka nie spełnia wszystkich przesłanek umożliwiających odliczenie wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii oraz że w związku z art. 18b ust 2a ustawy o CIT Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu CIT-8 za 2011 r. wydatków poniesionych w latach 2010-2011 na nabycie Systemu AX 4.0.




W odpowiedzi na skargę udzielonej pismem z dnia 09.01.2012 r. Nr IPPB5/4240-94/11-2/AM organ podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji i wniósł o oddalenie skargi.

Wyrokiem z dnia 26.10.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 129/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.


W uzasadnieniu ww. orzeczenia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, iż Skargę należało uwzględnić przez uchylenie zaskarżonej interpretacji, aczkolwiek podejmując rozstrzygnięcie Sąd uwzględnił okoliczności inne, niż w niej wskazane. Działanie takie umożliwia art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej ?p.p.s.a.?, zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że Sąd, dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji ma prawo i obowiązek uwzględnić również okoliczności, wprawdzie nie wskazane w skardze jako zarzut, ale mające wpływ na tę ocenę.


Kontroli Sądu poddana została interpretacja indywidualna w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.


Organ interpretacyjny na wstępie przywołał in extenso treść przepisu art. 18b ust. 1 - 7 u.p.d.o.p. Dla jasności wywodu i zrozumienia konstrukcji stanowiska organu, Sąd również przytoczy ww. przepis. I tak, art. l8b u.p.d.o.p. brzmi następująco:

  1. Od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.
  2. Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).
  1. a. Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw. 3. Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

    4. Podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

  1. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.
  2. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
  3. Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5.

W podsumowaniu organ stwierdza, że wskazane przez ustawodawcę warunki umożliwiające odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii muszą być spełnione kumulatywnie, aby podatnik mógł skorzystać z preferencji podatkowych przewidzianych w art. 18b u.p.d.o.p.

Następnie w stanowisku organu znalazł się wywód - z odwołaniem się do przepisu art. 17a pkt 1 i 17b u.p.d.o.p. o umowie leasingu z uwypukleniem różnicy pomiędzy leasingiem finansowym a leasingiem operacyjnym. W nawiązaniu do powyższego wskazano, że Wnioskodawca korzysta z licencji systemu na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Po tym następuje podsumowanie, że ?uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w momencie rozpoznania wartości niematerialnej i prawnej w postaci Systemu AX 4.0. w ewidencji rachunkowej Spółki nie spełnia wszystkich przesłanek umożliwiających zastosowanie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii, a jak wskazano powyżej warunki umożliwiające odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii muszą być spełnione kumulatywnie, aby podatnik mógł skorzystać z preferencji podatkowych przewidzianych w art. 18b ustawy o CIT?.


Oceniając powyższe wskazać należy, że w stanowisku organu brak koniecznej precyzji. W konsekwencji w sprawie nie ma pewności, której ww. przesłanki nie spełnia Wnioskodawca.


Zdaniem Sądu, dopiero z odpowiedzi na skargę można wywieść, że w ocenie organu znaczenie w ww. zakresie ma fakt, że Spółka nie wprowadziła Systemu AX 4.0 do ewidencji podatkowej, tylko rozpoznała wartość niematerialną i prawną w postaci ww. systemu we właściwej ewidencji rachunkowej. Organ wskazuje bowiem, że ?zatem skoro w przepisie art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii (?) w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...) - podkreślenie Organu - to należy mieć na uwadze rejestr środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzony dla celów podatkowych nie zaś ujęcie przedmiotu leasingu w księgach rachunkowych (ewidencja rachunkowa). Nadmienić należy, że w pułapkę braku precyzji w stanowisku Organu wpadł sam Skarżący, który w skardze skoncentrował się wyłącznie na wykazaniu (uzasadnieniu), że poprzez umowę leasingu dochodzi do nabycia prawa do wiedzy technologicznej w rozumieniu przepisu art. l8b ust. 2a u.p.d.o.p.

Zdaniem Sądu, uzasadnienie stanowiska własnego Organu, przedstawione w zaskarżonej interpretacji było natomiast niepełne, a zatem nie spełniało wymogów art. 14c § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 poz. 749), dalej ?O.p.?. Świadczy o tym okoliczność, że uzupełniał on w odpowiedzi na skargę swoje stanowisko o istotną w sprawie argumentację.

Minister Finansów dopiero w odpowiedzi na skargę wyjaśnił dlaczego uznał, że Wnioskodawca nie spełnia warunków do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych w latach 2010-2011 na nabycie nowych technologii. Podkreślić należy, iż Sąd nie twierdzi, że stanowisko Ministra Finansów wyrażone w zaskarżonej interpretacji było prawidłowe. Nie twierdzi też, że co do meritum przedstawionego we wniosku zagadnienia rację ma Skarżąca. Tych bowiem okoliczności Sąd nawet nie badał.

Sąd ocenia prawidłowość zaskarżonej interpretacji. Jeżeli odpowiada ona wymogom wynikającym z art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, a z jej treści wynika, że Organ na etapie wydawania interpretacji wziął pod uwagę wszystkie istotne unormowania i elementy stanu faktycznego (zdarzenia prawnego) i ocenił ich znaczenie, Sąd ma przesłanki do zbadania merytorycznej prawidłowości stanowiska Organu.

Jeżeli zaś - jak w rozpatrywanej sprawie - wydając interpretację Minister Finansów nie uzasadnił negatywnej oceny stanowiska wnioskodawczyni, a także nie uzasadnił w sposób wyczerpujący własnego stanowiska, Sąd nie ma możliwości wypowiedzenia się prawidłowości stanowiska Organu. W rezultacie zaś interpretacja pozbawiona powyższych elementów nie może być uznana za prawidłową.


Sąd nie może odnieść się bezpośrednio (z pominięciem interpretacji) do stanowiska Skarżącej, ponieważ równałoby się to udzieleniu interpretacji.

Zważyć bowiem przy tym należało specyfikę zaskarżonego aktu - interpretacji indywidualnej, która czy to poprzez akceptację stanowiska wnioskodawcy, czy też poprzez przedstawienie własnego stanowiska Organu, zawiera informację co do przyjętego przez Organ sposobu zastosowania określonych przepisów prawa podatkowego w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym.


Sąd nie udziela interpretacji, a zatem nie może ani zająć stanowiska za Organ, ani też stanowiska tego uzasadnić. Równałoby się to udzieleniu interpretacji, co jest obowiązkiem Ministra Finansów.

Oznacza to, że wszelkie istotne elementy oceny stanowiska wnioskodawcy i własnego stanowiska Organu oraz ich uzasadnienie muszą być zawarte w interpretacji, aby poddawały się kontroli Sądu.


Odpowiedź na skargę, w której Minister Finansów uzupełnił swoją argumentację, nie służy weryfikacji wadliwości interpretacji w taki sposób, że zastąpi ona niejako stosowną część interpretacji. Wad interpretacji, istotnych w świetle wymogów art. 14 c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, nie można sanować w formie późniejszej aktywności procesowej organu administracji, tj. w odpowiedzi na skargę. Odpowiedź na skargę umożliwia organowi wypowiedzenie się co do zarzutów skargi, nie stanowi jednak uzupełnienia motywów zaskarżonego do Sądu aktu.

Zdaniem Sądu, ustawodawca wprowadzając instytucję interpretacji indywidualnych, a następnie ją modyfikując, dążył do zapewnienia podmiotom uprawnionym ochrony wynikającej z zajęcia stanowiska przez Ministra Finansów, na którego nałożył obowiązek nie tylko oceny stanowiska wnioskodawcy i przedstawienia własnego stanowiska, ale też obowiązek uzasadnienia tych ocen. Sąd uważa, że takie unormowanie obowiązków Organu miało na celu zagwarantowanie, iż to właśnie Organ, i to już na etapie wydawania interpretacji, szczegółowo rozważy wszelkie istotne z punktu widzenia tej interpretacji okoliczności i unormowania.


Poddanie interpretacji kontroli Sądu nie może prowadzić do sytuacji, gdy to Sąd uzasadni wadliwość stanowiska wnioskodawcy i prawidłowość stanowiska Organu.


Minister Finansów ponownie rozpatrzy wniosek Skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej. Uwzględni przy tym przedstawioną wyżej ocenę prawną.


W świetle powyższego Sąd stwierdza, że zaskarżona interpretacja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, tj. art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej.


Naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.


Wobec przestawionych naruszeń prawa o charakterze formalnym, Sąd uznał, że dalej idąca wypowiedź w rozpoznawanej sprawie byłaby przedwczesna.


Sąd uchylił zaskarżoną interpretację z mocy art. 146 § 1 p.p.s.a. Zakres, w jakim uchylona interpretacja nie podlega wykonaniu, określono w oparciu o art. 152 tej ustawy, a rozstrzygnięcie o kosztach wydano na podstawie jej art. 200.


W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26.10.2011 r. ? stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 07.07.2011 r. (data wpływu 11.07.2011 r.) w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).


Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.


Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 powyższej ustawy).


Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ustawy).

Przy czym wskazane przez ustawodawcę warunki umożliwiające odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii muszą być spełnione kumulatywnie, aby podatnik mógł skorzystać z preferencji podatkowych przewidzianych w art. 18b ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w latach 2009-2011 w Spółce wdrażano system Microsoft Dynamics AX 4.0 (dalej: ?System AX 4.0?), będący systemem klasy ERP II (ang. Enterprise Resource Planning - Planowanie Zasobów Przedsiębiorstwa oraz e-Biznes). Spółka nabyła prawo do korzystania z Systemu AX 4.0 w drodze umowy leasingu zawartej w 2010 r.

Stosownie do art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z powyższej definicji wynika, że nazwana umowa leasingu, uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest jedną z wielu umów, które mieszczą się w katalogu określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatkową umową leasingu może być każda umowa posiadająca cechy określone w art. 17a pkt 1 ustawy ? niezależnie od nazwy. Skutkiem tego będą określone w przepisach uprawnienia i zobowiązania stron umowy w zakresie wykazywania przychodów i kosztów dla potrzeb podatku dochodowego. Definicja umowy leasingu dla celów podatkowych obejmuje znacznie szerszy zakres przedmiotowy w stosunku do umowy leasingu z kodeksu cywilnego. Ustawodawca umieścił umowę leasingu w systemie podatków dochodowych i odnosi ją do takich pojęć właściwych prawu podatkowemu jak środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Przedmiotem podatkowej umowy leasingu mogą być zatem nie tylko rzeczowe składniki majątkowe, ale również prawa majątkowe nie będące rzeczami w rozumieniu kodeksu cywilnego (np. licencje do programów komputerowych).


O tym, czy umowa może być zakwalifikowana jako podatkowa umowa leasingu decydują jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

  1. przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy lub prawa stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej, a także grunty,
  2. świadczenie polega na tym, że jedna ze stron oddaje drugiej za wynagrodzeniem przedmiot umowy do używania albo używania i pobierania pożytków.

Przez umowę leasingu rozumiemy zobowiązanie się finansującego, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do nabycia rzeczy od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddanie tej rzeczy korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się tym samym zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Zatem leasing opiera się na konstrukcji odpłatnego użytkowania lub używania rzeczy przez leasingobiorcę, nie będącej jego własnością. Przez cały czas trwania umowy leasingu pozostaje własnością leasingodawcy (w sensie cywilnoprawnym, choć nie koniecznie ekonomicznym). Leasingobiorca natomiast płacąc opłaty leasingowe i nie dokonując zakupu użytkowanej rzeczy wykorzystuje tę rzecz dla swoich celów gospodarczych.

Oprócz tych ogólnych cech podatkowej umowy leasingu, ustawodawca wskazuje w przepisach warunki szczególne, które pozwalają na zaliczenie umowy leasingu do podatkowej umowy leasingu operacyjnego (art. 17b ustawy) lub podatkowej umowy leasingu finansowego (art. 17f ustawy). Przy czym podkreślić należy, iż podział na umowy leasingu operacyjnego i finansowego wynika z kształtu tych umów i skutków, jakie wywołują ? w przepisach podatkowych nie pojawiają się natomiast sformułowania takie jak leasing operacyjny czy finansowy.

Jak wskazał Wnioskodawca umowa leasingu licencji systemu Microsoft Dynamics AX 4.0 (dalej; ?System AX 4.0?), zawarta przez Spółkę w 2010 r., jest umową leasingu operacyjnego, tj. umowę, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych [t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ?ustawa CIT?].


Zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

  1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
  2. suma ustalonych w niej opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Leasing operacyjny to taki rodzaj leasingu, w którym przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątkowych leasingodawcy, na nim też spoczywa obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W przypadku leasingu operacyjnego leasingobiorca ma prawo do wykupu przedmiotu leasingu po upłynięciu podstawowego okresu umowy leasingu.

Podkreślić jednakże należy, iż kryteria podziału na leasing operacyjny i finansowy stosowane przez przepisy podatkowe i ustawę o rachunkowości nie są zbieżne. Zakres umów określanych jako umowy leasingu operacyjnego dla potrzeb podatku dochodowego nie będzie identyczny z zakresem umów określanych tym mianem na gruncie przepisów podatkowych. W efekcie, korzystający może być zobowiązany do wprowadzenia przedmiotu leasingu do ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych oraz do dokonywania dla potrzeb rachunkowych odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy leasingu, która dla celów podatkowych stanowić będzie umowę leasingu operacyjnego.

Jak poinformowała Spółka w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 września 2011 r., umowa nie zawiera żadnego postanowienia przewidującego dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego (tj. przez Spółkę). Odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych z tytułu przedmiotowej umowy leasingu są dokonywane przez finansującego. Spółka nie wprowadziła Systemu AX 4.0 do ewidencji podatkowej Spółki, rozpoznała go jednakże jako wartość niematerialna i prawna dla celów ewidencji rachunkowej 28 lutego 2011 r.

Ujęcie przedmiotu leasingu w księgach rachunkowych (aktywa bilansu) nie musi się wiązać z wykazaniem przedmiotu leasingu w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonym dla celów podatkowych u korzystającego.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego. W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji, Wnioskodawca pismem z dnia 30 września 2011 r. wskazał, iż umowa leasingu licencji systemu Microsoft Dynamice AX 4.0. (dalej: ?System AX 4.0?), zawarta przez Spółkę w 2010 r., jest umową leasingu operacyjnego, tj. umowę, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka poinformowała, że umowa nie zawiera żadnego postanowienia przewidującego dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego (tj. przez Spółkę). Odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych z tytułu przedmiotowej umowy leasingu są dokonywane przez finansującego. Jednocześnie Spółka informuje, że nie wprowadziła Systemu AX 4.0. do ewidencji podatkowej Spółki. Jak wynika zaś z art. 18b ust. 4 podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku.

Spółka natomiast wskazuje, iż w dniu 28 lutego 2011 r. wartość niematerialną i prawną w postaci Systemu AX 4.0 rozpoznała we właściwej ewidencji rachunkowej Spółki.


W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę na to, iż ażeby ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm. Dalej: ustawa o rachunkowości) wywierała skutki podatkowe muszą istnieć zapisy ustanawiające wyraźne odesłanie do jej treści. Przede wszystkim ustawa o rachunkowości reguluje inne sfery życia społecznego i gospodarczego niż ustawy podatkowe. Ustawa o rachunkowości określa zasady rachunkowości, tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów oraz zasady wykonywania działalności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Natomiast materię związaną z powstaniem obowiązku podatkowego, wysokością podatku i rygorami stosowania odliczeń od podstawy opodatkowania są regulowane w ustawach podatkowych, w tym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ( Wyrok WSA w Warszawie ? sygn. akt III SA/Wa 1479/10).

Podkreślić należy, jak również wskazuje na to liczne orzecznictwo sądów administracyjnych ?w sprawach podatkowych należy powoływać się przede wszystkim na przepisy ustaw podatkowych, ponieważ w ich treści jest uregulowany z założenia ? podmiot, przedmiot i podstawa opodatkowania. Przepisy prawa podatkowego stanowią pełną autonomiczną całość, w stosunku do której inne regulacje prawne mogą być traktowane jako przepis szczególny tylko wówczas, gdy przepisy prawa podatkowego tak stanowią. Wprawdzie autonomia pojęciowa prawa podatkowego nie jest bezwzględna, dziedzina ta jest bowiem częścią systemu prawa obowiązującego w Rzeczpospolitej, który z założenia powinien być zbiorem norm prawnych zupełnym i niesprzecznym, to jednak niedopuszczalne byłoby przyjęcie poglądu o ?dorozumianej modyfikacji? ustawy podatkowej zapisami ustawy o rachunkowości regulującymi inne niż opodatkowanie zagadnienia.

A zatem skoro w przepisie art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii (?) w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (?), to należy mieć na uwadze rejestr środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzony dla celów podatkowych nie zaś ujęcie przedmiotu leasingu w księgach rachunkowych (ewidencja rachunkowa).

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w momencie rozpoznania wartości niematerialnej i prawnej w postaci Systemu AX 4.0 w ewidencji rachunkowej Spółki nie spełnia wszystkich przesłanek umożliwiających zastosowanie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii, a jak wskazano powyżej warunki umożliwiające odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii muszą być spełnione kumulatywnie, aby podatnik mógł skorzystać z preferencji podatkowych przewidzianych w art. 18b ustawy o CIT.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym ? w związku art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu CIT-8 za 2011 r. 50% wydatków poniesionych w latach 2010-2011 na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej, jaką stanowi System AX 4.0. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika