1. Czy dokonanie dodatkowego odpisu na ZFŚS, ponad odpis podstawowy, stanowić będzie dla Spółki (...)

1. Czy dokonanie dodatkowego odpisu na ZFŚS, ponad odpis podstawowy, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu w momencie przekazania środków na rachunek bankowy ZFŚS? 2. Czy otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów nietowarowych (w postaci kart przedpłaconych), zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na jednego członka rodziny korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych? 3. Czy otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych, zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na jednego członka rodziny korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych? 4. Czy otrzymane przez byłych pracowników Spółki - emerytów i rencistów świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych lub nietowarowych (w postaci kart przedpłaconych), przyznane na warunkach opisanych wyżej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f do kwoty 2 280 zł w danym roku podatkowym?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 18 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy).


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest największym w Polsce przedsiębiorstwem specjalizującym się w magazynowaniu i przeładunku paliw płynnych. Zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych jako pracodawca tworzy fundusz świadczeń socjalnych (dalej ?ZFŚS?) z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych oraz z zysku netto do podziału. Wnioskodawca podwyższa odpisy w stosunku do osób wykonujących prace w warunkach szczególnych oraz emerytów i rencistów objętych przez Spółkę opieką socjalną.


Zasady korzystania z ZFŚS opisane zostały w Regulaminie ZFŚS.


W związku z dobrą kondycją finansową Spółka w porozumieniu z działającym przy Wnioskodawcy organizacjami związkowymi w oparciu o art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, planuje zwiększyć odpis na ZFŚS. Przekazane środki finansowe na konto funduszu będą przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej Spółki, w tym m.in. na zakup bonów okolicznościowych.

Bony okolicznościowe mogłyby być wydane pracownikom, przy czym wartość nominalna bonów będzie zróżnicowana w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny, natomiast dla emerytów i rencistów w równej kwocie dla każdego, jednak niższej niż dla pracowników zatrudnionych aktualnie w Spółce.


Przekazane bony będą miały formę kart przedpłaconych, którymi pracownik Spółki będzie mógł płacić w dowolnych punktach sprzedaży akceptujących płatności kartą płatniczą (także za granicą) oraz wypłacić środki w bankomacie. Jednocześnie Spółka rozważa również przyznanie pracownikom bonów towarowych, które mogłyby zostać wykorzystane w określonych punktach sprzedaży.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy dokonanie dodatkowego odpisu na ZFŚS, ponad odpis podstawowy, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu w momencie przekazania środków na rachunek bankowy ZFŚS?
  2. Czy otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów nietowarowych (w postaci kart przedpłaconych), zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na jednego członka rodziny korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
  3. Czy otrzymane przez pracownika świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych, zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na jednego członka rodziny korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
  4. Czy otrzymane przez byłych pracowników Spółki - emerytów i rencistów świadczenie z ZFŚS w postaci okolicznościowych bonów towarowych lub nietowarowych (w postaci kart przedpłaconych), przyznane na warunkach opisanych wyżej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f do kwoty 2 280 zł w danym roku podatkowym?

Przedmiotem interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pozostałych pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.


Zdaniem Wnioskodawcy:


Ad. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które:


  • zostały poniesione przez podatnika,
  • ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
  • nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. w punkcie 9 odpisy i wpłaty na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) planowany przez Spółkę dodatkowy odpis na ZFŚS, w świetle art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu w momencie naliczenia i przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS.


Z ww. art. wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. W efekcie, kosztem uzyskania przychodów są odpisy i zwiększenia, obciążające zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS koszty działalności pracodawcy, pod warunkiem, że środki pieniężne stanowiące ich równowartość zostaną wpłacone na rachunek ZFŚS.

Z art. 4 ustawy o ZFŚS wynika możliwość dowolnego kształtowania przez pracodawcę wysokości odpisu na ZFŚS. Zgodnie z jego regulacją w określonej kategorii pracodawców, wysokość odpisu na ZFŚS może być kształtowana odpowiednio w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, czy w porozumieniu z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (w przypadku, gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa).


Tak, więc, dodatkowy odpis na ZFŚS będzie stanowił koszty uzyskania przychodów dla Spółki, jeżeli zostanie przelany na rachunek ZFŚS oraz jego dokonanie znajduje umocowanie w wyżej przytoczonych regulacjach ustawy o ZFŚS (art. 3-5 i 6a ustawy o ZFŚS) w związku z obowiązującymi u danego pracodawcy wewnątrzzakładowymi przepisami prawa pracy - Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy.


Aby móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu planowany dodatkowy odpis na ZFŚS, jego wydatkowanie przez Spółkę powinno być zgodne z art. 8 ustawy o ZFŚS oraz wewnętrznym Regulaminem obowiązującym w Spółce. Z powyższym poglądem zgadzają się również organy podatkowe (m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 września 2009 r., sygn. IPPB3/423-370/09-4/KK). Stanowisko takie zostało również potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-226/10/MO oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 20 czerwca 2013 r., sygn. ITPB3/423-175/13/AW.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.


Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.


Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.


Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.


W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:


  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.


W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie - w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Każdy wydatek wymaga zatem indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania podatnika.


Artykuł 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu (a contrario ? kosztami podatkowymi są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 592, z późn. zm.), odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.


Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jako pracodawca tworzy fundusz świadczeń socjalnych (dalej ?ZFŚS?) z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych oraz z zysku netto do podziału. Wnioskodawca podwyższa odpisy w stosunku do osób wykonujących prace w warunkach szczególnych oraz emerytów i rencistów objętych przez Spółkę opieką socjalną.


Zasady korzystania z ZFŚS opisane zostały w Regulaminie ZFŚS.


W związku z dobrą kondycją finansową Spółka w porozumieniu z działającym przy Spółce organizacjami związkowymi w oparciu o art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, planuje zwiększyć odpis na ZFŚS. Przekazane środki finansowe na konto funduszu będą przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej Spółki, w tym m.in. na zakup bonów okolicznościowych.


Bony okolicznościowe mogłyby być wydane pracownikom, przy czym wartość nominalna bonów będzie zróżnicowana w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny, natomiast dla emerytów i rencistów w równej kwocie dla każdego, jednak niższej niż dla pracowników zatrudnionych aktualnie w Spółce.

Przekazane bony będą miały formę kart przedpłaconych, którymi pracownik Spółki będzie mógł płacić w dowolnych punktach sprzedaży akceptujących płatności kartą płatniczą (także za granicą) oraz wypłacić środki w bankomacie. Jednocześnie Spółka rozważa również przyznanie pracownikom bonów towarowych, które mogłyby zostać wykorzystane w określonych punktach sprzedaży.


Biorąc pod uwagę zaprezentowane powyżej zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 należy wskazać, że dla celów podatkowych dodatkowe odpisy na ZFŚS, ponad odpis podstawowy, tworzone zgodnie z regulacjami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Uwzględniając zapis art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że opisana we wniosku kwota dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS, będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS, jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika