1.Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych w celu zapewnienia zwyczajowego poczęstunku (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.10.2009 r. (data wpływu 29.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki- jest prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji- jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w związku z charakterem prowadzonej działalności podejmuje działania mające na celu zdobycie nowego portfela klientów, jak i zwiększenia wolumenu sprzedaży wśród dotychczasowych klientów. W tym celu Spółka organizuje spotkania z obecnymi, jaki potencjalnymi kontrahentami w jej siedzibie, jak również w lokalach gastronomicznych (np. restauracjach). Celem tych spotkań jest m.in. prezentacja oferty Spółki, przeprowadzenie negocjacji, podpisanie kontraktów itp.

Podczas spotkań w siedzibie Spółki klientom podawany jest skromny poczęstunek w postaci napojów m.in. kawy, herbaty, soków oraz kanapek/przekąsek, słodyczy (dalej: artykuły spożywcze), który nie wykracza poza zwykłe przejawy gościnności. Natomiast podczas spotkań w lokalach gastronomicznych (np. restauracjach) zamawiany jest asortyment z serwowanego tam menu (dalej: asortyment gastronomiczny), przy czym zakres asortymentu mieści się w granicach uznanego zwyczaju i nieposiada cech wystawności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych w celu zapewnienia zwyczajowego poczęstunku dla dotychczasowych oraz potencjalnych klientów podczas spotkań biznesowych mogą być kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy wydatki poniesione na zakup asortymentu gastronomicznego w lokalach gastronomicznych (np. restauracjach), przy czym zakres asortymentu mieści się w granicach uznanego zwyczaju i nieposiada cech wystawności, dla dotychczasowych oraz potencjalnych klientów podczas spotkań biznesowych mogą być kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ?updop?) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do tych uregulowań Spółka ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez Spółkę stanowił dla niej koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek zostanie poniesiony przez Spółkę z jej zasobów majątkowych;

• będzie definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie zwrócona Spółce w jakikolwiek sposób;

• pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą;

• poniesiony zostanie w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

• zostanie właściwie udokumentowany;

• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszelkie wydatki - po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, tj. wymienionych w negatywnym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów - o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Mowa tu o kosztach bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem oraz o kosztach dotyczących całokształtu działalności Spółki, czyli związanych z jej funkcjonowaniem.

Stosowanie do art. 16 ust. 1 pkt 28 updop kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki na reprezentację w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Spółka pragnie podkreślić, iż zarówno w updop, jak i w innych ustawach podatkowych brak jest definicji ?reprezentacji?. W związku z powyższym, w celu wyjaśnienia tego pojęcia - w opinii Spółki - należy posłużyć się znaczeniem potocznym tego terminu oraz definicjami słownikowymi. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN wyd. 1993, tom III), reprezentacja to okazałość, wystawność, wytworność. Biorąc pod uwagę powyższą definicję należy przyjąć, iż reprezentacja to występowanie w imieniu Spółki, wiążące się z okazałością w celu wywołania dobrego wrażenia.

Spółka pragnie podkreślić, że analizowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na zakup usług gastronomicznych czy żywności, w tym artykułów spożywczych.

Z brzmienia tego przepisu można zatem wywnioskować, iż wydatki na zakup artykułów spożywczych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, jeżeli będą elementem działań Spółki kwalifikowanym jako reprezentacja. A contario w zakresie wydatków nie będących reprezentacją należy stosować zasady ogólne, tj. określić, czy te wydatki są związane z działalnością gospodarczą Spółki i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź też zabezpieczenia ich źródła. W konsekwencji, skoro organizowane przez Spółkę spotkania będą miały charakter reklamowy bądź informacyjny, wówczas wszelkie wydatki w zakresie artykułów spożywczych na organizację takich spotkań powinny zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop. Jednocześnie charakter tych wydatków bezsprzecznie wskazuje, iż nie mają charakteru reprezentacji Spółki, a w związku z powyższym nie są zawarte w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 updop.

I. Spotkania z kontrahentami w siedzibie Spółki.

W opinii Spółki, mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, wydatki poniesione na artykuły spożywcze stanowiące poczęstunek dla kontrahentów w trakcie spotkań biznesowych należy uznać za koszty uzyskania przychodów. Spółka stoi na stanowisku, iż powyższe wydatki bezsprzecznie wykazują związek z jej działalnością przyczyniając się w sposób pośredni do uzyskiwania przez Spółkę przychodów.

Powyższe Spółka argumentuje faktem, iż podczas takich spotkań mogą zostać zawarte kontrakty bądź ustalone zasady dalszej współpracy między Spółką a jej kontrahentami. Ponadto, Spółka organizuje powyższe spotkania również z potencjalnymi kontrahentami w celu prezentacji swoich produktów. Tym samym, Spółka uznaje, iż na podstawie art. 15 ust. 1 updop, stanowiące poczęstunek artykuły spożywcze, należy zakwalifikować jako wydatki związane z ogólną działalnością Spółki, stanowiące koszy uzyskania przychodów.

Spółka ponownie podkreśla, iż powyższe wydatki nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 updop, gdyż nie można ich uznać za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Zdaniem Spółki, zapewnienie kontrahentom podczas spotkania zwyczajowego poczęstunku artykułami spożywczymi nie jest przejawem okazałości i wystawności. W opinii Spółki, poczęstunek jest tylko elementem dodatkowym spotkania, a nie celem w samym sobie i stanowi powszechnie obowiązujący kanon kultury. Poczęstunek nie wykracza więc poza główny cel organizowanych spotkań.

Tym samym, wydatki na zakup artykułów spożywczych stanowią koszty uzyskania przychodów jako koszty związane z ogólną działalnością Spółki oraz koszty poniesione w celu uzyskania przychodów.

II. Na poparcie swojego stanowiska Spółka pragnie powołać następujące interpretacje organów podatkowych:

• Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lipca 2008 r. (sygn. IBPB1/415- 313/08/MW (KAN3829/04/08));

• Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW);

• Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS);

• Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2008 r. (sygn. ILPB1/415-810/08-4/AA).
  
  

III. Spotkania z kontrahentami w lokalach gastronomicznych.

W opinii Spółki, również wydatki poniesione na zakup asortymentu gastronomicznego -w granicach uznanego zwyczaju, nieposiadająca cech wystawności - w lokalach gastronomicznych podczas przedmiotowych spotkań należy uznać za koszty uzyskania przychodów, gdyż podobnie jak w przypadku spotkań w siedzibie Spółki wydatki te bezsprzecznie wykazują związek z jej działalnością przyczyniając się w sposób pośredni do uzyskiwania przez Spółkę przychodów.

Podczas takich spotkań mogą zostać zawarte kontrakty bądź ustalone zasady dalszej współpracy między Spółką a jej kontrahentami. Ponadto, Spółka organizuje powyższe spotkania również z potencjalnymi kontrahentami w celu prezentacji swoich produktów/usług.

Reasumując, Spółka uznaje, iż na podstawie art. 15 ust. 1 updop, wydatki na zakup asortymentu gastronomicznego w lokalach gastronomicznych (np. restauracjach) stanowią koszty uzyskania przychodów.

IV. a poparcie swojego stanowiska Spółka pragnie powołać interpretacje organów podatkowych, z których można wywnioskować taki pogląd:

• Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-278/08-2/AS);

• Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 lipca 2008 r. (sygn. ILPB3/423-237/08-2/MM).
  
  

V. Podsumowując

1. Wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych w celu zapewnienia zwyczajowego poczęstunku dla dotychczasowych oraz potencjalnych klientów podczas spotkań biznesowych należy uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Wydatki poniesione na zakup asortymentu gastronomicznego w lokalach gastronomicznych (np. restauracjach), przy czym zakres asortymentu mieści się w granicach uznanego zwyczaju i nieposiada cech wystawności, dla dotychczasowych oraz potencjalnych klientów podczas spotkań biznesowych stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki- jest prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji- jest nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu ?reprezentacja?, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się ?okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną? - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym wniosku Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i w celu omówienia spraw biznesowych organizuje spotkania z obecnymi, jak i potencjalnymi kontrahentami.

Celem tych spotkań jest m.in. prezentacja oferty Spółki, przeprowadzenie negocjacji, podpisanie kontraktów itp.

Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, Spółka w czasie spotkań zapewnia skromny poczęstunek: herbatę, kawę, soki, słodycze, kanapki/przekąski (artykuły spożywcze).

Spotkanie z kontrahentem ma również miejsce poza siedzibą Spółki, w lokalach gastronomicznych (np. restauracjach).

Spółka umawia się zazwyczaj w restauracji i zamawia posiłki z menu. Wnioskodawca podkreśla, iż takie spotkanie w restauracji nie ma cech wystawności i mieści się w granicach uznanego zwyczaju.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na napoje (kawa, herbata, soki itp.), kanapki/przekąski, słodycze podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia ?reprezentacja? oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach lub poza siedzibą Spółki, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za ?reprezentację? bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na ?neutralnym gruncie?, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wybór miejsca poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są ?usługami gastronomicznymi?, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Zapraszając klienta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pracownik Spółki poświęca im swoją uwagę, traktuje w sposób wyjątkowy ?goszcząc? w imieniu Spółki. Nawet przysłowiowa kawa wypita podczas spotkania trwającego kwadrans wywołać może pozytywne skutki wizerunkowe na przyszłość. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku, napojów, czy też zapłaty za posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie ?reprezentacji? pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Podsumowując, wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki na zakup usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami odbywającymi się poza siedzibą Spółki, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.