możliwość zaliczenia do przychodów skutków zmiany kursów waluty odnoszących się do otrzymanej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.09.2011 r. (data wpływu 26.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów skutków zmiany kursów waluty odnoszących się do spłaty raty kapitałowej z tytułu leasingu finansowego indeksowanego do waluty obcej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów skutków zmiany kursów waluty odnoszących się do otrzymanej spłaty raty kapitałowej z tytułu leasingu finansowego indeksowanego do waluty obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca jest leasingobiorcą w związku z zawarciem szeregu umów tzw. leasingu finansowego, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, oraz nie wyklucza zawarcia kolejnych umów tego typu w przyszłości. Wartość początkowa przedmiotów leasingu w zawieranych przez Spółkę umowach leasingu finansowego ustalona jest jako wartość w walucie obcej (dalej dla przykładu, w EUR). W momencie oddania przedmiotu w leasing finansowy konieczne jest ustalenie równowartości w PLN przedmiotowej wartości początkowej z umowy, która służy z jednej strony do wystawienia przez leasingodawcę faktury VAT w związku z wydaniem Spółce przedmiotu leasingu finansowego, a z drugiej strony podlega wykazaniu w ewidencji środków trwałych Spółki jako wartość początkowa przedmiotu leasingu, od której Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Kurs, po którym następuje ustalenie równowartości przedmiotowej wartości początkowej w PLN wynika bądź wprost z umowy, bądź z przepisów regulujących przeliczanie na PLN kwot w walutach obcych dla potrzeb wystawiania faktur VAT (dalej: kurs historyczny).

W okresie obowiązywania umowy leasingu, Spółka, jako leasingobiorca, zobowiązana jest do zapłaty leasingodawcy opłat leasingowych. Wysokość przedmiotowych opłat leasingowych określona jest w EUR w tabelach opłat leasingowych, zgodnie z umową zawartą przez Spółkę z leasingodawcą (dalej: harmonogramy opłat).

Zgodnie z harmonogramami opłat, opłaty leasingowe podzielone są na część kapitałową oraz na część odsetkową. Suma opłat leasingowych w części kapitałowej, wyrażonych w EUR w harmonogramie opłat, odpowiada wartości początkowej przedmiotu leasingu ustalonej w EUR w umowie leasingu. Jednocześnie, zgodnie z umowami leasingu, opłaty leasingowe są płatne jako ich równowartość w PLN, obliczona przy zastosowaniu ustalonego przez strony kursu, np. kursu sprzedaży banku (dalej: kurs bieżący).

W trakcie trwania umów, opłaty leasingowe z tytułu części kapitałowej i odsetkowej rozliczane są na podstawie not księgowych. W przedmiotowych notach opłaty leasingowe występują z wyszczególnieniem części odsetkowej, części kapitałowej oraz pozycji określonej jako ?różnice kursowe?. Pozycja określona na nocie księgowej jako część odsetkowa opłaty leasingowej stanowi równowartość w PLN części odsetkowej wyrażonej w EUR w harmonogramie opłat, obliczoną według kursu bieżącego.

Pozycja określona na nocie księgowej jako cześć kapitałowa opłaty leasingowej stanowi równowartość części kapitałowej wyrażonej w EUR w harmonogramie opłat, według kursu historycznego. Natomiast wykazana na nocie pozycja pod nazwą ?różnice kursowe? co do zasady dotyczy wzrostu lub spadku równowartości w PLN opłaty leasingowej w części kapitałowej pomiędzy kursem historycznym, stanowiącym podstawę do ustalenia wartości wykazanej zgodnie z art. 16g ustawy o CIT w ewidencji środków trwałych Spółki, a kursem bieżącym, stanowiącym podstawę do określenia kwoty przypadającej faktycznie do zapłaty.

W związku z wahaniami kursów, na jakie Spółka była dotychczas wystawiona, pozycja ?różnic kursowych? wykazana na nocie księgowej na ogół zwiększała kwotę do zapłaty przez Spółkę z tytułu opłat leasingowych na podstawie noty. Natomiast wystąpiły również przypadki, w których pozycja ?różnic kursowych? wykazana na nocie księgowej zmniejszała kwotę do zapłaty przez Spółkę z tytułu opłat leasingowych na podstawie not; Spółka nie wyklucza, iż sytuacja taka będzie miała miejsce również w przyszłości.

Spółka ustala różnice kursowe dla celów CIT na podstawie art. 15a ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej obliczonej według kursu bieżącego w stosunku do wartości stanowiącej spłatę wartości początkowej według kursu historycznego, który to kurs stanowił podstawę do obliczenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji środków trwałych Spółki, nie stanowi przychodu podatkowego...

Zdaniem Spółki, zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej obliczonej według kursu bieżącego w stosunku do wartości stanowiącej spłatę wartości początkowej według kursu historycznego, który to kurs stanowił podstawę do obliczenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji środków trwałych Spółki, nie stanowi przychodu podatkowego Spółki.

1. Znaczenie pojęcia ?spłata wartości początkowej?
   
   

W pierwszej kolejności, zdaniem Spółki, analizy wymaga kwestia, czy rozpatrywane zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej powinno zostać potraktowane jako cześć spłaty wartość początkowej leasingowanego środka trwałego, neutralnej podatkowo na gruncie przepisów ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: ustawa o CIT), to jest w przypadku tzw. leasingu finansowego, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat leasingowych, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych.

Jednocześnie, jak stanowi art. 17a pkt 7 ustawy o CIT, przez spłatę wartości początkowej rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w ewidencji korzystającego, określoną zgodnie z art. 16g ustawy o CIT w podstawowym okresie umowy leasingu.

W związku z powyższym, różnica pomiędzy równowartością w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej według kursu bieżącego a jej wartością stanowiącą spłatę wartości początkowej ustaloną po kursie historycznym, który to kurs stanowił podstawę do obliczenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji środków trwałych korzystającego zgodnie z art. 16g ustawy o CIT, nie stanowi elementu spłaty wartości początkowej przedmiotów leasingu finansowego.

Spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7 ustawy o CIT, stanowi bowiem jedynie suma opłat leasingowych w części kapitałowej według ich równowartości w PLN obliczonej po kursie historycznym, tym samym po którym została wykazana wartość początkowa w ewidencji korzystającego, zgodnie z art. 16g ustawy o CIT.

Przyjęcie innego poglądu nie jest możliwe, ponieważ tylko przy zastosowaniu przedstawionego powyżej podejścia jest zapewnione spełnienie warunku, że suma opłat ustalonych w umowie leasingu odpowiada przynajmniej wartości początkowej wykazanej w ewidencji korzystającego, zgodnie z art. 16g ustawy o CIT, dla celów amortyzacji przez korzystającego. Przykładowo, przyjęcie, iż spłatę wartości początkowej stanowią opłaty leasingowe przeliczone po kursie bieżącym mogłoby skutkować, w przypadku zmian kursów skutkujących zmniejszeniem kwoty do zapłaty, iż suma opłat ustalonych w umowie okaże się mniejsza od wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji Spółki, zgodnie z art. l6g ustawy o CIT. W efekcie umowa ta przestałaby wypełniać definicję leasingu w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT, pomimo tego, że w momencie rozpoczęcia leasingu definicję tą wypełniała. Skutek taki byłby niedopuszczalny z punktu widzenia regulacji art. 17f ustawy o CIT, który przewiduje dokonanie kwalifikacji umowy jako leasingu finansowego jednorazowo w momencie rozpoczęcia leasingu.

2. Próba klasyfikacji do poszczególnych kategorii przychodów
   
   

W związku z tym, iż przedmiotowe zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej nie stanowi części spłaty wartości początkowej, neutralnej podatkowo, w ocenie Spółki, należy rozpatrzyć, czy przedmiotowe zmniejszenie stanowi przychód w oparciu o inne przepisy ustawy o CIT.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają ogólnej definicji przychodów podatkowych, natomiast zawierają katalog przysporzeń, które dla potrzeb opodatkowania powinny zostać jako takie rozpoznane. W szczególności, zdaniem Spółki, wymaga rozważenia, czy zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej może zostać uznane za przychód podatkowy jako jedna z następujących kategorii:

• otrzymane pieniądze lub wartości pieniężne,

• różnice kursowe,

• wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń,

• wartość otrzymanych częściowo odpłatnie świadczeń.
  
  

2.1. Otrzymane pieniądze lub wartości pieniężne

Na podstawie zawartych umów leasingu, to Spółka, jako leasingodawca, jest płatnikiem rat leasingowych. Z tytułu zmniejszenia równowartości w PLN części kapitałowej raty leasingowej Spółka nie otrzymuje od leasingodawcy żadnych pieniędzy lub wartości pieniężnych. Zdaniem Spółki, w rozpatrywanej sytuacji nie powinno zatem ulegać wątpliwości, iż po stronie Spółki nie występuje przychód z tego tytułu.

2.2. Różnice kursowe w rozumieniu przepisów ustawy o CIT

Spółka ustala różnice kursowe dla celów CIT na podstawie art. 15a ustawy o CIT. Podatkowe różnice kursowe, o których mówi przedmiotowy przepis, są różnicami, które powstają wyłącznie w przypadku operacji wyrażonych w walutach obcych i realizowanych w takich walutach. Odpowiednio, zmniejszenie wartości spłaconych części kapitałowych opłat leasingowych według kursu bieżącego w stosunku do wartości według kursu historycznego nic stanowi różnicy kursowej w rozumieniu art. l5a ustawy o CIT, gdyż opłaty leasingowe regulowane są w PLN. W konsekwencji, w rozpatrywanej sytuacji nie można uznać, iż po stronie Spółki powstaje przychód z tytułu różnic kursowych.

2.3. Wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń

Zdaniem Spółki, w rozpatrywanej sytuacji nie można również uznać, że płacąc zobowiązanie z tytułu raty leasingowej Spółka otrzymuje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia (wskazuje jedynie sposób ustalania wartości przedmiotowych świadczeń). Definicje przedmiotowych pojęć stanowiły natomiast przedmiot licznych rozstrzygnięć sądów oraz organów administracji podatkowej. Dla przykładu:

• w praktyce podatkowej uznaje się, że świadczenie jest nieodpłatne, gdy na podmiocie, który je uzyskuje nie ciąży obowiązek wykonania na rzecz świadczącego żadnego świadczenia wzajemnego.

  Na skutek wykonania takiego świadczenia korzyść otrzymuje tylko jedna strona kosztem drugiej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 grudnia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 105/98);

• przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 października 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 1290/98, oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 grudnia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 2425/97);

• nieodpłatne świadczenie polega na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2003 r., sygn. akt III RN 49/02).
  
  

Powyższy przegląd orzecznictwa wskazuje, że dla uznania danego świadczenia za nieodpłatne konieczne jest łączne wystąpienie następujących warunków:

• otrzymane świadczenie nie jest związane z jakimikolwiek kosztami, czy inną formą ekwiwalentu po stronie beneficjenta tego świadczenia;

• świadczenie powinno mieć konkretny wymiar finansowy;

• wykonanie takiego świadczenia powinno następować kosztem majątku podmiotu świadczącego.
  
  

W opisanym stanie faktycznym, już choćby pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek nie jest spełniona. W związku z realizacją umów leasingu finansowego Spółka ponosi bowiem koszty opłat leasingowych, w pełnej wysokości przewidzianej daną umową.

Ponadto, zdaniem Spółki, w rozpatrywanym przypadku nie występuje świadczenie mające konkretny wymiar finansowy na tle transakcji tego samego rodzaju występujących na rynku (por. argumentacja w dalszej części wniosku dotycząca świadczenia częściowo odpłatnego).

Trudno też byłoby uznać, że zmniejszenie wartości opłat leasingowych stanowi świadczenie przyznane leasingobiorcy przez leasingodawcę ?kosztem swojego majątku?, tj. kosztem leasingodawcy. W rozpatrywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie występuje bowiem zmniejszenie majątku leasingodawcy, ani w formie zmniejszenia aktywów, ani zwiększenia zobowiązań (i lub rezerw, z tytułu świadczenia, które miałoby zostać przyznane przez leasingodawcę leasingobiorcy nieodpłatnie. Jedynym świadczeniem leasingodawcy na rzecz leasingobiorcy jest w rozpatrywanej sytuacji oddanie do używania przedmiotu leasingu, które ma charakter w pełni odpłatny. Należność cywilnoprawna z tego tytułu ustalana jest przy tym w momencie ustalenia wartości opłaty leasingowej do zapłaty przez leasingobiorcę według kursu bieżącego. Odpowiednio, nie można uznać, iż wskutek ustalenia wysokości należności cywilnoprawnej według kursu bieżącego następuje zmniejszenie należności cywilnoprawnej leasingodawcy, bowiem dopiero w tym momencie należność ta jest określona a wcześniej kwota do zapłaty przez leasingobiorcę nie jest znana.

Odpowiednio, w ocenie Spółki, w rozpatrywanej sytuacji nie jest spełniony żaden z wyżej wymienionych warunków dla uznania, że Spółka otrzymuje nieodpłatne świadczenie. Nie można zatem uznać, iż Spółka otrzymuje przychód podatkowy z tego tytułu.

2.4. Wartość otrzymanych częściowo odpłatnie świadczeń

W ocenie Spółki, w rozpatrywanej sytuacji po stronie Spółki nie występuje również przychód z tytułu częściowo odpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Podobnie jak w przypadku świadczeń nieodpłatnych, ustawa o CIT nie zawiera również definicji pojęcia świadczeń otrzymanych częściowo odpłatnie, a jedynie wskazuje sposób ustalania ich wartości. W literaturze podatkowej wyrażany jest natomiast pogląd, iż świadczenie częściowo odpłatne występuje wówczas, gdy uzyskujący świadczenie ponosi jedynie część wydatku związanego z jego otrzymaniem.

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym nie można mówić o powstaniu po jej stronie przychodu z tytułu częściowo odpłatnego świadczenia. Aby ustalić, że tego typu świadczenie wystąpiło, należałoby ustalić, że pomiędzy uzyskanym przez Spółkę na podstawie umowy leasingu prawem do użytkowania przedmiotu leasingu a wysokością opłaty leasingowej istnieje nieuzasadniona dysproporcja (tj. że inny podmiot, w takim przypadku byłby zobowiązany do zapłaty wyższej opłaty leasingowej niż Spółka). Tymczasem, jak Spółka wskazała powyżej w opisie rozpatrywanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wysokość opłaty wynika z zastosowanego w umowach leasingu mechanizmu indeksacji kursem waluty obcej. co stanowi powszechną praktykę rynkową i nie stanowi żadnej preferencji przyznanej Spółce. Spółka reguluje swoje zobowiązania wobec leasingodawcy co do zasady w pełnej wysokości przewidzianej daną umową. W konsekwencji nie można mówić o częściowo odpłatnym świadczeniu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Odpowiednio, Spółce w danym stanie faktycznym nie można przypisać również przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia.

Podsumowując powyższe rozważania, po pierwsze, w rozpatrywanej sytuacji nie można uznać, iż Spółka otrzymuje przychód z tytułu otrzymanych pieniędzy lub wartości pieniężnych czy też z tytułu różnic kursowych (art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 15a ustawy o CIT). W związku ze zmniejszeniem równowartości w PLN części kapitałowej raty leasingowej Spółka nie otrzymuje bowiem od leasingodawcy żadnych pieniędzy czy wartości pieniężnych. Jednocześnie, zobowiązania z tytułu umowy leasingu regulowane są przez Spółkę w PLN, co oznacza, iż w rozpatrywanej sytuacji nie dochodzi do realizacji różnic kursowych w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Po drugie, w rozpatrywanej sytuacji nie można uznać, iż Spółka otrzymuje przychód z tytułu nieodpłatnego, czy też częściowo odpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust.

1 pkt 2 ustawy o CIT. Użytkowanie przez Spółkę przedmiotu leasingu jest bowiem w pełni odpłatne, ustalenie opłat leasingowych w umowach leasingu w oparciu o mechanizm indeksacji kursem waluty obcej odzwierciedla powszechną praktykę na rynku i nie stanowi preferencji dla Spółki w porównaniu do warunków rynkowych, a Spółka reguluje swoje zobowiązanie wobec leasingodawcy w pełnej wysokości przewidzianej daną umową.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, przepisy ustawy o CIT nie pozwalają na rozpoznanie przez Spółkę przychodu podatkowego w związku ze zmniejszeniem równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej obliczonej według kursu bieżącego w stosunku do wartości stanowiącej spłatę wartości początkowej według kursu historycznego, który to kurs stanowił podstawę do obliczenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji środków trwałych Spółki.

3. Stanowisko orzecznictwa i doktryny na gruncie rozpatrywanego zagadnienia
   
   

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki, iż przepisy ustawy o CIT nie pozwalają na rozpoznanie przychodu podatkowego w związku ze zmniejszeniem równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej w przypadku leasingu finansowego indeksowanego kursem waluty obcej znajduje potwierdzenie w stanowiskach wyrażonych w doktrynie i orzecznictwie.

Powyższy pogląd Spółki potwierdza przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 lutego 2007 r. (sygn. I SA/Kr 1067/06), w którym Sąd stwierdził, iż w ustawie o CIT występują ?Ewidentne braki regulacji (...) określenia przychodów kredytobiorców i leasingobiorców (korzystających) związanych z faktycznym obniżeniem wysokości rat kapitałowych lub rat spłacanych kredytów w sytuacji spadku kursu obcych walut w stosunku do waluty polskiej?.

W powyższym wyroku Sąd stwierdził, że powyższe, de lege ferenda, wskazuje na potrzebę wprowadzenia odpowiedniego przepisu, który ujmowałby jako przychód dla celów podatkowych zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej obliczonej według kursu bieżącego w stosunku do wartości stanowiącej spłatę wartości początkowej według kursu historycznego, który to kurs stanowił podstawę do obliczenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji środków trwałych leasingobiorcy. Natomiast w obecnym stanie prawnym nie występują podstawy do uznania tego rodzaju zmniejszenia za przychód podatkowy.

W celu dodatkowego potwierdzenia stanowiska przedstawionego powyżej, Spółka wskazuje na poglądy sformułowane w orzecznictwie i doktrynie na gruncie kredytów (pożyczek) indeksowanych kursem waluty obcej.

Spółka zauważa, iż przed 1 stycznia 2009 r. stan prawny obowiązujący w obu przypadkach (pożyczki/kredytu, jak i leasingu indeksowanego) z punktu widzenia rozpatrywanej kwestii był tożsamy.

Potwierdza to przykładowo powołany już powyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w którym Sąd sformułował wnioski dotyczące zarówno ?kredytobiorców?, jak i ?leasingobiorców?.

W szczególności, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2009 r., ustawa o CIT nie regulowała wprost, iż zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej - czy to w przypadku kredytu czy leasingu finansowego indeksowanego w walucie obcej - obliczonej według kursu bieżącego poniżej wartości stanowiącej spłatę wartości kapitału według kursu historycznego, stanowi przychód podatkowy. Dopiero zmiany wprowadzone do ustawy o CIT od 1 stycznia 2009 r. wprost uregulowały niniejszą kwestię stanowiąc, iż przedmiotowe zmniejszenie stanowi przychód podatkowy, przy czym należy podkreślić, iż zmiany te dotyczyły jedynie kredytów (pożyczek) indeksowanych, natomiast w odniesieniu do indeksowanego leasingu finansowego przepisy pozostały bez zmian.

Na gruncie przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2009 r., w przypadku kredytów indeksowanych do waluty obcej, wykształcił się natomiast w pogląd, który dodatkowo potwierdza stanowisko Spółki przedstawione powyżej na gruncie leasingu finansowego. Stanowisko to znalazło odzwierciedlenie w opinii Biura Analiz Sejmowych (Opinia z dnia 20 sierpnia 200 r. o komisyjnym projekcie ustawy o zmianie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk nr 780), pkt IV, www.sejm.goy.pl, 12 września 2011 r.), w której stwierdzono, iż w okresie przed wprowadzeniem do ustawy o CIT regulacji wprost odnoszących się do pożyczek (kredytów) indeksowanych, zmniejszenie kwoty do spłaty powstałe na części kapitałowej raty kredytu indeksowanego nie stanowiło przychodu podatkowego na zasadach wynikających z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z tym, w stanie prawnym obowiązującym przed wprowadzeniem do ustawy o CIT przepisów odnoszących się wprost do pożyczek (kredytów) indeksowanych, różnica ?pomiędzy nominalną wartości kredytu, a wartością jego spłaty w przypadku, gdy wartość spłaty jest niższa od wartości nominalnej (...) jest (...) obojętna podatkowo tzn. nie wpływa u pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym?.

Powyższe potwierdza dodatkowo stanowisko Spółki przedstawione powyżej na gruncie leasingu finansowego. Jednocześnie, mając na uwadze, iż - w przeciwieństwie do kredytu indeksowanego - w przypadku leasingu indeksowanego obecny stan prawny nie uległ zmianie w stosunku do regulacji obowiązujących przed 1 stycznia 2009 r., wnioski sformułowane na gruncie stanu prawnego obowiązującego przed 1 stycznia 2009 r. są w przypadku leasingu finansowego w dalszym ciągu aktualne.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, zmniejszenie równowartości w PLN części kapitałowej opłaty leasingowej obliczonej według kursu bieżącego w stosunku do wartości stanowiącej spłatę wartości początkowej według kursu historycznego, który to kurs stanowił podstawę do obliczenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wykazanej w ewidencji środków trwałych Spółki, nie stanowi przychodu podatkowego Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.