Opodatkowanie sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego wykorzystywanego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 06 października 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 06 grudnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 06 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni oraz jej synowie są współposiadaczami samoistnymi działek o numerach ewidencyjnych położonych 85 i 88 w W., stanowiących własność m. W. o obszarze 757 m² pierwsza - zabudowana budynkiem wiatą garażową i trafostacją oraz 707 m² druga - z urządzonym parkingiem na 10 samochodów dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Wybudowanie wiaty garażowej jak i parkingu nastąpiło w 1991 r. Współposiadacze samoistni przedmiotowych działek zamierzają uzyskać prawo użytkowania wieczystego w/w gruntów i sprzedać je (łącznie swoje udziały) podmiotowi, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowa sprzedaż nie będzie miała związku z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Współposiadacze nie są płatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, iż wbrew stanowisku zaprezentowanemu w piśmie z dnia 06.12.2010 r. w przedstawionym przez wnioskodawczynię stanie faktycznym nie ma niespójności. Tak jak podnoszono we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, na działce gruntu nr 85 usytuowana jest trafostacja i wiata garażowa, zaś na działce 88 znajduje się parking. Działki te są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez wnioskodawczynię i jej synów działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej pod nazwą K. Naniesienia na działkach gruntu nr 85 i 88 zostały dokonane staraniami męża wnioskodawczyni, który zmarł. Spadkobiercy ? Wnioskodawczyni i jej synowie prowadzą działalność gospodarczą w budynku usytuowanym na działce gruntu nr 89, którą także odziedziczyli, jednakże nieruchomość ta nie wchodzi w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu 55 Kodeksu cywilnego, lecz stanowi prywatny majątek spadkobierców. Podobnie działki gruntu nr 85 i 88, odnośnie których spadkobiercy są współposiadaczami samoistnymi i zamierzają nabyć prawo użytkowania wieczystego, nie stanowią części przedsiębiorstwa, ani nie są ujęte w ewidencji środków trwałych. Są one jednak wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Żaden przepis prawa nie zabrania prowadzenia działalności gospodarczej na prywatnej nieruchomości, która nie wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Nadto prywatny majątek danej osoby nie wchodzi z mocy prawa w skład przedsiębiorstwa, w ramach którego osoba ta prowadzi działalność gospodarczą. Utożsamienie takie jest sprzeczne z zasadami wynikającymi z Kodeksu cywilnego. Jako inny podobny przykład można podać sytuację, kiedy dana osoba wykorzystuje np. swoją nieruchomość lokalową (mieszkanie prywatne) na siedzibę firmy (działalności gospodarczej). Mieszkanie takie nie jest częścią przedsiębiorstwa tylko z racji umiejscowienia w nim siedziby firmy, czy nawet prowadzenia w nim działalności gospodarczej. Podobnie jest w opisywanym stanie faktycznym. Wnioskodawczyni i jej synowie prowadzą działalność gospodarczą na nieruchomościach odziedziczonych, które są ich prywatnym majątkiem odrębnym od składników majątkowych tworzących przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Nieruchomości stanowiące działki ewidencyjne nr 88 i 85 w tym sensie nie są związane ze spółką cywilną K., że nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c., nie są ujęte w ewidencji środków trwałych, lecz stanowią prywatny majątek wspólników spółki cywilnej K. (ściśle rzecz ujmując Wnioskodawczyni i jej synowie są współposiadaczami samoistnymi działek gruntu 85 i 88; na skutek błędów i zaniedbań po stronie m. W. mimo decyzji z lat 80-tych nie przeniesiono na nich użytkowania wieczystego tych działek; obecnie są czynione starania w tym kierunku).

Naniesienia na działkach gruntu nr 88 i 85 zostały dokonane przez spadkodawcę wnioskodawczyni, na podstawie zezwoleń z lat 80-tych. Jak podnoszono powyżej A. zmarł i spadek po nim odziedziczyli Wnioskodawczyni i jej synowie: K. s.c., w ramach której prowadzą działalność gospodarczą spadkobiercy, powstała w 2006 r. i zajmuje się produkcją i dystrybucją sprzętu medycznego.

Przedmiotowe nieruchomości (ani w całości, ani w części) nie były oddane do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie stanowiące 30% jej wartości początkowej, w stosunku do których wnioskodawczyni (bądź spółka cywilna) miałaby prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Ww. nieruchomości nie były wykorzystywane w stanie ulepszonym (gdyż nie były ulepszane) przez podatnika do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni jako współposiadaczka samoistna przedmiotowych gruntów w związku ze sprzedażą swojego udziału w prawie użytkowania wieczystego dwóch działek ewidencyjnych łącznie ze sprzedażą pozostałych udziałów przez jej synów, co skutkować będzie zbyciem całych dwóch działek podatnikowi podatku od towarów usług zostanie uznana za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11.

   03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)...

2. Czy wnioskodawczyni jako współposiadaczka samoistna przedmiotowych gruntów w przypadku sprzedaży swojego udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości łącznie ze sprzedażą pozostałych udziałów przez jej synów, co skutkować będzie sprzedażą całych dwóch działek podatnikowi od towarów usług i uznania jej za podatnika na podstawie art. 15 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) będzie musiała zapłacić od tej sprzedaży podatek od towarów i usług, czy też będzie zwolniona z płacenia tego podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2) przedmiotowej ustawy...
   
   

Wnioskodawczyni jako współposiadaczka samoistna oraz osoba nie będąca płatnikiem podatku od towarów usług w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowa sprzedaż nie ma związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą i nie można uznać jej za dokonaną w okolicznościach wskazujących na częstotliwy charakter z art. 15 powyższej ustawy, nie można więc uznać jej za płatnika podatku od towarów i usług. Z treści powyższego artykułu wynika, że ustawodawca wyraźnie powiązał pojęcie podatnika z pojęciem działalności gospodarczej, co oznacza, iż wykonywanie czynności podlegającej co do zasady opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego wówczas, gdy czynność taka została dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bądź jest z tą działalnością związana. W zaistniałym stanie faktycznym nie można uznać przyszłej sprzedaży przez wnioskodawczynię oraz pozostałych współposiadaczy samoistnych ewentualnego prawa użytkowania wieczystego tychże działek za związaną z prowadzoną przez wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, Wprawdzie wnioskodawczyni oraz pozostali współposiadacze prowadzą działalność gospodarczą pod nazwą K. i działki gruntu 85 i 88 są wykorzystywane na tę działalność, to jednak nie stanowią one części przedsiębiorstwa i nie są w ewidencji środków trwałych.

Nadto Wnioskodawczyni nigdy nie była jako osoba fizyczna podatnikiem podatku VAT, ani nie była zarejestrowana w jakimkolwiek urzędzie dla potrzeb tego podatku. Wykonanie parkingu i trafostacji nastąpiło w 1991 r., a zatem wnioskodawczyni nie miała prawa do odliczania podatku od towarów i usług z tytułu jednorazowej czynności, nie wskazującej na zamiar wykonywa czynności w sposób częstotliwy. Jednakże, jeżeli Urząd Skarbowy uznałby, że Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), sprzedaż przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego przez wnioskodawczynię oraz pozostałych współposiadaczy nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu od podatku jako dostawa towarów używanych w stosunku do których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego O kwotę podatku naliczonego, ponieważ budynki znajdujące się na tych gruntach są towarem używanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarówki usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, obowiązującym w następującym brzmieniu od dnia 01.01.2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelki postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tych praw.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na mocy cyt. art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza w rozumieniu cyt. wyżej przepisu polega również na wykorzystywaniu swego majątku tj. towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów z określonego składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, jednakże majątek ten w okresie posiadania musi być wykorzystywany jedynie w ramach majątku osobistego.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z synami jest współposiadaczem samoistnym działek o numerach ewidencyjnych 85 i 88 położonych w W.

stanowiących własność miasta W., nabytych w drodze spadku po zmarłym w 2006 r. mężu Wnioskodawczyni. Działka pierwsza o obszarze 757 m² zabudowana jest budynkiem wiatą garażową i trafostacją, natomiast druga działka o obszarze 707m² zabudowana jest parkingiem na 10 samochodów. Naniesienia na działkach gruntu nr 85 i 88 zostały dokonane w 1991 r. przez męża Wnioskodawczyni. Współposiadacze samoistni przedmiotowych działek zamierzają uzyskać prawo użytkowania wieczystego ww. gruntów (Wnioskodawczyni i jej synowie są współposiadaczami samoistnymi działek gruntu 85 i 88 na skutek błędów i zaniedbań po stronie m. W. mimo decyzji z lat 80-tych nie przeniesiono na nich użytkowania wieczystego tych działek, obecnie czynione są starania w tym kierunku) i sprzedać je (łącznie swoje udziały) podmiotowi, który jest podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe działki wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię i jej synów działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zajmującej się produkcją i dystrybucją sprzętu medycznego, jednakże jak podkreśla to Wnioskodawczyni przedmiotowe nieruchomości nie wchodzą jej zdaniem w skład przedsiębiorstwa oraz nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

Konfrontując zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni jako współwłaścicielka przedmiotowych nieruchomości, wykorzystuje ją w sposób ciągły do celów zarobkowych w prowadzonej w ramach spółki cywilnej działalności gospodarczej, wypełniając tym samym przesłanki wynikające z norm art. 15 ust. 2. Zaznaczyć przy tym należy, iż sam fakt nie ujęcia danego majątku w ewidencji środków trwałych nie może przesądzać, że nie jest on wykorzystywany w działalności gospodarczej. Dokonanie wpisu w rejestrze środków trwałych jest wymogiem wynikającym z odrębnych przepisów i nie może wywierać wpływu na to czy dany podmiot nabywa status podatnika podatku VAT, który jest kategorią obiektywną, niezależną od prawidłowości prowadzenia ewidencji środków trwałych. Wbrew stanowisku Wnioskodawczyni, nie można mówić, iż mamy do czynienia z dostawą nieruchomości ( wiaty garażowej, trafostacji, parkingu), jako dostawą dokonywaną z jej majątku osobistego, gdyż jak to wynika z wniosku, nie jest ona wykorzystywana w celu zaspokojenia potrzeb osobistych, prywatnych, tylko w celach gospodarczych ? jako składnik majątku służący do prowadzenia działalności produkcyjnej sprzętu medycznego. Zatem bez wątpienia należy uznać przedmiotowe nieruchomości za nieruchomości wykorzystywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę wykładnię art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż sprzedaż majątku osobistego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, należy zakwalifikować do tej działalności. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonując przedmiotowej sprzedaży zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług i tym samym sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego dwóch działek o nr 85 i 88, co skutkować będzie sprzedażą przedmiotowych nieruchomości posadowionych na ww. działkach uznać należy jako czynność podlegającą opodatkowaniu.

Podstawowa stawka podatku ? na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (DZ.U. Nr 238, poz. 1578) po art. 146 w ustawie o VAT dodaje się art. 146 a-146 e. W myśl art. 146 a ust. 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie ? w myśl art. 2 pkt 14 ustawy ? rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W myśl natomiast art. 43 ust.1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki lub budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nich posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Powyższe regulacje stanowią, iż zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, która nie odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz dostawa następująca w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Natomiast jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia podlega ona zwolnieniu, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Natomiast, aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ustawy, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, leasing lub podobne, które w rozumieniu ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Dodatkowo, nadmienić należy, iż w myśl art. 3 pkt 2, pkt 3 i pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) pod pojęciem:

• budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,
• budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
  
  

Z okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotowe nieruchomości wybudowane zostały w roku 1991 przez pana Andrzeja, męża Wnioskodawczyni, po których Zainteresowana otrzymała część spadku. Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kowoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomości nie były oddane do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie stanowiące 30 % ich wartości początkowej, w stosunku do których Wnioskodawczyni miałaby prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

A zatem w przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, iż nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zatem jedna z przesłanek do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 nie została spełniona, jednakże zgodnie z cytowanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a należy rozpatrzeć możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z tego przepisu. Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawczyni w trakcie użytkowania nie ponosiła nakładów ulepszających na budynki/budowle przekraczających 30 % ich wartości, jak również w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało jej prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem dwa warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a zostały spełnione, a więc sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Reasumując, Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży swojego udziału związanego z prawem użytkowania wieczystego gruntu wraz ze znajdującymi się na nich budowlami występować będzie w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, jednakże czynność ta będzie podlegała zwolnieniu, w trybie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Końcowo należy nadmienić, iż stanowisko Wnioskodawczyni w niniejszej interpretacji indywidualnej w całości uznano za nieprawidłowe z uwagi na przywołanie przez Wnioskodawczynię niewłaściwych przepisów prawa podatkowego dotyczących zwolnienia przedmiotowego. Treść przytoczonego przez Zainteresowaną art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w obowiązującym brzmieniu odnosi się wyłącznie do ruchomości, na co bezpośrednio wskazuje norma zawarta w art. 43 ust. 2 tejże ustawy, z tego też względu regulacja ta nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto zauważyć trzeba, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, tj. osoby składającej wniosek. W związku z tym skutki określone w art. 14k ? 14m Ordynacji podatkowej mogą dotyczyć tylko Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.