w przypadku sprzedaży w ramach jednej transakcji większej ilości artykułów, kwoty podatku VAT mogą (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2008 r. (data wpływu 03.06.2008 r.) uzupełniony pismem z dnia 01.07.2008 r. (data wpływu 11.07.2008 r.) oraz pismem z dnia 28.08.2008 r. (data wpływu 01.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wyliczania kwoty podatku należnego wykazanego na paragonach i fakturach w związku ze sprzedażą artykułów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.06.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wyliczania kwoty podatku należnego wykazanego na paragonach i fakturach w związku ze sprzedażą artykułów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje zmienić zasadę wyliczenia kwoty podatku VAT należnego, wykazywanego na fakturach (paragonach) w związku ze sprzedażą artykułów, w następujący sposób:

• w przypadku sprzedaży w ramach jednej transakcji większej ilości artykułów, kwoty podatku VAT będą wyliczane w odniesieniu do poszczególnych artykułów wykazanych na paragonie (fakturze) dokumentującym tę transakcję, a łączna kwota podatku VAT będzie ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż w przypadku sprzedaży w ramach jednej transakcji większej ilości artykułów i wykazywania na fakturach łącznej kwoty podatku VAT ustalonej w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku VAT:

• faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży będą zawierały wszystkie elementy wymienione w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których mają zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług - Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 ze zm. (w szczególności sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonywanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu),

• paragony fiskalne drukowane przez kasę rejestrującą będą zawierać informacje wymienione w § 4 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników - Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 948 ze zm. (w szczególności wartość sprzedaży i kwot podatku według poszczególnych stawek).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowany przez Spółkę sposób wyliczania kwoty podatku należnego, wykazywanego na paragonach i fakturach w związku ze sprzedażą artykułów będzie prawidłowy, w szczególności, czy Spółka jest uprawniona, by w przypadku sprzedaży w ramach jednej transakcji większej ilości artykułów, wyliczać kwoty podatku VAT w odniesieniu do poszczególnych artykułów wykazanych na paragonie (fakturze) dokumentującym tą transakcję, a łączną kwotę podatku VAT ustalać w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży w ramach jednej transakcji większej ilości artykułów, kwoty podatku VAT mogą być wyliczane w odniesieniu do poszczególnych artykułów wykazanych na paragonie (fakturze) dokumentującym tę transakcję, a łączna kwota podatku VAT może być ustalana w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnicy podatku VAT są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy VAT podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. W takiej sytuacji podatnicy zobowiązani są wystawić paragon. Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu ich przechowywania.

Na mocy w/w przepisu dnia 25 maja 2005 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798).

Zgodnie z § 9 ust. 3 rozporządzenia VAT sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Na podstawie § 20 pkt 5 rozporządzenia VAT za fakturę, w rozumieniu uznaje się również rachunki wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur. Opisaną regulację dotyczącą ustalania łącznej kwoty podatku VAT stosuje się zatem także do paragonów, stanowiących rachunki dokumentujące sprzedaż na rzecz osób fizycznych dokonywaną za pośrednictwem kas rejestrujących.

Z powyższego wynika zatem, że zasada określona w § 9 ust. 3 rozporządzenia VAT znajduje zastosowanie zarówno do transakcji dokumentowanych paragonami, jak i przy pomocy faktur.

Spółka jest zatem uprawniona do zastosowania regulacji określonej w § 9 ust. 3 rozporządzenia VAT w odniesieniu do sprzedaży dokumentowanej paragonami lub fakturami.

Regulacja umożliwiająca określanie kwoty podatku VAT w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku pozostaje niezmienna od początku obowiązywania w Polsce podatku VAT. W pełni aktualne pozostaje zatem pismo Ministerstwa Finansów z dnia 24 kwietnia 1994 r. (nr PP3-8224-944/95/EO), które potwierdza, że gdy podatnik określa w fakturze kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych pozycji (wierszy) faktury kwota podatku należnego będzie wynikać z podsumowania kwot określonych w poszczególnych pozycjach (wierszach). Pismo to potwierdza zatem stanowisko Spółki przedstawione w niniejszym wniosku.

Zdaniem Spółki, pod pojęciem ?poszczególny towar? należy, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy VAT w zw. z art. 155 Kodeksu cywilnego, rozumieć oznaczoną co do tożsamości lub co do gatunku rzecz ruchomą (ewentualnie energię, budynek, budowlę lub ich części) będącą przedmiotem jednej transakcji podlegającej opodatkowaniu ? jednej umowy sprzedaży zawartej pomiędzy Spółką a klientem. ?Poszczególnym towarem? będzie zatem pojedyncza rzecz ruchoma o określonej, indywidualnej cenie. W przypadku rzeczy, której cena uzależniona jest od jednostek miary, ?poszczególnym towarem? będzie wydzielona przez klienta ilość rzeczy. W takim przypadku ceną za ?poszczególny towar? będzie iloczyn ceny za jednostkę miary oraz wybrana przez klienta ilość rzeczy.

Biorąc powyższe pod uwagę, w oparciu o przepis § 9 ust. 3 rozporządzenia VAT, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku sprzedaży w ramach jednej transakcji większej ilości artykułów, kwoty podatku VAT mogą być wyliczane w odniesieniu do poszczególnych artykułów wykazanych na paragonie (fakturze) dokumentującym tą transakcję, a łączna kwota podatku VAT może być ustalana w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.