Jeżeli zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki tworzące (...)

Jeżeli zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki tworzące nieruchomość gruntową znajdują się w obszarze terenów usługowo-przemysłowych, to dla dostawy przedmiotowej nieruchomości nie można zastosować zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r.; zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 22%, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko I? Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2008r. (data wpływu 3 czerwca 2008r.), uzupełnionego pismem z dnia 19 sierpnia 2008r. (data wpływu 27 sierpnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej oznaczonej jako K Nr R - jest nieprawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej oznaczonej jako K Nr R. Pismem z dnia 11 sierpnia 2008r., znak IPPP1-443-1069/08-2/AK (odebranym przez Stronę w dniu 18 sierpnia 2008r.) wezwano Wnioskodawcę o udzielenie dodatkowych informacji odnośnie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Spółka udzieliła odpowiedzi na powyższe wezwanie w dniu 19 sierpnia 2008r. (data wpływu 27 sierpnia 2008r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

I? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R? była właścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej, w skład której wchodziło dwadzieścia działek ewidencyjnych gruntu o łącznej powierzchni ? ha, dla których w Sądzie Rejonowym urządzono cztery odrębne księgi wieczyste oznaczone odpowiednio:

  1. KW Nr R - nieruchomość w skład której wchodzi działka nr yyy/16 o powierzchni yyy m2 zabudowana utwardzoną drogą z chodnikami - wg rejestru gruntów M. R? nieruchomość oznaczona jako ?inne tereny zabudowane?,
  2. KW Nr R - nieruchomość składająca się z działek xxx/3 i xxx/4 o łącznej powierzchni xxx m2 zabudowana utwardzoną drogą z chodnikami - wg rejestru gruntów M. R? nieruchomość oznaczona jako ?inne tereny zabudowane?,
  3. KW Nr R - nieruchomość niezabudowana składająca się z działek zzz/16 zzz/7, zzz/10, zzz/13, zzz/22, zzz/15, zzz/11, zzz, zzz1, zzz/17, zzz/8, zzz/17 i zzz/22 o łącznej powierzchni zzz m2, wg wypisu z rejestru gruntów oznaczona jako ?grunty orne?,
  4. KW Nr R - nieruchomość składająca się z działek o nr ppp/10, ppp/11, ppp/20, ppp/13 i ppp/15 o łącznej powierzchni ppp m2 zabudowana budynkiem biurowym i produkcyjnym wybudowanymi przed 1993r. przy nabyciu której w 2002r. Spółka nie korzystała z odliczenia podatku naliczonego oraz halą magazynową wybudowaną przez Spółkę w 2005r. przy budowie której odliczano podatek naliczony.

Dla w/w lokalizacji nieruchomości nie obowiązuje obecnie plan zagospodarowania przestrzennego.

W kwietniu 2008r. Spółka dokonała sprzedaży w/w nieruchomości.

Pismem z dnia 19 sierpnia 2008r., będącym odpowiedzią na wezwanie Nr IPPP1-443-1069/08-2/AK z dnia 11 sierpnia 2008r., Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny przedstawiony w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka wyjaśniła, iż jak już informowała we wniosku z dnia 28.05.2008r. dla terenu na którym usytuowana jest sprzedana przez Spółkę nieruchomość w R nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W gminnej ewidencji gruntów niezabudowane działki ewidencyjne wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości objętej KW Nr R figurują jako grunty orne.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że dla terenu całego miasta Rada Miejska w R uchwałą nr ccc/99 z dnia ? 1999r. (niepublikowaną) uchwaliła ?Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy R?, wg którego działki objęte w księgach wieczystych j.w. znajdują się w obszarze terenów usługowo-przemysłowych.

Na podstawie art. 9 ust. 5 z dnia 27 marca 2003r. O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz. U. Nr. 80, poz. 717/ - Studium nie jest aktem prawa miejscowego.

Wnioskodawca podkreślił również, że przedmiotem transakcji była jednorazowa sprzedaż aktem notarialnym i w ramach jednej faktury VAT tworzącej funkcjonalnie jedną całość ogrodzonej nieruchomości, dla której jedynie urządzono cztery księgi wieczyste. Przedmiotem wniosku ma być więc ocena przez Organ podatkowy poprawności opodatkowania przez Spółkę podatkiem od towarów i usług tej jednej konkretnej czynności w świetle brzmienia art. 43 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należało opodatkować podatkiem od towarów i usług sprzedaż w/w nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, opodatkowanie przedmiotowych transakcji powinno przebiegać następująco:

  • w ocenie Spółki dokonała ona sprzedaży nie jednej nieruchomości i nie dwudziestu, na ile działek ewidencyjnych nieruchomość podzielono, tylko przedmiotem sprzedaży zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego była sprzedaż czterech odrębnych nieruchomości, na które urządzono odrębne księgi wieczyste.

W ocenie Spółki, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, tj. niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej jako KW Nr RC powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

Spółka wniosła o potwierdzenie poprawności przedstawionego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy wskazuje, iż za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast m.in. w art. 43 cyt. ustawy Wnioskodawca wskazał sytuacje w jakich wskazana powyżej, podstawowa stawka podatku od towarów i usług nie będzie miała zastosowania.

Natomiast kwestia opodatkowania sprzedaży gruntów, na których posadowione są budynki, budowle lub ich części, została uregulowana w art. 29 ust. 5 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Z informacji zawartych w przedmiotowym wniosku wynika, iż Spółka była właścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej, w skład której wchodziło dwadzieścia działek ewidencyjnych gruntu o łącznej powierzchni ? ha, dla których w Sądzie Rejonowym urządzono cztery odrębne księgi wieczyste. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe nieruchomości zostały sprzedane.

Z okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę wynika, iż przedmiotem sprzedaży była m.in. nieruchomość niezabudowana składająca się z działek zzz/16 zzz/7, 56/10, zzz/13, zzz/22, zzz/15, zzz/11, zzz, zzz1, zzz/17, zzz/8, zzz/17 i zzz/22 o łącznej powierzchni zzz m2, oznaczonych księgą wieczystą Nr RC. Wnioskodawca wskazał, iż wg wypisu z rejestru gruntów przedmiotowa nieruchomość oznaczona jest jako ?grunty orne?. Ponadto Spółka określiła, iż dla wymienionych we wniosku lokalizacji nieruchomości nie obowiązuje obecnie plan zagospodarowania przestrzennego, jednak ze ?Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy R? uchwalonego dla terenu całego miasta, Rada Miejska w R uchwałą nr ccc/99 z dnia ? 1999r. (niepublikowaną) ustaliła, iż działki objęte w księgach wieczystych, o których mowa w niniejszym wniosku, znajdują się w obszarze terenów usługowo-przemysłowych.

W myśl uregulowań art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jak wynika z powyższych przepisów, dostawa gruntów niezabudowanych jest opodatkowana tym podatkiem wyłącznie wówczas, gdy będące przedmiotem dostawy grunty są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Dostawa gruntów niezabudowanych, nie będących terenami budowlanymi i nieprzeznaczonych pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy danego gruntu decydujące znaczenie ma kwalifikacja przedmiotowego terenu.

Należy zwrócić uwagę, iż przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji pojęcia terenu przeznaczonego pod zabudowę. W związku z powyższym dokonując analizy znaczenia tego pojęcia należy posłużyć się wykładnią gramatyczną oraz uwzględnić definicje zamieszczone w przepisach innych gałęzi prawa, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego, w tym dotyczących klasyfikacji i przeznaczenia gruntów oraz w przepisach stanowiących o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. - Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz.1118), pod pojęciem budowy należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. W myśl pkt 1 przywołanego art. 3 ustawy Prawo budowlane, obiektem budowlanym jest: budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowla stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Pojęcie budynku i budowli zostało w ustawie Prawo budowlane zdefiniowane w art. 3 pkt 2 i pkt 3. Zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast art. 3 pkt 3 tej ustawy wskazuje, iż budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Należy również zwrócić uwagę, iż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, to stosownie do zapisów załącznika nr 6 pkt 3 ppkt 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454) zurbanizowane tereny niezabudowane. Zalicza się bowiem do nich grunty niezabudowane, przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, wyłączone z produkcji rolniczej i leśnej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. Nr 80, poz. 717 ze zmianami), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, (?), należy do zadań własnych gminy. Art. 4 ust. 1 powyższej ustawy wskazuje, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast art. 4 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (?).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym, tzn. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że gdy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie nieruchomości winno wynikać z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub aktualnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Jeżeli zatem, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy R działki tworzące nieruchomość gruntową oznaczoną KW Nr RC znajdują się w obszarze terenów usługowo-przemysłowych, to dla dostawy przedmiotowej nieruchomości nie można zastosować zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami). Obszar objęty KW Nr RC jest terenem przeznaczonym pod działalność usługowo-przemysłową i nie można go uznać za teren inny niż budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę. Aby do danego gruntu miało zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, przedmiotem dostawy musiałby być teren inny niż przeznaczony pod zabudowę, tj. teren gruntów rolnych, leśnych, łąk, itp.

We wskazanym stanie faktycznym bez wpływu na możliwość zwolnienia z podatku od towarów i usług pozostanie fakt, iż jest to teren określony w ewidencji gruntów jako grunt orny. Istotne znaczenie ma wskazanie w uchwale Rady Gminy, dotyczącej studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, iż jest to teren usługowo-przemysłowy.

Tak więc dla dostawy powyższej nieruchomości, objętej KW Nr RC zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 22%, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika