terminu wystawiania faktur VAT sygn: IPPP1-443-1453/08-2/BS

terminu wystawiania faktur VAT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2008 r. (data wpływu 31.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawiania faktur VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.07.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, dokonuje sprzedaży głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale również na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedaż niektórych towarów i usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokumentowana jest za pomocą kasy rejestrującej. W pozostałym zakresie Wnioskodawca korzysta z podmiotowego zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących, zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas, wobec czego kasy fiskalne są stosowane tylko dla sprzedaży towarów i usług określonych w § 4 rozporządzenia, wyłączonych ze zwolnienia, a w pozostałym zakresie sprzedaż jest ewidencjonowana w ewidencji sprzedaży.

W momencie sprzedaży Wnioskodawca wystawia faktury VAT klientom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy informują o tym fakcie lub osobom fizycznym, które proszą o wystawienie takiego dokumentu. W chwili dokonania sprzedaży detalicznej, Wnioskodawca nie ma możliwości identyfikowania swoich klientów ze względu na ich status podatkowy. Nie jest w stanie określić czy osoba dokonująca zakupu prowadzi działalność gospodarczą, jeżeli nie poda tej informacji, czy jest klientem indywidualnym.

Jeżeli klient nie poinformuje o tym, że prowadzi działalność gospodarczą lub chce otrzymać fakturę VAT, sprzedający nie ma wiedzy ani świadomości o tym, że powinien taki dokument wystawić. W takim przypadku klient nie otrzymuje zazwyczaj żadnego dowodu potwierdzającego zakup czy zapłatę, z wyjątkiem takich sytuacji, gdy:

  • sprzedaż dotyczy towarów podlegających obligatoryjnej ewidencji w kasach fiskalnych (towary wymienione w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas) - wówczas klientowi wydawany jest paragon fiskalny;
  • klient dokonuje wpłaty gotówkowej - wówczas na odcinku dla wpłacającego pracownik wpisuje kwotę opłaty potwierdzoną podpisem oraz odciskiem stempla placówki (z datownikiem).

Ponadto, na życzenie klienta, który nie wyraża woli otrzymania faktury VAT, mogą być wystawione pokwitowania opatrzone podpisem pracownika oraz stemplem placówki dokonującej sprzedaży ewentualnie paragony niefiskalne.

Każda sprzedaż niefakturowana znajduje swoje odzwierciedlenie w dziennych ewidencjach (raportach) sprzedaży a później wraz z fakturami VAT w ewidencji sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług. Zapisy w ewidencjach sprzedaży są dokonywane oddzielnie w każdej z placówek Wnioskodawcy na bieżąco w momencie sprzedaży towaru lub usługi.

Zdarzają się przypadki, że po dokonaniu sprzedaży klienci będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub prowadzący działalność gospodarczą proszą o wystawienie faktury VAT na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu czy pokwitowania. Na żądanie klienta faktura wystawiana jest z opóźnieniem. Podstawą jej wystawienia jest jednoczesny zwrot przez nabywcę wcześniej wystawionego paragonu czy innego dokumentu otrzymanego przy zakupie. Takie faktury są oddzielnie przechowywane i opatrzone adnotacją że dotyczą sprzedaży uprzednio zaewidencjonowanej.

Zdarzają się też sytuacje, że klienci dokonują zakupu towarów i usług kilkakrotnie w ciągu miesiąca i posiadają dokumenty potwierdzające, na których podstawie żądają wystawienia jednej łącznej faktury. Wystawiane w taki sposób faktury dotyczą tylko sprzedaży wykonanej wyłącznie przez konkretny oddział czy placówkę Wnioskodawcy, tak aby istniała możliwość identyfikacji przedstawianych dokumentów w ewidencjach sprzedaży oddziału czy placówki. Faktury są wystawiane tylko na podstawie dokumentów dotyczących sprzedaży dokonanej w ciągu danego miesiąca.

Faktury VAT wystawiane z opóźnieniem, dotyczące sprzedaży, która już wcześniej została udokumentowana paragonem czy innym dokumentem i zaewidencjonowana, są tylko dołączane do ewidencji sprzedaży. Sprzedaż raz już wykazana na podstawie innego dokumentu niż faktura VAT nie podlega ponownemu wpisowi do ewidencji sprzedaży. Tak wystawione faktury VAT nie kreują już nowego obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy, gdyż już raz został on rozpoznany w momencie dostawy towaru czy wykonania usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy możliwe jest wystawienie faktury VAT w ciągu 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, jeżeli:
    • nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej,
    • nabywcą jest osoba prawna jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą...
  2. Czy późniejsze wystawienie faktury VAT na żądanie klienta po uprzednim dokonaniu sprzedaży i zaewidencjonowaniu oraz ujęciu w rejestrach sprzedaży VAT powoduje powstanie nowego obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług lub jego przesunięcie na dzień wystawienia faktury...

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania 1:

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest późniejsze wystawienie faktury VAT, w ciągu 3 miesięcy od dnia dostawy towaru czy wykonania usługi, niezależnie czy nabywca jest osobą fizyczną nieprowadzacą działalności gospodarczej czy osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur VAT potwierdzających dokonanie sprzedaży towarów i usług osobom prawnym, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą i jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej.

Na podstawie § 13 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarowi usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie faktur, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem § 14 i 15. W przypadku, gdy na fakturze określony jest tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży dokument taki może być wystawiony, nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym została dokonana transakcja.

Natomiast w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej powinna być ona wykazana w ewidencji sprzedaży lub za pomocą kasy fiskalnej. Dopiero na żądanie klienta Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawiania faktury VAT (art. 106 ust. 4 ustawy o VAT).

Ani z przepisów ustawy o VAT ani z przepisów rozporządzenia w sprawie faktur nie wynika jednak w jakim terminie nabywca może zwrócić się do sprzedawcy z żądaniem wystawienia faktury VAT. W tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie będą miały przepisy art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60). W przypadku dokumentowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej żądanie wystawienia rachunku może zostać zgłoszone w ciągu 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Po upływie tego terminu taki obowiązek wygasa. Jeżeli żądanie wystawienia dokumentu zostało wniesione po dniu dokonania sprzedaży dokument powinien zostać wystawiony w ciągu 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Cytowany powyżej artykuł odnosi się do dokumentu ?rachunek?, jednak jego szczególną formą jest właśnie ?faktura?. Ordynacja podatkowa nie zawiera definicji rachunku. Zawiera natomiast delegację ustawową dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania przez niego rozporządzenia określającego zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach. Obecnie tym rozporządzeniem jest rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165 poz. 1373). Paragraf 14 ust. 1 powołanego powyżej rozporządzenia przedstawia zakres minimalnych danych, które rachunek powinien zawierać. Paragraf 14 ust. 2 określa sposób postępowania w przypadku zaginięcia lub zniszczenia oryginału rachunku, a § 14 ust 3 stanowi, że przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do faktur wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług. Zapis ten (§ 14 ust. 3) może powodować pewne wątpliwości interpretacyjne czy faktura i rachunek są pojęciami tożsamymi. Zdaniem Wnioskodawcy, pomocne przy interpretacji tych pojęć będzie brzmienie analogicznego przepisu wprowadzonego w nieobowiązującym już rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 maja 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 40 poz. 463). Przepis ten został wydany na podstawie tej samej delegacji ustawowej a fragment dotyczący rachunków był trochę inaczej sformułowany. Paragraf 29 ust. 1 określał (podobnie jak obecny § 14 ust 1) minimalne dane, które rachunek powinien zawierać. Ust. 2 stanowił o tym, że rachunki mogą być sporządzane odręcznie, maszynowo lub przy zastosowaniu techniki informatycznej. Natomiast ust. 3 brzmiał następująco: ?przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług?. Oznacza to, że do faktur VAT nie stosuje się wymagań określonych wyłącznie w ustępie 1 tego paragrafu. Ustęp drugi nie został wyłączony, co oznacza, że stosuje się on zarówno do rachunków niebędących fakturami VAT jak i faktur wystawianych przez podatników VAT. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie rachunku i faktury jest tożsame w Ordynacji podatkowej.

Postanowienie art. 87 Ordynacji Podatkowej wskazuje na to, że klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej ma możliwość zwrócenia się do Wnioskodawcy z żądaniem wystawienia faktury w terminie do trzech miesięcy od dnia dokonania sprzedaży. Po tym terminie Wnioskodawca nie musi już takiego żądania uwzględniać, ale może jeżeli ma oczywiście możliwość identyfikacji wcześniej dokonanej sprzedaży. Jednak w wypadku nieuwzględnienia żądania po upływie 3 miesięcy od sprzedaży nie ciążą już na Wnioskodawcy konsekwencje karno - skarbowe związane z odmową wystawienia faktury. Wnioskodawca wskazuje, iż stanowisko to znalazło poparcie m.in. w informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 31.12.2004 r. o sygnaturze ZP II/443-183/2004 wydanej przez Kujawsko - Pomorski Urząd Skarbowy oraz postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 11.01.2006 r. o sygnaturze 1425/021/443/110/05/IW wydanym przez Drugi Urząd Skarbowy w Radomiu.

Ponadto art. 87 Ordynacji Podatkowej znajduje zastosowanie również w przypadku, gdy z żądaniem wystawienia faktury wystąpi osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą po upływie 7 dni od momentu sprzedaży. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz ww. podmiotów mają bezwzględny obowiązek wystawienia faktury VAT. Jednak jeżeli sprzedawca nie ma świadomości ani wiedzy tego, że dokonujący zakupu prowadzi działalność gospodarczą, wówczas nie może dopełnić tego obowiązku poprzez wystawienie faktury VAT w momencie sprzedaży. Traktuje takiego nabywcę jak osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i dokumentuje sprzedaż w niektórych przypadkach paragonem fiskalnym, a jeżeli klient żąda innego dokumentu na towary lub usługi, które nie są ewidencjonowane za pomocą kasy fiskalnej, wówczas otrzymuje właśnie taki dokument. W przypadku sprzedaży detalicznej nie jest możliwe rozróżnienie klientów z punktu widzenia ich statusu podatkowego.

Jeżeli klient zwróci się do Wnioskodawcy z żądaniem wystawienia faktury po upływie 7 dni od dnia sprzedaży i posiada dokumenty, które potwierdzają dokonanie wcześniejszego zakupu, wówczas żądanie takie, zdaniem Wnioskodawcy musi zostać uwzględnione w związku z istnieniem bezwzględnego obowiązku wystawienia faktury VAT dla takiego klienta. Przedsiębiorstwo wystawiając fakturę po upływie 7 dniowego terminu niejako naprawia niedopełniony, nie ze swojej winy obowiązek wynikający z ustawy.

Mimo, że klient nie jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, to w momencie sprzedaży nie ujawnił się jako prowadzący działalność gospodarczą i został potraktowany jako klient indywidualny. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy, może później (po upływie 7 dni od dnia sprzedaży) zgłosić żądanie wystawienia faktury tak, jak osoba fizyczna nieprowadząca dzialalności gospodarczej. Żądanie może być zgłoszone w ciągu 3 miesięcy od dnia zakupu, zgodnie z art. 87 Ordynacji podatkowej. Po tym terminie Wnioskodawca nie musi już takiego żądania uwzględniać, ale może jeżeli ma oczywiście możliwość identyfikacji wcześniej dokonanej sprzedaży. Jednak w wypadku nieuwzględnienia żądania po upływie 3 miesięcy od sprzedaży nie ciążą już na Wnioskodawcy konsekwencje karno - skarbowe związane z odmową wystawienia faktury.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania 2:

Zdaniem Wnioskodawcy żądanie wystawienia faktury może zostać zgłoszone na podstawie art. 87 Ordynacji podatkowej, zarówno przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej jak i podmioty gospodarcze, w ciągu 3 miesięcy od dnia dokonania sprzedaży. W wypadku nieuwzględnienia żądania po tym terminie nie ciążą już na Wnioskodawcy konsekwencje karno ? skarbowe.

Wobec tego, że faktury VAT wystawiane są już po uprzednim zaewidencjonowaniu sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej czy ewidencji sprzedaży, na podstawie dostarczonych dokumentów, faktury te nie powodują już powstania nowego obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług ani jego przesunięcia na dzień wystawienia faktury bez względu na status podatkowy nabywcy.

Sprzedaż i ewidencjonowanie jej, jak to zostało opisane w stanie faktycznym, odbywa się automatycznie w momencie rejestracji za pomocą kasy fiskalnej lub wykazania jej w dziennej ewidencji sprzedaży i to właśnie ten dzień determinuje moment powstania obowiązku podatkowego. Późniejsze wystawienie faktury, po tym dniu, nie powoduje już powstania nowego obowiązku podatkowego, gdyż byłoby to podwójne opodatkowanie tej samej transakcji sprzedaży.

W przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży już zarejestrowanej z zastosowaniem kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż (§ 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur). Powołany przepis dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które żądają wystawienia faktury po uprzednim zaewidencjonowaniu sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten ma również zastosowanie do osób prowadzących działalność gospodarczą, które w momencie sprzedaży nie zażądały wystawienia faktury VAT i zostały potraktowane tak, jak osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Postanowienie § 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur można zastosować również, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży, która nie jest ewidencjonowana za pomocą kas fiskalnych, bo Wniodkodawca zamiast paragonów do wystawianych później faktur dołącza inne dokumenty.

W przypadku, gdy transakcja została już zaewidencjonowana w kasie fiskalnej czy dziennej ewidencji sprzedaży, późniejsze (nawet następnego dnia po dokonaniu sprzedaży) wystawienie faktury nie powoduje powstania nowego obowiązku podatkowego ani przesunięcia go na dzień wystawienia faktury. Wnioskodawca, podpinając paragon fiskalny czy inny dokument pod fakturę, niejako wyłącza obowiązek opodatkowania wynikający z samego wystawienia faktury. Jest to tylko informacja, że podatek od tej transakcji został już uwzględniony w dziennej ewidencji sprzedaży czy raporcie fiskalnym dobowym i konsekwentnie w ewidencji sprzedaży VAT. Skoro bowiem nabywca dokonał zakupu towarów w danym dniu i w tym dniu otrzymał paragon czy inny dokument, to niezależnie od tego, w jakim dniu faktura VAT zostanie wystawiona na podstawie dołączanych dokumentów oraz czy w ogóle zostanie wystawiona, to dla Wnioskodawcy w dniu, w którym nastąpiła sprzedaż, powstał obowiązek podatkowy. Zatem moment udokumentowania tego faktu fakturą VAT pozostaje dla Wnioskodawcy bez znaczenia, gdyż fakturę na żądanie nabywcy i tak wystawia się na podstawie okazanego przez niego paragonu lub innego dokumentu potwierdzającego sprzedaż. Wobec tego obowiązek podatkowy w opisanym stanie faktycznym powstaje na zasadach ogólnych, z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, która została zaewidencjonowana w kasie fiskalnej czy dziennej ewidencji sprzedaży, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT. Późniejsze wystawienie faktury nie powoduje już, zdaniem Wnioskodawcy, powstania nowego obowiązku podatkowego. Swoje stanowisko Wnioskodawca popiera również postanowieniem w sprawie interpretacji prawa podatkowego (sygnatura PP 443/I /7597/05) z dnia 15.06.2005r. wydanym przez Urząd Skarbowy Wrocław ? Fabryczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ten, na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług został dodatkowo uzupełniony w § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, na podstawie którego faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna zawierać co najmniej:

  1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
  2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.

    10 i 11;

  3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako ?Faktura VAT? podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
  4. nazwę towaru lub usługi;
  5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
  6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  8. stawki podatku;
  9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
  10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
  12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i 15.

Zgodnie z § 11 ust. 3 rozporządzenia w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy użyciu kasy rejestrującej do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 ? 3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ww. ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale również na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

W momencie sprzedaży Wnioskodawca wystawia faktury VAT klientom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy informują o tym fakcie lub osobom fizycznym, którzy proszą o wystawienie takiego dokumentu. Każda sprzedaż nieudokumentowana fakturą znajduje swoje odzwierciedlenie w dziennych ewidencjach (raportach) sprzedaży a później wraz z fakturami VAT w ewidencji sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług. Zapisy w ewidencjach sprzedaży są dokonywane oddzielnie w każdej z placówek Wnioskodawcy na bieżąco w momencie sprzedaży towaru lub usługi.

Część sprzedaży niefakturowanej dotyczy towarów podlegających obligatoryjnej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ? wówczas klient otrzymuje paragon fiskalny, pozostała część ujmowana jest w ewidencji sprzedaży a klient nie otrzymuje zazwyczaj żadnego dowodu potwierdzającego zakup czy zapłatę, z wyjątkiem sytuacji gdy klient dokonuje wpłaty gotówkowej - wówczas na odcinku dla wpłacającego pracownik wpisuje kwotę opłaty potwierdzoną podpisem oraz odciskiem stempla placówki (z datownikiem). Ponadto, na życzenie klienta, który nie wyraża woli otrzymania faktury VAT, mogą być wystawione pokwitowania opatrzone podpisem pracownika oraz stemplem placówki dokonującej sprzedaży ewentualnie paragony niefiskalne.

Zdarzają się przypadki, że po dokonaniu sprzedaży klienci będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub prowadzący działalność gospodarczą proszą o wystawienie faktury VAT na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu czy pokwitowania. Na żądanie klienta faktura wystawiana jest z opóźnieniem. Podstawą jej wystawienia jest jednoczesny zwrot przez nabywcę wcześniej wystawionego paragonu czy innego dokumentu otrzymanego przy zakupie.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika zatem, iż sprzedaż udokumentowana została paragonem fiskalnym, lub innym dokumentem ponieważ nabywca nie zażądał wystawienia faktury w chwili sprzedaży. Dopiero później nabywca wyraził wolę udokumentowania przedmiotowej sprzedaży fakturą.

W obowiązujących przepisach prawa brak jest określenia terminu w jakim nabywca może domagać się od sprzedawcy wystawienia faktury. W takim wypadku należy odwołać się do uregulowań zawartych w art. 87 § 1, 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.), które stanowią, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. (art. 87 § 1). Podatnicy wymienieni w § 1 od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania (art. 87 ust. 3). Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. (art. 87 § 4).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż możliwe jest wystawienie faktury VAT w ciągu 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, zarówno w przypadku gdy nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, jak i w przypadku, gdy nabywcą jest osoba prawna jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

W każdym jednak przypadku żądający wystawienia faktury powinien posiadać dowód zakupu umożliwiający identyfikację transakcji. Dowód ten zwraca sprzedawcy, w miejsce otrzymanej faktury VAT ? nabywca otrzymuje tylko jeden dokument potwierdzający zakup.

Zgodnie z § 11 ust. 3 rozporządzenia w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy użyciu kasy rejestrującej do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż. Chociaż celem wprowadzenia tego zapisu, było wyeliminowanie ?dublowania sprzedaży? w przypadku, gdy Podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a jednocześnie nabywca, będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej żąda wystawienia faktury VAT, ma on również zastosowanie w przypadku przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Analogicznie, więc, w sytuacji, gdy faktura dotyczy sprzedaży udokumentowanej wcześniej innym dowodem (jak np. pokwitowanie, paragon niefiskalny itp.) Wnioskodawca winien dołączyć ten dowód do kopii faktury.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Wyznaczenie 7 ? dniowego terminu na wystawienie faktury, liczone od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, jest ściśle związane z zasadami ustalania obowiązku podatkowego u sprzedawcy towarów lub usług.

W świetle ww. uregulowań, moment udokumentowania dokonanej wcześniej sprzedaży fakturą VAT, wystawioną na żądanie klienta w terminie późniejszym pozostaje dla sprzedawcy bez znaczenia ? fakturę na żądanie nabywcy wystawia się na podstawie okazanego paragonu, bądź innego dowodu dokumentującego sprzedaż, zatem transakcja ta została już przez Wnioskodawcę zaewidencjonowana, a obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. W związku z tym wystawienie faktury w terminie późniejszym (po upływie 7 ? dniowego terminu) nie powoduje powstania nowego obowiązku podatkowego po stronie sprzedawcy, tj. pozostaje bez wpływu na jego rozliczenie podatkowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock


Referencje

IPPP1-443-1453/08-3/BS, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika