dot. terminu wystawiania łącznych faktur VAT sygn: IPPP1-443-1453/08-3/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2008 r. (data wpływu 31.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawiania łącznych faktur VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.07.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawiania łącznych faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale również na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedaż niektórych towarów i usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokumentowana jest za pomocą kasy rejestrującej. W pozostałym zakresie Przedsiębiorstwo korzysta z podmiotowego zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących, zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas, wobec czego kasy fiskalne są stosowane tylko dla sprzedaży towarów i usług określonych w § 4 rozporządzenia, wyłączonych ze zwolnienia, a w pozostałym zakresie sprzedaż jest ewidencjonowana w ewidencji sprzedaży.

W momencie sprzedaży Wnioskodawca wystawia faktury VAT klientom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy informują o tym fakcie lub osobom fizycznym, które proszą o wystawienie takiego dokumentu. W chwili dokonania sprzedaży detalicznej, Wnioskodawca nie ma możliwości identyfikowania swoich klientów ze względu na ich status podatkowy. Nie jest w stanie określić czy osoba dokonująca zakupu prowadzi działalność gospodarczą, jeżeli nie poda tej informacji, czy jest klientem indywidualnym.

Jeżeli klient nie poinformuje o tym, że prowadzi działalność gospodarczą lub chce otrzymać fakturę VAT, sprzedający nie ma wiedzy ani świadomości o tym, że powinien taki dokument wystawić. W takim przypadku klient nie otrzymuje zazwyczaj żadnego dowodu potwierdzającego zakup czy zapłatę, z wyjątkiem takich sytuacji, gdy:

• sprzedaż dotyczy towarów podlegających obligatoryjnej ewidencji w kasach fiskalnych (towary wymienione w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas) - wówczas klientowi wydawany jest paragon fiskalny;

• klient dokonuje wpłaty gotówkowej - wówczas na odcinku dla wpłacającego pracownik wpisuje kwotę opłaty potwierdzoną podpisem oraz odciskiem stempla placówki (z datownikiem).
  
  

Ponadto, na życzenie klienta, który nie wyraża woli otrzymania faktury VAT, mogą być wystawione pokwitowania opatrzone podpisem pracownika oraz stemplem placówki dokonującej sprzedaży ewentualnie paragony niefiskalne

Każda sprzedaż niefakturowana znajduje swoje odzwierciedlenie w dziennych ewidencjach (raportach) sprzedaży a później wraz z fakturami VAT w ewidencji sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług. Zapisy w ewidencjach sprzedaży są dokonywane oddzielnie w każdej z placówek Wnioskodawcy na bieżąco w momencie sprzedaży towaru lub usługi.

Zdarzają się przypadki, że po dokonaniu sprzedaży klienci będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub prowadzący działalność gospodarczą proszą o wystawienie faktury VAT na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu czy pokwitowania. Na żądanie klienta faktura wystawiana jest z opóźnieniem. Podstawą jej wystawienia jest jednoczesny zwrot przez nabywcę wcześniej wystawionego paragonu czy innego dokumentu otrzymanego przy zakupie. Takie faktury są oddzielnie przechowywane i opatrzone adnotacją że dotyczą sprzedaży uprzednio zaewidencjonowanej.

Zdarzają się też sytuacje, że klienci dokonują zakupu towarów i usług kilkakrotnie w ciągu miesiąca i posiadają dokumenty potwierdzające, na których podstawie żądają wystawienia jednej łącznej faktury. Wystawiane w taki sposób faktury dotyczą tylko sprzedaży wykonanej wyłącznie przez konkretny oddział czy placówkę Wnioskodawcy, tak aby istniała możliwość identyfikacji przedstawianych dokumentów w ewidencjach sprzedaży oddziału czy placówki. Faktury są wystawiane tylko na podstawie dokumentów dotyczących sprzedaży dokonanej w ciągu danego miesiąca.

Faktury VAT wystawiane z opóźnieniem, dotyczące sprzedaży, która już wcześniej została udokumentowana paragonem czy innym dokumentem i zaewidencjonowana, są tylko dołączane do ewidencji sprzedaży. Sprzedaż raz już wykazana na podstawie innego dokumentu niż faktura VAT nie podlega ponownemu wpisowi do ewidencji sprzedaży. Tak wystawione faktury VAT nie kreują już nowego obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy, gdyż juz raz został on rozpoznany w momencie dostawy towaru czy wykonania usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy możliwe jest wystawienie w ciągu 3 miesięcy od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży jednej łącznej faktury VAT dokumentującej sprzedaż dokonaną na podstawie dostarczanych przez klienta dowodów zakupu towarów i usług dokonywanych kilkakrotnie w ciągu miesiąca i zamieszczenie na fakturze w takim wypadku tylko miesiąca i roku sprzedaży...
2. Czy późniejsze wystawienie na żądanie klienta jednej łącznej faktury VAT dokumentującej sprzedaż dokonaną na podstawie dostarczanych przez klienta dowodów zakupu towarów i usług dokonywanych kilkakrotnie w ciągu miesiąca po uprzednim dokonaniu sprzedaży i zaewidencjonowaniu oraz ujęciu w rejestrach sprzedaży VAT powoduje powstanie nowego obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług lub jego przesunięcie na dzień wystawienia faktury...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania 1:

Często klienci prowadzący działalność gospodarczą, rzadziej osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zwracają się z prośbą o wystawienie na podstawie otrzymanych wcześniej dokumentów (minimum dwu z różnych dni miesiąca) jednej łącznej faktury VAT obejmującej zakupy towarów i usług dokonywanych kilkakrotnie w ciągu danego miesiąca. W takim przypadku nie ma możliwości określenia konkretnego dnia sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest zamieszczenie na fakturze tylko miesiąca i roku dokonania sprzedaży zgodnie z § 9 ust 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie faktur. W celu utrzymania pozytywnych relacji z kontrahentami żądania wystawienia takich faktur są przez Wnioskodawcę uwzględniane mimo pracochłonności spowodowanej kontrolą ujęcia dostarczanych dokumentów, na podstawie których wystawiane są faktury.

Żądanie takie, może być zgłaszane zarówno przez podmioty gospodarcze jak i klientów indywidualnych w ciągu 3 miesięcy od dnia zakupu, zgodnie z art. 87 Ordynacji podatkowej (w tym konkretnym przypadku w ciągu trzech miesięcy od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży). Po tym terminie Wnioskodawca nie musi już takiego żądania uwzględniać, ale może, jeżeli ma oczywiście możliwość identyfikacji wcześniej dokonanej sprzedaży. Jednak w wypadku nieuwzględnienia żądania po upływie 3 miesięcy od ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży nie ciążą już na Wnioskodawcy konsekwencje karno - skarbowe związane z odmową wystawienia faktury.

Stanowisko wnioskodawcy do pytania 2:

Zdaniem Wnioskodawcy żądanie wystawienia jednej łącznej faktury może zostać zgłoszone na podstawie art. 87 Ordynacji podatkowej, zarówno przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej jak i podmioty gospodarcze, w ciągu 3 miesięcy od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. W wypadku nieuwzględnienia żądania po tym terminie nie ciążą już na Wnioskodawcy konsekwencje karno ? skarbowe.

Wobec tego, że łączne faktury VAT wystawiane są już po uprzednim zaewidencjonowaniu sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej czy ewidencji sprzedaży, na podstawie dostarczonych dokumentów, faktury te nie powodują już powstania nowego obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług ani jego przesunięcia na dzień wystawienia faktury bez względu na status podatkowy nabywcy.

Sprzedaż i ewidencjonowanie jej, jak to zostało opisane w stanie faktycznym, odbywa się automatycznie w momencie rejestracji za pomocą kasy fiskalnej lub wykazania jej w dziennej ewidencji sprzedaży i to właśnie ten dzień determinuje moment powstania obowiązku podatkowego. Późniejsze wystawienie faktury, po tym dniu, nie powoduje już powstania nowego obowiązku podatkowego, gdyż byłoby to podwójne opodatkowanie tej samej transakcji sprzedaży.

W przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży już zarejestrowanej z zastosowaniem kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż (§ 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur). Powołany przepis dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które żądają wystawienia faktury po uprzednim zaewidencjonowaniu sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten ma również zastosowanie do osób prowadzących działalność gospodarczą, które w momencie sprzedaży nie zażądały wystawienia faktury VAT i zostały potraktowane tak, jak osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Postanowienie § 11 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur można zastosować również, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży, która nie jest ewidencjonowana za pomocą kas fiskalnych, bo Wnioskodawca zamiast paragonów do wystawianych później faktur dołącza inne dokumenty.

W przypadku, gdy transakcja została już zaewidencjonowana w kasie fiskalnej czy dziennej ewidencji sprzedaży, późniejsze (nawet następnego dnia po dokonaniu sprzedaży) wystawienie faktury nie powoduje powstania nowego obowiązku podatkowego ani przesunięcia go na dzień wystawienia faktury. Wnioskodawca, podpinając paragon fiskalny czy inny dokument pod fakturę, niejako wyłącza obowiązek opodatkowania wynikający z samego wystawienia faktury. Jest to tylko informacja, że podatek od tej transakcji został już uwzględniony w dziennej ewidencji sprzedaży czy raporcie fiskalnym dobowym i konsekwentnie w ewidencji sprzedaży VAT. Skoro bowiem nabywca dokonał zakupu towarów w danym dniu i w tym dniu otrzymał paragon czy inny dokument, to niezależnie od tego, w jakim dniu faktura VAT zostanie wystawiona na podstawie dołączanych dokumentów oraz czy w ogóle zostanie wystawiona, to dla Wnioskodawcy w dniu, w którym nastąpiła sprzedaż, powstał obowiązek podatkowy. Zatem moment udokumentowania tego faktu fakturą VAT pozostaje dla Wnioskodawcy bez znaczenia, gdyż fakturę na żądanie nabywcy i tak wystawia się na podstawie okazanego przez niego paragonu lub innego dokumentu potwierdzającego sprzedaż. Wobec tego obowiązek podatkowy w opisanym stanie faktycznym powstaje na zasadach ogólnych, z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, która została zaewidencjonowana w kasie fiskalnej czy dziennej ewidencji sprzedaży, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT. Późniejsze wystawienie faktury nie powoduje już, zdaniem Wnioskodawcy, powstania nowego obowiązku podatkowego. Swoje stanowisko Wnioskodawca popiera również postanowieniem w sprawie interpretacji prawa podatkowego (sygnatura PP 443/I /7597/05) z dnia 15.06.2005r. wydanym przez Urząd Skarbowy Wrocław - Fabryczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ten, na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług został dodatkowo uzupełniony w § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, na podstawie którego faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako ?Faktura VAT? podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.
    
    

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i 15.

Zgodnie z § 13 ust. 2 cyt. rozporządzenia w przypadku, gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 3, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

W myśl § 11 ust. 3 rozporządzenia w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy użyciu kasy rejestrującej do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1 ? 3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ww. ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale również na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

W momencie sprzedaży Wnioskodawca wystawia faktury VAT klientom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy informują o tym fakcie lub osobom fizycznym, którzy proszą o wystawienie takiego dokumentu.

Każda sprzedaż nieudokumentowana fakturą znajduje swoje odzwierciedlenie w dziennych ewidencjach (raportach) sprzedaży a później wraz z fakturami VAT w ewidencji sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług. Zapisy w ewidencjach sprzedaży są dokonywane oddzielnie w każdej z placówek Wnioskodawcy na bieżąco w momencie sprzedaży towaru lub usługi.

Część sprzedaży niefakturowanej dotyczy towarów podlegających obligatoryjnej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ? wówczas klient otrzymuje paragon fiskalny, pozostała część ujmowana jest w ewidencji sprzedaży a klient nie otrzymuje zazwyczaj żadnego dowodu potwierdzającego zakup czy zapłatę, z wyjątkiem sytuacji gdy klient dokonuje wpłaty gotówkowej - wówczas na odcinku dla wpłacającego pracownik wpisuje kwotę opłaty potwierdzoną podpisem oraz odciskiem stempla placówki (z datownikiem). Ponadto, na życzenie klienta, który nie wyraża woli otrzymania faktury VAT, mogą być wystawione pokwitowania opatrzone podpisem pracownika oraz stemplem placówki dokonującej sprzedaży ewentualnie paragony niefiskalne

Zdarzają się sytuacje, że klienci dokonują zakupu towarów i usług kilkakrotnie w ciągu miesiąca i posiadają dokumenty potwierdzające, na których podstawie żądają wystawienia jednej łącznej faktury. Wystawiane w taki sposób faktury dotyczą tylko sprzedaży wykonanej wyłącznie przez konkretny oddział czy placówkę Wnioskodawcy, tak aby istniała możliwość identyfikacji przedstawianych dokumentów w ewidencjach sprzedaży oddziału czy placówki. Faktury są wystawiane tylko na podstawie dokumentów dotyczących sprzedaży dokonanej w ciągu danego miesiąca. W takim przypadku nie ma możliwości określenia konkretnego dnia sprzedaży, możliwe jest zamieszczenie na fakturze tylko miesiąca i roku dokonania sprzedaży.

Zgodnie z powołanym wyżej § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako ?Faktura VAT? podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym. Oznacza to, że tylko w przypadku dokonywania sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może wystawić fakturę, która nie będzie zawierała elementu w postaci wskazania dnia dokonania sprzedaży. Co prawda pojęcie sprzedaży ciągłej nie zostało zdefiniowane ani w ustawie o podatku od towarów i usług ani w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy. W doktrynie prawa oraz w orzecznictwie sądowo - administracyjnym przyjmuje się, iż przez taką sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć sprzedaż towarów lub świadczenie usług w jednolity sposób przez dłuższy czas. W Słowniku Języka Polskiego, pod red. M. Szymczaka (PWN 2002) wyraz ?ciągły? - określony jest jako: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały. Nie tylko zatem nieustanność jakiegoś procesu, ale także jego powtarzalność uznać należy za ciągłość.

Podkreślenia wymaga, iż ciągłość sprzedaży należy także rozumieć zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc ją do pojęcia ?zobowiązania o charakterze ciągłym'. Zobowiązanie takie (np. dostawa, najem, dzierżawa, itd.) wytwarza stosunek prawny, którego charakter jest trwały, i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe bądź okresowe. Sprzedaż o charakterze ciągłym obejmować więc będzie świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym. Istotą sprzedaży o charakterze ciągłym jest zatem stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do świadczenia usług, czy dokonywania dostawy zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik nie dokonuje sprzedaży o charakterze ciągłym na rzecz określonego klienta (klientów), tj. w sposób ustawiczny, stale powtarzający się, z dużą częstotliwością, nie został również wytworzony stosunek prawny, którego charakter jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe, świadczone usługi i dostawa towarów nie są dokonywane na podstawie zawartych umów systematycznie a ich rozliczenie nie następuje raz w miesiącu, raz w kwartale czy raz w roku. Z okoliczności tych wynika wyraźnie, iż jedynie ?zdarzają się sytuacje, że klienci dokonują zakupu towarów i usług kilkakrotnie w ciągu miesiąca?. Dokonanie sprzedaży na rzecz danego klienta, kilka razy w ciągu miesiąca nie przesądza o tym, iż jest to sprzedaż ciągła.

Klienci dokonują zarówno zakupu towarów jak i usług, otrzymują dokument potwierdzający zakup, sprzedaż jest ewidencjonowana na bieżąco przez Wnioskodawcę, a obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w przypadku dokonywania przedmiotowej sprzedaży nie może wystawić faktury zawierającej tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży, ponieważ zgodnie z powołanym wyżej § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Podatnik może podać takie dane na fakturze tylko w przypadku dokonania sprzedaży o charakterze ciągłym. Zatem nie jest możliwe również wystawienie jednej łącznej faktury VAT dokumentującej sprzedaż dokonaną na podstawie dostarczanych przez klienta dowodów zakupu towarów i usług dokonywanych kilkakrotnie w ciągu miesiąca (minimum dwu z różnych dni miesiąca) i zamieszczenie na fakturze w takim wypadku tylko miesiąca i roku sprzedaży, w ciągu 3 miesięcy od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Ponieważ Wnioskodawca nie może wystawić przedmiotowej faktury w formie wskazanej we wniosku drugie pytanie dotyczące obowiązku podatkowego w związku z jej wystawieniem stało się bezprzedmiotowe.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, iż powołane przez Spółkę interpretacje prawa podatkowego wydane zostały w odniesieniu do indywidualnych i właściwych im tylko stanów faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

Referencje

IPPP1-443-1453/08-2/BS, interpretacja indywidualna