Spółka wnosi o potwierdzenie, że transakcja zakupu Hipermarketu stanowi odpłatną dostawę towarów (...)

Spółka wnosi o potwierdzenie, że transakcja zakupu Hipermarketu stanowi odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu VAT według stawki właściwej dla danego towaru, przy czym nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT dla towarów używanych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2008r. (data wpływu 08 sierpnia 2008r.), uzupełnionego w dniu 20.10.2008 r. na wezwanie nr IPPP1/443-1508/08-2/IG z dnia 14.10.2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zakupu hipermarketu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 sierpnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zakupu hipermarketu.

Wniosek został uzupełniony w dniu 20.10.2008r. na wezwanie nr IPPP1/443-1508/08-2/IG z dnia 14 października 2008r. przez wniesienie dodatkowej opłaty do dwóch zdarzeń przyszłych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

P I Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest na etapie negocjowania oferty nabycia hipermarketu będącego własnością G Sp. z o.o. (dalej: G lub Sprzedający) zlokalizowanego w J (dalej: Hipermarket).

G jest także właścicielem hipermarketów zlokalizowanych w T, W, Ł, K, W, K, B i S (nie będą one jednak wchodziły w zakres przedmiotowej oferty), przy czym skutki podatkowe potencjalnego nabycia przez Spółkę hipermarketów w K, K, W, B i S były przedmiotem wniosku Spółki z dnia 6 czerwca 2008 r.

Z informacji uzyskanych od Sprzedającego wynika, że nabył on hipermarkety w drodze zakupu poszczególnych składników majątkowych od G Polska Sp. z o.o. (dalej: G) w 2006 r.

Sprzedaż hipermarketów dokonana przez G na rzecz G została opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT). W efekcie G otrzymała od G faktury VAT dokumentujące tę sprzedaż, z których G odliczyła podatek VAT naliczony. Po stronie G pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikało z faktu, że zakupy te związane były ze świadczeniem przez G usług opodatkowanych VAT (hipermarkety zostały oddane przez G w najem G, a obecnie najemcą hipermarketów jest R Sp. z o.o. i Spółka Sp. k.; pozostałe powierzchnie, np. biurowe, zostały wynajęte innym podmiotom).

W związku z tym, że Sprzedający prowadził i prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną, prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tych składników majątkowych nie uległo zmianie (Sprzedający nie rozlicza podatku naliczonego wg tzw. struktury sprzedaży).

Jednocześnie w kontekście złożonej Spółce oferty Sprzedający wskazał, że przedmiot oferty nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Na poparcie tego twierdzenia Sprzedający wskazał, że w 2007 r. planował wniesienie aportem całej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości. Przedmiotem planowanego aportu miał być określony zespół składników majątkowych (w skład którego wchodziły wszystkie posiadane hipermarkety), tj.:

  • prawa własności i użytkowania wieczystego posiadanych nieruchomości (tj. hipermarketów);
  • wartości niematerialne i prawne związane z prowadzoną działalnością (w szczególności oprogramowanie komputerowe);
  • wyposażenie biurowe wykorzystywane przez pracowników do obsługi działalności gospodarczej Sprzedającego w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości;
  • wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Sprzedającego działalności gospodarczej w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości;
  • prawa i obowiązki z wszelkich umów zawartych przez Sprzedającego, związanych z działalnością gospodarczą w zakresie najmu i dzierżawy (tj. prawa i obowiązki z umów najmu, z umów na zaopatrzenie nieruchomości w media, z umów na zarządzanie nieruchomościami, z umów pożyczki, z innych umów);
  • prawa do rachunków bankowych Sprzedającego związanych z działalnością w zakresie najmu.

Ponadto, przyszły nabywca miał wstąpić we wszystkie spory sądowe związane z działalnością Sprzedającego w zakresie najmu i dzierżawy, których stroną był Sprzedający oraz stać się pracodawcą obecnych pracowników Sprzedającego.

Po stronie Sprzedającego po dokonaniu aportu pozostać miały wyłącznie dwa aktywa:

  • udziały w spółce G l Sp. z o.o.,
  • instrument finansowy w postaci leasingu finansowego nieruchomości położonej w P.

W celu potwierdzenia skutków podatkowych transakcji aportowej Sprzedawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej. Z uzyskanej odpowiedzi (pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 30 listopada 2007 r., sygn. IP-PP2-443-382/07-2/IB) wynikało, że przedmiot planowanego przez Sprzedającego aportu nie spełniał warunków pozwalających uznać go za przedsiębiorstwo. Sprzedający zgodził się z wydaną w imieniu Ministra Finansów interpretacją i na jej podstawie podjął decyzję o zaniechaniu transakcji wniesienia hipermarketów aportem do innej spółki kapitałowej. Podjęta została natomiast decyzja o odpłatnym zbyciu hipermarketów (w tym również Hipermarketu w J) w formie transakcji sprzedaży.

Planowana transakcja zakupu Hipermarketu w J będzie obejmowała:

  • prawa własności i współwłasności nieruchomości należących do Sprzedającego (w tym odrębnych lokali użytkowych, budynków, gruntów, na których te budynki się znajdują oraz innych gruntów, w tym gruntów, na których znajdują się budowle, np. gruntów parkingowych),
  • wyposażenie związane z tymi nieruchomościami,
  • wszelkie inne przynależności związane ze sprzedawanymi nieruchomościami.

Ponadto zgodnie z ofertą G w wyniku zakupu Hipermarketu w J na podstawie przepisu art. 678 Kodeksu cywilnego (dalej: KC), Spółka wstąpi w stosunki najmu na miejsce Sprzedającego w odniesieniu do umów najmu, których stroną jest G, związanych z nieruchomościami będącymi przedmiotem sprzedaży. Na podstawie przedmiotowych umów najmu Sprzedający wynajmuje te nieruchomości podmiotom trzecim. W nabywanym Hipermarkecie Spółka stanie się wynajmującym w ramach istniejących umów najmu.

W ramach negocjowanej oferty nie zostało jeszcze sprecyzowane, czy w przypadku realizacji zakupu Hipermarketu przeniesieniu na Spółkę ulegną umowy na zarządzanie nieruchomościami wchodzącymi w skład Hipermarketu w J, czy też nie (tak więc obie opcje są możliwe).

G potwierdziła, że z jej punktu widzenia Hipermarket będący przedmiotem oferty nie stanowi oddziału ani też wyodrębnionego zakładu. Nie sporządza on również samodzielnie bilansu.

Zarówno w rozumieniu Sprzedającego, jak i Spółki, transakcja kupna-sprzedaży Hipermarketu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a więc Sprzedający wystawi na rzecz Spółki faktury VAT dokumentujące dokonaną przez niego sprzedaż.

Jednocześnie Spółka oświadcza, że będzie wykorzystywała Hipermarket w całości do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (świadczenia usług najmu).

Po dokonaniu sprzedaży Hipermarketu Sprzedający nie zakończy swojej działalności, lecz będzie ją nadal prowadzić.

W celu zachowania kompletności opisu stanu faktycznego, Spółka pragnie wskazać, że istnieje możliwość nabycia od innego podmiotu (spółki G Sp. z o.o.) galerii handlowej w tej samej lokalizacji, w której znajduje się Hipermarket. Kwestia ta jest przedmiotem odrębnej oferty negocjowanej przez Spółkę z G Sp. z o.o. i stanowi dla Spółki przedmiot odrębnego wniosku o interpretację przepisów podatkowych.

Spółka pragnie zaznaczyć, że Sprzedający również wystąpił z odpowiednim wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do traktowania na gruncie podatku VAT sprzedaży Hipermarketu w J będącego przedmiotem negocjowanej ze Spółką oferty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka wnosi o potwierdzenie, że transakcja zakupu Hipermarketu w J stanowi odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu VAT według stawki właściwej dla danego towaru, przy czym nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT dla towarów używanych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Spółki, sprzedaż przez G Hipermarketu w J oraz związanych z nim składników majątkowych podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów, do której zastosowanie będą miały stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych towarów będących przedmiotem sprzedaży (przy czym nie będzie miało zastosowania zwolnienie dla towarów używanych).

Uzasadnienie

Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że transakcja sprzedaży Hipermarketu powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Nie zachodzą bowiem przesłanki wyłączające zastosowanie do niej przepisów ustawy o VAT, bądź też przesłanki dla zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT.

W szczególności, w powołanej w stanie faktycznym interpretacji z 30 listopada 2007 r. (sygn. lP-PP2-443-382/07-2/IB), Minister Finansów stwierdził, że nawet czynność mająca za przedmiot wszystkie hipermarkety należące do G, nie może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa. W uzasadnieniu interpretacji Minister Finansów wyjaśnił, że przedmiot planowanego uprzednio przez Sprzedającego aportu nie mógł stanowić przedsiębiorstwa, ponieważ:

  • zgodnie z art. 552 Kodeksu Cywilnego (dalej: KC), ?czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych?,
  • w przedstawionej we wniosku sytuacji aportem miała zostać objęta tylko część posiadanego przez Sprzedającego majątku trwałego i obrotowego,
  • transakcja nie obejmowała oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo (tj. firmy, pod jaką działa Sprzedający).

Na tej podstawie Minister Finansów uznał, że przedmiotem planowanego wkładu niepieniężnego miały być wyłącznie ?elementy? działalności gospodarczej, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 KC.

Zdaniem Spółki, stanowisko Ministra Finansów wyrażone w interpretacji z 30 listopada 2007 r. jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. W szczególności odzwierciedla ono brzmienie art. 551 KC, zgodnie z którym ?przedsiębiorstwo? definiowane jest jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

  • oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  • własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  • prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  • wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  • koncesje, licencje i zezwolenia;
  • patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  • majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  • tajemnice przedsiębiorstwa;
  • księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.



Pojęcie ?przedsiębiorstwo lub zakład samodzielnie sporządzający bilans? nie zostało zdefiniowane na gruncie obowiązującej ustawy o VAT. W doktrynie prawa podatkowego (np. M T. ?VAT 2004 - Komentarz?, Wydawnictwo C.H. B, W 2004, s. 60; Z J. ?Leksykon VAT 2004?, Oficyna wydawnicza U, W 2004, s. 52), jak również w orzecznictwie (wyrok NSA z 6 listopada 2003 r. sygn. III SA 30/02; wyrok NSA z 9 lutego 2000 r., sygn. I SA/Sd 2036/97; wyrok SN z 20 grudnia 2000 r., sygn. III RN 163/00) i interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe powszechnie przyjmuje się jednak, że do odczytania tego pojęcia należy zastosować powyższą definicję zawartą w art. 551 KC (np. informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego z 17 listopada 2004 r. wydana przez Urząd Skarbowy w Przemyślu, sygn. US.lX/443-87/HM/04; informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego z 10 listopada 2004 r., wydana przez Urząd Skarbowy w Pabianicach, sygn. USIA/415/30/2004; interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 stycznia 2008 r., sygn. ILPP1/443-330/07-2/MK, interpretacja Urzędu Skarbowego w Tucholi z dnia 10 maja 2005 r., sygn. PP-443-010/05).

Zarówno organy podatkowe, jak i sądy zgodne są co do tego, że dla kwalifikacji przedmiotu sprzedaży jako przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT istotne jest, czy nabywany majątek stanowi u zbywcy przedsiębiorstwo w rozumieniu KC (np. wyrok Sądu Najwyższego z 20 grudnia 2001 r. o sygn. III RN 163/00 lub wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 listopada 1999 r. o sygn. I SA/Kr 1189/99).

Ważne jest przy tym, aby przedmiot sprzedaży stanowił całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Sprzedaż przez podatnika tylko części aktywów sprzedającego z definicji nie może być zaś kwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, nawet jeżeli wartość nabywanych składników majątkowych jest znaczna w stosunku do aktywów ogółem (np. wyrok SN z 30 stycznia 1997 r. o sygn. III CKN 28/96 oraz wyrok NSA z 6 października 1995 r. o sygn. SA/Sd 1959/94).

Obszerne odniesienie się do interpretacji Ministra Finansów z 30 listopada 2007 r. - choć odnosi się ona do wniesienia wkładu niepieniężnego, a nie do sprzedaży składników majątkowych - jest o tyle istotne, że przedmiot planowanej w 2008 r. transakcji w dużej mierze pokrywa się z zakresem planowanego wcześniej przez Sprzedającego aportu. Wnioski płynące z powołanej interpretacji powinny mieć zatem zastosowanie również do planowanej obecnie przez Spółkę transakcji zakupu.

Co więcej, za tym, że przedmiotem planowanej transakcji kupna-sprzedaży nie jest przedsiębiorstwo, przemawiają dodatkowo następujące fakty :

  • zakres planowanej transakcji będzie znacznie węższy niż w przypadku zaniechanego aportu - w szczególności Spółka nie nabędzie:
  • wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością prowadzoną przez Sprzedawcę (w szczególności oprogramowanie komputerowe);
  • praw i obowiązków z niektórych umów zawartych przez Sprzedającego, związanych z działalnością gospodarczą w zakresie najmu i dzierżawy (tj. prawa i obowiązki z umów na zaopatrzenie nieruchomości w media, z umów pożyczki, z innych umów);
  • praw do rachunków bankowych Sprzedającego związanych z działalnością w zakresie najmu;
  • w ramach planowanej transakcji nie dojdzie do przejścia całości lub części prowadzonego przez Sprzedającego zakładu pracy na Spółkę - na warunek przejęcia przez nabywcę pracowników wskazywał w swoim wyroku z 4 marca 1996 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. SA/Lu 476/95);
  • w ramach transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Spółkę ksiąg handlowych G - oznacza to zgodnie z utrwaloną praktyką władz skarbowych, iż nie zostaną spełnione przestanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawi (interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana przez Opolski Urząd Skarbowy z dnia 1 lipca 2007 r. sygn. PP/443-59-1-GK/05).

Powyższe okoliczności wskazują jednoznacznie, że przedmiotem planowanej transakcji nie będzie przedsiębiorstwo.

Skoro zaś sprzedaż przez G Hipermarketu w J nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa, a Hipermarket nie sporządza samodzielnie bilansu, do transakcji będącej przedmiotem zapytania nie stosuje się przepisów art. 6 pkt 1ustawy o VAT.

Oznacza to, że sprzedaż poszczególnych składników majątkowych (a nie Hipermarketu jako całości) powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Stawka podatku powinna zaś zostać ustalona odrębnie dla każdego z przenoszonych w ramach transakcji środków trwałych i obrotowych.

W odniesieniu do planowanej transakcji sprzedaży Hipermarketu nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT dla towarów używanych. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku z VAT dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano w stanie faktycznym, G miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie Hipermarketu. W konsekwencji nie jest spełniony podstawowy warunek dla zastosowania zwolnienia z VAT. Wobec tego, sprzedaż poszczególnych składników majątkowych wchodzących w skład Hipermarketu będzie podlegała VAT wg stawek właściwych dla poszczególnych towarów (co do zasady, wg stawki 22%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą? - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej ?podatkiem?, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy - ilekroć w przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Pojęcie ?transakcji zbycia' należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawy towarów' w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. ?zbycie' obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji ?przedsiębiorstwa?, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, art. 552 Kodeksu cywilnego stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z opisu zdarzenia przyszłego oraz stanowiska własnego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu Hipermarketu, który zgodnie z ofertą Sprzedającego nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczy o tym fakt, że Spółka w szczególności nie nabędzie:

  • wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością prowadzoną przez Sprzedawcę (w szczególności oprogramowanie komputerowe);
  • praw i obowiązków z niektórych umów zawartych przez Sprzedającego, związanych z działalnością gospodarczą w zakresie najmu i dzierżawy (tj. prawa i obowiązki z umów na zaopatrzenie nieruchomości w media, z umów pożyczki, z innych umów);
  • praw do rachunków bankowych Sprzedającego związanych z działalnością w zakresie najmu;
  • w ramach planowanej transakcji nie dojdzie do przejścia całości lub części prowadzonego przez Sprzedającego zakładu pracy na Spółkę;
  • w ramach transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Spółkę ksiąg handlowych.

Ponadto Hipermarket nie stanowi też oddziału ani wyodrębnionego zakładu. Uwzględniając powyższe, Hipermarket będzie stanowił towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż będzie traktowana jako odpłatna dostawa towaru na terytorium kraju, opodatkowana według stawek właściwych dla poszczególnych składników majątkowych.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Z opisu wynika, iż obecny sprzedający Hipermarket (tj. G.. Sp. z o.o.) nabył go w drodze zakupu poszczególnych składników majątkowych. Sprzedaż tego Hipermarketu na jego rzecz została więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług i Sprzedającemu przysługiwało prawo w stosunku do tych towarów do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie zatem z ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przedmiotowa transakcja sprzedaży/zakupu Hipermarketu nie będzie stanowiła czynności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów usług.

Należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony (ani zobowiązany) do oceny stanowiska, czy scharakteryzowane we wniosku składniki majątkowe stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach art. 551 Kodeksu cywilnego.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych będzie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Referencje

III RN 163/00, wyrok SN

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika