prawidłowość wystawienia faktur korygujących przez kontrahenta, w związku z zawarciem ugody pozasądowej, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15.02.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktur korygujących przez kontrahenta, w związku z zawarciem ugody pozasądowej, oddalającej roszczenia dostawcy do określonej kwoty należności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Dnia 12 kwietnia 2007 roku w W Wnioskodawca zawarł ze Sp. z o.o. ?Umowę sprzedaży złomu niewsadowego w postaci tłoczników żeliwnych?, na podstawie której Wnioskodawca kupił od w/w dostawcy złom niewsadowy w postaci tłoczników żeliwnych w ilości 2 000 ton, za cenę 1 891 000,00 złotych brutto.
2. Zakupiony towar odbierany był przez Wnioskodawcę partiami, wobec czego Dostawca na podstawie powyższej umowy wystawił na rzecz Wnioskodawcy szereg faktur VAT na łączną kwotę równą uzgodnionej cenie sprzedaży.
3. Wnioskodawca po odbiorze zakupionego towaru stwierdził, że nabyte tłoczniki żeliwne posiadają istotną wadę fizyczną zmniejszającą ich wartość i przydatność do umówionego użytku. Na tej podstawie Wnioskodawca zgłosił Dostawcy roszczenia z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy sprzedanej, żądając obniżenia ceny sprzedaży o kwotę 193.359,26 złotych i wstrzymując się z uregulowaniem należności Dostawcy wynikających z faktur VAT V?.07 z dn. 28 maja 2007 r., V?../07 z dn. 31 maja 2007r., V0?..07 z dn. 6 czerwca 2007 r. oraz V??/07 z dn. 5 lipca 2007r na łączną kwotę 472.429,93 (czterysta siedemdziesiąt dwa tysiące czterysta dwadzieścia dziewięć 93/100) złotych.
4. Sprawa trafiła do sądu, nie została jednak prawomocnie rozstrzygnięta bowiem w jej trakcie dnia 2 października 2009 r. strony zawarły ugodę, na podstawie której Wnioskodawca zapłacił na poczet spornych należności łącznie kwotę 400.000,00 złotych zaś Dostawca uznał, że wyczerpuje to w całości jego roszczenia z tego tytułu oraz zrzekł się należności w pozostałym zakresie.
5. ismem z dnia 16 listopada 2009r. Wnioskodawca zwrócił się do Dostawcy o sporządzenie i doręczenie odpowiednich faktur korygujących do faktur VAT V.....7 z dn. 28 maja 2007r V.....07 z dn. 31 maja 2007r V0....../07 z dn. 6 czerwca 2007r orazV..../07 z dn. 5 lipca 2007r.
6. Pismem z dnia 1 grudnia 2009 r. Dostawca odmówił Wnioskodawcy wystawienia faktur korygujących twierdząc, że brak jest ku temu dostatecznych przesłanek.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym i prawnym Dostawca, tj. Sp. z o.o. zobowiązany jest wystawić na rzecz Wnioskodawcy odpowiednie faktury korygujące do faktur VAT: V...../07 z dn. 28 maja 2007r., V....../07 z dn. 31 maja 2007r., V....../07 z dn. 6 czerwca 2007r. oraz V....... z dn. 5 lipca 2007r. w związku z obniżeniem uzgodnionej ceny sprzedaży ...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w zaistniałym stanie faktycznym i prawnym Sp. z o.o, jako dostawca towarów zobowiązany jest wystawić na rzecz Wnioskodawcy odpowiednie faktury korygujące do faktur VAT: V...../07 z dn. 28 maja 2007r., V....../07 z dn. 31 maja 2007r., V......07 z dn. 6 czerwca 2007r. oraz V0..../07 z dn. 5 lipca 2007r. w związku z obniżeniem uzgodnionej ceny sprzedaży towarów.

Istniejący pomiędzy stronami spór dotyczył bowiem zasadności roszczenia Wnioskodawcy, jako nabywcy towarów o obniżenie uzgodnionej ceny sprzedaży z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy sprzedanej. Zawarta pomiędzy stronami ugoda, ograniczająca należności dostawcy wynikające z w/w faktur VAT z łącznej kwoty 472.429,93 złotych do łącznej kwoty 400.000,00 złotych, stanowi zdaniem Wnioskodawcy umowne obniżenie uzgodnionej wcześniej ceny sprzedaży, a zatem wyczerpuje hipotezę normy prawnej z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. nr 212, poz. 1337) w zw. z art. 29 ust. 4. ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54 poz. 535 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 19 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura jest więc sformalizowanym dokumentem, potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego, spełniającym szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Powinna potwierdzać fakt dokonania sprzedaży, datę tej sprzedaży, wartość przedmiotu sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności od nabywcy oraz dane dotyczące podatnika dokonującego sprzedaży i dane dotyczące nabywcy. Przy czym powinna odzwierciedlać prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli stwierdzić fakt dojścia między stronami do rzeczywistej operacji gospodarczej w wartościach i ilościach wykazanych na fakturze VAT. Faktura stanowi podstawę ustalenia wartości sprzedaży oraz kwoty podatku należnego związanego z tą sprzedażą. Przy czym, zdarzają się sytuacje, kiedy to już po wystawieniu faktury VAT występują zdarzenia mające bezpośredni wpływ na treść już wystawionych faktur. W takim przypadku koniecznym jest dokonanie ich korekty poprzez wystawienie faktury korygującej.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Kwestię poprawności wystawienia faktur korygujących reguluje § 14 ust. 3 rozporządzenia, który stanowi, iż faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4 (tj.: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy (?), numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?, dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury).
   
   

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 4 rozporządzenia, do faktur korygujących stosuje się odpowiednio przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7. Natomiast stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz ?korekta? albo wyrazy ?FAKTURA KORYGUJĄCA?.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca kupił od dostawcy złom niewsadowy (tłoczniki żeliwne), który odbierał partiami, wobec czego dostawca wystawił na jego rzecz szereg faktur VAT na łączną kwotę równą uzgodnionej cenie sprzedaży.

Wnioskodawca po odbiorze zakupionego towaru stwierdził, że nabyty złom posiada istotną wadę fizyczną zmniejszającą jego wartość i przydatność do umówionego użytku, jednocześnie zgłaszając dostawcy roszczenia z tytułu rękojmi, żądając obniżenia ceny sprzedaży. Sprawa trafiła do sądu, nie została jednak prawomocnie rozstrzygnięta, gdyż w jej trakcie strony zawarły ugodę, na podstawie której Wnioskodawca zapłacił na poczet spornych należności część zaległej kwoty, natomiast dostawca uznał, że wyczerpuje to w całości jego roszczenia z tego tytułu oraz zrzekł się należności w pozostałym zakresie, jednak jednocześnie w związku z zaistniałą sytuacją nie wystawił faktur korygujących twierdząc, że brak jest ku temu dostatecznych przesłanek.

Należy w tym miejscu wspomnieć, iż przez ugodę, z którą mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, w myśl art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rozumie się sytuację, w której strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Takim ustępstwem w przedmiotowej sprawie jest rezygnacja przez Kontrahenta z części należności będąca rezultatem zawartej ugody. Sytuacji tej nie należy jednak utożsamiać ze zmniejszeniem wartości sprzedanych towarów i usług na skutek obniżenia ich ceny. Zawarta ugoda dotyczy bowiem jedynie rozliczeń pomiędzy kontrahentami (rezygnacji z dochodzenia określonej części należności).

Reasumując, w świetle powyższego stwierdzić należy, że zawarcie przedmiotowej ugody nie stanowi przesłanki do wystawienia faktur korygujących, zmniejszających obrót kontrahenta Wnioskodawcy. Przepisy § 13 i 14 rozporządzenia nie znajdują zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na fakt, że występującym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest Sp. z o.o., a zapytanie dotyczy obowiązku wystawienia faktury korygującej przez Spółkę X, przedmiotowa interpretacja nie wywoła skutków prawnych określonych art. 14k ? 14n ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.