Sprzedaż przedmiotowego samochodu będzie odpłatną dostawą towarów niewliczaną do wartości sprzedaży (...)

UZASADNIENIE

W dniu 19.09.2007r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości sprzedaży zwolnionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik, korzystając ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie organizacji i wykonawstwa koncertów muzycznych, organizacji imprez artystycznych, produkcji radiowo-telewizyjnej i fotografii. Na potrzeby prowadzonej działalności w czerwcu 2007r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy i po zarejestrowaniu pojazdu, w miesiącu lipcu 2007r. wprowadził do ewidencji środków trwałych z zamiarem korzystania przez ponad jeden rok. Przeprowadzona w sierpniu 2007r., przez rzeczoznawcę P, ekspertyza techniczna wykazała, że samochód uległ poważnemu wypadkowi i przywrócenie go do dobrego stanu technicznego wymaga nakładu dużych środków finansowych. W zaistniałej sytuacji Podatnik w sierpniu 2007r. sprzedał samochód jako uszkodzony po znacznie niższej cenie, niż cena zakupu. W związku ze sprzedażą pojazdu nastąpiła jego likwidacja w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wartość sprzedanego samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i amortyzowanego nie wlicza się do wartości sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia. W związku ze sprzedażą samochodu osobowego zakupionego do działalności gospodarczej, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, zdaniem Podatnika, nie musi wliczać wartości sprzedanego samochodu do wartości sprzedaży. Tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży środka trwałego nie będzie wliczona do limitu 10 000 euro zwalniającego od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 113 ust. 1 ustawy postanowiono, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnik dokonujący nabycia towaru w chwili jego zakupu ma obowiązek określenia, czy jest to towar handlowy, przeznaczony do dalszej odprzedaży, czy zakup na potrzeby prowadzonej działalności.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą korzysta, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, ze zwolnienia podmiotowego. Na potrzeby prowadzonej działalności nabył samochód osobowy, który wprowadził do ewidencji środków trwałych firmy z zamiarem korzystania z niego przez ponad jeden rok. Z tego wynika, że przedmiotowy samochód nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży i został zaliczony przez Podatnika do środków trwałych prowadzonej działalności.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż wartości sprzedanego samochodu, zaliczonego przez Podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, nie wlicza się do sprzedaży, na podstawie której ustala się limit uprawniający do zwolnienia podmiotowego.

Zatem, sprzedaż przedmiotowego samochodu będzie odpłatną dostawą towarów niewliczaną do wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy i nie wpłynie na ustalenie wartości obrotu uprawniającego do zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.