Realizując transakcję zbycia zapasów Spółka działa jako podatnik podatku od towarów i usług, (...)

Realizując transakcję zbycia zapasów Spółka działa jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonujący dostawy towarów. Kwoty wyrażone w walutach obcych, do określenia podstawy opodatkowania winny być przeliczone na złote zgodnie z art. 31a ustawy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2010 r. (data wpływu 02.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie - uznania transakcji przekazania Zapasów na rzecz Przyjmującego za odpłatną dostawę towarów oraz sposobu przeliczenia do podstawy opodatkowania kwot wyrażonych w walucie obcej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji przekazania Zapasów na rzecz Przyjmującego za odpłatną dostawę towarów oraz sposobu przeliczenia do podstawy opodatkowania kwot wyrażonych w walucie obcej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zdefiniowane poniżej pojęcia pisane wielką literą przyjmować będą w dalszej części niniejszego wniosku przypisane im poniżej znaczenia:

Spółka lub P. ? P. Spółka Akcyjna.

Ustawa o zapasach ? ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych, i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2007 roku, Nr 62, poz.343. ze zm.).

Umowa Utrzymywania ? umowa, której przedmiotem będzie świadczenie usługi utrzymywania zapasów obowiązkowych w imieniu P. przez podmiot inny niż P. Elementy niezbędne umów tego typu wskazuje Ustawa o zapasach.

Przyjmujący ? przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania paliw lub magazynowania ropy naftowej lub paliw, który świadczyć będzie na zlecenie Spółki usługę utrzymywania zapasów w imieniu P.

Umowa Sprzedaży ? umowa, której przedmiotem będzie sprzedaż określonych produktów bądź surowców na rzecz Przyjmującego.

Zapasy - produkty, surowce bądź towary w postaci ropy naftowej mające zostać nabyte przez Przyjmującego, a następnie utrzymywane przez niego jako zapasy obowiązkowe Spółki w rozumieniu Ustawy o zapasach.

Prawo Wykupu ? prawo Spółki określone Umową Utrzymywania co do żądania zakupu Zapasów przez Spółkę od Przyjmującego, który to w okresie obowiązywania Umowy Utrzymywania zobowiązany będzie do złożenia Spółce nieodwołalnej oferty sprzedaży Zapasów.

Prawo Odsprzedaży ? prawo Przyjmującego określone Umową Utrzymywania co do żądania odkupienia Zapasów od Przyjmującego przez Spółkę w sytuacji rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy Utrzymywania i nieodkupieniu Zapasów przez Spółkę w dacie lub do daty rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy Utrzymywania.

P. prowadząc działalność gospodarczą m. in. w segmencie rafineryjnym, jest producentem w rozumieniu Ustawy o zapasach. Nakłada ona tak na producentów jak i handlowców obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw, przy czym rodzaje tworzonych i utrzymywanych zapasów zależne są od przedmiotu wykonywanej działalności przez podmiot zobowiązany.

Mogą być one, stosownie do przepisów, utrzymywane w postaci produktów gotowych, półproduktów rafinacji ropy naftowej oraz ropy naftowej. Spółka realizując wymogi określone Ustawą o zapasach tworzy więc i utrzymuje stosowne stany magazynowe określonych produktów (w tym ropy naftowej).

Ustawa o zapasach mocą art. 11 zezwala również, aby zobowiązani producenci i handlowcy zlecali, na podstawie umowy, wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw przedsiębiorcom wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania paliw lub magazynowania ropy naftowej lub paliw. Umowy będące podstawą zleceń tego typu winny określać w szczególności:

  1. ilość tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy;
  2. sposób wykonania zlecenia;
  3. warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowe> lub paliw;
  4. sposób postępowania podczas magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, ich wymiany i konserwacji oraz interwencyjnego uwolnienia tych zapasów;
  5. okres obowiązywania umowy, przy czym okres ten nie może być krótszy niż 90 dni;
  6. miejsce magazynowania tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy;
  7. sposób wykonywania obowiązków dotyczących sporządzania i przekazywania informacji, o których mowa w art. 22 i 38 Ustawy o zapasach;
  8. postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia;
  9. odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy.

Dodatkowo, w przypadku zlecenia przez producentów lub handlowców tworzenia i utrzymywania, w ich imieniu, zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw podmiotom uprawnionym, przedsiębiorcy przyjmujący zlecenie:

  1. nie mogą wykorzystywać, na własne potrzeby, tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy;
  2. są obowiązani zagwarantować zlecającemu dostęp do tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy.



W przypadku, gdy zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw nie stanowią majątku producenta lub handlowca, umowa powinna zawierać także postanowienia gwarantujące zlecającemu prawo nabycia tych zapasów w okresie jej obowiązywania oraz określać sposób ustalania ceny odsprzedaży tych zapasów. Przed zawarciem przedmiotowych umów zlecenia producenci i handlowcy są obowiązani do przedłożenia Agencji Rezerw Materiałowych projektów tych umów oraz uzyskania zgody na ich zawarcie. Istotnym jest również? iż producenci i handlowcy, zlecający wykonanie swoich zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw innym, podmiotom, ponoszą odpowiedzialność za jakość i stan tych zapasów oraz wypełnianie obowiązków dotyczących interwencyjnego uwolnienia tych zapasów.

Biorąc zatem pod uwagę istniejące możliwości prawne, Spółka zamierza zawrzeć z podmiotem, spełniającym kryteria art. 11 ust. 1 Ustawy o zapasach (tj. będącym przedsiębiorcą wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania paliw lub magazynowania ropy naftowej lub paliw) Umowę Utrzymywania zawierającą cytowane wyżej postanowienia, na mocy której Przyjmujący będzie świadczyć usługę utrzymywania części zapasów obowiązkowych w imieniu P.

W celu przyjęcia zlecenia odpłatnego utrzymywania zapasów, Przyjmujący nabędzie uprzednio określoną ilość utrzymywanych następnie przez siebie zapasów od P.

Spółka i Przyjmujący zawrą więc umowę sprzedaży ropy naftowej ? Umowę Sprzedaży, mocą której P. sprzeda, zaś Przyjmujący kupi ropę znajdującą się w podziemnym magazynie ropy i paliw na terytorium Polski ? Zapasy. Podstawą przejścia prawa własności Zapasów na kupującego będzie protokół zdawczo ? odbiorczy podpisany przez strony. Zostanie on sporządzony na podstawie certyfikatu ilości i jakości wystawionego przez niezależnego inspektora uzgodnionego między stronami. W terminie 7 dni od daty podpisania protokołu Spółka zamierza wystawić fakturę VAT, również w tym terminie Przyjmujący dokona zapłaty za ropę. Zapłata za ropę zostanie dokonana w walucie obcej (całkowicie lub częściowo).

Stosownie do uzgodnień umownych między stronami, zapasy utrzymywane przez Przyjmującego w okresie obowiązywania nie będą zmieniać swego położenia (nadal będą przechowywane w tym samym podziemnym magazynie), jednak będą wyodrębnione od innej ropy naftowej będącej własnością Spółki lub osób trzecich. Nastąpi zatem ich oznaczenie nie tylko co do gatunku, lecz z uwagi na identyfikację Zapasów i konkretnie wyznaczone miejsce położenia ? również co do tożsamości.

Przyjmujący ustanowi na rzecz Zlecającego zastawy zwykłe o najwyższym pierwszeństwie zastawu oraz zobowiąże się do ustanowienia zastawu rejestrowego na Zapasach o najwyższym pierwszeństwie na rzecz Zlecającego jako zastawnika, który to zastaw zabezpieczy wierzytelności Zlecającego (w tym potencjalne kary umowne).

Z przyczyn podanych wyżej, określonych Ustawą o zapasach, Przyjmujący zobowiąże się w okresie trwania Umowy Utrzymywania nie wykorzystywać zapasów na jakiekolwiek cele własne oraz nie rozporządzać ani nie obciążać Zapasów w sposób inny niż uzgodniony między stronami.

Przyjmujący również złoży Spółce mocą Umowy utrzymywania nieodwołalną ofertę sprzedaży Zapasów, dając tym samym P. możliwość zastosowania Prawa Wykupu. Sprzedaż tego typu nastąpić może poprzez złożenie przez P. pisemnego oświadczenia o wykonaniu Prawa Wykupu wraz z zapłatą ceny za Zapasy będące przedmiotem wykupu.

Umowa Utrzymywania w trakcie jej obowiązywania zobowiązywać będzie Spółkę do ponoszenia odpowiedzialności za utratę lub pogorszenie jakości Zapasów.

W sytuacji rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy Utrzymywania i nieodkupienia Zapasów przez P., Przyjmującemu przysługiwać będzie prawo do ich zatrzymania, zbycia osobie trzeciej bądź złożenie żądania odkupienia przez Spółkę. W związku z ostatnią możliwością, Przyjmujący będzie miał Prawo Odsprzedaży, przy czym własność Zapasów w realizacji tejże odsprzedaży przejdzie na Spółkę po zapłacie całości ceny oraz podpisania protokołu zdawczo ? odbiorczego. W sytuacji, gdy Spółka nie złoży Przyjmującemu oświadczenia o zrzeczeniu się Prawa Wykupu, zaś Przyjmujący złoży żądanie wykonania Prawa Odsprzedaży, P. może być zobowiązany do zapłaty zaliczki na poczet potencjalnego odkupu.

Dodatkowo, Przyjmującemu po zakończeniu Umowy Utrzymywania przysługiwać będzie prawo żądania zamiany ropy znajdującej się w podziemnym magazynie na ropę o zgodnych warunkach jakościowych na tankowcu. Realizacja opcji zamiany odbywać się może poprzez złożenie przez Przyjmującego oświadczenia, zaś własność ropy na tankowcu przejdzie na Przyjmującego oraz własność Zapasów na Spółkę z chwilą podpisania przez strony protokołu zdawczo - odbiorczego ropy oraz Zapasów oraz zapłaty ewentualnej różnicy w cenie. Transakcja zamiany nie jest przedmiotem niniejszego wniosku, jej wskazanie jest jedynie dopełnieniem obrazu potencjalnego zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

  1. Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym Spółka będzie zobowiązana do opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia Zapasów na rzecz Przyjmującego na podstawie Umowy Sprzedaży...
  2. Czy w sytuacji odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, kwoty wyrażone w walutach obcych do określenia podstawy opodatkowania winny zostać przeliczone na złote według średniego kursu danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury VAT przez Spółkę...
  3. Czy w sytuacji zapłaty przez Spółkę zaliczki na poczet odkupu (Prawo Odsprzedaży), kwoty wyrażone w walutach obcych do określenia podstawy opodatkowania winny zostać przeliczone na złote według średniego kursu danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający wpłaty zaliczki przez Spółkę...

Ad. 1.

Zdaniem P., w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, realizując transakcję zbycia Zapasów Spółka działa jako podatnik podatku od towarów i usług dokonując czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, stąd będzie ona zobowiązana do opodatkowania transakcji podatkiem VAT.

1. Warunki uznania czynności za opodatkowane podatkiem VAT.

Zapisy uvat regulującej zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług w Polsce są implementacją na grunt krajowy VI Dyrektywy 77/388/EWG z 17 maja 1977 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (Dz. Urz. UE seria L z 1977r. Nr 145, s.1) oraz zastępującej ją Dyrektywy 2006/112/UE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L. z 2006 r. Nr 341/1) (dalej : Dyrektywa).

Dyrektywa w art. 2 ust. 1 wskazuje czynności opodatkowane VAT, wymieniając wśród nich m.in. odpłatną dostawę towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Dla wypełnienia dyspozycji tej normy prawnej muszą zatem być spełnione następujące przesłanki :

  • istnienie podatnika i jego działanie w takim charakterze;
  • dokonanie dostawy na terytorium państwa członkowskiego;
  • odpłatność dokonanej dostawy.

1.1 Działanie w charakterze podatnika

Zgodnie z regulacjami art. 15 ust. 1 uvat podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, zaś w rozumieniu art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (?).

Istotnym jest, iż uvat określając w art. 5 ust. 1 pkt 1, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, nie zawiera zapisu identycznego jak zastosowany w art. 2 ust. 1 Dyrektywy, który odnosi się do działania w charakterze podatnika co przesądza, że w tym zakresie pozostaje ona w sprzeczności z zapisami Dyrektywy.

Brak ten niewątpliwie usuwany być musi w drodze prowspólnotowej wykładni ustawy krajowej. Uprawniona jest zatem teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 uvat powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód (Tak: wyrok NSA z dnia 29 października 2007 roku, sygn. akt I FPS 3/07).

Pojęcie działania w charakterze podatnika wielokrotnie było przedmiotem analiz zarówno orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), jak również polskich sądów administracyjnych.

ETS orzekł m. in. iż jeśli podatnik w rozumieniu Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową) i którą to część zarezerwował na cele prywatne, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik ( sprawa C-291/92 Dieter Armbrecht), będąc podatnikiem w części dotyczącej prowadzonej działalności.

Podobnie, okoliczność prowadzenia działalności w zakresie odpłatnego świadczenia usług, sama przez się nie przesądza o tym, że podmiot ten jest podatnikiem podatku od towarów i usług także z tytułu innych czynności, które są świadczone i rozliczone poza zakresem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (sprawa C-415/98 Laszlo Baksci).

Pogląd tożsamy odnajdziemy również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uznał, iż o opodatkowaniu może być mowa jedynie, gdy w odniesieniu do konkretnej czynności dany podmiot występował w charakterze podatnika, tj. działając jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód, do tego w ramach swojej działalności (wyrok NSA z dnia 29 października 2007 roku, sygn. akt I FPS 3/07).

Dokonując więc subsumcji przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego do przywołanych powyżej przepisów, P. wskazuje, iż przystępując do opisanego przedsięwzięcia występuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. obrót ropą naftową, paliwami oraz produktami pochodnymi. Zawarcie transakcji zbycia Zapasów i ich sprzedaż Przyjmującemu ma na celu również m.in. osiągnięcie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki nie jest możliwym uznanie, iż P. zawierając umowę zbycia Zapasów, nie działa jako podatnik, tym samym spełnione będzie przedmiotowe kryterium.

1.2 Dokonanie dostawy na terytorium państwa członkowskiego.

Zarówno w rozumieniu VAT (art. 7 ust. 1), jak i Dyrektywy (art. 14 ust. 1) dostawą towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Kluczowym zatem dla analizy spełnienia kolejnego z warunków opodatkowania transakcji zbycia Zapasów jest zatem analiza pojęcia rozporządzenia rzeczą jak właściciel. Oczywistym jest, iż pojęcie to zostało w sposób celowy oderwane od wyłącznie cywilistycznego władztwa nad rzeczą.

Przyczyny takiego stanu rzeczy i sens pojęcia odnajdujemy m.in. w orzecznictwie ETS, gdzie stwierdzono, iż : ?pojęcie dostawy towarów nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel szóstej dyrektywy (obecnie 112 ? przypis Spółki) mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towarów, która jest jedną z trzech czynności opodatkowanych, zależało od spełnienia warunków, które zmieniają się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego? (sprawa C-320 Shipping and Forwarding Enterprise Safe).

W tymże orzeczeniu ETS uznał, iż ?dostawa towarów (...) obejmuje wszelkie zbycie majątku przez jedną stronę, które upoważnia drugą stronę do dysponowania tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem?.

Istotnym jest zatem, iż zasadniczą przesłanką determinującą istnienie dostawy towarów jest zakres nabywanych do towarów praw. Ocena nabywanych praw nie może w sposób oczywisty nie brać pod uwagę tych praw, jakie nabywa właściciel rzeczy, a które to prawa kształtuje prawo cywilne ? innymi słowy : nie jest najistotniejszym, że nabywca staje się właścicielem, lecz istotnym jest skala nabywanych tą droga praw.

Prawo własności będące bowiem najszerszym, podstawowym prawem rzeczowym, pozwala właścicielowi korzystać z rzeczy i rozporządzać nią z wyłączeniem innych osób (w jego ramach właściciel korzysta z maksimum uprawnień względem rzeczy). Oznaka korzystania z rzeczy są uprawnienia do posiadania używania, pobierania pożytków i innych dochodów z rzeczy (pożytki rzeczy ? naturalne, np. płody, jabłka z sadu i cywilne, np. czynsz z tytułu dzierżawy lub najmu, odsetki od pożyczki albo leasingu itp.).

Oczywistym jest, w ocenie Spółki, iż w określonych sytuacjach gospodarczych zakres praw, którymi dysponuje właściciel rzeczy, doznaje uszczerbku. Wynikać to może np. z określonych uwarunkowań umownych lub prawnych. Nie do przyjęcia jest pogląd, iż jedynie pełne (bez ograniczeń) prawo do dysponowania towarem rodzić będzie powstanie dostawy w rozumieniu VAT.

Konstatacja przeciwna musiałaby bowiem nieuchronnie prowadzić do wniosków sprzecznych z logiką, jak choćby taki, że pewne transakcje spotykane na co dzień w obrocie gospodarczym (analogiczne do tej będącej przedmiotem niniejszego wniosku) nigdy nie mogłyby podlegać podatkowi od towarów i usług. Dla przykładu : kupując budynek wpisany do rejestru zabytków, nabywca nigdy nie otrzymuje pełnej swobody w dysponowaniu tym towarem, odpowiednie przepisy (ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1566 ze zm.) wprowadzają bowiem szereg ograniczeń w takim dysponowaniu ? ograniczenia te dotyczą m.in. sposobu korzystania z obiektu, możliwości jego przebudowy, udostępnienia go innym podmiotom, etc. Mimo występowania tych ograniczeń w dysponowaniu obiektem, nikt nie ma jednak wątpliwości, że sprzedaż takiego budynku jest odpłatną dostawa towarów., o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uvat, czyli czynnością podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobne sytuacje można mnożyć.

Przechodząc na grunt transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku zauważyć należy, iż nabywca Zapasów ? Przyjmujący, który stanie się ich właścicielem mocą Umowy Sprzedaży, również będzie w pewnym obszarze musiał liczyć się z określonymi ograniczeniami. Ograniczenia opisane przedmiotowym wnioskiem są zasadniczo wymuszone przepisami ustawy o zapasach. Zlecając świadczenie Usługi Utrzymywania, producent lub handlowiec w rozumieniu Ustawy o zapasach (w tym przypadku P.) jest zobowiązany zawrzeć umowę z podmiotem świadczącym usługę, która to regulować będzie m.in., iż przedsiębiorca przyjmujący zlecenie:

  • nie może wykorzystywać, na własne potrzeby, tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy;
  • jest obowiązany zagwarantować zlecającemu dostęp do tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy.

Ponadto umowa powinna zawierać także postanowienia gwarantujące zlecającemu prawo nabycia tych zapasów w okresie jej obowiązywania oraz określać sposób ustalania ceny odsprzedaży tych zapasów.

Normy prawne określające istnienie powyższych ograniczeń są normami bezwzględnie obowiązującymi (ius cogens), zatem strony umów nie mają możliwości ich pominięcia, jedynie norma wskazująca konieczność zapewnienia możliwości zakupu i określenia ceny, pozostawia względną swobodę (ius dispositivum) stronom stosunku prawnego, ale w pewnych tylko granicach, tj. w zakresie określenia sposobu ustalania ceny oraz szczegółów postanowień dotyczących nabycia zapasów.

Z powyższego jasno wynika, że w sytuacji zbycia zapasów, które to będą przedmiotem usługi świadczonej przez Przyjmującego (tym samym Umowa Utrzymywania nakłada pewne ograniczenia w dysponowaniu Zapasami narzucone prawem) na podstawie Umowy Sprzedaży, transakcja ta winna zostać uznana za dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 uvat.

Poza sporem również jest fakt, iż dokonane zostaną dwie czynności cywilnoprawne ? sprzedaż Zapasów oraz zawarcie umowy na świadczenie usługi utrzymywania zapasów. Usługa utrzymywania określona została Ustawą o zapasach, która w art. 11 expressis Derbis wskazuje jej istotę oraz określa warunki wykonywania.

Zauważyć należy przy tym, iż Przyjmujący jako właściciel Zapasów z nich faktycznie korzysta; jedną z oznak bowiem korzystania z rzeczy są uprawnienia pobierania pożytków i innych dochodów z rzeczy, co będzie miało miejsce w opisanej wnioskiem sytuacji.

W praktyce gospodarczej do dostawy towarów w rozumieniu VAT dochodzi w sytuacjach znacznie bardziej skrajnych, a mianowicie również w przypadku zbycia nieruchomości, a następnie zawarcia umowy najmu bądź dzierżawy tegoż obiektu, mocą której poprzedni właściciel staje się najemcą (ewentualnie dzierżawcą) przedmiotowej nieruchomości, np. na okres jednego roku. Co istotne, w projektowanym przez Spółkę przedsięwzięciu nabycie Zapasów przez Przyjmującego nie sprawia automatycznie, iż po upływie okresu obowiązywania Umowy Utrzymywania, P. będzie powrotnie Zapasami dysponować. Wręcz przeciwnie ? w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy Utrzymywania i nieodkupienia Zapasów przez P., Przyjmującemu przysługiwać będzie m.in. prawo do ich zatrzymania bądź zbycia osobie trzeciej.

Konstrukcję w części analogiczną przewidują również umowy leasingu zwrotnego (z ang. sale and lease back), które to zdarzenia gospodarcze w praktyce zostały uznane jako rodzące konieczność opodatkowania podatkiem VAT dostawy rzeczy będących następnie przedmiotem leasingu. W takich sytuacjach kluczowym staje się jedynie ustalenie momentu wydania rzeczy na podstawie np. protokołów odbioru (tak m.in. wyrok WSA w Bydgoszczy z 7 maja 2005 r. I SA/Bd 63/08).

Mimo, iż konstrukcja leasingu zwrotnego nie będzie miała w sytuacji Spółki zastosowania, tym niemniej P. pragnie zwrócić uwagę, iż w omawianej transakcji strony sporządzą protokół zdawczo ? odbiorczy. Zostanie on sporządzony na podstawie certyfikatu ilości i jakości wystawionego przez niezależnego inspektora uzgodnionego między stronami.

Z kolei w następstwie transakcji nabycia, Przyjmujący rozpocznie świadczenie usługi (w ocenie Spółki również opodatkowanej VAT, choć nie jest to przedmiotem niniejszego wniosku), pobierając pożytki z rzeczy (Zapasów).

Kończąc ten wątek, Spółka pragnie zauważyć, iż przyjęcie poglądu w myśl którego zbycie zapasów przez producenta bądź handlowca, które to następnie będą przedmiotem usługi utrzymywania, nie jest dostawą w rozumieniu uvat prowadziłoby do wniosków kuriozalnych. Mianowicie mogłoby dochodzić do sytuacji, w których podmiot chcący świadczyć usługę utrzymywania (podmiot A) nabywałby określoną ilość paliw od sprzedawcy (podmiot B), a następnie, po upływie określonego czasu, deklarował chęć świadczenia usługi utrzymywania na rzecz podmiotu trzeciego (podmiot C). Przyjmując zatem pogląd braku dostawy przy zbyciu Zapasów należałoby uznać, iż w przywołanym przykładzie dostawa miałaby miejsce na linii podmiot B- podmiot A (bezsprzecznie) oraz na linii podmiot A ? podmiot C (tylko dlatego, iż A miałby ograniczenia w dysponowaniu).

Podobnie, nasuwać się mogłoby pytanie w jakim charakterze w rozumieniu prawa podatkowego Przyjmujący pobierałby pożytki z Zapasów ? nie nabywając Zapasów w myśl uvat problematycznym stawałoby się określenie funkcji Przyjmującego (dzierżawa Zapasów ...).

Biorąc zatem pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawione wyżej argumenty, w ocenie Spółki w pełni uprawnionym jest pogląd, iż transakcja zbycia Zapasów na rzecz Przyjmującego jest dostawą w myśl art. 5 ust. 1 uvat.

Oczywistym jest również, iż przesłanka dokonania dostawy na terytorium kraju (państwa członkowskiego UE), w sytuacji zbycia Zapasów znajdujących się w podziemnym magazynie zlokalizowanym w Polsce, jest również spełniona.

1.3. Odpłatność dokonanej dostawy.

Elementem definicji transakcji opodatkowanej jest jej odpłatność, czyli wynagrodzenie. Warunek ten wskazuje Dyrektywa (art. 2 ust. 1 lit. a) oraz uvat (art. 5 ust. 1 pkt 1). Sformułowanie przepisów nie nasuwa jakichkolwiek wątpliwości, iż pojęcie wynagrodzenia nie jest ograniczone do formy pieniężnej. Z odpłatnością będziemy mieli do czynienia również, gdy za swoje zachowanie, kwalifikujące się jako dostawa towarów, podatnik otrzymuje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, jasnym jest, iż przejście prawa własności odbywa się za wynagrodzeniem - podstawą przejścia prawa własności Zapasów na kupującego będzie protokół zdawczo ? odbiorczy podpisany przez strony. W terminie 7 dni od daty podpisania protokołu Spółka zamierza wystawić fakturę VAT, również w tym terminie Przyjmujący dokona zapłaty za ropę.

W ocenie Spółki, fakt odpłatności za dokonaną dostawę nie podlega dyskusji, zatem spełniona jest trzecia przesłanka uznania czynności za opodatkowaną, a tym samym transakcja zbycia Zapasów przez Spółkę winna zostać objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

Zasady określenia podstaw opodatkowania określone zostały w art. 31 a uvat. W myśl tych regulacji:

  • (ust. 1) w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
  • (ust. 2) w przypadku, gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury;
  • (ust. 3) w przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi.

Dodatkowo w omawianej transakcji znaleźć zastosowanie może również regulacja par. 5 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz.1337 ze zm.), w myśl którego kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności na fakturze.

W opisanym niniejszym wnioskiem zdarzeniu przyszłym, podstawą przejścia prawa własności Zapasów na Przyjmującego będzie protokół zdawczo ? odbiorczy podpisany przez strony. W terminie 7 dni od daty podpisania protokołu Spółka zamierza wystawić fakturę VAT, również w tym terminie Przyjmujący dokona zapłaty za ropę.

Dokonując zatem dostawy towarów, należy dokonać wstępnie ustalenia co do powstania obowiązku podatkowego. Stosownie do art. 19 ust. 1 uvat w zw. z ust. 4 obowiązek powstanie, w ocenie Spółki, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Uprawnionym zatem, zdaniem P. jest stwierdzenie, iż w sytuacji wystawienia przez Spółkę faktury dokumentującej dostawę Zapasów w ciągu 7 dni od daty podpisania protokołu zdawczo ? odbiorczego przez strony, obowiązek w podatku od towarów i usług powstanie z chwilą wystawienia przedmiotowej faktury.

Przechodząc więc do analizy dyspozycji normy art. 31a uvat i założeń opisanego zdarzenia przyszłego: w przypadku, gdy strony ustalą rozliczenie w walucie obcej, wówczas kwoty określone w walucie obcej winny zostać przeliczone, w ocenie P., na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury VAT przez Spółkę.

Ad.3.

W sytuacji zapłaty przez Spółkę zaliczki na poczet odkupu (Prawo Odsprzedaży), która to zaliczka byłaby wyrażona w całości bądź części w walucie obcej, kwota określenia podstawy opodatkowania winna zostać przeliczona na złote.

Zastosowanie w ocenie Spółki, znajdzie również regulacja cytowanego art. 31a ust 1 uvat na mocy którego (ust. 1) w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego

Z kolei stosownie do art. 19 ust. 11 uvat, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Dokonując zatem subsumcji przywołanych regulacji do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w ocenie Spółki, kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania, określone w walucie obcej winny zostać przeliczone na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wpłaty zaliczki przez Spółkę (rozumiany jako dzień uznania rachunku bankowego Przyjmującego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Warunkiem uznania transakcji za dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

  1. zbycie towaru przez jedną stronę, które upoważnia drugą stroną do dysponowania tym towarem jak właściciel;
  2. odpłatny charakter transakcji.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług definiuje pojęcia ?dostawy towarów?, nie można utożsamiać dostawy towarów na gruncie VAT z cywilnoprawną umową dostawy, na mocy której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny - art. 605 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o VAT, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia ?przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel? należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu ?prawo do rozporządzania jak właściciel? nie można interpretować jako ?prawa własności?. Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem ?dostawa towarów? nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia ?dostawa towarów? od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w segmencie rafineryjnym, jest producentem w rozumieniu ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. Nr 52, poz. 343 ze zm.). Przedmiotowa ustawa nakłada na producentów i handlowców obowiązek tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej.

Stosownie do art. 5 ust. 8 ww. ustawy o zapasach, utworzone i utrzymywane przez producentów i handlowców zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw stanowią ich majątek, chyba, że z umowy, o której mowa w art. 11 ust. 1 wynika, że zapasy te stanowią majątek przyjmującego zlecenie. Mocą art. 11 ust. 1 ustawa o zapasach zezwala, aby zobowiązani producenci i handlowcy zlecali, na podstawie umowy, wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej i paliw przedsiębiorcom wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu ropą naftową lub paliwami, wytwarzania paliw lub magazynowania ropy naftowej lub paliw. Umowy na wykonanie zadań tworzenia i utrzymywania zapasów winny określać : 1) ilość tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy; 2) sposób wykonania zlecenia; 3) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw; 4) sposób postępowania podczas magazynowania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, ich wymiany i konserwacji oraz interwencyjnego uwolnienia tych zapasów; 5) okres obowiązywania umowy, przy czym okres ten nie może być krótszy niż 90 dni; 6) miejsce magazynowania tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy; 7) sposób wykonywania obowiązków dotyczących sporządzania i przekazywania informacji, o których mowa w art. 22 i 38 Ustawy o zapasach; 8) postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia; 9) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy. Dodatkowo, przedsiębiorcy przyjmujący zlecenie 1) nie mogą wykorzystywać na własne potrzeby tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw w okresie obowiązywania umowy; 2) są obowiązani zagwarantować zlecającemu dostęp do tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej w okresie obowiązywania umowy (art. 11 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku, gdy zapasy obowiązkowe ropy naftowej lub paliw, utrzymywane zgodnie z ust. 1 nie stanowią majątku producenta lub handlowca, umowa powinna zawierać także postanowienia gwarantujące zlecającemu prawo nabycia tych zapasów w okresie jej obowiązywania oraz określać sposób ustalania ceny odsprzedaży tych zapasów.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej możliwościami prawnymi, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z podmiotem spełniającym kryteria cytowanej Ustawy o zapasach Umowę Utrzymywania, na mocy której Przyjmujący będzie świadczyć usługę utrzymywania zapasów obowiązkowych w imieniu Wnioskodawcy. W celu przyjęcia zlecenia odpłatnego utrzymywania zapasów, Przyjmujący nabędzie uprzednio (na podstawie protokołu zdawczo ? odbiorczego podpisanego przez obie strony) określoną ilość utrzymywanych następnie przez siebie zapasów od Wnioskodawcy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że niezależnie od tego, kto przechowuje zapasy obowiązkowe i kto jest ich właścicielem, obrót tymi zapasami jest ograniczony przez przepisy ustawy o zapasach. Ustawa dopuszcza możliwość, aby zapasy te stanowiły majątek przyjmującego zlecenie tworzenia i utrzymywania zapasów. W związku z powyższym, jeżeli z umowy wynika, że przyjmujący zlecenie, który świadczyć będzie na zlecenie Spółki usługę utrzymywania zapasów obowiązkowych, nabędzie od Spółki produkty ropopochodne, które następnie będzie utrzymywał jako zapasy obowiązkowe Spółki - należy uznać, iż nastąpi dostawa towarów przez Spółkę na rzecz przyjmującego zlecenie. W przedmiotowej sprawie nastąpi transfer majątku z jednej firmy do drugiej, a przyjmujący zlecenie może dysponować nabytymi zapasami jak właściciel, ponieważ to od niego zależy, jak te określone umową zapasy będzie utrzymywał.

Podstawą przejścia prawa własności zapasów ropy naftowej na rzecz przyjmującego zlecenie będzie protokół zdawczo ? odbiorczy podpisany przez obie strony. W terminie 7 dni od daty podpisania tego protokołu, Spółka zamierza wystawić fakturę VAT, również w tym terminie przyjmujący zlecenie dokona zapłaty za ropę. Opisana transakcja zbycia zapasów ma zatem charakter odpłatny.

Reasumując, wydanie towaru przez Spółkę na rzecz przyjmującego zlecenie stanowi dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktury stwierdzającej w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Ad. 2 i 3

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług , obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi ( art. 19 ust. 4 ustawy).

Z kolei art. 19 ust. 11 ustawy stanowi, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z ust. 2 art. 31a ustawy w przypadku, gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, podstawą przejścia prawa własności zapasów ropy naftowej na przyjmującego zlecenie będzie protokół zdawczo ? odbiorczy podpisany przez obie strony. W terminie 7 dni od daty podpisania protokołu Spółka zamierza wystawić fakturę VAT dokumentującą dostawę zapasów. W przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstanie zatem z chwilą wystawienia przedmiotowej faktury. W przypadku, gdy strony ustalą rozliczenie w walucie obcej, kwoty określone w tej walucie winny zostać przeliczone na złote według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury VAT przez Spółkę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż w sytuacji rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy Utrzymywania i nieodkupienia zapasów przez Wnioskodawcę, Przyjmującemu przysługiwać będzie prawo do ich zatrzymania, zbycia osobie trzeciej bądź złożenie żądania odkupienia przez Spółkę. W związku z ostatnią możliwością Przyjmujący będzie miał Prawo Odsprzedaży, przy czym własność Zapasów w realizacji tejże odsprzedaży przejdzie na Spółkę po zapłacie całości ceny oraz podpisaniu protokołu zdawczo ? odbiorczego. W sytuacji, gdy Spółka nie złoży Przyjmującemu oświadczenia o zrzeczeniu się Prawa Wykupu, zaś Przyjmujący złoży żądanie wykonania Prawa Odsprzedaży, Wnioskodawca może być zobowiązany do zapłaty zaliczki na poczet potencjalnego odkupu, która to zaliczka może być wyrażona w całości lub w części w walucie obcej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w sytuacji zapłaty przez Wnioskodawcę zaliczki na poczet odkupu (Prawo Odsprzedaży), kwoty zaliczki wyrażone w walutach obcych, do określenia podstawy opodatkowania winny zostać przeliczone na złote według średniego kursu danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wpłaty zaliczki przez Wnioskodawcę, rozumiany jako dzień uznania rachunku bankowego Przyjmującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika