Czynności montażu sprzętu AGD oraz zlewozmywaków w stałej zabudowie kuchennej produkowanej przez (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.03.2010 r. (data wpływu 12.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług montażu sprzętu AGD oraz zlewozmywaków w stałej zabudowie kuchennej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług montażu sprzętu AGD oraz zlewozmywaków w stałej zabudowie kuchennej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo pod firmą ?M? Przedsiębiorstwo Wielobranżowe zarejestrowane w Ewidencji Działalności Gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta pod numerem ewidencyjnym...... Zgodnie z PKD 2007 przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej jest m.in.

• Produkcja mebli kuchennych (31 .02.Z),
• Produkcja pozostałych mebli (31.09.Z),
• Zakładanie stolarki budowlanej (43.32.Z),
• Wykonywanie pozostałych robot budowlanych wykończeniowych (43.39.Z.),
• Działalność agentów zajmujących się sprzedażą mebli, artykułów gospodarstwa domowego i drobnych wyrobów metalowych (46.15.Z),
• Działalność usługowa w zakresie wykańczania mebli (36.14.B),
• Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych (45.45.Z),
• Sprzedaż detaliczna elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego artykułów radiowo-telewizyjnych (52.45.Z).
  
  

Ponadto Wnioskodawca wykonuje usługi montażu stolarki budowlanej polegające na wyposażeniu pomieszczeń mieszkalnych w meble kuchenne wnękowe i łazienkowe wbudowane na stałe, zgodnie z PKD 43.32.Z (zakładanie stolarki budowlanej). Usługa polega na projektowaniu zabudowy, wytwarzaniu z zakupionych w tym celu materiałów: płyt meblowych, blatów i elementów metalowych (okuć, zawiasów uchwytów i prowadnic) elementów stałej zabudowy kuchennej, łazienkowej i wnęk, a następnie ich montażu w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112. Razem z meblami kuchennymi montuje sprzęt AGD (płyty indukcyjne lub gazowe, piekarniki, okapy, chłodziarki, chłodziarko-zamrażarki, zmywarki, itp.) a także zlewozmywaki w zabudowie. Usługi wymienione stanowią jeden nie dający się sztucznie podzielić kompleksowy proces. Zaczyna się on od zamówienia złożonego przez klienta poprzez sporządzenie pomiarów, zaproponowanie kilku wariantów projektów (dotyczących samej stolarki jak i sprzętu), produkcję płyt i blatów pod konkretny wymiar, a kończy na montażu mebli oraz urządzeń AGD w zabudowie i ich instalacji. Należy stwierdzić, że sprzęt AGD do zabudowy - w przeciwieństwie do tradycyjnego (wolnostojącego) - nie jest bezpośrednio gotów do użytku. Ze względów bezpieczeństwa jest tak skonstruowany, że jego budowa uniemożliwia otwarcie drzwiczek (np. w chłodziarkach brak uchwytów), czy uchylenie klapy zmywarki jest niemożliwe bez przykręcenia jej do mebla oraz założenia frontu meblowego z uchwytem. Piekarniki w zabudowie muszą być wmontowane w mebel, gdyż ze względu na brak bezpiecznej obudowy można się poparzyć. Okapy kuchenne przeznaczone do zabudowy z samej swojej natury nie pełnią żadnej roli bez trwałego zainstalowania w meblu (nie mają żadnych zaczepów). Dopiero zamontowanie tego sprzętu w meblach przygotowanych pod konkretny wymiar oraz ich instalacja czyni możliwym korzystanie z ich funkcji. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, zabudowa sprzętu AGD pod zabudowę jest usługą ściśle powiązaną z montażem stolarki budowlanej.

Wnioskodawca nadmienia, że wbudowywanie sprzętu w meble następuje przy okazji ich produkcji i montażu, a nie jest czynnością następczą, polegającą na przeróbce istniejących mebli. Z klientami zawiera umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest dzieło w postaci kompletnego wyposażenia kuchni (stała zabudowa wraz ze sprzętem AGD). W umowach jest wyszczególniona jedna cena za całość dzieła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa montażu sprzętu AGD oraz zlewozmywaków w stałej zabudowie kuchennej, którą Wnioskodawca produkuje z zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów i elementów metalowych, dociętych na konkretny wymiar i trwale montuje w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112, podlega opodatkowaniu obniżoną 7% stawką VAT...

Zdaniem strony, usługa stałej zabudowy kuchni, wnęk i łazienek niewątpliwie podlega opodatkowaniu obniżoną 7 % stawką podatku od towarów i usług. Takiemu samemu opodatkowaniu podlega również usługa montażu sprzętu AGD w meblach przygotowanych pod wymiar, ze względu na:

I. Stan prawny:

1. Art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145, str.1) stanowiący, że: Termin ?świadczenie usług? oznacza każdą transakcję niestanowiącą dostawy towarów w rozumieniu art. 5?.
2. Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powielający tę zasadę.
3. § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) obniżający stawkę podatku VAT do wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.
4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn.

   zm.), w dziale 11 załącznika określającym obiekty budownictwa mieszkaniowego.

5. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), zgodnie z którym, według PKWiU świadczone przez Wnioskodawcę usługi należy zakwalifikować w następujący sposób:
   - 43.32.10.0 - roboty instalacyjne stolarki budowlanej (dotyczy elementów stolarskich),
   - 33.20.29.0 - usługi instalowania pozostałych maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane (dotychczas zgodnie z PKWIU 2004 usługi te były sklasyfikowane jako 29.71.90-00.00 - usługi instalowania, naprawy i konserwacji elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego).
   
6. W wyjaśnieniach PKD stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. Nr 251 poz. 1885) w podklasie ?43.32.Z - zakładanie stolarki budowlanej? zostały ujęte usługi wyposażenia pomieszczeń w meble wbudowane: meble kuchenne i szafy wnękowe.
   
   

II. Orzecznictwo:

1. Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 października 2005r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, 0V Bank NV (Dz. Urz. UE Seria C Nr 22) stanowi: ?Artykuł 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej?.
   
   Podobne rozstrzygnięcia zapadły w wyrokach ETS:
   
2. z dnia 25 lutego 1999r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan (Rec. Str. l-973, pkt 28,29 i 30),
3. z dnia 2 maja 1996 w sprawie C 231/94, Faborg-Gelting Linien, (Rec. Str l-2395, pkt 12-14). Identyczne stanowisko prezentują polskie sądy: Najwyższy i administracyjne w wyrokach:
4. Sądu Najwyższego z dnia z 21 maja 2002r (sygn. akt III RN 66/01, Monitor Podatkowy 2002/12/33), w którym SN sierdził, że: podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką podatku od towarów i usług?,
5. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 czerwca 2007r. w sprawie sygn. akt I SA/Wr 211/07,
6. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2008r. w sprawie sygn. akt I SA/Wr 1632/07.
   
   

Mając powyższe na uwadze, usługa stałej zabudowy kuchennej wyposażonej we wbudowany sprzęt AGD stanowi w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Zabudowa kuchni wyprodukowana pod wymiar, bez zainstalowania w miejscu otworów technologicznych płyty grzewczej, piekarnika, chłodziarki, okapu, zmywarki, itp. nie ma sensu, zarówno gospodarczego, jak i logicznego. To samo dotyczy czystej? dostawy sprzętu AGD do zabudowy, który w stanie ?nieuszlachetnionym zabudową? nie przedstawia żadnej wartości użytkowej. Dopiero komplet: meble (obudowa) i zabudowany sprzęt AGD są efektem składającym się na całość dzieła. Jako, że usługa stałej zabudowy kuchni jest świadczeniem podstawowym, podlegającym opodatkowaniu obniżoną 7 % stawką podatku od towarów i usług, usługa instalacji sprzętu AGD ?jako świadczenie towarzyszące, bez którego jednak świadczenie główne nie miałoby celu ? powinno być opodatkowane taką samą 7 % stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz ww. stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%. Stosownie do art. 41 ust. 12 powołanej ustawy, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się ? w myśl ust. 12a cyt. przepisu ? obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 ? wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarska i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Z kolei, stosownie do ust. 12b tego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

   
   
   

Według art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Ponadto, zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7%, również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Według norm zawartych w przytoczonych przepisach 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca wykonuje usługi montażu stolarki budowlanej polegające na wyposażeniu pomieszczeń mieszkalnych w meble kuchenne, wnękowe i łazienkowe wbudowane na stałe. Usługa polega na projektowaniu zabudowy, wytwarzaniu z zakupionych w tym celu materiałów elementów stałej zabudowy, a następnie ich montażu w budynkach i lokalach mieszkalnych, sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112. Razem z meblami kuchennymi Wnioskodawca montuje sprzęt AGD (płyty indukcyjne lub gazowe, piekarniki, okapy, chłodziarki, chłodziarko ? zamrażarki, zmywarki, itp.), a także zlewozmywaki w zabudowie. Wnioskodawca zawiera z klientami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest dzieło w postaci kompletnego wyposażenia kuchni (stała zabudowa wraz ze sprzętem AGD). W umowach jest wyszczególniona jedna cena za całość dzieła. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), świadczone przez niego usługi należy zakwalifikować w następujący sposób :

• 43.32.0 ? roboty instalacyjne stolarki budowlanej (dotyczy elementów stolarskich),
• 33.20.29.0 ? usługi instalowania pozostałych maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, że w myśl § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 222, poz. 1753) ? dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się ww. Klasyfikację wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania usługi do właściwego grupowania statystycznego spoczywa na wykonawcy usługi.

Zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej, działalność dzieli się na trzy grupy: produkcja, handel i usługi. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych. Zgodnie z pkt 5.3.4 statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zależności od tego kto: producent, firma usługowa, czy handlowa dokonuje montażu artykułów branży budowlanej, tak klasyfikowana jest wykonywana przez niego czynność. Roboty instalacyjne i montażowe wykonane na miejscu przeznaczenia są klasyfikowane w odpowiednich grupowaniach podkategorii wyodrębnionych w tym celu w ramach klas obejmujących instalowane (montowane) wyroby z zastrzeżeniem, iż roboty instalacyjne, wykonywane przez producenta wyrobu siłami własnymi, są klasyfikowane łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu, oraz gdy w określonej klasie nie została wyodrębniona odpowiednia podkategoria dla robót instalacyjnych i montażowych, to czynności te klasyfikuje się w grupowaniach obejmujących dany wyrób. Ponadto budowlane roboty instalacyjne i montażowe klasyfikuje się w dziale PKWiU 45, a roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, klasyfikowane są tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu PKWiU 52.

Zgodnie z ww. klasyfikacją robotami budowlanymi są prace zgrupowane w dziale 45 ?Roboty budowlane?, który obejmuje:

• prace polegające na wznoszeniu nowych budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli począwszy od przygotowania terenu przez zróżnicowany zakres robót ziemnych, fundamentowych (stan zerowy), wykonywanie elementów nośnych, przegród budowlanych, układanie i pokrywanie dachów (stan surowy) do robót montażowych, instalacyjnych i wykończeniowych,
• prace związane z przebudową, rozbudową, nadbudową, modernizacją, rozbiórką, odbudową, remontem i konserwacją już istniejących budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz budowli, prace związane z inżynierią lądową i wodną,
• montaż i wznoszenie budynków i budowli z prefabrykatów, montaż i wznoszenie konstrukcji stalowych.
  
  

Z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, uznać należy, iż stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Skoro zatem preferencyjna, 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym, a nie do wszystkich czynności dotyczących samego instalowania, montażu różnych towarów, m.in. okapu, zmywarki, zlewozmywaka, płyty gazowej lub elektrycznej uznać należy, iż czynności te nie korzystają z preferencji podatkowej. W swej istocie bowiem czynności Wnioskodawcy są zaopatrywaniem budynku lub lokalu w elementy wyposażenia niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych, a jedynie podnoszące użyteczność i funkcjonalność mieszkania. Czynności tych nie można również też zaliczyć do remontów, czy też robót konserwacyjnych. Z tych też względów wskazane powyżej czynności montażu sprzętu AGD oraz zlewozmywaków w stałej zabudowie kuchennej produkowanej przez Wnioskodawcę z zakupionych materiałów i trwale montowanej w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112, winny podlegać opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Wprawdzie przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych z klientami (kwestie te zostały uregulowane w przepisach Kodeksu cywilnego), a treść umowy cywilnoprawnej jest indywidualną sprawą stron, które ją zawierają i zależy od ich uzgodnień, to jednakże w ocenie tut. organu, nie można poprzez zawarcie umowy cywilnoprawnej o odpowiedniej treści, wywodzić korzystnych dla siebie skutków podatkowych w postaci preferencji podatkowych.

Ordynacja podatkowa nakazuje organom podatkowym stosowanie orzecznictwa ETS, wynika to z treści art. 14b i 240 tej ustawy. Niemniej jednak, wyroki te muszą zapadać w sprawach o identycznym stanie faktycznym. Przedmiotem powołanych przez Stronę orzeczeń ETS była instytucja świadczenia złożonego. ETS stwierdził m.in., że pojedyncze świadczenia ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inne traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W celu prawidłowej klasyfikacji świadczenia należy zatem w pierwszej kolejności przeanalizować wszystkie okoliczności towarzyszące zawarciu transakcji. Powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia odbiegają w znaczący sposób od sytuacji zaistniałej w przedmiotowej sprawie. W pierwszym z cytowanych orzeczeń C-41/04 sprawa dotyczyła dostarczania oprogramowania opracowanego i sprzedawanego przez dostawcę zarejestrowanego na nośniku i następującego po nim przystosowania tego oprogramowania do potrzeb nabywcy. W orzeczeniu C - 349/96 przedmiotem sporu była klasyfikacja podatkowa usługi polegającej na ubezpieczeniu nabywców kart kredytowych od skutków utraty tych kart, zaś w orzeczeniu C-231/94 spór dotyczył posiłków serwowanych na pokładzie promu kursującego między Danią a Niemcami. Podobnie, powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.