Udzielanie bezpłatnych porad prawnych dla osób niezamożnych przez aplikantów adwokackich nie jest (...)

UZASADNIENIE

W dniu 09.11.2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 20.12.2007 r. (data wpływu 24.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza uruchomić punkt udzielania nieodpłatnych porad prawnych dla osób niezamożnych. Porad tych będą udzielali aplikanci adwokaccy w ramach szkoleń (zajęcia praktyczne). Porady te sprowadzać się będą wyłącznie do informacji jakie prawa danemu podmiotowi przysługują i jak winien postąpić, w szczególności do jakich organów skierować żądania, jakie ewentualnie środki odwoławcze mu przysługują itp.

Możliwość udzielania przedmiotowych porad Wnioskodawca ujmuje w dwóch aspektach:

1. Chęć pomocy osobom niezamożnym, których w praktyce nie stać na opłacenie bądź profesjonalnego pełnomocnika, bądź nawet na uiszczenie symbolicznych kwot z tytułu udzielonej porady, a które właśnie na skutek swojego ubóstwa są już na starcie postawione w gorszej sytuacji niż ewentualny ich przeciwnik (organ, osoba prawna, osoba fizyczna, których stać bez ograniczeń na profesjonalną obsługę prawną.
2. Edukacja aplikantów ? dzięki bezpośredniemu kontaktowi z podmiotem mającym konkretny problem aplikant musi prześledzić obowiązujące przepisy prawne, podjąć próbę rozwiązania problemu na gruncie poznanych norm i wreszcie nauczyć się sztuki profesjonalnego a zarazem czytelnego i prostego komunikowania się.

W przekonaniu Wnioskodawcy każdy ze wskazanych aspektów jest jednakowo ważny, więc muszą być one rozpatrywane łącznie.

Aplikanci adwokaccy nie prowadzą samodzielnie działalności gospodarczej.

Obsługa klientów mieści się w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednak obsługa ta w świetle regulacji w szczególności zawartych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie musi mieć charakter odpłatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielanie bezpłatnych porad prawnych w ramach szkolenia jak też społecznej działalności ?pro publico bono? przez aplikantów adwokackich są wolne od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy bezpłatne porady prawne udzielane klientom indywidualnym są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca podkreśla, że nieodpłatne przekazanie towarów i usług, podlega opodatkowaniu tylko w sytuacjach wskazanych w art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, tylko wtedy gdy są spełnione określone warunki w nich zawarte ? m.in. podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi czynnościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) ? zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się między innymi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast według art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Reasumując, nieodpłatne świadczenie usług jest zrównane z odpłatnym świadczeniem usług w momencie, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

1. usługi nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
2. podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części.

Z treści wniosku wynika, że usługi udzielania porad prawnych klientom są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponadto w uzasadnieniu swojego stanowiska w sprawie wnioskodawca podnosi, iż aby przedmiotowe usługi były opodatkowane musiałoby przysługiwać mu prawo do odliczenia VAT przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi czynnościami.

Zatem, jeżeli wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części a usługi te związane są z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą nie można kwalifikować ich jako odpłatne świadczenie usług.

W związku z powyższym udzielanie bezpłatnych porad prawnych dla osób niezamożnych nie jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie będą więc zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, lecz nie będą w ogóle podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock