Podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT usługa najmu Lokaju wykonywana przez Spółkę na podstawie umowy (...)

Podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT usługa najmu Lokaju wykonywana przez Spółkę na podstawie umowy zawartej przez nią z Najemcą, w której to umowie zawarte jest ograniczenie, iż Spółka udziela Najemcy prawa do podnajmowania Lokalu Klientom na cele mieszkaniowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 27.12.2010 r. (data wpływu 17.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu lokalu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług najmu lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowo-Akcyjna (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na inwestowaniu w nieruchomości.

Przedmiot niniejszego wniosku (stan faktyczny, jak również zdarzenia przyszłe) odnosi się do przypadku, w którym w ramach powyższej działalności Spółka nabywa, przede wszystkim na rynku pierwotnym (od deweloperów), nieruchomości mieszkalne (lokale) - dalej: Lokale. Następnie - po wykończeniu - Spółka oddaje w najem te Lokale wyspecjalizowanym podmiotom gospodarczym (dalej: Najemcy) z przeznaczeniem na dalszy podnajem tych Lokali przez Najemców (tzw. najem pośredni).

Podkreślić należy, że umowy zawarte dotychczas z Najemcami wskazują, iż Spółka udziela Najemcom prawa do podnajmowania Lokali osobom fizycznym lub osobom prawnym (dalej: Klienci) na cele mieszkaniowe. Planowane jest przy tym, iż w toku dalszej działalności Spółki podpisywane będą umowy, w których taki zapis (tj. ograniczenie celu podnajmu przez Najemców) nie będzie umieszczany w treści tych umów.

Pomimo wskazanych postanowień umownych (zawartych w podpisywanych dotychczas umowach) zdarzały się i mogą się zdarzać przypadki wykorzystania Lokali niezgodnie z powyższym zapisem, dotyczącym celu mieszkaniowego, określonym w stosownej umowie pomiędzy Spółką a Najemcą, np. wykorzystanie Lokalu na cele zjazdu wędkarskiego w ramach umowy zawartej przez Najemcę z Klientem. Istnieją także przypadki, że Najemcy nie udało się podnająć nikomu danego Lokalu.

Możliwe są więc faktyczne sytuacje (nazywane dalej w niniejszym wniosku ?Szczególnymi Przypadkami?), w których w szczególności w odniesieniu do jednego Lokalu:

  1. Klient wynajmie Lokal kolejnej osobie (ta kolejna osoba może z kolei wynająć Lokal jeszcze innej osobie, itd.), lub
  2. Najemca zawrze kilka umów z różnymi Klientami, przy czym możliwe jest zarówno zawieranie kolejnych umów w miejsce wcześniej rozwiązanych lub zawieranie umów równocześnie (w szczególności w przypadku podziału powierzchni Lokalu na mniejsze powierzchnie, np. wynajmu każdego pokoju w Lokalu osobno), lub
  3. Kilkukrotnie w trakcie trwania umowy najmu pomiędzy Spółką a Najemcą i pomimo istnienia wskazanego powyżej zapisu tej umowy, zmieniany będzie sposób wykorzystania Lokalu przez Klientów (z mieszkalnego na niemieszkalny i z niemieszkalnego na mieszkalny), lub
  4. Ma miejsce dowolna kombinacja zdarzeń opisanych w punktach a-c. powyżej.

Należy przy tym zaznaczyć, że klienci będący osobami fizycznymi nie są w szczególności pracownikami, członkami zarządu, bądź członkami personelu Najemców.

Zawierane przez Spółkę umowy najmu z Najemcami mają z reguły charakter długoterminowych umów pakietowych, tj. obejmują większość lub wszystkie Lokale posiadane przez nią w danej lokalizacji. Najemcy działają na własne ryzyko w ramach samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej. W efekcie, ich rzeczywiste wynagrodzenie z tytułu pełnionej w ramach niniejszego modelu funkcji, co do zasady, stanowi różnica między kwotą należną im z tytułu zawartych przez nich umów podnajmu Lokali a kwotą czynszu należną Spółce z tytułu umowy najmu tychże Lokali (z uwzględnieniem wszelkich innych występujących po stronie tych Najemców przychodów i kosztów właściwych prowadzonej przez nich działalności gospodarczej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania :

  1. Czy podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT usługa najmu Lokalu wykonywana przez Spółkę na podstawie umowy zawartej przez nią z Najemcą, w której to umowie zawarte jest ograniczenie, iż Spółka udziela Najemcy prawa do podnajmowania Lokalu Klientom na cele mieszkaniowe (zarówno w przypadku, gdy Najemca podnajął Lokal, jak i w przypadku, gdy nie udało mu się podnająć Lokalu), także w przypadku gdy do Lokalu odnoszą się Szczególne Przypadki...
  2. Czy podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT usługa najmu Lokalu wykonywana przez Spółkę na podstawie umowy zawartej przez nią z Najemcą, w której to umowie nie jest zawarte ograniczenie, iż Spółka udziela Najemcy prawa do podnajmowania Lokalu Klientom na cele mieszkaniowe (zarówno w przypadku, gdy Najemca podnajął Lokal, jak i w przypadku, gdy nie udało mu się podnająć Lokalu), także w przypadku gdy do Lokalu odnoszą się Szczególne Przypadki...
  3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 lub nr 2, czy należy uznać, że (bez względu na to, czy do umowy pomiędzy Spółką i Najemcą wprowadzone zostało przedmiotowe ograniczenie w zakresie wyłącznie mieszkaniowego celu podnajmu) korzystanie ze zwolnienia z podatku VAT w zakresie usługi najmu Lokalu wykonywanej przez Spółkę na rzecz Najemcy uzależnione jest od rzeczywistego sposobu wykorzystania tego Lokalu przez ostatni podmiot w łańcuchu podnajmu (tj. podmiot który faktycznie korzysta z Lokalu), także w przypadku gdy do Lokalu odnoszą się Szczególne Przypadki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. Podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT usługa najmu Lokalu wykonywana przez Spółkę na podstawie umowy zawartej przez nią z Najemcą, w której to umowie zawarte jest ograniczenie, iż Spółka udziela Najemcy prawa do podnajmowania Lokalu Klientom na cele mieszkaniowe (zarówno w przypadku, gdy Najemca podnajął Lokal, jak i w przypadku, gdy nie udało mu się podnająć Lokalu), także w przypadku gdy do Lokalu odnoszą się Szczególne Przypadki.

  2. Podlega opodatkowaniu 22% stawką VAT usługa najmu Lokalu wykonywana przez Spółkę, na podstawie umowy zawartej przez nią z Najemcą, w której to umowie nie jest zawarte ograniczenie, iż Spółka udziela Najemcy prawa do podnajmowania Lokalu Klientom na cele mieszkaniowe (zarówno w przypadku, gdy Najemca podnajął Lokal, jak i w przypadku, gdy nie udało mu się podnająć Lokalu), także w przypadku gdy do Lokalu odnoszą się Szczególne Przypadki.
  3. Wobec faktu pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 lub nr 2 nie może mieć miejsca zastosowanie zwolnienia z podatku VAT w zakresie usługi najmu Lokalu wykonywanej przez Spółkę na rzecz Najemcy, które to zwolnienie w szczególności mogłoby być uzależnione od rzeczywistego sposobu wykorzystania Lokalu przez ostatni podmiot w łańcuchu podnajmu (tj. podmiot który faktycznie korzysta z Lokalu), także w przypadku gdy do Lokalu odnoszą się Szczególne Przypadki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicja świadczenia usług została zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W zakresie wskazanej definicji mieści się świadczenie usług odpłatnego wynajmu lokali mieszkalnych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%.

Ustawodawca przewidział w ustawie o podatku od towarów i usług katalog usług zwolnionych od podatku. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika wskazano, iż zwolnieniu od podatku podlegają usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.20.11).

Na podstawie cytowanego przepisu zwolnienie z opodatkowania VAT usług w zakresie wynajmu lub dzierżawy nieruchomości stosuje się, o ile łącznie spełnione zostaną następujące przesłanki:

  • nieruchomością stanowiącą przedmiot wynajmu/dzierżawy jest lokal mieszkalny,
  • usługi są świadczone na własny rachunek,
  • celu wynajmu/dzierżawy o charakterze mieszkaniowym.

Brak którejkolwiek z wymienionych przesłanek oznacza, iż zwolnienie nie ma zastosowania, zatem usługi są opodatkowane na zasadach ogólnych, według stawki 22%.

W ocenie Spółki, Spółka nie ma prawa do zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym zwolnienia z podatku VAT. Ze względu na fakt, że istota umowy z Najemcą bezwzględnie zakłada dalsze podnajmowanie Lokali przez Najemcę na rzecz osób trzecich (Klientów), nie jest spełniona trzecia z wymienionych przesłanek zwolnienia (Spółka wynajmuje Lokal w celu dalszego jego podnajmu przez Najemcę, a więc nie bezpośrednio w celu mieszkaniowym, ewentualny cel mieszkaniowy jest realizowany dopiero na dalszym etapie łańcucha podnajmu). Cel mieszkaniowy, o którym mowa w wymienionym przepisie, nie może odnosić się bowiem do umów zawieranych na poprzednich etapach, tj. w szczególności do umowy pomiędzy Spółką i Najemcą zobowiązanym do dalszego podnajmowania Lokali. W tym kontekście należy zaznaczyć, że określony w umowach z Najemcami cel mieszkaniowy, rozumiany jako pożądany przez Spółkę sposób wykorzystywania nieruchomości, dotyczy podnajmu na rzecz Klientów a nie bezpośrednio usługi najmu świadczonej przez Spółkę na rzecz Najemców. O ile zatem usługi świadczone przez Najemców na rzecz Klientów, w przypadku wykorzystania Lokali zgodnie z postanowieniami umów, co do zasady, powinny korzystać ze zwolnienia, o tyle usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Najemców, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Co więcej, Spółka pragnie wskazać, iż praktyka wykładni omawianych przepisów dopuszcza istnienie celu mieszkaniowego w przypadku wynajmu realizowanego na rzecz osób prawnych wyłącznie wtedy, gdy osoba prawna przeznacza najmowane Lokale na cele związane z zakwaterowaniem swoich pracowników (por. przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 września 2008r., nr IBPP1/443-1216/08/LSz).

W stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku, Najemcy nabywają od Spółki usługi najmu Lokali w celu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na ich dalszym wynajmie. Celem najmu nie jest także zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników, członków zarządu czy też innego personelu Najemców. W konsekwencji, wskazana powyżej wykładnia zwolnienia nie może znaleźć w stanie faktycznym zastosowania.

Ponadto, Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż zwolnienia podatkowe, w tym przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, powinno być interpretowane ściśle (por. np. wyrok NSA z 12 czerwca 1992r., sygn. SA/Po 596/92). Dodatkowo, wskazać należy, że stanowisko przedstawione przez Spółkę znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 lipca 2009r. nr ITPP1/443- 357/09/AT).

Wreszcie, warto wskazać absurdy prawne i faktyczne, które mogłyby mieć miejsce w sytuacji, gdyby przyjąć hipotetycznie, że w sytuacji świadczenia przez Spółkę usługi najmu na rzecz Najemców zastosowanie winno mieć zwolnienie z VAT w uzależnieniu od tego czy ostatecznie Klient, jako strona umowy z Najemcą i niezwiązany umową bezpośrednio ze Spółką, zdecydował się wykorzystywać Lokal na cele mieszkaniowe lub na cele niemieszkaniowe. Takie sytuacje nie stanowią całkowicie abstrakcyjnego przykładu, bowiem jak wskazano w opisie stanu faktycznego miały już rzeczywiście miejsce, np. wynajęty Lokal wykorzystywano na cele zjazdu wędkarskiego. W takim przypadku Spółka mogła oczywiście podjąć kroki prawne względem Najemcy, nie mogła jednak zmienić zaistniałego stanu faktycznego. Tzn. elementem rzeczywistości stało się, że usługa najmu wykonywana przez Najemcę, która zgodnie z interesem Spółki miała być realizowana w związku z celem mieszkaniowym, została zrealizowana w związku z celem niemieszkaniowym, o czym Spółka dowiedziała się dopiero po pewnym czasie od tego zdarzenia. Zakładając więc hipotetycznie, że Spółka powinna była wpierw wystawić fakturę z zastosowaniem zwolnienia z VAT powstaje pytanie, czy powinna wystawić fakturę korygującą na rzecz Najemcy w celu rozpoznania stawki 22% VAT w momencie, w którym dowiedziała się o takim niezgodnym z umową wykorzystaniu Lokalu w ramach umowy podnajmu zawartej pomiędzy Najemcą a Klientem. Inne możliwe sytuacje prowadzące do wskazanych powyżej absurdów prawnych i faktycznych to przykładowo:

  1. Spółka zawiera umowę na rok i pobiera jeden czynsz za cały rok. Najemca nie informuje Spółki, iż niezgodnie z zawartą umową podnajął Lokale na cele inne niż mieszkaniowe. Możliwa jest także sytuacja gdy, co prawda, Najemca zgodnie z postanowieniami umowy ze Spółką podnajął lokal na cele mieszkaniowe jednak faktycznie jest on wykorzystywany przez Klientów na cele niemieszkaniowe (np. jako magazyn w związku z prowadzoną działalnością handlową). W efekcie Spółka, nie będąc stroną umowy z Klientem, nie ma możliwości ustalić, czy zastosować zwolnienie, czy stawkę 22% na fakturze wystawianej Najemcy.
  2. Spółka zawiera umowę na rok i pobiera jeden czynsz za cały rok. Najemca zawiera 12 umów na okresy miesięczne z 12 różnymi Klientami, z których część realizuje cele mieszkaniowe, zaś inni faktycznie realizują cele inne niż mieszkaniowe. Powstaje pytanie, czy Spółka ma zastosować zwolnienie, czy stawkę 22% na fakturze wystawianej Najemcy, ewentualnie na jakiej podstawie dokonać podziału usługi na część opodatkowaną stawką VAT 22% oraz część zwolnioną.
  3. Spółka zawiera umowę na rok i pobiera jeden czynsz za cały rok. Najemca podnajmuje Lokal Klientowi, który również jest profesjonalnym podmiotem prowadzącym działalność analogiczną jak Najemca. Takie transakcje podnajmu mogą być wielokrotnie powtarzane (tzn. jeden pośrednik podnajmuje Lokal kolejnemu pośrednikowi, itd.). Niezależnie jakie podejście zostało przez Spółkę zastosowane (stawka 22% lub zwolnienie z VAT) to odmienny od przewidywanego ostateczny cel podnajmu (mieszkaniowy lub niemieszkaniowy) może być niezgodny z tymi przewidywaniami. Powstaje pytanie czy wszystkie podmioty zaangażowane w łańcuchu transakcji powinny dokonywać korekt faktur VAT.

Powyższe absurdalne sytuacje można mnożyć, jeśli przyjąć hipotetycznie, że w sytuacji Spółki zastosowanie winno mieć zwolnienie z VAT w uzależnieniu od tego, czy ostatecznie Klient będący w relacji cywilnoprawnej z Najemcą niezależnej z punktu widzenia Klienta od umowy pomiędzy Spółką a Najemcą zdecydował się wykorzystywać Lokal na cele mieszkaniowe lub na cele inne niż mieszkaniowe.

Również nie do zaakceptowania jest podejście, że samo określenie przez Spółkę celu podnajmu w umowie między Spółką i Najemcą w ramach najmu pośredniego wywiera skutki w zakresie stawki VAT. Prowadzić to mogłoby do niemożliwego do przeciwdziałania - omijania prawa przez podatników. Przykładowo, osoby fizyczne zainteresowane uniknięciem rejestracji dla celów VAT mogłyby zapisywać w umowach z osobami takimi jak Najemcy cel mieszkaniowy, również w sytuacji, gdyby wiedziały, że w rzeczywistości Najemcy wynajmą daną nieruchomość na cele niemieszkaniowe (niezmiernie trudno jest bowiem udowodnić, że powyższe osoby fizycznie faktycznie godziły się na niezgodne z zapisem umowy wykorzystanie nieruchomości). W efekcie, przyjęcie odmiennego do stanowiska Spółki podejścia oznaczałoby, w powyższej sytuacji, automatycznie brak narzędzia dla organów podatkowych do przeciwdziałania nierejestrowaniu się takich osób fizycznych do celów podatku VAT i unikaniu podatku VAT.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym brak jest, zdaniem Spółki, podstaw do objęcia świadczonych na rzecz Najemców usług zwolnieniem od podatku przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. W konsekwencji, są one opodatkowane VAT na zasadach ogólnych wg stawki 22%. Tylko takie rozwiązanie jest racjonalne, gdyż ogranicza stosowanie zwolnienia do jednego, końcowego etapu w możliwym łańcuchu umów podnajmu. Przyjęcie odmiennego podejścia prowadziłoby do absurdów prawnych i faktycznych oraz w sytuacji realizowania najmu pośredniego stanowiłoby prosty sposób na unikanie opodatkowania w podatku VAT wyłącznie poprzez wprowadzenie odpowiednich zapisów w umowach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż zgodnie z art. 146a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła również w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 4 wymieniał jako zwolnione ?usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (ex 70.20.11) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktu 36 zgodnie z którym, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika