Dostawa lokalu mieszkalnego z miejscem postojowym sygn: IPPP1-443-84/07-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 08.08.2007r. (data wpływu 13.08.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.08.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 7% stawki podatku przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest firmą developerską, zajmującą się budową i sprzedażą mieszkań w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych. Z klientami zawierane są umowy zobowiązujące na ustanowienie odrębnej własności i sprzedaży lokalu w formie aktu notarialnego.

Z własnością lokalu związany jest udział we własności działki gruntu, balkonu, piwnicy oraz wyłącznego korzystania z jednego miejsca postojowego usytuowanego w lokalu użytkowym ? garażu - położonym na pierwszej kontygnacji budynku. W związku z tym, że w umowie zobowiązującej wyszczególniono wartość prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, w fakturach zaliczkowych zastosowano stawkę 7% do sprzedaży lokalu mieszkalnego, natomiast do miejsca postojowego zastosowano stawkę 22%. Miejsce postojowe jest przynależne do danego lokalu i klient Spółki nie będzie miał odrębnej własności na miejsce postojowe, czyli jest ono przynależne do danego lokalu mieszkalnego. Podatnik wskazuje, iż prawo do wyłącznego korzystania z jednego miejsca postojowego jest nierozerwalnie związane z konkretnym lokalem. W ostatecznej umowie sprzedaży lokalu mieszkalnego zawieranej w formie aktu notarialnego będzie podana wartość lokalu z wyszczególnieniem co wchodzi w skład lokalu (na cenę lokalu będzie składać się):

• mieszkanie,

• udział we własności gruntu,

• balkon,

• Infrastruktura techniczna osiedla,

• udział we własności części wspólnych budynku i urządzeń nie służących do wyłącznego korzystania przez właścicieli poszczególnych lokali (udział w nieruchomości wspólnej) wraz z prawem do wyłącznego korzystania z jednego miejsca postojowego, ustalony zgodnie z przepisami z dnia 24.06.1994r. o własności lokali.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Czy zastosować jedną stawkę VAT dla całej sprzedaży, czy stawkę 7% dla lokalu mieszkalnego, natomiast dla prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego zastosować stawkę 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na to, iż w ostatecznej umowie sprzedaży będzie podana wyłącznie wartość lokalu mieszkalnego winny być wystawione faktury korygujące do faktur zaliczkowych, korygując podatek VAT wykazany ze stawką 22% na 7%. Faktury końcowe winny być wystawione ze stawką 7% na całą kwotę sprzedaży, gdyż prawo do korzystania z miejsca postojowego jest nierozerwalnie związane z konkretnym lokalem mieszkalnym, a tym samym dostawa tego prawa nie będzie stanowić odrębnego obrotu. Swoje stanowisko Spółka opiera m. in. na wyroku WSA w Warszawie z dnia 09.11.2005r. sygn. akt IIII SA/Wa 2516/05 oraz na wyroku NSA z dnia 22.06.2005r. sygn. akt I FSK 103/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 ze zm.) o podatku od towarów i usług wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści samej ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy w okresie od przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. W myśl natomiast art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług za obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne i rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111- Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 ? Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex ? Budynki zbiorowego zamieszkania ? wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług i jakie spełnia funkcje ? mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej) nie definiują pojęcia lokal mieszkalny i lokal użytkowy, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. z 2000r. Dz. U. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Treść powyższych zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi w sposób w sposób funkcjonalny polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część składową lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka dokonuje sprzedaży wraz z lokalem mieszkalnym miejsca parkingowego, stanowiącego udział we współwłasności nieruchomości wspólnej -garażu, usytuowanego na pierwszej kondygnacji w tym samym obiekcie budownictwa mieszkaniowego.

Obniżona stawka podatku ma charakter wyjątkowy i winna mieć zastosowanie wyłącznie do towarów wskazanych przez ustawodawcę. Wyłączenie lokali użytkowych spod działania zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe, nie zaś użytkowe.

Pojedyncze miejsce parkingowe jest częścią garażu czyli pomieszczenia przynależnego, które na podstawie ww. powołanych przepisów ustawy o własności lokali służy funkcjom innym niż mieszkaniowe.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego stwierdzić należy, iż dostawa lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 7% stawką podatkową, natomiast dostawa wydzielonego miejsca postojowego, nie korzysta z preferencyjnej stawki podatkowej - z uwagi na to, że nie służy ono bezpośrednio do zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi - podlega opodatkowaniu 22% stawką podatkową. Bez znaczenia jest przy tym fakt, iż sprzedaż miejsca parkingowego stanowiącego udział we współwłasności nieruchomości wspólnej (garażu) wraz z lokalem mieszkalnym jest dokumentowana jednym aktem notarialnym.

Zatem stwierdzić należy, iż na dotychczas wystawionych przez Podatnika fakturach zaliczkowych (sprzedaż lokalu mieszkalnego 7%, prawo do korzystania z miejsca postojowego 22%) zastosowano prawidłowe stawki podatkowe.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, iż powołane przez Spółkę wyroki zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.