Czy Spółka zobowiązana jest do wykazania prawidłowej kwoty obrotu z tytułu sprzedaży nawet, jeśli (...)

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur korygujących w miesiącu ich wystawienia, w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o .o. w ramach prowadzonej działalności zajmuje się produkcją, dystrybucją i sprzedażą napojów bezalkoholowych, soków owocowych i warzywnych, wód oraz nektarów opatrzonych zastrzeżonymi znakami towarowymi.Spółka dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania (zmniejszania) wielkości sprzedaży. Powodem dokonywanych korekt faktur jest zarówno udzielenie rabatów, zwrot towarów jak i pomyłki na fakturach. Spółka dokonuje korekt zgodnie z art. 29 ust. 4a-4c. ustawy o VAT. Faktury korygujące są dostarczane przez spółkę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Spółka obniża podatek należny zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 29 ust. 4a-4c ustawy o VAT.

W wielu jednak wypadkach, Spółka nie może uzyskać potwierdzenia wymaganego art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Często nabywca nie poświadcza odbioru korekty, ponieważ wiąże się to z dodatkowymi obowiązkami administracyjnymi. Dodatkowo, przepisy ustawy o VAT nie obligują odbiorcy faktury korygującej do potwierdzania jej odbioru i nie uzależniają możliwości obniżenia podatku VAT naliczonego u nabywcy od dokonania potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Taki stan rzeczy powoduje, że Spółka z przyczyn od niej niezależnych zostaje pozbawiona prawa do obniżenia podatku należnego. W efekcie wykazane w ewidencji VAT wartości obrotu (czyli kwoty należne z tytułu dokonanej sprzedaży) nie odpowiadają rzeczywistej wysokości świadczenia nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka zobowiązana jest do wykazania prawidłowej kwoty obrotu z tytułu sprzedaży nawet, jeśli nie otrzymała potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę... Czy, w kontekście powyższego pytania, kwoty wynikające z dokonanych korekt faktur pomniejszają obrót obniżając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej, również w przypadku braku potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta...

Zdaniem wnioskodawcy, norma art. 29 ust. 1 jest wewnętrznie niespójna. Art. 29 ust 1 stanowi w zdaniu pierwszym, że podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem m. in. ustępów 4a-4c art. 29, które uzależniają uwzględnienie faktu zmniejszenia sprzedaży od otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Z kolei art. 29 ust 1 zdanie drugie definiuje obrót jako kwotę należną z tytułu sprzedaży pomniejszoną o należny podatek VAT. Zdanie trzecie omawianego przepisu określa zaś kwotę należną jako całość świadczenia należnego od nabywcy. Zgodnie zatem ze zdaniem pierwszym ustępu 1 wystawiając fakturę korygującą potwierdzającą zmniejszenie obrotu, podatnik ma możliwość dokonania faktycznego pomniejszenia obrotu dopiero w chwili otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Do tego czasu obrót pozostaje nie zmniejszony i nie odzwierciedla kwoty należnej. Jednocześnie, zgodnie z brzmieniem zdania drugiego i trzeciego, w przypadku pomniejszenia obrotu np. po udzieleniu rabatu, kwotą należną z tytułu dokonanej sprzedaży (całością świadczenia) staje się kwota pomniejszona o dokonany rabat. Bezsporne jest to, że zdanie drugie i trzecie odzwierciedla faktyczną wartość dokonanej sprzedaży. W efekcie brzmienie ustępu 1 niekonsekwentnie wskazuje, czym dla podatnika jest obrót ze sprzedaży towarów usług i w jakiej wysokości powinien być wykazany. Zdaniem Spółki, obrót winien być wykazany w wysokości rzeczywistego świadczenia należnego. Jeśli świadczenie uległo obniżeniu, obniżenie obrotu następuje w tym samym momencie. Za takim stanowiskiem przemawia również to, że zdanie drugie i trzecie art. 29 ust. 1 odzwierciedla podstawową zasadę konstrukcyjną podatku VAT tj. opodatkowanie rzeczywistego obrotu ze sprzedaży towarów i usług, zaś ustęp 4a i 4c zasadę tę narusza. Zastosowanie ustępu 4a oraz 4c powoduje konieczność wykazywania w deklaracji VAT-7 i zapłaty kwoty podatku VAT niezgodnego z kwotą faktycznie należną z tytułu sprzedaży, która znajduje potwierdzenie w prawidłowo wystawionej fakturze oraz fakturze korygującej. Przykładowo w sytuacji, gdy Spółka nie ma możliwości uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej np. z powodu zlikwidowania działalności przez kontrahenta, wskutek brzmienia zdania pierwszego, Spółka nigdy nie miałaby możliwości wykazania obroku w prawidłowej wysokości tj. w wysokości odpowiadającej kwocie należnej uzyskanej ze sprzedaży.

Za takim stanowiskiem przemawia również to, że w wyniku zastosowania przepisów ustępu 4a lub 4c doszłoby do naruszenia zasady neutralności podatku VAT, według której podstawa opodatkowania nie może przekroczyć kwoty efektywnie zapłaconej przez konsumenta finalnego. Brak posiadania przez Spółkę potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje, że jest ona zobowiązana do odprowadzania do Skarbu Państwa wyższej kwoty podatku VAT niż wynika to z otrzymanego wynagrodzenia za wykonaną usługę lub towar. W ten sposób Spółka ponosi ekonomiczny ciężar opodatkowania, co jest niezgodne z istotą podatku VAT, który zmierza do obciążenia jedynie ostatecznego konsumenta. Prymat zasady neutralności wielokrotnie podkreślany był w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz w orzecznictwie polskich sądów. Pragniemy również wskazać, że naruszenie przepisów prawa wspólnotowego (art. 273 Dyrektywy 2006/112/WE) przez art. 29 ust 4a-4c zostało potwierdzone m. in. przez WSA w Warszawie w wyroku o sygn. 742/09 z dnia 30 września 2009r.

W ocenie Spółki, jest ona zobowiązana do wykazania wysokości obrotu zgodnego z rzeczywistą kwotą uzyskaną ze sprzedaży.

Zastosowanie się do przepisu ustępu 4a lub 4c spowodowałoby wykazanie przez Spółkę wartości obrotu nie odpowiadającej rzeczywistości. Biorąc powyższe pod uwagę, by wykazać prawidłową wysokość obrotu z tytułu dokonanej sprzedaży w sytuacji, gdy wystawione zostały faktury korygujące zmniejszające obrót, Spółka powinna dokonać zmniejszenia obrotu w momencie wystawienia faktury korygującej bez względu na fakt posiadania (lub nie posiadania) potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.
   
   

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy zatem jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego ? dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Z opisanego we wniosku zdarzenia faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje szeregu transakcji związanych ze sprzedażą towarów. Transakcje te wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania (zmniejszania) wielkości sprzedaży. Powodem dokonywanych korekt faktur jest zarówno udzielenie rabatów, zwrot towarów jak i pomyłki na fakturach. Spółka dokonuje korekt zgodnie z art. 29 ust. 4a-4c. ustawy o VAT. Faktury korygujące są dostarczane przez spółkę kontrahentom niezwłocznie po ich wystawieniu. Spółka obniża podatek należny zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 29 ust. 4a-4c ustawy o VAT.

W wielu jednak wypadkach, Spółka nie może uzyskać potwierdzenia wymaganego art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Często nabywca nie poświadcza odbioru korekty, ponieważ wiąże się to z dodatkowymi obowiązkami administracyjnymi. Dodatkowo, przepisy ustawy o VAT nie obligują odbiorcy faktury korygującej do potwierdzania jej odbioru i nie uzależniają możliwości obniżenia podatku VAT naliczonego u nabywcy od dokonania potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Taki stan rzeczy powoduje, że Spółka z przyczyn od niej niezależnych zostaje pozbawiona prawa do obniżenia podatku należnego. W efekcie wykazane w ewidencji VAT wartości obrotu (czyli kwoty należne z tytułu dokonanej sprzedaży) nie odpowiadają rzeczywistej wysokości świadczenia nabywcy.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwane dalej rozporządzeniem. W rozporządzeniu tym, przepisy dotyczące zasad wystawiania faktur korygujących zostały zawarte w § 13 i § 14.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;

3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;

4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust. 3 rozporządzenia).
   
   

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz ?KOREKTA? albo wyrazy ?FAKTURA KORYGUJĄCA? (§ 13 ust. 5 rozporządzenia).

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca ? stosownie do zapisu § 14 ust. 3 rozporządzenia ? wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących ? § 14 ust. 4 rozporządzenia.

Jak wynika z powyższych regulacji aktu wykonawczego, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, z przytoczonych uregulowań wynika, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru, nie będzie spełniać powyższej przesłanki i stanowić wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego ? dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmianywartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia.

Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy, nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Z powyższego wynika, że skoro będący podstawą opodatkowania obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych i prawnie dopuszczalnych rabatów, to czynność taka dokonywana przez sprzedawcę towarów i usług powoduje konieczność zmniejszenia kwoty podatku naliczonego u nabywcy. W przeciwnym razie dochodziłoby do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został zapłacony.

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Jednakże, ustawodawca nie sprecyzował w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Zatem, potwierdzenie może mieć dowolną formę, która pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, iż sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy, w którym sprzedawca otrzyma potwierdzenie odbioru faktury przez nabywcę.

W świetle powyższego, warunkiem obniżenia przez sprzedawcę podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez niego potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Wynika to z literalnego brzmienia cyt. powyżej przepisu art. 29 ust. 4a ustawy. Skoro bowiem rzeczywista transakcja sprzedaży towarów oraz świadczenia usług na rzecz m.in. podmiotów krajowych, została potwierdzona fakturami, w związku z czym powstał obowiązek podatkowy, a wystawione faktury zostały wprowadzone do obrotu gospodarczego i stały się prawidłowym dokumentem stwierdzającym dokonanie sprzedaży, to tym samym okoliczności uprawniające do obniżenia obrotu należy udokumentować fakturą korygującą i wprowadzić ją do obrotu prawnego. Wprowadzenie faktury korygującej do obrotu prawnego może nastąpić tylko wtedy, gdy zostanie ona odebrana przez nabywcę.

Obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę w sytuacji, gdy Podatnik zamierza skorzystać z obniżenia kwoty podatku należnego nie jest tylko wymogiem technicznym, którego przestrzeganie narusza zasadę proporcjonalności. Sam fakt wystawiania faktur korygujących przez Podatnika nie jest wystarczający do dokonania skutecznej korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego za dany okres rozliczeniowy. Na Spółce spoczywa bowiem ciężar obowiązku udowodnienia spełnienia przesłanki obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, bowiem to Spółka z okoliczności tej wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Zatem, w celu uzyskania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca ma obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej w danym okresie rozliczeniowym.

Z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii stosowane są w krajach członkowskich przez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Obowiązująca od dnia 1 maja 2004 r. ustawa o podatku od towarów i usług, która zastąpiła poprzednio obowiązującą ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r., jest wyrazem dostosowania prawa krajowego do obowiązującego w Unii Europejskiej jednolitego systemu podatku VAT. Jednak należy zauważyć, że o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty.

Należy zauważyć, iż zarówno VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 1977.145.1 ze zm.), jak i obecnie obowiązująca Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 ze zm.), nie zawierają uregulowań dotyczących kwestii wystawiania faktur korygujących oraz terminów i warunków obniżania lub podwyższania przez strony transakcji podatku należnego/naliczonego.

Tutejszy Organ wskazuje, iż zasada neutralności dotyczy prawa podatnika do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na poprzednim etapie obrotu gospodarczego, a nie jak podała Spółka, prawa do obniżenia podatku należnego o wartość tego podatku wynikającą z faktury korygującej. Wskazać należy, iż wymóg otrzymania przez sprzedającego potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę stanowi niezbędny element zabezpieczający system podatku od towarów i usług przed nadużyciami. Brak przedmiotowego wymogu umożliwiałby sytuację, w której sprzedawca po wystawieniu faktury korygującej i wysłaniu jej do nabywcy mógłby natychmiast dokonać obniżenia podatku VAT należnego, zaś nabywca mógłby otrzymaną fakturę korygującą przetrzymywać dowolnie długo, bez konieczności rozliczenia jej i tym samym obniżenia wcześniej odliczonego podatku VAT (bez obawy, iż kontrola przeprowadzona u sprzedawcy wykaże prawdziwy termin otrzymania przez nabywcę faktury). Regulacje zawarte w przepisach art. 29 ust. 4a-4c ustawy, mają na celu zapewnienie prawidłowości w rozliczaniu podatku od towarów i usług, a jednocześnie zapewnienie obniżenia podatku VAT należnego przez sprzedawcę w tym samym miesiącu, w którym nabywający obniży podatek VAT naliczony.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu administracyjnego stwierdzić należy, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Należy zauważyć, że są wyroki sądów administracyjnych prezentujące stanowisko odmienne niż stanowisko zaprezentowane w cytowanym przez wnioskodawcę wyroku.

Między innymi w wyroku I SA/Po 632/09 stwierdzono, że regulacja prawna przewidziana w art. 29 ust.

4a ww. ustawy nie narusza postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L 06.347.1), bowiem przepis jej art. 90 § 1 jednoznacznie określa, że w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązywania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawą opodatkowania jest stosowanie obniżenia na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Tym samym powołany art. 90 § 1 ww. Dyrektywy stanowi upoważnienie dla państwa członkowskiego m.in. Polski do wprowadzenia obwarowania formalnego uzależniającego zmianę przez podatnika - sprzedawcę podstawy opodatkowania (obrotu), o którym traktuje art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Brak więc podstaw do uznania, że przepis ten narusza jak podnosi strona skarżąca przepisy art. 273 Dyrektywy 2006/112/WE skoro państwo członkowskie upoważnione jest do stosowania we własnym zakresie zasad korygowania przez podatnika podstawy opodatkowania. Nie narusza on również zasady neutralności podatku VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż brak potwierdzenia odbioru faktury korygującej uniemożliwia Spółce wykazanie kwoty obrotu z tytułu sprzedaży wynikający z wystawionej faktury korygującej, bez otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, w rozliczeniu za miesiąc wystawienia faktury korygującej.

W związku z tym, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.