W zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług szkoleniowych

15.1.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 3 grudnia 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 listopada 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 listopada 2013 r.) oraz pismem z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 grudnia 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług szkoleniowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług szkoleniowych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 3 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 25 listopada 2013 r. oraz pismem z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 19 grudnia 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie 85.59.B pozostałych pozaszkolnych form edukacji i jest czynnym podatnikiem VAT. Usługi szkoleniowe prowadzone przez Wnioskodawcę realizowane są głównie na rzecz administracji publicznej (rządowej i samorządowej).

Usługi szkoleniowe dotyczą podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników administracji publicznej w zakresie Prawa Zamówień Publicznych, Prawa Budowlanego, Finansów Publicznych, Funduszy Unijnych, Kontroli Zarządczej w administracji publicznej, Partnerstwa Publiczno-Prywatnego, Kosztorysowania, Ochrony Środowiska.

Wnioskodawca prowadzi usługi szkolenia, które są w bezpośrednim związku z branżą administracji publicznej i wykonywanych zawodów takich jak np: Specjalista ds. Zamówień Publicznych i mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Wnioskodawca posiada akredytację tylko na kurs Studium Zamówień Publicznych w wymiarze powyżej 30h, a pozostałe szkolenia odbywają się w wymiarze do 30h i nie posiadają akredytacji.

Usługi szkoleniowe są finansowane w całości lub co najmniej 70% ze środków publicznych przez instytucje publiczne, które tj. Ministerstwa czy Urzędy Wojewódzkie i Marszałkowskie finansują zamówione usługi szkoleniowe. Jeden z klientów Wnioskodawcy, chce ze środków publicznych refinansować pracownikowi usługi szkoleniowe na podstawie delegacji w celu podwyższenia kwalifikacji zawodowych danego pracownika, a następnie ten pracownik rozliczy się z Wnioskodawcą na podstawie faktury VAT. W powyższej sytuacji faktura byłaby wystawiona na pracownika tej instytucji i to on dokona płatności z otrzymanych od swojego pracodawcy środków finansowych wraz z oświadczeniem od tego Urzędu, że płatność finansowana jest ze środków publicznych.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowywania.

W celu uzupełnienia powyższego opisu sprawy Wnioskodawca zwraca uwagę, że zamawiającym usługę szkolenia jest instytucja publiczna, która wysyła pracownika i wyraża zgodę na podniesienie kwalifikacji zawodowych, a wydatek poniesiony przez ten Urząd na pokrycie kosztów szkolenia, który zostanie poniesiony przez pracownika stanowi 100% środków publicznych. Faktura natomiast ma być wystawiona na pracownika tej instytucji i od tego pracownika wpłynie przelew. Na podstawie wysłania zgłoszenia na szkolenie poprzez zamówienie tego Urzędu, pracownik po odbytym szkoleniu otrzymuje na własne dane fakturę i to ten pracownik wysyła przelew za wykonaną usługę szkoleniową. W wyniku poniesionych kosztów przez pracownika w ramach podnoszenia kwalifikacji zawodowych, jego pracodawca czyli Instytucja publiczna zwraca temu pracownikowi wydatek, który stanowi dla Urzędu 100% środków publicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odnośnie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy od towarów i usług § 13 ust. 1 pkt 20 ?(?) finansowanie w co najmniej 70% że środków publicznych (?)? można uznać, iż pracownicy administracji publicznej (m.in.: ministerstw, centralnych organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego i podległych instytucji publicznych) chcąc zgłosić się indywidualnie na szkolenia na podstawie skierowania i wystawionej delegacji od swojego pracodawcy w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, a następnie otrzymaniu zwrotu kwoty netto ze środków publicznych dla pracownika za uczestnictwo na szkoleniu można uznać jako usługę zwolnioną z VAT przy fakturze, która zostanie wystawiona dla tego pracownika?

Zdaniem Wnioskodawcy, delegowanie pracownika na szkolenie w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych na rzecz pracodawcy (administracji publicznej) na podstawie wystawionego skierowania przez pracodawcę, a także podpisanego oświadczenia o sfinansowaniu kwoty netto ze środków publicznych spełnia warunek art. 43 ust. 1 pkt 29 zmiany ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. ?usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26? oraz spełnia warunek finansowania ze środków publicznych określony w rozporządzeniu Ministerstwa Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy od towarów i usług § 13 ust. 1 pkt 20 ?(?) finansowanie w co najmniej 70% ze środków publicznych (?)? i istnieje przesłanka do wystawienia faktury ze stawką zwolnioną VAT dla tego pracownika tej instytucji publicznej. Pracodawca (instytucja publiczna) zamawia usługę szkoleniową wraz z oświadczeniem o wyrażeniu zgody na podniesienie kwalifikacji zawodowych przez swojego pracownika opierając się na podstawie prawnej dotyczącej kształcenia zawodowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późniejszymi zamianami) oraz informacją, iż wydatek zostanie poniesiony przez Urząd w związku z pokryciem kosztów szkolenia poniesionych przez pracownika stanowi 100% środków publicznych.

Powyższa sytuacja daje przesłankę do tego aby fakturę za usługę szkoleniową wystawioną na pracownika tego Urzędu wystawić ze stawką zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo ? rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty ? wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ustęp 17 tego artykułu stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Natomiast ustęp 17a ww. artykułu stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ww. przepis z dniem 1 stycznia 2014 r. utracił moc obowiązującą i zastąpiony został treścią § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać trzeba, że od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym przepisie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT wynika, że zwolnienie z podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a także usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe.

Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zatem aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, koniecznym jest jednoczesne spełnienie dwóch przesłanek, mianowicie świadczący usługi musi być podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a świadczącym usługi w zakresie kształcenia i wychowania lub podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b świadczącym usługi w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

Jak podał Wnioskodawca, nie jest on jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania, z wniosku nie wynika również, by posiadał status uczelni, jednostki naukowej PAN, lub jednostki badawczo-rozwojowej w zakresie szkolenia na poziomie wyższym.

Oznacza to zatem, że Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, nie może więc korzystać ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie.

W dalszej kolejności należy przeanalizować czy można zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia ze środków publicznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - czynny podatnik VAT, prowadzi usługi szkoleniowe, które dotyczą podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników administracji publicznej w zakresie Prawa Zamówień Publicznych, Prawa Budowlanego, Finansów Publicznych, Funduszy Unijnych, Kontroli Zarządczej w administracji publicznej, Partnerstwa Publiczno-Prywatnego, Kosztorysowania, Ochrony Środowiska. Prowadzone szkolenia są w bezpośrednim związku z branżą administracji publicznej i wykonywanych zawodów takich jak np: Specjalista ds. Zamówień Publicznych i mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Wnioskodawca posiada akredytację tylko na kurs Studium Zamówień Publicznych w wymiarze powyżej 30h, a pozostałe szkolenia odbywają się w wymiarze do 30h i nie posiadają akredytacji.

Usługi szkoleniowe są finansowane w całości lub co najmniej w 70% ze środków publicznych przez instytucje publiczne, tj. Ministerstwa czy Urzędy Wojewódzkie i Marszałkowskie, które finansują zamówione usługi szkoleniowe. Jeden z klientów Wnioskodawcy, chce ze środków publicznych refinansować pracownikowi usługi szkoleniowe co oznacza, że instytucja publiczna zamówi u Wnioskodawcy usługę szkolenia gdyż wyraża zgodę na podniesienie kwalifikacji zawodowych tego pracownika. Na podstawie wysłania zgłoszenia na szkolenie poprzez zamówienie tej instytucji, pracownik po odbytym szkoleniu otrzymuje na własne dane fakturę i to ten pracownik wysyła przelew za wykonaną usługę szkoleniową. W wyniku poniesionych kosztów przez pracownika w ramach podnoszenia kwalifikacji zawodowych, jego pracodawca - instytucja publiczna zwraca pracownikowi wydatek, który stanowi dla instytucji 100% środków publicznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionej sytuacji powstały w kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług szkolenia na rzecz pracowników administracji publicznej, którzy chcą zgłosić się indywidualnie na szkolenia na podstawie skierowania i wystawionej delegacji od swojego pracodawcy w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, a następnie otrzymaniu zwrotu kwoty netto ze środków publicznych dla pracownika za uczestnictwo na szkoleniu.

Odnosząc się do usług świadczonych przez Wnioskodawcę, aby w ogóle można było rozpatrywać wymienioną czynność w kategoriach zwolnienia od podatku w kontekście art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., należy rozstrzygnąć, czy mamy do czynienia z usługą kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, co stanowi podstawową przesłankę warunkującą zastosowanie tego zwolnienia. Rozważając przedmiotową kwestię na wstępie należy zauważyć, że z cytowanej w rozporządzeniu Rady definicji usług w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania wynika, że obejmuje ona m.in. nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie (?) wiedzy do celów zawodowych.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że usługi szkoleniowe dotyczą podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników administracji publicznej w zakresie Prawa Zamówień Publicznych, Prawa Budowlanego, Finansów Publicznych, Funduszy Unijnych, Kontroli Zarządczej w administracji publicznej, Partnerstwa Publiczno-Prywatnego, Kosztorysowania, Ochrony Środowiska i są w bezpośrednim związku z branżą administracji publicznej i wykonywanych zawodów takich jak np.: Specjalista ds. Zamówień Publicznych i mają na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Uznać zatem należy, że szkolenia te służą podnoszeniu kwalifikacji zawodowych uczestników szkoleń, a tym samym związane są bezpośrednio z wykonywanymi przez nich zawodami, wiążą się z uzupełnianiem i rozszerzaniem wiedzy tych uczestników w zakresie posiadanych przez nich kwalifikacji zawodowych i wykonywanych obowiązków służbowych.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że spełniona jest pierwsza z przesłanek warunkująca zwolnienie dla realizowanych przez Wnioskodawcę szkoleń ? świadczy On usługi w zakresie kształcenia zawodowego, o których mowa w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r.

Dokonując oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień. W związku z tym, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi spełniają pierwszą z przesłanek warunkujących zwolnienie od podatku, tj. stanowią usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT oraz w § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., zbadać należy kwestię ich finansowania.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 z późn. zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;

2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;

4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:

ze sprzedaży papierów wartościowych,
z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
z otrzymanych pożyczek i kredytów,
z innych operacji finansowych;

5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Zgodnie z art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą:

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
jednostki budżetowe;
samorządowe zakłady budżetowe;
agencje wykonawcze;
instytucje gospodarki budżetowej;
państwowe fundusze celowe;
Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
Narodowy Fundusz Zdrowia;
samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
uczelnie publiczne;
Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o finansach publicznych wymienia wprost co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego i innych jednostek sektora finansów publicznych, pochodzące z innych źródeł, środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych. Wnioskodawca wskazuje, że szkolenia realizowane dla pracowników administracji publicznej, finansowane są w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych przez instytucje publiczne, które finansują zamówione usługi szkoleniowe. Jak wynika z wniosku, jeden z klientów Wnioskodawcy, chce ze środków publicznych refinansować pracownikowi usługi szkoleniowe na podstawie delegacji w celu podwyższenia kwalifikacji zawodowych danego pracownika, a następnie ten pracownik rozliczy się z Wnioskodawcą na podstawie faktury VAT. W powyższej sytuacji faktura byłaby wystawiona na pracownika tej instytucji i to on dokona płatności z otrzymanych od swojego pracodawcy środków finansowych wraz z oświadczeniem, że płatność finansowana jest ze środków publicznych. Wobec tego uznać należy, że prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia są finansowane ze środków publicznych (w całości lub w co najmniej 70%).

W świetle przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe dla pracowników administracji publicznej, z uwagi na związek z podnoszeniem umiejętności uczestników szkoleń (dokształcanie zawodowe delegowanych pracowników), a także z uwagi na fakt, że szkolenia powyższe finansowane są w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych - korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym delegowanie pracownika na szkolenie w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych na rzecz pracodawcy (administracji publicznej) na podstawie wystawionego przez pracodawcę skierowania, a także podpisanego oświadczenia o sfinansowaniu kwoty netto ze środków publicznych daje przesłankę do tego aby na pracownika instytucji wystawić fakturę ze stawką zwolnioną, uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.