Prawo do odliczenia podatku naliczonego z samochodu specjalnego użytkowanego na podstawie leasingu operacyjnego (...)

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z samochodu specjalnego użytkowanego na podstawie leasingu operacyjnego - po zmianie jego przeznaczenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.10.2013 r. (data wpływu 31.10.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z samochodu specjalnego użytkowanego na podstawie leasingu operacyjnego - po zmianie jego przeznaczenia ? jest nieprawidłowe.


Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 31.10.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z samochodu specjalnego użytkowanego na podstawie leasingu operacyjnego - po zmianie jego przeznaczenia.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.


Podatnik w ramach planowanych przedsięwzięć gospodarczych planuje rozpoczęcie korzystania z pojazdu specjalnego. Korzystanie z pojazdu specjalnego będzie odbywać się na podstawie umowy leasingu operacyjnego. W ramach opłat z tytułu leasingu operacyjnego podatnik uiści opłatę inicjalną oraz opłaty okresowe ? miesięczne raty leasingowe.

Pojazd specjalny wykorzystywany będzie przez podatnika w celu prowadzenia działalności gospodarczej i dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym podatnik będzie traktował jako kwotę podatku naliczonego od czynszu inicjalnego i opłat okresowych pełną kwotę podatku wskazaną w treści faktur VAT dokumentujących te zdarzenia bez limitu.

Istnieje prawdopodobieństwo, że w okresie leasingu (to jest w czasie gdy naliczane i uiszczane będą opłaty okresowe) podatnik trwale zaprzestanie wykonywania czynności opodatkowanych, dla których wykorzystywany będzie pojazd specjalny. Umowa leasingu będzie jednak kontynuowana, zaś pojazd może być wykorzystywany do wykonywania innych czynności to jest w ramach jego możliwości użytkowych, lecz poza przeznaczeniem specjalnym.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy w przypadku trwałego zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, do których niezbędne było wykorzystywanie pojazdu specjalnego, używanego przez podatnika w oparciu o umowę leasingu operacyjnego oraz dalszego korzystania z tego pojazdu poza jego specjalnym przeznaczeniem, zaś w sposób charakterystyczny dla pojazdów, o jakich mowa w art. 86a ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 ustawy o VAT oraz uprzedniego odliczenia podatku naliczonego w kwotach w wysokości 100 % podatku VAT wskazanego w fakturach w łącznej kwocie nie niższej niż 6.000 zł podatnik będzie miał prawo do dalszego ustalania kwoty podatku naliczonego od kolejnych faktur VAT obejmujących okresowe opłaty leasingowe za okresy następujące po zaprzestaniu z korzystania z pojazdu zgodnie z jego specjalnym przeznaczeniem w kwocie stanowiącej 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6000 zł ?


Zdaniem Wnioskodawcy, po zaprzestaniu wykorzystywania pojazdu specjalnego zgodnie z jego specjalnym przeznaczeniem do wykonywania czynności podatkowych i korzystania z niego w dalszym ciągu do wykonywania czynności opodatkowanych jednakże poza jego specjalnym przeznaczeniem, podatnikowi przysługuje począwszy od daty, w której trwale zaprzestał takich czynności prawo do ustalenia podatku naliczonego w kwocie stanowiącej 60 % kwoty podatku VAT wskazanej w poszczególnych fakturach opiewających na okresowe opłaty leasingowe do pełnego limitu kwoty 6000 zł niezależnie od kwoty ustalonego podatku naliczonego w okresie, gdy pojazd specjalny był wykorzystywany dla wykonywania czynności opodatkowanych zgodnie z jego specjalnym przeznaczeniem.

Specyfika korzystania z pojazdu w oparciu o umowę leasingu operacyjnego polega na uprawnieniu leasingobiorcy do korzystania z pojazdu w określonym czasie w zamian za płatne okresowo wynagrodzenie. W przypadku, jeśli pojazd specjalny jest w określonym czasie wykorzystywany zgodnie ze swym specjalnym przeznaczeniem, zaś w pewnym okresie w sposób podstawowy niezależnie od jego specjalnego przeznaczenia, do poszczególnych z tych sytuacji znajdą zastosowanie odrębne podstawy prawne z art. 86a ust. 2 pkt 5 albo art. 86a ust. 6 podatku o VAT. Z uwagi na odmienny sposób wykorzystywania pojazdu można mówić w istocie o dwóch odrębnych stanach faktycznych i prawnych odmiennie kwalifikowanych podatkowo w zakresie jednakże jednej umowy leasingu. Skoro przepisy prawa podatkowego odmiennie traktują wykorzystywanie pojazdu do celów specjalnych i odmiennie wykorzystywanie go poza specjalnym przeznaczeniem, toteż zakresy stosowania przepisów podatkowych nie mogą się krzyżować. W tych warunkach rozpoczęcie korzystania przez podatnika z pojazdu specjalnego poza jego specjalnym przeznaczeniem, jednakże dla wykonywania czynności opodatkowanych powoduje powstanie przesłanek z art. 86a ust. 6 ustawy o VAT i dopiero od tego momentu otwiera się dla podatnika limit 6.000 zł kwoty podatku naliczonego, choćby uprzednio kwota podatku naliczonego dorównała lub przekroczyła tę kwotę.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.


Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wskazać należy, że do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).


Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.

I tak, w załączniku nr 2 do cyt. wyżej znajduje się wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, do oczyszczania dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, do zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy, pogrzebowy. Ponadto, z objaśnienia do ww. załącznika wynika, że wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Jak wynika z art. 3 ust. 6 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust.

1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Nadmienić należy, że ww. regulacje zgodnie z treścią art. 1 pkt 12 oraz art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2010 r., Nr 247, poz. 1652 ze zm.), z dniem 1 stycznia 2014 r. zostają ujęte odpowiednio w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych, innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.


Zgodnie z ust. 2 pkt 5 cyt. artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny.


W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. (ust. 8)

Stosownie do treści art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić inne niż wymienione w ust. 2 pkt 5 dokumenty, na podstawie których można stwierdzić, że pojazd jest pojazdem specjalnym,

Z brzmienia art. 86a ust. 8 (odpowiednio art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej) wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1 (art. 3 ust. 1) ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 86a ust. 2 (art. 3 ust. 2).

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), przez ?pojazd specjalny? należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Z wyżej powołanego przepisu art. 86a ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 3 ust. 1) ww. ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach planowanych przedsięwzięć gospodarczych planuje rozpoczęcie korzystania z pojazdu specjalnego. Korzystanie z pojazdu specjalnego będzie odbywać się na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Pojazd specjalny wykorzystywany będzie przez podatnika w celu prowadzenia działalności gospodarczej i dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym podatnik będzie traktował jako kwotę podatku naliczonego od czynszu inicjalnego i opłat okresowych pełną kwotę podatku wskazaną w treści faktur VAT dokumentujących te zdarzenia bez limitu. Istnieje prawdopodobieństwo, że w okresie leasingu podatnik trwale zaprzestanie wykonywania czynności opodatkowanych, dla których wykorzystywany będzie pojazd specjalny. Umowa leasingu będzie jednak kontynuowana, zaś pojazd może być wykorzystywany do wykonywania innych czynności - to jest w ramach jego możliwości użytkowych, lecz poza przeznaczeniem specjalnym.

Wątpliwości Spółki na tle przedstawionego opisu sprawy sprowadzają się do kwestii odrębnego potraktowania faktu zmiany przeznaczenia pojazdu specjalnego w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego i limitów wyznaczonych przepisami prawa.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zatem, umowa leasingu operacyjnego, z jaką mamy do czynienia w podejmowanej sprawie, sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług tego typu leasing jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ustawy o VAT. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Analizę przedstawionego zagadnienia prawnopodatkowego warto zacząć od przywołania jednej z fundamentalnych zasad konstrukcyjnych sytemu VAT ? zasady neutralności, która zakłada, że co do zasady podatek VAT powinien być niedostrzegalny ekonomicznie (neutralny) dla przedsiębiorcy, który nie jest ostatecznym konsumentem towaru lub usługi. Oznacza to, że podmiot, który nie ?zużywa? danego towaru lub usługi, a jedynie odsprzedaje dalej te dobra, nie powinien ponosić ciężaru ekonomicznego podatku. Zasada ta w ustawie o podatku VAT jest realizowana przez stworzenie podatnikowi możliwości obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego m.in. w fakturach dokumentujących nabycia towarów i usług (przy spełnieniu warunków wynikających z treści art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ustawy o VAT).

Jednakże ustawodawca podatkowy ograniczył ww. prawo do odliczenia podatku VAT w przypadku nabycia oraz użytkowania samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajcej 3,5 tony. Niemniej jednak regulacje zawierają wyjątki, w tym m.in. dotyczące samochodów specjalnych, pod warunkiem spełniania warunków i wymagań technicznych określonych dla przeznaczeń tych pojazdów. Zaznaczyć należy, że od dnia 1 stycznia 2014 r. ustawodawca zrezygnował z ww. załącznika, odsyłając bezpośrednio do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, potwierdzających cechy pojazdu specjalnego. Dla tych szczególnych rodzajów pojazdów, ustawodawca przewidział prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie podatku VAT.

W opinii tut. organu, zastosowana wykładnia przepisów oraz przytoczona przez Spółkę argumentacja nie zasługuje na uwzględnienie. Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że z uwagi na odmienny sposób wykorzystywania pojazdu można mówić w istocie o dwóch odrębnych stanach faktycznych i prawnych, odmiennie kwalifikowanych podatkowo w zakresie jednakże jednej umowy leasingu, gdyż dotyczy ona w rzeczywistości jednego przedmiotu leasingu (jednego samochodu).

Wyjaśnić należy, że wszelkie wątpliwości co do kwalifikacji prawnopodatkowej stanu faktycznego jaki legł u podstaw niniejszej interpretacji, rozstrzyga wykładania literalna cyt. wyżej art. 86a ust. 8 ustawy o VAT (art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej). Otóż, ustawodawca w drugim zdaniu przywołanej normy prawnej, wyraźnie wskazuje, że ?suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów, i pojazdów (?), dotycząca jednego samochodu i pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł.? Z tego zapisu jednoznacznie wynika, że ? po pierwsze - prawo do odliczenia podatku naliczonego należy odnosić do ?całego okresu użytkowania samochodu?, natomiast ? pod drugie ? podatek naliczony powiązany jest z danym, konkretnym samochodem lub pojazdem. Innymi słowy, zgodnie z intencją ustawodawcy określony kwotowo limit prawa do odliczenia powinien być liczony dla całego okresu użytkowania pojazdu, począwszy od momentu jego oddania do użytkowania. Regulacja ta nie zawiera jakiejkolwiek wzmianki, że bieg tego okresu ulega zmianie na skutek zmiany przeznaczenia użytkowanego pojazdu. Co więcej, ustawodawca dokładnie mówi o ?całym? okresie, nie pozostawiając wątpliwości interpretacyjnych w tym zakresie. Z kolei, analiza dalszego fragmentu przepisu prowadzi do wniosku, że sumę przysługującego prawa do odliczenia podatku naliczonego wyrażoną kwotowo należy kalkulować w odniesieniu do danego samochodu lub pojazdu, przy czym ustawa nie wspomina nic o odrębnych skutkach podatkowych dla sytuacji zmiany przeznaczenia.

Zatem, podatek naliczony z faktur dokumentujących użytkowanie pojazdu na podstawie umowy leasingu operacyjnego, uwzględniając przy tym kwotę ustawowego limitu odliczenia, powinien być liczony dla całego okresu użytkowania, i odnosić się do danego, konkretnego pojazdu.

Przenosząc to na grunt analizowanej sprawy, jeżeli podatnik użytkując pojazd specjalny zgodnie z jego przeznaczeniem, odliczał w pełnej wysokości podatek VAT zawarty w fakturach dokumentujących leasing operacyjny, a suma kwot przekroczyła limit 6000 zł, a następnie nastąpiła zmiana przeznaczenia, skutkująca ograniczeniem prawa do kwoty 60% (nie więcej jak 6000 zł), Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia z faktur wystawianych po zmianie przeznaczenia. Zgodnie bowiem z art. 86a ust. 8 ustawy o VAT (art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej), sumując podatek naliczony odliczany przez Wnioskodawcę w odniesieniu do konkretnego pojazdu, od początku jego użytkowania w ramach leasingu, wynosi on nie mniej niż 6000 zł. W związku z tym, gdy Podatnik utracił prawo do pełnego odliczenia, na skutek zmiany przeznaczenia pojazdu ? nie ma podstaw prawnych do przyznania odrębnego prawa do odliczenia, rozpoznając osobny od wcześniejszego stan faktyczny. Na marginesie należy dodać, że powrócenie do korzystania z pojazdu specjalnego zgodnie z jego przeznaczeniem, na nowo dawałoby prawo do obniżania kwot podatku należnego.

Zatem, błędnym byłoby przyjęcie, że sama zmiana przeznaczenia wykorzystywanego pojazdu specjalnego, poza jego specjalne przeznaczenie sprawiałaby, że podatnik nabywałby odrębne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Za stanowiskiem tut. organu przemawia także fakt, że Spółka użytkuje, i zamierza użytkować przedmiotowy pojazd na podstawie jednego stosunku zobowiązaniowego ? umowy leasingu operacyjnego. Z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnik nabywa wyłącznie usługi od leasingodawcy, nie mamy natomiast do czynienia z odrębną czynnością np. dostawą towarów ? która mogłaby rodzić odrębne skutki podatkowe. Jedyną rzeczą jaka ulega zmianie jest przeznaczenie pojazdu.

Organ podatkowy nie zgadza się ze zdaniem Wnioskodawcy, że skoro przepisy prawa podatkowego odmiennie traktują wykorzystanie pojazdu do celów specjalnych i poza specjalnym przeznaczeniem, stąd też zakresy stosowania przepisów podatkowych nie mogą się krzyżować. Wbrew temu stwierdzeniu Spółki, regulacje dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych i użytkowanych pojazdów, wymienionych w ustawie, umiejscowione są w jednym miejscu w ustawie, i są ze sobą wzajemnie powiązane, stąd też należy je odczytywać w sposób ścisły, łączny.

Ponadto, argumentacja prezentowana przez organ podatkowy doznaje wzmocnienia w świetle ukształtowanej na gruncie prawa podatkowego zasady wąskiej wykładni wszelkich odstępstw. Co prawda, ten rodzaj wykładni w szczególności jest uwzględniany w przypadku stosowania zwolnień lub preferencyjnych stawek podatkowych, jako odejścia od zasady powszechności opodatkowania, to niemniej jednak ? zdaniem organu ? mógłby posłużyć w opisywanej sprawie jako jedna ze wskazówek interpretacyjnych. Omawiane ograniczenie prawa do odliczenia również stanowi rodzaj odstępstwa od generalnej zasady neutralności, dającej podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całość podatku naliczonego zawartego w nabywanych towarach i usługach, zdejmując z niego ekonomiczny ciężar tego podatku. Stąd też, przyjęte przez Spółkę potraktowanie zmiany przeznaczenia, na równi z zaistnieniem odrębnego stanu prawnego i faktycznego, i ?otworzenia się z tą chwilą limitu 6000 zł?, pomijając dotychczas odliczony podatek VAT z tytułu użytkowania pojazdu specjalnego zgodnie z jego przeznaczeniem ? stanowiłoby wykładnię rozszerzającą, stojącą w sprzeczności z wąską wykładnią wszelkich odstępstw.


W wyniku łącznej analizy art. 86a ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. z ust. 2 pkt 5 oraz ust. 8 ustawy o VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. (odpowiednio art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 5 oraz treścią ust. 6 ustawy zmieniającej, w brzmieniu aktualnym do dnia 31 grudnia 2013 r.), w przypadku trwałego zaprzestania przez Spółkę wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, do których niezbędne było wykorzystywanie pojazdu specjalnego, używanego przez podatnika w oparciu o umowę leasingu operacyjnego oraz dalszego korzystania z tego pojazdu poza jego specjalnym przeznaczeniem (w sposób charakterystyczny dla pojazdów) oraz uprzedniego odliczenia podatku naliczonego w kwotach w pełnej wysokości podatku VAT wskazanego w fakturach w łącznej kwocie nie niższej niż 6.000 zł, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego z kolejnych faktur, obejmujących okresowe opłaty leasingowe za okresy następujące po zaprzestaniu z korzystania z pojazdu zgodnie z jego specjalnym przeznaczeniem.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika