W zakresie określenia rocznego limitu dla małego podatnika

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia rocznego limitu dla małego podatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo akcyjna (dalej: ?Spółka", ?Wnioskodawca") jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka zamierza zbyć znak towarowy (dalej: ?Znak") na rzecz innego podmiotu, o którym stanowi przepis art. 15 ustawy VAT, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Zbycie Znaku nastąpi w formie umowy sprzedaży.

Spółka jest zarejestrowana jako mały podatnik VAT i rozlicza się metodą kasową.

Spółka nie świadczy usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z przepisem art. 19a ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy VAT, nie dokonuje również wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz przemieszczenia towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu, zlokalizowanego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Należność za Znak będzie płatna w Ratach (dalej: ?Raty") z terminami płatności Rat określonymi w harmonogramie spłat, stanowiącym załącznik do umowy sprzedaży (dalej: ?Haromonogram").

Zgodnie ze statutem rok obrotowy Spółki zaczyna się 1 października i kończy 30 września.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla ustalenia rocznego limitu, o którym stanowi art. 2 pkt 25 w zw. z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy VAT, Wnioskodawca powinien przyjąć wyłącznie zapłacone kwoty ze sprzedaży za Znak w danym roku kalendarzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, aby obliczyć limit sprzedaży dla małego podatnika, Wnioskodawca powinien wziąć pod uwagę sumę faktycznie otrzymanych kwot (wraz z kwotą podatku), co do których obowiązek podatkowy powstał w danym roku. Limit dla małego podatnika zostanie zatem przekroczony, gdy suma uiszczonych należności w danym roku, w stosunku do których powstał obowiązek podatkowy w tym samym roku przekroczy równowartość 1.200.000 euro, przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W myśl art. 2 pkt 25 ustawy VAT, przez małego podatnika, rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

1. u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro,
   
2. prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45.000 euro

- przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika, wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ustawy VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii jaka kwota powinna zostać zaliczona do wartości sprzedaży w celu obliczenia limitu małego podatnika na dany rok - czy jest to kwota z wystawionych faktur, czy suma zapłaconych należności z tytułu sprzedaży w stosunku do których powstał obowiązek podatkowy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że dla celów ustalenia prawidłowej wartości sprzedaży w celu obliczenia limitu małego podatnika na dany rok, Wnioskodawca powinien uwzględnić przepis art. 21 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez małego podatnika dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

1. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,
2. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1.

Zatem w przypadku Wnioskodawcy prawidłowe jest wyliczenie limitu sprzedaży na podstawie faktycznie otrzymanych z tytułu sprzedaży kwot brutto, dla których obowiązek podatkowy powstał w danym roku.

Aby zatem obliczyć limit małego podatnika za dany rok podatkowy, Wnioskodawca winien wziąć pod uwagę wartość sprzedaży wynikającą z faktur, dla których obowiązek podatkowy powstał w poprzednim roku podatkowym.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji nr IBPP1/443-42/14/ES z dnia 28 kwietnia 2014 r., zgodnie z którą ?(...) aby obliczyć limit małego podatnika na rok 2014 Wnioskodawca winien wziąć pod uwagę wartość sprzedaży wynikającą z faktur wystawionych w grudniu 2012 r. dla których obowiązek podatkowy powstał w 2013 r. oraz wartość sprzedaży wynikającą z faktur wystawionych w 2013 r., dla których obowiązek podatkowy powstał w 2013 r."

Zatem w przypadku płatności w Ratach, na potrzeby obliczenia limitu za dany rok, Wnioskodawca powinien wziąć pod uwagę wyłącznie kwoty Rat zapłaconych w danym roku, w stosunku do których powstał obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Pod pojęciem małego podatnika ? na mocy art. 2 pkt 25 ustawy ? rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

1. u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro,
2. prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu ? jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45.000 euro

‒ przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy ? przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika ? wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy, mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

1. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty ? w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny,
   
2. z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 180. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi ? w przypadku dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podmiotu innego niż wymieniony w pkt 1

- po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej ?metodą kasową?; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Przepis ust. 1 stosuje się do czynności wykonywanych w okresie, w którym podatnik stosuje metodę kasową (ust. 2 ww. artykułu).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć znak towarowy na rzecz innego podmiotu, o którym stanowi przepis art. 15 ustawy VAT, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Zbycie znaku nastąpi w formie umowy sprzedaży. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako mały podatnik VAT i rozlicza się metodą kasową. Wnioskodawca nie świadczy usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z przepisem art. 19a ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy VAT, nie dokonuje również wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz przemieszczenia towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu, zlokalizowanego na terytorium innego państwa członkowskiego. Należność za znak będzie płatna w ratach z terminami płatności at określonymi w harmonogramie spłat, stanowiącym załącznik do umowy sprzedaży. Zgodnie ze statutem rok obrotowy Spółki zaczyna się 1 października i kończy 30 września.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku dotyczą tego czy dla ustalenia rocznego limitu, o którym stanowi art. 2 pkt 25 w zw. z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy VAT, Wnioskodawca powinien przyjąć wyłącznie zapłacone kwoty ze sprzedaży za znak w danym roku kalendarzowym.

W świetle przytoczonych przepisów wskazać należy, że u małego podatnika za moment przekroczenia limitu sprzedaży 1.200.000 euro (art. 2 pkt 25 ustawy) należy przyjąć moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 19a i art. 21 ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się metodą kasową, nabywca natomiast jest czynnym podatnikiem podatku VAT, obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy powstanie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem otrzymania całości lub części zapłaty. W analizowanej sprawie należność za znak towarowy będzie płatna w ratach z terminami płatności rat określonymi w harmonogramie spłat, zatem obowiązek podatkowy z tego tytułu będzie powstawał z chwilą otrzymania każdej z rat.

Zatem udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku płatności w ratach, na potrzeby obliczenia limitu za dany rok, Wnioskodawca powinien wziąć pod uwagę wyłącznie kwoty rat zapłaconych w danym roku kalendarzowym, w stosunku do których powstał obowiązek podatkowy.

Tym samym Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.