opodatkowanie importu usług finansowych sygn: IPPP1/443-1231/09-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2009r. (data wpływu 30.11.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług finansowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług finansowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

B jest spółką kapitałową prawa szwedzkiego, szwedzkim rezydentem podatkowym. B jest w Szwecji podatnikiem podatku od wartości dodanej (Momsen albo mervardesskatten). B świadczy na rzecz podmiotów z różnych krajów usługi finansowe m.in. w zakresie udzielania pożyczek (aczkolwiek nie jest bankiem).

B jest zainteresowana zawarciem umowy depozytu z działającą na terenie Polski spółką lub spółkami, będącą polskim rezydentem podatkowym, mającą siedzibę w Polsce i będącą w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług .

Na podstawie Umowy, B będzie przyjmowała od spółki jej wolne środki pieniężne w depozyt. Deponowanie wolnych środków do B będzie stanowić dla polskiej spółki alternatywę do lokowania tych środków na rachunku bankowym/lokacie terminowej.

Depozyty polskiej spółki w B będą oprocentowane, tj. B za swoją usługę otrzyma wynagrodzenie w postaci odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie Umowy i świadczenie na jej podstawie usług finansowych polegających na przyjmowaniu środków pieniężnych w depozyt będzie zwolnione od VAT, tzn polska spółka będzie zobowiązana do wykazania w Polsce zwolnionego z VAT importu usług finansowych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wykonywanie przez B na rzecz polskiego podatnika podatku VAT usług finansowych, do których należy m.in. przyjmowanie środków pieniężnych w depozyt, oznacza, iż miejsce świadczenia usług na potrzeby VAT będzie w Polsce i nabywca usługi (polska spółka) będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu w Polsce (będzie zobowiązana do wykazania zwolnionego z VAT importu usług pośrednictwa finansowego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, VAT podlega:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

W ocenie B przyjmowanie od spółki wolnych środków pieniężnych w depozyt należy zakwalifikować jako świadczenie usług finansowych, sklasyfikowanych w pozycjach 65-67 w części J PKWiU. B stoi na stanowisku, że Umowa stanowi de facto umowę depozytu nieprawidłowego, o której mowa w art. 845 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym pod pojęciem depozytu nieprawidłowego należy rozumieć taką umowę, na podstawie której przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku (stosuje się wtedy odpowiednio przepisy o pożyczce). Jednocześnie osoba biorąca pieniądze lub rzecz w depozyt nieprawidłowy ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy) ale niekoniecznie tę samą. Umowa depozytu nieprawidłowego może być ukształtowana zarówno jako umowa odpłatna jak i nieodpłatna.

Pozycje 65-67 PWKiU wskazują jakiego rodzaju czynności mieszczą się pod pojęciem usług finansowych (m.in. usługi ubezpieczeniowe), natomiast pozostałe usługi finansowe, które nie zostały wprost wymienione pod poszczególnymi pozycjami ujęte są pod pozycją ?usługi pośrednictwa finansowego - pozostałe?. Jednocześnie żadna z pozycji odnoszących się do usług finansowych nie wymienia wprost usług świadczonych na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego. Mając na względzie integralną część PKWiU, jaką są wyjaśnienia zawarte w części II PKWiU, należy stwierdzić, że usługi depozytu nieprawidłowego należy zakwalifikować jako ?usługi pośrednictwa finansowego pozostałe, nigdzie indziej nie sklasyfikowane? (poz. 65.23.10 PKWiU). Wyjaśnienia zawarte pod tą pozycją dookreślają, że chodzi o takie rodzaje pośrednictwa finansowego, które związane są z gromadzeniem i redystrybucją środków finansowych w inny sposób niż poprzez kredyty, a więc np. poprzez dystrybucję środków finansowych w formie depozytu nieprawidłowego.

Należy więc uznać, że przyjmowanie środków pieniężnych w depozyt przez B od spółki będzie odpłatnym świadczeniem przez B usług pośrednictwa finansowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikiem VAT jest również osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. W przypadku nabycia przez podmiot mający siedzibę na terenie Polski usług od podmiotu niemającego siedziby (miejsca zamieszkania) w Polsce dochodzi do importu usług, zdefiniowanego w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT. Dla rozpoznania przez polską spółkę importu usług nie ma jednocześnie znaczenia, czy usługodawca jest w kraju swojej siedziby podatnikiem VAT czy też nie.

Planowane zmiany do ustawy o VAT, m.

in. projekt zmian z 2 lipca 2009 r. oraz druk sejmowy nr 2222 z 28 lipca 2009 r., które mają obowiązywać od 1 stycznia 2010 r. nie zmieniają charakteru omawianych usług. Dlatego należy uznać, że po 1 stycznia 2010 r. przyjmowanie wolnych środków pieniężnych od polskiej spółki będzie nadal uznawane za odpłatne świadczenie przez B usług finansowych (pośrednictwa finansowego), a polska spółka będzie zobowiązana do wykazania w Polsce zwolnionego z VAT importu usług finansowych.

Reasumując powyższe, przyjęcie środków pieniężnych w depozyt przez B, po stronie polskiej spółki będzie importem usługi pośrednictwa finansowego, podlegającym opodatkowaniu VAT w Polsce (obowiązek rozliczenia VAT w związku z transakcją spoczywać będzie na spółce). Z kolei w Polsce tego rodzaju usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z poz. 3 Załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Zatem przyjmowanie środków pieniężnych przez B na podstawie Umowy będzie opodatkowane podatkiem VAT w Polsce (miejsce świadczenia usług będzie w Polsce) z jednoczesnym zwolnieniem od tego podatku.

Powyższe stanowisko podzielają również organy podatkowe. Dla przykładu, w postanowieniu z 4 lipca 2007 r. Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu (sygn. 1473/WVO/443-36/07/AS), na gruncie analogicznego stanu faktycznego stwierdził, że: ?(...) organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy i w analizowanej sytuacji złożenie przez Spółkę pieniędzy w formie depozytu nieprawidłowego (za odpłatnością) u podatnika podatku od wartości dodanej, podlegać będzie opodatkowaniu VAT jako import usługi i stanowić będzie czynność zwolnioną od tego podatku, zaś rozliczenie VAT spoczywać będzie na Spółce?. Podobnie stwierdził Dyrektor Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w interpretacji z 22 lutego 2007 r. (sygn. ZP/443-255/06): ?z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy na rzecz aderonów usługę depozytu nieprawidłowego, którą klasyfikuje według PKWiU do grupowania 65.23.10-00.00 - usługi pośrednictwa finansowego gdzie indziej niesklasyfikowane. (....) W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Podatnika, mieszczą się w ww. sekcji J ex (65-67), zatem zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowej, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (...).? Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z 24 listopada 2008 r. (sygn. IPPP2/443-1090/08-3/PW): ?Złożenie zatem przez Spółkę nadwyżek finansowych w formie depozytu za odpłatnością u podatnika podatku od wartości dodanej, podlegać będzie opodatkowaniu VAT jako import usługi i stanowić będzie jednocześnie czynność zwolnioną od tego podatku?.

Ponieważ B odwołuje się do orzeczeń sądów administracyjnych zapadłych w analogicznych stanach faktycznych, za zasadne uważa przytoczenie tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 marca 2007 r. (sygn. VIII SA/Wa 135/07), zgodnie z którą ?pogłębianiu zaufania do organów podatkowych nie służy ograniczenie się w uzasadnieniu decyzji podatkowej do stwierdzenia, że orzeczenie sądu powołane przez stronę w piśmie procesowym na poparcie jej tezy, nie wiąże organu podatkowego w sprawie rozpatrywanej. Jakkolwiek orzeczenia sądowe rzeczywiście wiążą organ podatkowy tylko w sprawie, w której zostały wydane, to jednak powoływanie ich w innej sprawie powoduje, że argumentacja sądu na temat wykładni konkretnego przepisu staje się argumentacją podatnika właśnie w sprawie rozpatrywanej.

Jeżeli więc organ podatkowy nie podziela wspomnianej argumentacji, a oczywiście ma do tego prawo, powinien szczegółowo odnieść się do uzasadnienia wyroku sądowego i ustosunkować się do wyrażonych tam poglądów, wyjaśniając szczegółowo, dlaczego je odrzuca. Wiąże się to z regułą ?uczciwego procesowania?, która według Naczelnego Sądu Administracyjnego oznacza powinność wyczerpującego odniesienia się do wszystkich wysuniętych przez odwołujący się podmiot zarzutów i żądań?.

Jednocześnie B zwraca uwagę na twierdzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w wyroku z 20 stycznia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1916/08), w którym Sąd stwierdził, że: ?(...) choć orzecznictwo sądowe, w tym sądów administracyjnych, nie ma w polskim systemie prawnym charakteru precedensowego, to w zakresie interpretacji podatkowych (ogólnych i indywidualnych) orzecznictwo to zyskuje szczególnie na znaczeniu (?). Orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych, co szczególnie należy podkreślić w rozpoznanej sprawie. Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex oficio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. Nie można bowiem przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach dotyczącego analogicznych sytuacji prawnopodatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji. Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 Op. wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Od tej daty orzecznictwo to stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych. Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza wyrażoną w art. 121 § 1 O.p. zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych i może skutkować w ramach kontroli sądowoadministracyjnej uchyleniem interpretacji indywidualnej z tej przyczyny?.

Biorąc powyższe pod uwagę, wnosi o potwierdzenie stanowiska B, iż przyjmowanie przez B wolnych środków finansowych od spółki polskiej podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT z jednoczesnym zwolnieniem z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że ustawa z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195 poz. 1504) wprowadza istotne zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm. ? dalej ustawa). Celem wprowadzonych zmian jest modyfikacja ogólnej zasady dotyczącej miejsca świadczenia usług w transakcjach między podatnikami VAT. Wprowadzone zmiany odnoszą się do opodatkowania świadczenia usług w miejscu konsumpcji.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ? art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, dostawa towarów oraz świadczenie usług (za wyjątkiem ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 przypadków) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Jednocześnie dostawa towarów lub świadczenie usług pod tytułem odpłatnym mogą zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również, jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1) ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zatem w przypadku usług świadczonych na rzecz podatnika, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia jest ich usługobiorca.

Tak więc nabycie usług - przyjmowania środków pieniężnych w depozyt - świadczonych przez Wnioskodawcę nieposiadającego zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Klienci Wnioskodawcy, jako usługobiorcy tych usług będą zobowiązani do ich rozliczenia.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 3 ww. załącznika, wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU Sekcja J ex (65-67), tj. Usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia ?ex? przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca mający siedzibę w Szwecji i tam też zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej, zamierza zawrzeć z podmiotami mającym siedzibę w kraju - umowy w zakresie świadczenia usług finansowych m.in. w zakresie udzielania pożyczek. Usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz polskich spółek, polega na przyjmowaniu w depozyt wolnych środków pieniężnych. Deponowane środki będą stanowić dla polskiej spółki alternatywę do lokowania tych środków na rachunkach bankowych. Przedmiotowe depozyty będą oprocentowane. Wnioskodawca otrzymana za swoją usługę wynagrodzenie w postaci odsetek.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że ww. usługi należy uznać za usługi finansowe sklasyfikowane w PKWiU w kategorii 65.23.10 ?Usługi pośrednictwa finansowego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane?.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę, nieposiadającego zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Do rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług tej transakcji obowiązane będą polskie Spółki, jako nabywcy przedmiotowych usług. Jednakże usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Spółkę zaklasyfikowania ww. usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Spółkę klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPB2/436-487/09-4/MZ, interpretacja indywidualna