Moment powstania obowiązku podatkowego ? przepisy od 2014

Moment powstania obowiązku podatkowego ? przepisy od 2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 10 lutego2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Działalność Spółki polega głównie na świadczeniu usług na zlecenie osób fizycznych oraz prawnych na występowaniu w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy ubieganiu się o odszkodowania. Na świadczone usługi każdorazowo podpisywana jest stosowna długo-terminowa umowa zlecająca Spółce reprezentowanie poszkodowanego co może czasem trwać nawet kilka lat. Za świadczone usługi Spółka pobiera wynagrodzenie prowizyjne po rozliczeniu całej sprawy odszkodowawczej, lub jej poszczególnych etapów. Spółka występuje w imieniu na rzecz poszkodowanego czyli przejmuje na siebie ciężar załatwienia wszystkich spraw formalno-prawnych jak i rozliczenia otrzymanego odszkodowania. W praktyce wygląda to w sposób następujący - po wygranej sprawie sądowej Spółka otrzymuje wyrok zasądzający na poczet poszkodowanego stosowną kwotę. Kwota powyższa wpływa na rachunek Wnioskodawcy. Następnie Spółka rozlicza (odejmuje) wszystkie koszty, które obciążają daną sprawę odszkodowawczą i nalicza prowizję należną Spółce. Kolejnym krokiem jest przelanie rozliczonej kwoty na konto poszkodowanego. Dopiero wówczas sprawę uznaje się za zamkniętą, a odszkodowanie za rozliczone.


Zgodnie z przepisami podatku VAT, które weszły od 1 stycznia 2014 r. art., 19a ?obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty(?)?


Na konto Spółki wpływa całe odszkodowanie należne poszkodowanemu wraz z kosztami procesu i należnym wynagrodzeniem Spółki. Część z tego wpływu stanowi zapłatę dla Wnioskodawcy za wykonaną usługę. Pozostała kwota po potrąceniu przelana zostanie na konto poszkodowanego.


Usługę uznaje się za wykonaną z chwilą rozliczenia wpływu tj. po potrąceniu należnych kwot związanych z obsługą danej sprawy sądowej oraz po potrąceniu należnego wynagrodzenia dla Wnioskodawcy. W tym dniu wystawiana jest również faktura.


Podstawa opodatkowania zgodnie z art. 29a to wszystkie kwoty, które stanowią zapłatę, którą dokonujący dostawy towaru, lub usługodawca otrzymał, lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy, lub osoby trzeciej.


W przypadku Wnioskodawcy podstawą opodatkowania jest otrzymana prowizja naliczona po rozliczeniu wpływu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Przy tym stanie prawnym Wnioskodawca ma wątpliwości, które zdarzenie będzie generowało powstanie obowiązku podatkowego.


Zdaniem Wnioskodawcy:


Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą rozliczenia sprawy a nie wpływu pieniędzy na konto. Wpływ pieniędzy na konto, nie generuje obowiązku podatkowego, ponieważ tylko procent tej wpłaty stanowi wynagrodzenie należne Wnioskodawcy. Wynagrodzenie należne Spółce można ustalić po całkowitym rozliczeniu sprawy. Podstawą opodatkowania zaś będą kwoty należnych prowizji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).


Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).


Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:


  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.


Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy dotyczące m.in. powstania obowiązku podatkowego wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, ze zm.). Art. 1 pkt 17 ww. ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. wprowadzono do obecnie obowiązującej ustawy o VAT art. 19a.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 zmienionej ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.


Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.


Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 23 stycznia 2014 r., poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.


Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych i prawnych polegające na występowaniu w ich imieniu i na ich rzecz przy ubieganiu się o odszkodowanie. Za świadczone usługi Spółka pobiera wynagrodzenie prowizyjne po rozliczeniu całej sprawy, lub jej poszczególnych etapów. Wnioskodawca reprezentując poszkodowanego przejmuje na siebie ciężar załatwiania wszystkich spraw formalno ? prawnych jak i rozliczenia otrzymanego odszkodowania. Jak wskazał Zainteresowany po wygranej sprawie sądowej otrzymuje wyrok zasądzający na poczet poszkodowanego kwotę odszkodowania. Następnie kwota odszkodowania wpływa na konto Spółki, która rozlicza koszty, nalicza prowizję, odejmuje je od kwoty odszkodowania i przelewa pozostałą należność na konto poszkodowanego. Dopiero wówczas zdaniem Wnioskodawcy sprawa jest zamknięta a odszkodowanie rozliczone. Jak wskazał Zainteresowany kwota odszkodowania która wpływa na konto Spółki obejmuje również należne Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykonaną usługę. Usługę uznaje się na wykonaną w chwili rozliczenia tj. po potrąceniu należnych kwot związanych z obsługą danej sprawy i należnego wynagrodzenia. W tym samym dniu wystawiana jest również faktura dokumentująca wykonanie usługi. Jak wynika z opisu sprawy podstawą opodatkowania usługi wykonanej na rzecz poszkodowanego jest kwota prowizji naliczona po rozliczeniu sprawy. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą się momentu powstania obowiązku podatkowego dla opisanej usługi.


Analiza powołanych przepisów oraz opisanych okoliczności sprawy pozwala na uznanie, że obowiązek podatkowy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług, powstanie na zasadach ogólnych określonych w przepisie art. 19a ust. 1 ustawy - z chwilą wykonania usługi, tj w momencie wpływu kwoty odszkodowania na konto Wnioskodawcy. Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy Strony ? poszkodowany i Wnioskodawca ? zawarły umowę na mocy której Spółka reprezentuje poszkodowanego w ubieganiu się o odszkodowanie, przejmuje na siebie ciężar załatwienia wszystkich spraw formalno ? prawnych , rozliczenia otrzymanego odszkodowania, naliczenia kosztów, prowizji. Zatem bezspornie należy przyjąć, że w chwili wpływu kwoty odszkodowania na konto Zainteresowanego dochodzi do realizacji warunków umowy ? wykonana zostaje usługa na rzecz poszkodowanego. Nie można podzielić zdania Spółki, że dopiero w momencie przelania pozostałej kwoty odszkodowania na konto poszkodowanego dochodzi do faktycznego wykonania warunków umowy. To w momencie wpływu kwoty odszkodowania na konto Wnioskodawcy dochodzi do wykonania usługi, Spółka jest w stanie określić wysokość należnego wynagrodzenia (prowizji) ? ustalić kwotę stanowiącą podstawę opodatkowania u Wnioskodawcy. Zatem w omawianej sprawie moment powstania obowiązku podatkowego powstanie zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy - z chwilą wpływu kwoty odszkodowania na konto Wnioskodawcy ? tj. z chwilą faktycznego wykonania usługi.


Tym samym należy uznać, ze Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika