Reasumując, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca nie zamierza przenieść wszystkich elementów, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.08.2008r. (data wpływu 01.09.2008r.), uzupełniony pismem z dnia 04.09.2008r. (data wpływu 08.09.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia składników majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.09.2008r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 04.09.2008r. (data wpływu 08.09.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia składników majątku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (zwana dalej ?sprzedawcą?) zamierza zbyć znaczną część posiadanych aktywów na rzecz spółki XXX Investment lub jej spółki zależnej (zwana dalej ?nabywcą?). Zgodnie z dokumentami rejestracyjnymi sprzedawcy zakres jego działalności może obejmować potencjalnie m. in. budownictwo i obsługę nieruchomości, produkcję maszyn, sprzedaż i obsługę pojazdów samochodowych, świadczenie usług transportu, wynajem środków transportu, pośrednictwo finansowe. W praktyce, sprzedawca prowadził działalność w zakresie pośrednictwa finansowego polegającą w szczególności na udzielaniu pożyczek. Taką działalność spółka zamierza również prowadzić po dokonaniu transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

31 lipca 2008 r. sprzedawca nabył w drodze aportu przedsiębiorstwo w skład którego wchodziły, między innymi, nieruchomości wraz z prowadzoną inwestycją budowlaną. Z mocy prawa przeszły na niego zawarte i realizowane umowy najmu powierzchni w budynkach biurowo-handlowym (dalej zwanych ?budynkami?). W ramach aportu sprzedawca, w drodze cesji, stał się stroną stukilkudziesięciu umów dzięki którym inwestycja była realizowana. Przejął również środki na rachunku bankowym, należności związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, a także zobowiązania, w tym zobowiązania z tytułu pożyczki służącej finansowaniu inwestycji. Stał się także stroną umów o korzystanie z wizerunku budynków. Ze względu na fakt, iż w momencie nabycia budynki były częściowo wykończone oraz przed ich nabyciem przez sprzedawcę zostało wydane pozwolenie na użytkowanie, sprzedawca uzyskuje obecnie przychody z tytułu wynajmu powierzchni w budynkach. Podstawową obecnie działalnością sprzedawcy jest jednak kontynuowanie procesu inwestycyjnego polegającego na wybudowaniu i wykończeniu budynków, co w oczywisty sposób prowadzić ma do wzrostu ich wartości. Sprzedawca zamierza następnie zbyć całkowicie wykończone budynki realizując dochody wynikające z ukończenia procesu inwestycyjnego oraz zaangażowania kapitałowego w projekt. Może się okazać, że w momencie zbycia, ze względów technicznych, nie będzie możliwe ukończenie wszystkich prac wykończeniowych w budynkach. Jednakże tego typu prace jeśli w ogóle będą kontynuowane po zbyciu budynków będą miały bardzo znikomy zakres. Sprzedawca nie posiada obecnie innych nieruchomości poza budynkami.

Zgodnie z umową jaką sprzedawca zamierza zawrzeć z nabywcą sprzedawca planuje zbycie:

• użytkowania wieczystego gruntów z naniesieniami budowlanymi;

• własności budynków;

• nazwy własnej budynków ? obecnie trwa proces rejestracji nazwy własnej budynków jako zastrzeżonego znaku towarowego.
  
  

Z mocy prawa w wyniku nabycia budynków na nabywcę przejdą umowy najmu powierzchni biurowej i handlowej w budynkach (w związku z przejściem umów najmu na nabywcę, nabywca wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki sprzedawcy z tytułu umów najmu, między innymi będzie on zobowiązany do zwrotu depozytów otrzymanych przez sprzedawcę od najemców) oraz uprawnienia z tytułu gwarancji na podstawie umów budowlanych z wykonawcami budynków.

W chwili obecnej nie jest planowane dokonywanie w związku ze sprzedażą budynków cesji ze sprzedawcy na nabywcę praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną jest sprzedawca. Jednakże, jeśli poszczególni wykonawcy robót budowlanych w budynkach nie wywiążą się z uzgodnionych terminów wykonania robót i nie ukończą wszystkich robót przed dokonaniem sprzedaży budynków mogą wystąpić sytuacje, w których konieczne będzie dokonanie cesji takich umów pomiędzy sprzedawcą i nabywcą. Jednakże należy podkreślić, iż jeśli sytuacje takie wystąpią będą one miały wyjątkowy charakter i będą wynikać z niewywiązania się z przyjętych zobowiązań przez kontrahentów sprzedającego. Po dokonaniu sprzedaży budynków sprzedawca będzie nadal kontynuować swój byt prawny i działalność gospodarczą. W szczególności sprzedawca rozważa kontynuowanie działalności w zakresie pośrednictwa finansowego (udzielania pożyczek) jak również poszukiwania kolejnych inwestycji na rynku nieruchomości o podobnych charakterze do przedstawionej powyżej w celu ich kontynuowania i odsprzedaży po ukończeniu. Z tego punktu widzenia, ze względu na fakt dalszego prowadzenia działalności sprzedawca zamierza zbyć jedynie inwestycję (budynki) oraz składniki majątku nierozerwalnie związane z budynkami (które przechodzą na nabywcę z mocy prawa).

W konsekwencji w związku z planowaną transakcją własność następujących składników nie zostanie przeniesiona na nabywcę:

• nazwa sprzedawcy;

• wierzytelności i inne prawa majątkowe;

• umowa rachunku bankowego oraz środki pieniężne należące do sprzedawcy;

• umowy o zarządzanie budynkami - obecna umowa zostanie rozwiązana, a zarządzanie budynkami lub ewentualnie powierzenie zarządzania innemu podmiotowi będzie znajdować się w gestii nabywcy;

• umowy o dostawę mediów - obecne umowy zostaną rozwiązane, a zapewnienie zaopatrzenia budynków w media będzie znajdować się w gestii nabywcy;

• umowy o pracę;

• umowy związane z obsługą administracyjną sprzedawcy (prowadzenie ksiąg, obsługa prawna, itp.

  );

• księgi handlowe;

• zobowiązania, w szczególności z tytułu otrzymanej pożyczki inwestycyjnej;

• umowy związane z budową i wykończeniem budynków ? umowy te winny być wykonane do chwili sprzedaży budynków;
  
  

Należy również zauważyć, iż ze względu na prowadzone obecnie negocjacje dotyczące zbycia budynków nabywca zawarł już kilka umów dotyczących obsługi technicznej budynków.

Sprzedawca oświadcza, że powyższa transakcja jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji z dnia 29 sierpnia 2008r. złożonego do Izby Skarbowej w Warszawie przez nabywcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Sprzedawca wnosi o potwierdzenie, iż w opisanym powyżej stanie faktycznym, transakcja sprzedaży za wynagrodzeniem na rzecz nabywcy opisanych wyżej składników majątku, nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans w rozumieniu ustawy o VAT i w konsekwencji podlega opodatkowaniu stosownie do odpowiednich przepisów ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Należy w tym miejscu zauważyć, iż ze względu na wyjątkowy charakter powyższego przepisu ?ustawodawca wprowadził w tym miejscu odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania VAT ? art. 6 ust. 1 nie powinien być interpretowany rozszerzająco, tzn. ww. przepis powinien mieć zastosowanie jedynie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, a nie np. zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ?ZCP?), a tym bardziej grupy składników majątku, nie będących ZCP. Zdaniem sprzedawcy kluczową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zatem określenie czy transakcja zbycia części majątku sprzedającego stanowi wyłączoną z opodatkowania sprzedaż przedsiębiorstwa czy sprzedaż jego zorganizowanych składników majątku podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia ?przedsiębiorstwa?. w związku z powyższym, sprzedawca uważa, iż zasadnym jest zatem posłużenie się posiłkowo przepisem art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., nr 16, poz. 93), zgodnie z którym termin ?przedsiębiorstwo? należy rozumieć jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z powyższym przepisem, przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 55#178; kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z przepisów szczególnych. Zatem zdaniem sprzedawcy, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55#185; kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym wypadku, jeżeli jakikolwiek składnik nie jest sprzedany/zbyty, sprzedaży nie należy postrzegać jako sprzedaży/zbycia przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego, sprzedawca uważa, iż przedmiotowa dostawa nie powinna zostać uznana na sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans a w konsekwencji powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Powyższe stanowisko sprzedawca opiera na następujących argumentach.

Po pierwsze, sprzedawca nie przenosi wszystkich elementów, które, zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, stanowią przedsiębiorstwo. W szczególności, sprzedawca nie planuje transferu podstawowych elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, tzn. jego nazwy, części aktywów wykorzystywanych przez sprzedawcę do prowadzenia działalności gospodarczej (m. in. wierzytelności) środków na rachunku bankowym, praw z umów których jest stroną jak również innych elementów będących integralną jej częścią (np. zobowiązania) w ogóle nie podlega przedmiotowej transakcji. Ponadto sprzedawca nie zbywa ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Przede wszystkim należy jednak podkreślić, iż z perspektywy przedsiębiorstwa sprzedawcy przedmiotem zbycia jest tylko jeden ze składników należących do majątku przedsiębiorstwa sprzedawcy i elementy z nim związane (których zbycie nastąpi z mocy prawa wraz ze zbyciem budynków). W ocenie sprzedawcy, mimo iż budynki są głównym źródłem jego przychodów, w perspektywie prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa budynki są inwestycją, która zostanie zbyta po zakończeniu procesu inwestycyjnego (w całkowitym lub w przeważającym zakresie) w celu realizacji zysków z tej inwestycji. Uzyskane ze sprzedaży budynków przychody pozwolą zaś sprzedawcy na dalsze prowadzenie działalności inwestycyjnej lub czerpanie przychodów z posiadanych zasobów finansowych.

Prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu budynków wymaga zarządzania budynkami oraz zapewnienia zaopatrzenia budynków w stosowne media ? oba te obowiązki, pozostaną jednak w gestii nabywcy gdyż stosowne umowy nie będą przedmiotem zbycia/cesji.

Nie ulega również wątpliwości, iż prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej wymaga zapewnienia, co najmniej obsługi administracyjno-księgowej. Również w tym zakresie wszelkie obowiązki spoczywać będą na nabywcy, jako, że sprzedaży budynków nie będzie towarzyszyć zbycie ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa sprzedającego (np. systemu prowadzenia rozliczeń księgowych i podatkowych). Ponadto jedną z cech działalności gospodarczej związanej z budową i użytkowaniem nieruchomości jest konieczność poniesienia znacznych nakładów inwestycyjnych na początku tej działalności a co za tym idzie pozyskanie źródeł finansowania działalności. Fakt, iż otrzymana przez sprzedającego pożyczka nie jest przedmiotem transakcji powoduje, że jeden z kluczowych elementów działalności gospodarczej związanej z budynkami jakim jest zapewnienie źródeł jej finansowania leży w gestii nabywcy. Należy wreszcie stwierdzić, iż prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej wymaga odpowiedniej wiedzy fachowej, natomiast przedmiotem transakcji są jedynie budynki i wymienione w stanie faktycznym uprawnienia i zobowiązania z nimi związane. W konsekwencji, jakiekolwiek wykorzystanie budynków przez nabywcę i pobieranie pożytków z jego użytkowania wymaga od nabywcy posiadania własnej wiedzy fachowej w tym zakresie.

W tym kontekście w ocenie sprzedawcy opisana w stanie faktycznym transakcja nie może być traktowana jako sprzedaż przedsiębiorstwa, oddziału, ZCP czy jakiejkolwiek innej zorganizowanej masy majątkowej. Przedmiotem transakcji, w ocenie sprzedającego, jest tylko i wyłącznie określona liczba składników majątkowych niezdolna do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej ani nawet realizacji określonych funkcji w ramach takiej działalności. Należy wreszcie przypomnieć, iż przedmiotem transakcji są tylko niektóre elementy wymienione w definicji przedsiębiorstwa w kodeksie cywilnym, natomiast pozostałe elementy zostaną własnością sprzedawcy. Prawidłowość stanowiska, iż brak jakichkolwiek składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa powoduje uznanie, iż transakcja nie może zostać potraktowana jako niepodlegająca opodatkowaniu na mocy art. 6 ust 1 ustawy o VAT, potwierdzona została w szeregu interpretacji wydanych przez polskie urzędy skarbowe. Jako przykład można przytoczyć interpretację wydaną przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006 r. (sygn. 1471/DC/436/3/06/HB), w której naczelnik zajął stanowisko, iż ?ze względu na objęcie (...) transakcją sprzedaży jedynie niektórych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa strony, przedstawiona czynność prawna nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa. W konsekwencji nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?.

Jako inny przykład można powołać interpretację przedstawioną przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 15 grudnia 2006 r. (sygn. 1472/SPC/436-39/06/PK). Zgodnie z tą interpretacją naczelnik stwierdził, iż ?jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowa transakcja nie obejmuje m.in. nazwy przedsiębiorstwa. Skoro więc w przepisie art. 55(1) kodeksu cywilnego wskazano ten element jako niezbędny element przedsiębiorstwa to przedmiotowa transakcja nie jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu kodeksu cywilnego a tym samym nie jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.? Podobnie zauważył Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z dnia 1 lipca 2005 r. (sygn. PP/443-59-1-GK/05), w której stwierdził, że w związku z tym, że spółka nie zbyła ksiąg handlowych i nazwy przedsiębiorstwa, nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy. Naczelnik opolskiego urzędu skarbowego podobnie wypowiedział się również w interpretacji z dnia 25 kwietnia 2007 r. (sygn. PP/443-18-1-BS/07), w której zdaniem naczelnika, z powodu braku przeniesienia na nabywcę ksiąg handlowych również nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa.

Po drugie, nawet gdyby przyjąć, że jeżeli przeniesiona jest minimalna ilość aktywów umożliwiająca kontynuację działalności przez nabywcę (koncepcja funkcjonalno ? podmiotowa przedsiębiorstwa) tak, że w praktyce, aktywa te mogą tworzyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie przepisami o podatku dochodowym i wtedy sprzedaż taką można uznać za sprzedaż przedsiębiorstwa, to powyższy argument byłby w analizowanej sprawie bezprzedmiotowy.

Zbywana część aktywów (w szczególności budynki) stanowi bowiem jeden ze składników majątku należącego do sprzedawcy przedsiębiorstwa. Jest to oczywiście składnik majątku wykorzystywany przez sprzedawcę do prowadzenia działalności gospodarczej (w szczególności w zakresie działalności opierającej się na budownictwie oraz obsłudze nieruchomości) jednakże budynki są jedynie przedmiotem tej działalności. Działalność sprzedawcy opiera się na zaangażowanych środkach finansowych oraz wiedzy, doświadczeniu oraz umiejętnościach biznesowych członków zarządu sprzedawcy oraz doradców z których korzysta sprzedawca. W istocie, to te aktywa sprzedawcy pozwalają mu na prowadzenie działalności i uzyskiwanie z niej korzyści materialnych. W związku z powyższym, oraz mając na uwadze, że budynki i towarzyszące im umowy, które z mocy prawa dzielą los prawny budynków ? jak to zostało wykazane powyżej- zdaniem sprzedawcy nie mogą być uznane za przedsiębiorstwo.

Przy tym warto zauważyć, że z punktu widzenia regulacji art. 6 pkt 1 ustawy o VAT istotne jest czy dany zespół składników majątkowych miał charakter przedsiębiorstwa po stronie zbywcy i w momencie dokonania transakcji. Jak zostało to wykazane powyżej, nie budzi wątpliwości, iż z perspektywy sprzedawcy przedmiot transakcji jako inwestycja w żadnym wypadku nie stanowił przedsiębiorstwa czy ZCP. Fakt, czy składniki te mogą stanowić przedsiębiorstwo u nabywcy po dokonaniu transakcji nie ma żadnego znaczenia dla klasyfikacji tej transakcji po stronie sprzedawcy. Wymaga przy tym podkreślenia, że dopiero wyposażenie składników majątkowych będących przedmiotem transakcji w dodatkowe składniki organizacyjne i majątkowe, umowy itp. pozwoli na samodzielne prowadzenie przedsiębiorstwa u nabywcy. Jak wskazano powyżej zdaniem sprzedawcy zbywane składniki majątku nie stanowią przedsiębiorstwa zarówno w znaczeniu przedmiotowym (w rozumieniu art. 55#185; kodeksu cywilnego) jak i znaczeniu podmiotowym (z uwagi na brak możliwości samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu tylko o te składniki).

Po trzecie mimo znacznej wartości zbywanych składników majątku zdaniem sprzedawcy nie ma również uzasadnienia twierdzenie iż transfer poszczególnych elementów przedsiębiorstwa mógłby stanowić podstawę do tego aby uznać iż faktycznie nastąpiła sprzedaż całego przedsiębiorstwa ze względu na charakteryzowanie się przez te elementy znaczną wartością w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa.

Podobne stanowisko zajął również m.in. NSA oz. w Gdańsku (SA/GD 1959/94), WSA w Gliwicach (III SA/GL 104/07). Potwierdza to również Sąd Najwyższy w wyroku z 30 stycznia 1997 r. (III CKN 28/96). Charakter działalności prowadzonej przez sprzedawcę powoduje iż znaczne środki angażowane są w nabycie inwestycji aby następnie zbyć inwestycję realizując odpowiednie zyski a uzyskane środki przeznaczyć na dalszą działalność gospodarczą.

Po czwarte, składniki majątku będące przedmiotem analizowanej transakcji nie mogą być uznane za zakład samodzielnie sporządzający bilans o którym mowa w art. 6 ust 1 ustawy o VAT stosownie do tej regulacji, przepisów ustawy nie stosuje się do zbycia zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia ?zakładu (oddziału)?. Zdaniem sprzedawcy, w celu określenia zakresu pojęcia ?zakładu (oddziału)? należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r., nr 173, poz. 1807.). Art. 5 pkt 4 tej ustawy stanowi, iż oddziałem (zakładem) jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej wykonywana przez przedsiębiorcę poza głównym miejscem wykonywania działalności. Sprzedawca stoi na stanowisku, iż jedynie zbycie tak rozumianego zakładu nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług pod warunkiem, iż zakład ten samodzielnie sporządza bilans zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Majątek, który sprzedawca zamierza zbyć nie mieści się jednak ww. zakresie pojęciowym ze względu na brak wyodrębnienia ani samodzielności organizacyjnej. Co więcej, samodzielne sporządzanie bilansu wymaga prowadzenia (odrębnej) ewidencji księgowej takiej, aby można było dokonać odrębnego zestawienia aktywów pasywów danej jednostki zgodnie z przepisami o rachunkowości. jeżeli zatem część przedsiębiorstwa, nawet jeżeli funkcjonalnie mogłaby stanowić oddział czy zakład, nie prowadzi odrębnych ksiąg rachunkowych lub ewidencji i nie sporządza bilansu w rozumieniu przepisów o rachunkowości, to jej sprzedaż nie stanowi podstawy do wyłączenia tej transakcji z opodatkowania podatkiem VAT. Zespół aktywów będący przedmiotem planowanej transakcji zbycia nie spełnia zatem również tego warunku. Podsumowując należy więc stwierdzić, że sprzedawca nie przenosi na nabywcę środków pieniężnych na rachunku, nazwy, wybranych umów (w szczególności budowlanych), należności, zobowiązań wobec dostawców, a po transferze przedmiotowych elementów na rzecz nabywcy, sprzedawca dalej będzie prowadził działalność w zakresie wskazanym wyżej we wniosku, sprzedawca stoi na stanowisku, że planowane przeniesienie składników majątku na rzecz nabywcy nie powinno zostać zaklasyfikowane jako sprzedaż przedsiębiorstwa czy zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans a w konsekwencji powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Takie stanowisko wynika również z szeregu interpretacji podatkowych wydanych przez organy podatkowe na podstawie bardzo zbliżonych stanów faktycznych. Można tu przytoczyć w szczególności postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nr 1471/NUR2/443-78/06/EŁ z 12 maja 2006 r., postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady nr MM-4360-PCC-4/2005 z 12 października 2005 r. Czy postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego nr DM/436-0009/06/KN z 6 czerwca 2006 r.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższą argumentację, sprzedawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska w powyższym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) ? zwanej dalej ustawą, przepisów ww. ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Pojęcie ?transakcji zbycia?, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawy towarów?, określonego w art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienia prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy nie definiują terminu ?przedsiębiorstwo?. Zatem dla celów określenia zakresu tego pojęcia wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55#185; ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 55#178; ww. ustawy Kodeks cywilny czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika iż Wnioskodawca zamierza zbyć znaczną część posiadanych aktywów na rzecz nabywcy. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa dostawa nie powinna zostać uznana na sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans ponieważ nie spełnia ona warunków określonych w art. 55#185; i 55#178; Kodeksu cywilnego i w konsekwencji powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

Reasumując, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca nie zamierza przenieść wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego stanowią przedsiębiorstwo gdyż przedmiotowa transakcja dotyczy wyłącznie określonej liczby składników majątkowych niezdolnych do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy jednak zwrócić uwagę, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje, w Jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, czy przedmiotowa transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa cywilnego.

Należy również stwierdzić, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie maja mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.