Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu produktów spożywczych udostępnianych pracownikom, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 07.01.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu produktów spożywczych udostępnianych pracownikom, współpracownikom i zleceniobiorcom oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia tych produktów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie projektowania, budowania i obsługi inwestycyjnej obiektów sportowych. W celu wykonania swoich obowiązków Spółka zatrudnia pracowników i współpracowników. Współpracownicy Spółki wykonują powierzone im obowiązki na podstawie umowy zlecenia lub samozatrudnienia (prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą) w siedzibie Spółki, z wykorzystaniem jej infrastruktury oraz przy pomocy i według wskazówek Prezesa M. Również w kontaktach bezpośrednich czy za pomocą środków komunikacji elektronicznej z potencjalnymi kontrahentami współpracownicy działają w imieniu i na rzecz Spółki.

Na potrzeby sekretariatu Spółka dokonuje zakupu kawy, herbaty, cukru, mleka, wody, soków owocowych, a także drobnych artykułów spożywczych, tj. herbatników, paluszków oraz delicji. Powyższe produkty są udostępniane pracownikom i współpracownikom podczas wykonywania obowiązków służbowych, tj. podczas wewnętrznych spotkań, narad oraz odpraw, na których omawiane są szczegóły dotyczące koordynacji wykonywanych wspólnie projektów czy omawiane są bieżące problemy. Napoje są zużywane przez pracowników i współpracowników nie tylko podczas spotkań, ale w miarę potrzeb w trakcie pracy w siedzibie Spółki. Podczas wewnętrznych spotkań planowane są nowe projekty, koordynowane bieżące albo podsumowywane zakończone. Kierownictwo Spółki stara się uczulić pracowników i współpracowników na niedociągnięcia, które pojawiły się w trakcie prowadzonych inwestycji oraz oczekuje wskazówek, jak można poprawić jakość wykonywanych projektów i ulepszyć stosunki z klientami. Spotkania takie często trwają cały dzień i odbywają się w siedzibie Spółki. Część współpracowników i zleceniobiorców przyjeżdża spoza W, gdyż Spółka obsługuje projekty na budowę obiektów sportowych na terenie całego kraju. Bez zapewnienia napojów oraz drobnych artykułów spożywczych przeprowadzenie tych spotkań byłoby niemożliwe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od zakupów w/w produktów udostępnionych pracownikom, współpracownikom, zleceniobiorcom Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczenia podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535), zwanej dalej jako ?ustawa o VAT?, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...). Według art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny,
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   
   

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynności przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych w tym przepisie osób. Na mocy pkt 2 w/w przepisu opodatkowaniu podlegają wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, pod warunkiem, że towary zużyte zostały zgodnie z celem opisanym w tym przepisie.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia ?celów osobistych?. Należy uznać, że ?celami osobistymi? są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby, które są jej potrzebami ?prywatnymi?, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem celami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy. Udostępnienie artykułów spożywczych podczas wykonywania obowiązków służbowych, tj. w trakcie narad, spotkań wewnętrznych oraz korzystanie z napojów (kawy, herbaty, cukru, mleka, wody) podczas pracy nie można traktować, jako zużycie ich przez pracowników na swoje prywatne cele. Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów w celu zapewnienia poczęstunku współpracownikom podczas spotkań służbowych, bowiem z cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że podlega opodatkowaniu tylko zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Natomiast nieodpłatne przekazanie towarów w ramach prowadzonej działalności w celu zużycia ich jako poczęstunki dla współpracowników (zleceniobiorców), podczas spotkań służbowych nie podlega opodatkowaniu, gdyż bezpośredni beneficjent, którym jest kontrahent, jako osoba trzecia nie jest osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż nieodpłatne zużycie zakupionych przez Spółkę produktów przez pracowników i współpracowników podczas wykonywania obowiązków służbowych oraz podczas spotkań służbowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Zdaniem Spółki, zakup wymienionych artykułów spożywczych ma związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Spółkę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, ale pośrednio służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, gdyż poprzez dodatni wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczyniają się do generowania większych obrotów. Biorąc zatem pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu wspomnianych produktów na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na ich związek z wykonywaną działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą o VAT?, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, że Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie projektowania, budowania i obsługi inwestycyjnej obiektów sportowych. W celu wykonania swoich obowiązków Spółka zatrudnia pracowników i współpracowników. Współpracownicy Spółki wykonują powierzone im obowiązki na podstawie umowy zlecenia lub samozatrudnienia (prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą) w siedzibie Spółki, z wykorzystaniem jej infrastruktury oraz przy pomocy i według wskazówek Prezesa M. Również w kontaktach bezpośrednich czy za pomocą środków komunikacji elektronicznej z potencjalnymi kontrahentami współpracownicy działają w imieniu i na rzecz Spółki. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi określone wydatki na zakup artykułów takich jak kawa, herbata, ciastka, paluszki, soki, mleko, woda. Powyższe produkty są udostępniane pracownikom i współpracownikom podczas wykonywania obowiązków służbowych, tj. podczas wewnętrznych spotkań, narad oraz odpraw, na których omawiane są szczegóły dotyczące koordynacji wykonywanych wspólnie projektów czy omawiane są bieżące problemy. Napoje są zużywane przez pracowników i współpracowników nie tylko podczas spotkań, ale w miarę potrzeb w trakcie pracy w siedzibie Spółki. Bez zapewnienia napojów oraz drobnych artykułów spożywczych przeprowadzenie tych spotkań byłoby niemożliwe.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane artykuły spożywcze takie jak kawa, herbata, ciastka, paluszki, soki, mleko, woda, które przeznaczone są do zużycia w trakcie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw, a także w czasie pracy, mają wyłącznie związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Wnioskodawcę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, a są zużywane przez pracowników i współpracowników podczas omawiania zagadnień związanych z działalnością Spółki.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia w trakcie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Według art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   ? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
   
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie ? tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, paluszki, mleko, woda itp. przez pracowników Wnioskodawcy w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Ponadto należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie opodatkowaniu nie podlega również nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych przez współpracowników (zleceniobiorców) Wnioskodawcy w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy. Jak wynika bowiem z wniosku, współpracownicy Spółki wykonują powierzone im obowiązki na rzecz Spółki jednak działają oni na podstawie umowy zlecenia lub samozatrudnienia (prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą). Jak zatem słusznie zauważa Spółka, osoby te nie mają statusu pracowników Spółki ani żadnego innego spośród wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Współpracowników (zleceniobiorców) Spółki traktować należy zatem jak kontrahentów Spółki bądź osoby trzecie.

Zatem skoro współpracownicy nie są podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, zużycie wymienionych towarów przez te osoby nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w oparciu o ten przepis. W związku z tym należy rozważyć, czy nieodpłatne udostępnienie i zużycie tych towarów przez współpracowników Spółki podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jak wskazano wcześniej, ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Przepis ten przewiduje opodatkowanie wszelkiego nieodpłatnego przekazania (darowizny) towarów, natomiast nie odnosi się on do zużycia towarów, z którym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Należy zatem stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, paluszki, mleko, woda itp. przez współpracowników (zleceniobiorców) Wnioskodawcy, niebędących pracownikami, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy nie stanowi darowizny towarów na rzecz tych osób, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu również w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. artykułów spożywczych zarówno przez pracowników jak i współpracowników (zleceniobiorców) Spółki, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia artykułów spożywczych również należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.