Czy Spółka może wystawić jedną fakturę sprzedaży VAT za bliżej opisany bilet lotniczy oraz opłatę (...)

Czy Spółka może wystawić jedną fakturę sprzedaży VAT za bliżej opisany bilet lotniczy oraz opłatę transakcyjną? Przy czym właścicielem i sprzedawcą dla biletu jest inny podmiot (linia lotnicza). Spółka z takiej faktury ujmowałaby nadal tylko opłatę transakcyjną w swoim rejestrze sprzedaży oraz ewidencji przychodów. Natomiast kwota za bilet lotniczy trafiałaby (jak obecnie cała faktura dokumentująca sprzedaż biletów) na konto rozrachunkowe z linią lotniczą.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.10.2008 r. (data wpływu 16.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury sprzedaży VAT za bilet lotniczy oraz opłatę transakcyjną - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 16.10.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury sprzedaży VAT za bilet lotniczy oraz opłatę transakcyjną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje swoim klientom m.in. sprzedaż biletów lotniczych na trasach krajowych oraz międzynarodowych. Sprzedaż biletów lotniczych prowadzona jest w formie agencyjnej w imieniu i na rzecz linii lotniczej wymienionej w treści z podaniem numeru NIP danego przewoźnika. Na wystawionej fakturze VAT za sprzedane bilety Spółka widnieje tylko jako wystawca faktury VAT, natomiast jako sprzedawca wskazana jest konkretna linia lotnicza. Spółka jest akredytowanym agentem .... ? ..... (organizacja zrzeszająca linie lotnicze). Zgodnie z warunkami .... jedna standardowa umowa agencyjna podpisana z .... staje się podstawą dalszych indywidualnych uzgodnień z przewoźnikami ? członkami ..... Agent ? w tym przypadku Spółka ? może w ten uproszczony sposób nawiązać współpracę z poszczególnymi przewoźnikami bez potrzeby negocjowania odrębnych umów agencyjnych. Akredytacja ... w dalszej części stanowi, iż: ?akredytacja oznacza uzyskanie statusu Agenta ...., umożliwiającego prowadzenie sprzedaży biletów lotniczych w imieniu towarzystw lotniczych będących członkami ...., pod warunkiem spełnienia przez ubiegającego się określonych kryteriów ogólnych i lokalnych.? Za swoją usługę pośrednictwa Spółka obciąża klienta umówioną kwotą opłaty transakcyjnej. Opłata transakcyjna, która jest przychodem Spółki, jest fakturowana odrębną fakturą VAT, gdzie jako sprzedawca usługi widnieje Spółka.

Klienci powołując się na praktykę rynkową innych pośredników / Agentów ...., domagają się od Spółki jednej łącznej faktury sprzedaży, na której będzie ujęty bilet lotniczy oraz opłata transakcyjna. W takim przypadku jedna faktura sprzedaży dokumentowałaby obrót dwóch różnych dostawców, tj. linii lotniczej za bilet oraz Spółki za należne pośrednictwo w sprzedaży. Zakup biletów od linii lotniczej, a następnie refakturowanie na klienta nie jest możliwe z uwagi na warunki akredytacji, które uprawniają agenta tylko do sprzedaży biletów w imieniu linii lotniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może wystawić jedną fakturę sprzedaży VAT za bliżej opisany bilet lotniczy oraz opłatę transakcyjną... Przy czym właścicielem i sprzedawcą dla biletu jest inny podmiot (linia lotnicza). Spółka z takiej faktury ujmowałaby nadal tylko opłatę transakcyjną w swoim rejestrze sprzedaży oraz ewidencji przychodów. Natomiast kwota za bilet lotniczy trafiałaby (jak obecnie cała faktura dokumentująca sprzedaż biletów) na konto rozrachunkowe z linią lotniczą.

Zdaniem Wnioskodawcy

Spółka stoi na stanowisku, iż tylko właściciel towaru/usługi może wystawić fakturę sprzedaży i ująć dany przedmiot sprzedaży w swoim rejestrze sprzedaży oraz ewidencji przychodów. Zdaniem Spółki brak jest podstawy prawnej do wystawienia jednej faktury dokumentującej sprzedaż dwóch różnych dostawców / świadczeniodawców, gdzie każdy z dostawców zaewidencjonuje jako sprzedaż / przychód tylko część dotyczącą jego usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) ? zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur określają przepisy rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798 ze zm.).

Z postanowień § 8 ust. 1 ww. rozdziału rozporządzenia wynika, iż zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

Stosownie zaś do § 9 ust. 1 tego rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

  1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
  2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
  3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako 'FAKTURA VAT'; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
  4. nazwę towaru lub usługi;
  5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
  6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  8. stawki podatku;
  9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
  10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
  12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.



Z literalnego brzmienia ww. przepisów określających zasady wystawiania faktur wynika wyraźnie, iż faktura jest dokumentem wystawianym przez jednego podatnika w celu potwierdzenia czynności przez niego wykonanych. Nie ma natomiast w ww. przepisach odniesienia do sytuacji, w której dwóch lub więcej podatników wystawia jedną fakturę stwierdzającą dostawę towaru bądź usługi świadczone przez nich odrębnie na rzecz tego samego nabywcy.

Brak powyższego uregulowania nie może jednak zostać odczytany jako luka prawna wymagająca uzupełnienia w drodze wykładni rozszerzającej. Milczenie ustawodawcy w tym zakresie stanowi na gruncie prawa podatkowego obszar wolny od uregulowania i nie ma podstaw, aby na zasadzie analogii stosować do zdarzeń nienormowanych obowiązujące przepisy. Prawo podatkowe jest bowiem prawem ingerencyjnym i należy w nim przestrzegać zasady, iż prawa i obowiązki nakładane na obywateli ? w tym obowiązek wystawienia faktury ? muszą wynikać bezpośrednio z przepisów prawa. Natomiast zasada, w myśl której co nie jest zabronione, to jest dozwolone nie obowiązuje na gruncie przepisów prawa podatkowego. Na przeszkodzie jej stosowania stoją względy pewności i bezpieczeństwa prawnego. Prawo podatkowe reguluje bowiem publicznoprawne stosunki zobowiązaniowe, stąd nie ma dla niego zastosowania generalna reguła interpretacyjna, w myśl której zakresu przedmiotowego prawa podatkowego nie domniemywa się.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż działalność Spółki ? prowadzona w formie agencyjnej ? polega na sprzedaży biletów lotniczych na trasach krajowych oraz międzynarodowych. Na wystawionej fakturze VAT za sprzedane bilety Spółka widnieje tylko jako wystawca faktury VAT, natomiast jako sprzedawca wskazana jest konkretna linia lotnicza. Za swoją usługę pośrednictwa Spółka obciąża klienta umówioną kwotą opłaty transakcyjnej, która jest przychodem Spółki i jest fakturowana odrębną fakturą VAT. Klienci jednak domagają się od Spółki jednej łącznej faktury sprzedaży, na której będzie ujęty bilet lotniczy oraz opłata transakcyjna.

Reasumując, analiza przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż nie jest możliwe wystawienie jednej faktury sprzedaży, która dokumentowałaby obrót dwóch różnych dostawców, tj. linii lotniczej za bilet oraz Spółki za należne pośrednictwo w sprzedaży. Zatem Spółka postępuje prawidłowo wystawiając odrębną fakturę sprzedaży na opłatę transakcyjną ujmowaną w rejestrze sprzedaży oraz ewidencji przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika