Spółka będzie miała prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.11.2008r. (data wpływu 12.11.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest najemcą lokalu, w którym znajduje się licznik energii elektrycznej i telefon zarejestrowany na wynajmującego. Zgodnie z zawartą umową najmu lokalu koszty energii elektrycznej i usług telekomunikacyjnych będą przenoszone na najemcę (Spółkę) na podstawie faktury pierwotnej i płatne po wystawieniu faktury przez wynajmującego. Wynajmujący na refakturze określa termin płatności, który nie pokrywa się z terminem płatności z faktury pierwotnej, która pozostaje w jego dokumentach i stanowi dla niego podstawę odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna odliczać podatek VAT zawarty w refakturze wystawionej przez wynajmującego w miesiącu, w którym przypada termin płatności w tej refakturze...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Termin płatności mediów określa umowa zawarta między refakturującym a finalnym odbiorcą usług czyli Spółką. Termin ten z refaktury za media nie musi pokrywać się z terminem płatności określonym w fakturze pierwotnej i nie jest znany Spółce z uwagi na nie posiadanie faktury pierwotnej. Wynajmujący wystawia refakturę dopiero po otrzymaniu faktury pierwotnej i określa termin płatności możliwy do realizacji dla Spółki. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3 ustawy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadku m.in. nabycia energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego oraz usług telekomunikacyjnych, jeżeli faktura zawiera informację jakiego okresu dotyczy ? w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności. Terminem płatności dla Spółki jest termin podany w refakturze wystawionej przez wynajmującego przenoszącej koszty na użytkownika czyli Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie posługują się pojęciem tzw. refakturowania i nie wprowadzają regulacji prawnej dotyczącej tego typu instytucji. Dlatego w tym przypadku należy odnieść się do postanowień Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006r.). Zgodnie z zapisem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 6(4) VI Dyrektywy) w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Refakturowanie polega na tym, że podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w ?nieprzetworzonym? stanie swojemu kontrahentowi. Podmiot zobowiązany do wykonania usługi zleca jej wykonanie innemu podmiotowi, a kosztami wykonania tej usługi obciąża faktycznego beneficjenta tej usługi.

W praktyce refakturowanie ma miejsce gdy zostaną spełnione poniższe warunki:

• przedmiotem refakturowania są usługi;
• podmiot dokonujący refakturowania nie korzysta lub korzysta tylko w części z refakturowanych usług, korzystającym w całości lub w części jest finalny odbiorca usługi;
• refakturowanie dokonywane jest z zachowaniem stawki podatku z pierwotnej faktury;
• możliwość dokonania refakturowania usług wynika z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami.
  
  

Refakturowanie dla potrzeb podatku od towarów i usług nie jest zwrotem kosztów jest świadczeniem usług. Dokonujący refakturowania dla celów podatku od towarów i usług jest świadczącym usługę.

W myśl art. 19 ust.1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 w/w ustawy). Z powyższych przepisów wynika zasada ogólna, że obowiązek podatkowy powstaje w dniu wydania towaru lub wykonania usługi, jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone wystawioną fakturą, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków. Przykładowo zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

• dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego,
• świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18,
• świadczenia usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy.
  
  

Ustawodawca nie wprowadził szczególnych przepisów, które określałyby moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku refakturowania usług, dlatego też należy stosować zasady dotyczące świadczenia usług określone w art. 19 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadku nabycia towarów i usług o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1 jeżeli faktura zawiera informację jakiego okresu dotyczy ? w rozliczeniu za okres w którym przypada termin płatności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jako wynajmująca lokal zawarła umowę najmu z której wynika że koszty energii elektrycznej i usług telekomunikacyjnych będą przenoszone na najemcę na podstawie faktury pierwotnej i będą płatne po wystawieniu refaktury przez wynajmującego. W wystawionej refakturze zostanie określony termin płatności inny niż termin płatności widniejący na fakturze pierwotnej.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy uznać, że Spółka będzie miała prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na refakturze z tytułu rozliczeń za energię elektryczną i usługi telekomunikacyjne w rozliczeniu za okres w którym przypada termin płatności za powyższe usługi określony w refakturze, pod warunkiem, że w refakturze zostanie podany okres jakiego dane rozliczenie dotyczy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.