Podstawa opodatkowania ? dotacje rzeczowe sygn: IPPP1/443-332/13-2/AW

UZASADNIENIE

W dniu 15.04.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Instytut (zwany dalej Instytutem) jest państwową jednostką organizacyjną, która do 30.09.2010 r. działała na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych jako jednostka badawczo- rozwojowa (Dz. U. z 2008 r. nr 159 poz. 993 z póżn. zm.), a od 1.10.2010 r. działa na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o instytutach badawczych jako instytut badawczy (Dz. U. z 2010 r. nr 96 poz. 618). Działa również na podstawie statutu zatwierdzonego przez Ministra Zdrowia. Instytut jest zarejestrowany w KRS. Zgodnie z art . 3 ustawy o instytutach badawczych instytut uczestniczy w systemie ochrony zdrowia i na podstawie art . 4 ust . 1 pkt . 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. nr 0 poz. 217) jako podmiot leczniczy jest dodatkowo zarejestrowany w Rejestrze Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą (do października 2011 r. Instytut był zarejestrowany w księdze rejestrowej Ministra Zdrowia).

W celu prowadzenia działalności leczniczej Instytut posiada kliniki i poradnie, w których leczy pacjentów chorych m.in. na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne z regionu Mazowsza, a także najcięższe przypadki z całej Polski. Na leczenie tych pacjentów Instytut otrzymuje środki z Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie zawartych umów. Natomiast leki (koncentraty czynników krzepnięcia) na leczenie chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne, niezwykle kosztochłonne (roczna wartość ich zużycia w Instytucie wynosi od 45mln zł do 65 mln zł), były do grudnia 2011 r. finansowane przez Ministra Zdrowia w ramach programu zdrowotnego pn. ?Narodowy Program Leczenia Hemofilii na lata 2005-2011? na realizację którego zabezpieczano środki finansowe w ustawach budżetowych. Krajowy nadzór nad realizacją Programu prowadziło Narodowe Centrum Krwi (zwane dalej NCK), które w tej sprawie reprezentowało Ministra Zdrowia. Realizatorami Programu był Instytut oraz 16 Regionalnych Centrów Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa (zwane dalej RCKiK). Realizatorzy Programu byli wyłaniani w drodze konkursu ofert ogłaszanego przez Ministra Zdrowia. Instytut przystępując do konkursu każdorazowo określał plan zapotrzebowania na koncentraty czynników krzepnięcia niezbędne do leczenia chorych będących pod opieką Instytutu, hospitalizowanych, przyjmowanych ambulatoryjnie, w tym również do leczenia domowego. Po rozstrzygnięciu konkursu NCK przygotowywało rozdzielniki na dostawy koncentratów. NCK zawierało również w imieniu Ministra Zdrowia umowy na zakup koncentratów czynników krzepnięcia i przekazanie środków na ten cel - oddzielnie z Instytutem i oddzielnie z poszczególnymi RCKiK na poszczególne lata. Przetarg na zakup koncentratów dla wszystkich realizatorów Programu przeprowadzany był przez Zakład Zamówień Publicznych przy Ministrze Zdrowia. Następnie Instytut zawierał umowy na dostawy koncentratów czynników krzepnięcia z dostawcami tych koncentratów wybranymi przez Zakład Zamówień Publicznych, w ilościach i wartościach dla niego przeznaczonych. Instytut przekazywał do NCK kopie faktur za dostarczone koncentraty i na tej podstawie otrzymywał z NCK środki budżetowe, które uiszczał dostawcom. Na wpływające środki budżetowe z NCK Instytut wystawiał faktury wewnętrzne, doliczał je do obrotu i ujmował w deklaracjach VAT-7D traktując te środki - zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT - jako dopłatę mającą bezpośredni wpływ na cenę usług leczniczych świadczonych na rzecz chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne, ponieważ leczenie to jest ściśle związane, a wręcz niemożliwe bez podawania leków - koncentratów czynników krzepnięcia.

Jednakże nie zawsze można było przewidzieć odpowiednie ilości koncentratów czynników krzepnięcia niezbędne dla Instytutu. W sytuacji gdy Instytutowi okresowo brakowało danego koncentratu czynnika krzepnięcia, zwracał się do NCK o przesunięcie od innych realizatorów Programu (RCKiK) do Instytutu tego koncentratu w celu zabezpieczenia leczenia pacjentów. W ramach przesunięć wskazane przez NCK RCKiK przekazywało Instytutowi bezpośrednio koncentraty czynników krzepnięcia, a nie środki na ich zakup. Wartości koncentratów czynników krzepnięcia przyjętych przez Instytut z dokonanych przesunięć nie były doliczane do obrotu ani ujmowane w deklaracjach VAT-7D. Były natomiast doliczane do przychodów Instytutu i przychodów dot. podatku dochodowego od osób prawnych, co było zgodne z uzyskaną interpretacją indywidualną znak IPPB5/423-212/10-2/AM z dnia 25 czerwca 2010 r.

W dniu 26 września 2011 r. Minister Zdrowia przyjął na następne lata program zdrowotny pn. ?Narodowy Program Leczenia Chorych za Hemofilię i Pokrewne Skazy Krwotoczne na lata 2012-2018?. Program ten w dalszym ciągu jest finansowany z budżetu Ministra Zdrowia, a środki na jego realizację zabezpiecza się w ustawach budżetowych. W związku z w wejściem w życie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej jedynym rozwiązaniem dającym możliwość finansowania kosztów zakupu czynników krzepnięcia z budżetu państwa w 100% od 1 stycznia 2012 r. była zmiana podmiotu realizującego Program. W związku z tym w przyjętym Programie zostały dokonane zmiany polegające na ustanowieniu NCK realizatorem Programu, na okres przejściowy do czasu wyspecjalizowania Referencyjnych Ośrodków Leczenia Hemofilii i Wojewódzkich Ośrodków Leczenia Hemofilii. Od 2012 r. zakup koncentratów czynników krzepnięcia jest realizowany przez NCK za pośrednictwem Zakładu Zamówień Publicznych przy Ministrze Zdrowia. Koncentraty są następnie przekazywane do poszczególnych RCKiK, które są odpowiedzialne za przechowywanie, magazynowanie i wydawanie ich do leczenia pacjentom, na podstawie imiennego zapotrzebowania wystawianego przez lekarza leczącego. W województwie mazowieckim nadzór nad rozdziałem koncentratów do poszczególnych ośrodków leczenia hemofilii sprawuje RCKiK w Warszawie we współpracy z wojewódzkim koordynatorem ds. dystrybucji koncentratów czynników krzepnięcia. NCK na podstawie odpowiedniej dokumentacji przekazuje zakupione koncentraty do RCKiK w Warszawie, ze wskazaniem odpowiedniej ilości przeznaczonej dla Instytutu. Instytut składa do RCKiK w Warszawie imienne zapotrzebowania, na podstawie których koncentraty czynników krzepnięcia są dostarczane do Instytutu.

Jak z powyższego wynika do Instytutu nie wpływają środki na zakup czynników krzepnięcia, ale Instytut otrzymuje zakupione przez NCK czynniki z RCKiK w W. Nie zmieniło się zatem źródło finansowania, jedynie sposób zakupu i przekazywania czynników Instytutowi.

Wartości przekazanych Instytutowi czynników w 2012 r. nie były doliczane do obrotu ani ujmowane w deklaracjach VAT-7D. Natomiast w dalszym ciągu były doliczane do przychodów Instytutu i przychodów dot. podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Instytut w latach 2005 - 2011, oprócz środków, które otrzymywał z Ministerstwa Zdrowia za pośrednictwem NCK, powinien także doliczać do obrotu oraz ujmować w deklaracjach VAT-7D wartości koncentratów czynników krzepnięcia, które otrzymywał dodatkowo w ramach przesunięć od innych realizatorów Programu za zgodą NCK, traktując je w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT jako dopłatę do usług leczniczych świadczonych przez Instytut na rzecz chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne?
2. Czy od 2012 r. Instytut, w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, powinien doliczać do obrotu wartości otrzymanych z ROKiK koncentratów czynników krzepnięcia i ujmować je w deklaracjach VAT-7D traktując je, podobnie jak środki na zakup koncentratów czynników krzepnięcia otrzymywane w latach poprzednich, jako dopłatę do usług leczniczych świadczonych przez Instytut na rzecz chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W obu przypadkach, zarówno wtedy, gdy Instytut otrzymywał koncentraty czynników krzepnięcia w ramach przesunięć, jak i od 2012 r. gdy Instytut otrzymuje koncentraty wg wyżej opisanych zasad w ramach Programu na lata 2012-2018, nie są to środki finansowe, a bezpośrednio otrzymywane leki. Zostały one jednak sfinansowane z tego samego źródła, tj. ze środków publicznych przeznaczonych na leczenie pacjentów chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne. Na ich zakup zabezpieczano środki finansowe w ustawach budżetowych. Od 2012 r. zmienił się jedynie, na okres przejściowy, podmiot realizujący Program oraz zasady zakupu i przekazywania czynników Instytutowi.

Należy dodać, że koncentraty czynników krzepnięcia są bardzo kosztochłonne. Ich roczna wartość zużycia w Instytucie wynosi od 45 mln zł do 65 mln zł. Zdaniem Instytutu wartości tych koncentratów, podobnie jak środki na ich zakup, które uprzednio Instytut otrzymywał z Ministerstwa Zdrowia za pośrednictwem NCK, należy zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy o VAT doliczać do obrotu i ujmować w deklaracjach VAT-7D traktując je jako dopłatę mającą bezpośredni wpływ na cenę usług leczniczych świadczonych przez Instytut na rzecz chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne, ponieważ leczenie to jest ściśle związane z podawaniem chorym czynników krzepnięcia. Jest to wprawdzie niekorzystne dla Instytutu do wyliczania proporcji wynikającej z ustawy o VAT ale spełnia wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zasady doliczania do obrotu otrzymanych dotacji mających bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług.

Należy podkreślić, że przez cały opisywany okres środki na zakup czynników krzepnięcia są finansowane z tego samego źródła, czyli z budżetu Ministra Zdrowia i zabezpieczane w ustawach budżetowych.

Zatem zarówno środki, które Instytut otrzymywał do 2011 r. na zakup czynników krzepnięcia, jak i wartość samych czynników, które Instytut otrzymywał i otrzymuje od RCKiK należy traktować jako dotację zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej również ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Treść wyżej zacytowanych przepisów pozostała niezmieniona od 01.01.2005r.

Czynnikiem decydującym o tym że mamy do czynienia z wynagrodzeniem za dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług (a nie tylko z przekazanym świadczeniem) jest określenie, czy wynagrodzenie było należne z tytułu danego świadczenia. Dlatego też istotne jest czy pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata winna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Stosownie do postanowień art. 29 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym na dzień 01.01.2005 r.) Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Zgodnie z treścią przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Mocą art. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), od dnia 1 stycznia 2011r. podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast od 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje zmieniona przepisem art. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) treść art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119, art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Powołany przepis art. 29 ust. 1 (brzmieniu obowiązującym od 01.01.2005r. do dnia wydania interpretacji) określa, że do podstawy opodatkowania oprócz obrotu z tytułu sprzedaży (dostawy towarów, świadczenia usług) wlicza się również dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze jednakże tylko te które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dokonywanej dostawy lub świadczenia usług. Elementem zasadniczym mającym wpływ na uznanie uzyskanej przez podatnika dopłaty za podstawę opodatkowania jest stwierdzenie że dopłata udzielona została w celu sfinansowania (dofinansowania) dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Jeśli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest przez odrębny podmiot w celu sfinansowania lub dofinansowania dostawy konkretnych dostaw lub świadczenia konkretnych usług (istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a ceną dostarczanych towarów lub usług), to stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Otrzymane dotacje/ dopłaty nie stanowią same w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego, podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje/ dopłaty które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów czy świadczenia usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu taką samą stawką jak usługa czy towar do ceny których stanowią dopłatę.

Otrzymana dotacja/ dopłata niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku VAT.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że w sytuacji gdy otrzymana dopłata odpowiada pełnej wysokości kwoty należnej z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zaś faktyczny odbiorca towaru lub usług nie ponosi ekonomicznego ciężaru zapłaty za towar czy usługę ( jest ona dla niego bezpłatna), dostawa towaru bądź świadczenie usług przez podmiot otrzymujący te dopłatę jest świadczeniem odpłatnym, które co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność leczniczą posiada kliniki i poradnie, w których leczy pacjentów chorych m. in. na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne. Na leczenie tych pacjentów Zainteresowany Instytut otrzymuje środki z Narodowego Funduszu Zdrowia. Leki niezbędne do leczenia ww. chorób były do grudnia 2011r. finansowane przez Ministra Zdrowia w ramach programu zdrowotnego pn. ?Narodowy Program Leczenia Hemofilii na lata 2005-2011?, na realizację którego zabezpieczono środki w ustawach budżetowych. Krajowy nadzór nad realizacją programu prowadziło Narodowe Centrum Krwi. Realizatorami programu był Wnioskodawca oraz 16 Regionalnych Centrów Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, wyłaniani w drodze konkursu ofert ogłaszanego przez Ministra Zdrowia. Wnioskodawca przystępując za każdym razem do konkursu określał plan zapotrzebowania na koncentraty czynników krzepnięcia niezbędne do leczenia chorych będących pod jego opieką. Po rozstrzygnięciu konkursu Narodowe Centrum Krwii przygotowywało rozdzielniki na dostawy koncentratów oraz zawierało w imieniu Ministra Zdrowia umowy na ich zakup i przekazanie środków na ten cel z Wnioskodawcą oraz poszczególnymi Regionalnymi Centrami na poszczególne lata. Przetarg na zakup koncentratów dla wszystkich realizatorów programu przeprowadzany był przez Zakład Zamówień Publicznych przy Ministrze Zdrowia. Następnie Wnioskodawca zawierał umowy z dostawcami na dostawy koncentratów w ilościach i wartościach dla niego przeznaczonych. Wnioskodawca przekazywał do Narodowego Centrum Krwii kopie faktur za dostarczone koncentraty i na tej podstawie otrzymywała środki z budżetu. Na wpływające środki Wnioskodawca wystawiał faktury wewnętrzne, doliczał je do obrotu i ujmował w deklaracjach VAT-7, traktując te środki jako dopłatę mającą bezpośredni wpływ na cenę usług leczniczych świadczonych na rzecz chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne, z uwagi, iż leczenie to jest wręcz niemożliwe bez podawania leków.

Jednakże jak wskazuje Wnioskodawca nie zawsze można było przewidzieć odpowiednie ilości koncentratów. W sytuacji gdy Zainteresowanemu okresowo brakowało danego koncentratu zwracał się do Narodowego Centrum Krwii o przesuniecie od innych realizatorów programu do Wnioskodawcy tego czynnika w celu zabezpieczenia leczenia pacjentów. W ramach przesunięć wskazany przez Narodowe Centrum Krwii realizator programu przekazywał Wnioskodawcy bezpośrednio koncentraty a nie środki na ich zakup. Wartości koncentratów czynników krzepnięcia przyjętych przez Zainteresowanego z dokonanych przesunięć nie były doliczane do obrotu ani ujmowane w deklaracjach VAT-7.

Od 01.01.2012r. zmieniły się zasady zakupu i przydzielania środków, zakupem zajmuje się Narodowe Centrum Krwii, które przekazuje nabyte środki do poszczególnych Regionalnych Centrów Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa.

Centra odpowiedzialne są za przechowywanie, magazynowanie i wydawanie ich do leczenia na podstawie imiennego zapotrzebowania wystawianego przez lekarza leczącego. Narodowe Centrum Krwii na podstawie odpowiedniej dokumentacji przekazuje zakupione koncentraty do Regionalnych Centrów ze wskazaniem odpowiedniej ilości koncentratów dla Wnioskodawcy. Zainteresowany składa do Regionalnego Centrum imienne zapotrzebowanie na podstawie którego koncentraty są dostarczane do Wnioskodawcy. Zatem od 01.01.2012r. Wnioskodawca nie otrzymuje środków na zakup środków lecz zakupione czynniki. Jak wskazał Zainteresowany nie zmieniło się źródło finansowania jedynie sposób zakupu i przekazywania czynników Wnioskodawcy. Wartości przekazywanych czynników w 2012r. nie były doliczane do obrotu oraz nie były ujmowane w deklaracjach VAT-7D.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii doliczenia do obrotu wartości czynników, które otrzymywał w latach 2005-2011 w ramach przesunięć od innych realizatorów programu, oraz wartości koncentratów otrzymywanych od 2012r.

Analiza przywołanych przepisów prawa podatkowego w kontekście opisanego stanu faktycznego sprawy pozwala na uznanie, iż Wnioskodawca prowadząc działalność leczniczą zakresie m. in. leczenia pacjentów chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne wykonuje czynności mieszczące się w zakresie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Otrzymywane przez Zainteresowanego w okresie od 2005 roku do 2011r. środki pieniężne na zakup koncentratów czynników krzepnięcia, które są niezbędne do leczenia powyższych chorób stanowią dopłatę, którą można jednoznacznie przyporządkować do konkretnego świadczenia. Wnioskodawca przystępując do konkursu w ramach prowadzonego przez Ministerstwo Zdrowia programu zobowiązany był do określenia planu zapotrzebowania na koncentraty, następnie zawierał odpowiednie umowy z Narodowym Centrum Krwii, w których określone były niezbędne ilości czynników. Wnioskodawca zawierał również umowy z dostawcami tychże koncentratów w ilościach i wartościach dla niego przeznaczonych. Po otrzymaniu czynników Zainteresowany przekazywał kopie faktur do Narodowego Centrum Krwii i dopiero na ich podstawie otrzymywał środki z budżetu, które uiszczał dostawcom. Zatem powyższe okoliczności wskazują, iż otrzymywane środki z budżetu nie mogły być przeznaczone na inny cel niż zakup czynników. Tym samym otrzymywane środki na nabywane koncentraty stanowiły dopłatę do ceny usługi leczniczej świadczonej przez Zainteresowanego na rzecz osób chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne. Jak wskazał Wnioskodawca nabywane leki ? koncentraty ? są ściśle związane, wręcz niezbędne do prawidłowego przeprowadzenia procesu leczniczego, zatem brak tych czynników prowadziłby do sytuacji w której chorzy nie otrzymaliby świadczenia bądź też zmuszeni byliby zapłacić za czynniki.

Tym samym otrzymywane przez Zainteresowanego w latach 2005 ? 2011 środki z budżetu na zakup koncentratów czynników krzepnięcia mają charakter dopłaty wpływającej bezpośrednio na cenę świadczonych usług leczniczych, zatem dopłaty te stanowią obrót zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy i winny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Analogicznie należy traktować otrzymywane w latach 2005 -2011 w ramach przesunięć czynniki. Przesunięcie koncentratów z jednego z Centrów do Wnioskodawcy nie powinno mięć wpływu na kwalifikację tychże środków. Zainteresowany zamiast środków pieniężnych na zakup koncentratów otrzymał koncentraty, które również zostały sfinansowane ze środków z budżetu w ramach tego samego programu. Cel otrzymania przez Wnioskodawcę tychże koncentratów pozostaje niezmienny. Zatem wartość koncentratów czynników krzepnięcia, które Zainteresowany otrzymywał w latach 2005 ? 2011 winna zostać doliczona do obrotu zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, gdyż analogicznie jak w przypadku otrzymywania środków pieniężnych wartość koncentratów stanowi dopłatę wpływającą bezpośrednio na cenę świadczonych usług.

Wprowadzona od 01.01.2012r. zmiana odnosząca się do zakupu i przekazywania środków z budżetu nie będzie również miała znaczenia dla omawianej sprawy. Otrzymywanie przez Wnioskodawcę zakupionych przez Narodowe Centrum Krwii koncentratów, a nie jak poprzednio środków pieniężnych na ich zakup, nie wpływa na ich kwalifikację na gruncie ustawy o VAT. Otrzymywane czynniki przeznaczone są na leczenie konkretnych pacjentów (Zainteresowany przekazuje imienne zapotrzebowanie) i mają tylko i wyłącznie cel leczniczy. Koncentraty nie mogą mieć innego przeznaczenia jak tylko być wykorzystane w procesie leczenia danego pacjenta. Wartość otrzymywanych koncentratów stanowi dla Wnioskodawcy dopłatę do świadczonych usług, co jednoznacznie przesądza o konieczności uwzględnienia jej w obrocie Zainteresowanego zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie wskazać, iż wartość koncentratów czynników krzepnięcia otrzymywanych dodatkowo w ramach przesunięć w latach 2005 ? 2011 jak również wartość koncentratów otrzymywanych od 2012r. stanowi dla Wnioskodawcy obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, który winien być wykazany w deklaracjach podatkowych. Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.