Zwolnienie od podatku VAT świadczonych usług agenta transferowego

27.6.2012

Zwolnienie od podatku VAT świadczonych usług agenta transferowego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dniu 16.04.2012 r. (data wpływu 23.04.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług agenta transferowego - jest nieprawidłowe;

UZASADNIENIE

W dniu 23.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług agenta transferowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

XXX Sp. z o.o. [Spółka lub ?Wnioskodawca?] jest wyspecjalizowanym podmiotem świadczącym usługi finansowe w zakresie obsługi produktów związanych z funduszami inwestycyjnymi, w tym przede wszystkim usługi tzw. agenta transferowego [dalej: ?usługi A?]. W ramach usług A Spółka zapewnia całe spektrum usług obejmujących tworzenie i/lub prowadzenie rejestrów uczestników funduszy, prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów, prowadzenie rozliczeń, w ramach których m.in. gromadzi i przetwarza dane o członkach funduszu, o wpłatach składek do funduszu, o otrzymywanych wypłatach transferowych, o aktualnym stanie środków na rachunkach, przelicza składki na nabywane jednostki uczestnictwa i odkupowane jednostki na wypłacane uczestnikom środki pieniężne etc.

Jako agent transferowy Spółka oferuje również usługi tzw. rachunkowości funduszy. Usługi te mogą stanowić element kompleksowej usługi A, bądź - jak w przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku - być świadczone jako samodzielna/wyłączna usługa (w braku zlecenia Spółce innych czynności z zakresu A). Usługi A, w tym rachunkowości funduszy, Spółka świadczy na rzecz podmiotów uprawnionych w myśl odrębnych przepisów do zarządzania funduszami inwestycyjnymi, w szczególności towarzystw funduszy inwestycyjnych [dalej: ?TFI?], które w celu realizacji swoich obowiązków związanych z zarządzaniem funduszami część z nich powierzają (podzlecają) wyspecjalizowanym podmiotom zewnętrznym, takim jak Spółka.

W ramach standardowej umowy o świadczenie usług rachunkowości funduszy Spółka zobowiązuje się świadczyć na rzecz zleceniodawcy (TFI działającego w imieniu własnym oraz jako organ funduszu) usługi polegające na obsłudze rachunkowo - księgowej wskazanego funduszu/funduszy oraz wydzielonych w ich ramach subfunduszy. Na usługi te składa się w szczególności:

bieżące prowadzenie ksiąg rachunkowych funduszu (konta księgi głównej i ksiąg pomocniczych) w oparciu o dane/dowody księgowe otrzymywane od TFI oraz, ewentualnie, od innych podmiotów związanych umowami z TFI, w tym:

wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa, dokonywaną w każdym dniu wyceny, określonym zgodnie ze statutem funduszu inwestycyjnego;

ujmowanie w księgach funduszu inwestycyjnego zmian w kapitale powierzonym oraz liczbie jednostek uczestnictwa będących w posiadaniu uczestników funduszu inwestycyjnego wymaganych do wyceny aktywów netto funduszu oraz wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa poszczególnych subfunduszy;

ewidencja zdarzeń gospodarczych, w szczególności transakcji zawieranych w imieniu i na rzecz funduszu inwestycyjnego przez osoby upoważnione;

ewidencja wszystkich kosztów przychodów i innych praw wynikających ze statutu lub transakcji dokonywanych przez fundusz inwestycyjny;

dzienna weryfikacja wykonanych operacji księgowych z depozytariuszem;

badanie limitów inwestycyjnych określonych statutem funduszu i ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych [dalej: ?ustawa o FI?] oraz przekazywanie do TFI informacji o ich naruszeniu w zakresie informacji wytworzonych lub otrzymanych przez Spółkę w wyniku realizacji umowy;
przygotowywanie projekcji płynności środków pieniężnych na rachunkach podstawowych funduszu inwestycyjnego;
sporządzanie projektów przewidzianych prawem sprawozdań finansowych i innych wymaganych prawem informacji na podstawie ksiąg rachunkowych funduszu inwestycyjnego w układzie wymaganym przez właściwe przepisy prawa;
przygotowywanie okresowych sprawozdań do Narodowego Banku Polskiego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu, szczegółowego zakresu i terminów przekazywania do Narodowego Banku Polskiego danych niezbędnych do ustalania polityki pieniężnej i okresowych ocen sytuacji pieniężnej państwa;
na wniosek TFI przygotowywanie innych dodatkowych sprawozdań i raportów;
udostępnianie ksiąg rachunkowych funduszu inwestycyjnego do badania przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych w uzgodnionych terminach;
gromadzenie i przechowywanie danych w sposób przewidziany przepisami powszechnie obowiązującymi oraz procedurami ustalonymi między stronami;
prowadzenie ewidencji zawartych transakcji na zasadach określonych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 marca 2009 r. w sprawie kontroli wewnętrznej, ewidencji zawartych transakcji, zapobiegania występowaniu konfliktów interesów oraz dokumentowania źródeł będących podstawą decyzji inwestycyjnych w towarzystwie funduszy Inwestycyjnych (Dz.U. Nr 45, poz. 364), a także kontrola realizacji zawartych transakcji oraz przekazywanie do funduszy inwestycyjnych i instytucji wspólnego inwestowania zleceń w imieniu danego subfunduszu.

Z tytułu świadczeń ww. usług Spółka otrzymuje miesięczne wynagrodzenie - (i) w postaci opłaty stałej (za każdy fundusz/subfundusz) za prowadzenie ksiąg funduszu i wycenę jego aktywów netto oraz (ii) zwrotu ustalonych kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usługi na rzecz zleceniodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym usługi rachunkowości funduszy inwestycyjnych, w sytuacji, gdy są świadczone jako samodzielna usługa z zakresu usług agenta transferowego, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług [dalej: ?VAT?] na podstawie art. 43 ust.1 pkt 12 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy

W opinii Spółki, świadczone przez nią na podstawie umów zawieranych z TFI usługi rachunkowości funduszy inwestycyjnych korzystają na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jako usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu ustawy o VAT.

Przepisy o VAT regulujące zwolnienie od podatku usług funduszami

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych. Jednocześnie, w myśl ust. 8 tego artykułu, przez zarządzanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, rozumie się:

zarządzanie aktywami;
dystrybucję tytułów uczestnictwa;
tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi:
prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów;
przechowywanie aktywów.

Ponadto należy w tym miejscu wskazać, iż na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT zwolnione z VAT są usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. Zwolnienie to, stosownie do ust. 13 ww. artykułu, stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Wskazane wyżej przepisy ustawy o VAT stanowią wynik implementacji do polskiego prawa podatkowego regulacji dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wcześniej zaś tzw. szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maj 1977 r. [dalej łącznie: ?Dyrektywa VAT?]. W szczególności, z punktu widzenia kluczowego w sprawie stanowiącej przedmiot niniejszego wniosku art. 43 art. 1 pkt 12 ustawy o VAT, stanowi ona w art. 135 ust. 1 lit. g) [poprzednio w art. 13 cz. B lit. d) pkt 6], iż państwa członkowskie zwalniają z VAT zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

2. Usługi zarządzania na gruncie ustawy o funduszach inwestycyjnych

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o FI, TFI tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz inwestycyjny w stosunkach z osobami trzecimi. Tak rozumiane usługi TFI jako usługi zarządzania funduszem inwestycyjnym korzystają niewątpliwie ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT.

Jednocześnie ustawa o FI dopuszcza możliwość powierzenia przez TFI wykonywania części zadań realizowanych w ramach zarządzania funduszem inwestycyjnym innemu podmiotowi. Znajduje to potwierdzenie w szeregu dalszych przepisów ustawy o FI, które odwołują się np. do ?podmiotu prowadzącego rejestr uczestników funduszu inwestycyjnego?, zgodnie z którymi:

do wniosku TFI o wydanie zezwolenia na utworzenie funduszu inwestycyjnego załącza się m.in. odpisy z właściwego rejestru podmiotów, którym TFI powierzyło wykonywanie swoich obowiązków (art. 22 pkt 9 ustawy o FI);

z chwilą wpisania funduszu inwestycyjnego do rejestru fundusz wstępuje w prawa i obowiązki i tytułu umowy z podmiotem prowadzącym rejestr uczestników funduszu inwestycyjnego (art. 31 ust. 2 pkt 3 ustawy o FI);

zakaz nabywania lub obejmowania akcji lub udziałów nie dotyczy udziałów lub akcji spółek prowadzących rejestr uczestników funduszu inwestycyjnego, zarządzanych przez dane TFI (art. 65 ust. 2 pkt 6 lit. a) ustawy o FI);

do zachowania tajemnicy obowiązani są m.in. osoby wchodzące w skład organów oraz pracownicy podmiotu prowadzącego rejestr uczestników funduszu inwestycyjnego (art. 280 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o FI).

W rezultacie należy stwierdzić, iż szereg czynności z zakresu zarządzania funduszem inwestycyjnym może zgodnie z ustawą o FI (i w praktyce jest) być powierzana do realizacji innym podmiotom, którymi najczęściej są wyspecjalizowani w obsłudze funduszy agenci transferowi. Co do zasady ustawa o FI nie ogranicza zakresu czynności, które nie mogą być zlecane innym podmiot, zatem ich zakres może być różny w zależności od potrzeb danego TFI/funduszu. Niemniej z reguły obejmuje on (razem lub pojedynczo) prowadzenie rejestrów uczestników, prowadzenie rejestrów aktywów i związanych z tym rozliczeń, prowadzenie rachunkowości, czynności pomocnicze.

Jednocześnie powyższe regulacje korespondują z przepisami dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), zastąpionej obecnie dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. (tzw. dyrektywa UCITS IV).

3. Usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu ustawy o VAT

Przechodząc do analizy odnośnych przepisów ustawy o VAT należy w pierwszej kolejności zwrócić uwagę, iż wprowadza ona na potrzeby stosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 12 własną definicję ?zarządzania?. Definicja zamieszczona w art. 43 ust. 8 ustawy o VAT zawiera listę czynności, które powinny być uznawane za zarządzanie na potrzeb ust. 1 pkt 12. Przy tym, zgodnie z konstrukcją ust. 8, zarządzanie stanowi każda z wymienionych w nim czynności z osobna. W rezultacie, dla zastosowania zwolnienia przewidzianego w ust. 1 pkt 12 art. 43 ustawy o VAT wystarczającym jest, aby przez podatnika usługa spełniała warunki do uznania za jedną z czynności wymienionych w ust 8, nie musi natomiast wyczerpywać znamion wszystkich tam wskazanych.

Jednocześnie, jakkolwiek nie zostało to expressis verbis wyrażone w treści ust. 8, zawarty tam katalog ma charakter zamknięty. Oznacza to, że czynności nie wymienione w tym przepisie nie stanowią w świetle polskiej ustawy o VAT zarządzania, a tym samym nie uprawniają do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12. Powyższa konstatacja ma istotne znaczenie z punktu widzenia oceny zgodności tej regulacji z prawem wspólnotowym (unijnym), o czym mowa niżej.

4. Usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu prawa unijnego

Przepisem Dyrektywy VAT odnoszącym się do kwestii zwolnienia od podatku usług polegających na zarządzaniu funduszami Inwestycyjnymi jest art. 135 ust. 1 lit. g), który nakłada na państwa członkowskie obowiązek zwolnienia z VAT ?zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie?; poprzednio kwestię tą analogicznie regulował art. 13 cz. B lit. d) pkt 6 VI dyrektywy. Ze względu na lakoniczność tego przepisu zakres przewidzianego nim zwolnienia z opodatkowania jest/może być trudna do jednoznacznego ustalenia. Dlatego też doczekał się on wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości UE [dalej: ?ETS?] - w zakresie stanowiącym przedmiot niniejszego wniosku przede wszystkim w wyroku z 4 maja 2006 r. Ponieważ w ocenie Spółki wyrok ten ma kluczowe znaczenie dla udzielenia prawidłowej odpowiedzi na postawione przez nią pytanie, niżej pozwala ona sobie przytoczyć istotne fragmenty z jego uzasadnienia.

W ww. wyroku ETS wskazał m.in., że:

zarówno użyte w omawianym przepisie pojęcie ?zarządzania?, jak i ?specjalne fundusze inwestycyjne? nie zostały zdefiniowane w Dyrektywie VAT. O ile jednak w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych prawodawcy krajowemu pozostawiona została swoboda w zakresie określenia rodzajów/typów funduszy, zarządzanie którymi podlegać może zwolnieniu z VAT, o tle w stosunku do ?zarządzania? uprawnienie takie nie zostało mu przyznane. Jak bowiem stwierdził Trybunał, ?pojęcie ?zarządzanie? funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 cz. B lit. d) pkt 6 Dyrektywy VAT, jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie?. Jak wskazał ETS, a co warte jest w tym miejscu szczególnego podkreślenia, przemawia za tym nie tylko brzmienie poszczególnych wersji językowych przepisu Dyrektywy VAT, ale ?również kontekst, w jakim występuje to wyrażenie, systematyka szóstej dyrektywy i cel uniknięcia rozbieżności w zakresie stosowania systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (podkreślenia własne Spółki);

przechodząc do rozpatrzenia treści/znaczenia pojęcia ?zarządzanie? ETS stwierdził w pierwszej kolejności, że wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje? (podobnie wyrok z dnia 18 listopada 2004 r., pkt l8 pkt 28). Celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. ?Celem tego przepisu jest więc zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania?;

powyższe doprowadziło ETS do stwierdzenia, że ?transakcje, których dotyczy zwolnienie, są to typowe czynności dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania?. Zatem art. 13 cześć B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje także czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej dyrektywy 85/611 (obecnie ww. dyrektywy - uwaga Spółki) w rubryce ?Administracja?, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie z załącznikiem II do obecnie obowiązującej dyrektywy są to następujące czynności:

obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
zapytania klientów;
wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
monitorowanie przestrzegania uregulowań;
prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
wypłata zysków;
emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
prowadzenie ksiąg.

W rezultacie ETS doszedł do wniosku, że ? art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że pojęcie ?zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi [zarządzania funduszami powierniczymi]? w rozumieniu tego przepisu obejmuje również usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy?.

Przy tym Trybunał wskazał, że:

zarządzanie funduszami powierniczymi, o którym mowa w pkt 6 art. 13 cz. B lit. d), powinno być określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług - tym samym ETS podkreślił przedmiotowy charakter przewidzianego tym przepisem zwolnienia,

treść art. 13 część B lit. d) pkt 6 nie wyklucza co do zasady, by na zarządzanie funduszami powierniczymi składały się różne odrębne usługi wchodzące w zakres pojęcia ?zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi?,

z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że przeprowadzane przez nie transakcje nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit. d) pkt 6.

W konsekwencji ?usługi świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią są co do zasady objęte zakresem stosowania art. 13 część B lit d) pkt 6 szóstej dyrektywy?.

Jednakże, w ocenie ETS, aby móc je zakwalifikować jako transakcje zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 cześć B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, ?usługi w zakresie zarządzania administracyjnego prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią powinny tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie ? w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w owym pkt 6 (podobnie - w kontekście art. 13 część B lit. d) pkt 5 szóstej dyrektywy - ww. wyroki w sprawie SDC, pkt 66 . Świadczone usługi powinny zatem dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnianie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (podobnie w odniesieniu do art. 13 część B lit. d) pkt 3 ww. wyrok w sprawie SDC, pkt 66).

Podsumowując stanowisko zajęte przez ETS, art. 13 część B lit. d) pkt 6, a tym samym art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy VAT powinien być interpretowany w ten sposób, że pojęcie ?zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi? w rozumieniu tego przepisu obejmuje również usługi w zakresie administracji zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i ? jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania funduszami powierniczymi. Natomiast pojęcie to nie obejmuje świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takich jak te wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. 1 i 3 dyrektywy.

5. Planowane zmiany przepisach unijnych

Spółka pragnie również zwrócić uwagę na planowane zmiany w przepisach unijnych dotykające tematyki stosowania zwolnienia z VAT w odniesieniu do usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Jakkolwiek zmiany te nie są jeszcze wiążące, to zdaniem Spółki mogą/powinny być brane pod uwagę w procesie interpretacji odnośnych przepisów krajowego prawa podatkowego. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 7 kwietnia 2011 r.; w postanowieniu tym NSA zadał pytanie prejudycjalne do ETS odnośnie traktowania na gruncie VAT kosztów ubezpieczenia przedmiotów leasingu):

?Nie bez znaczenia dla oceny spornego zagadnienia jest także wniosek Komisji Wspólnot Europejskich KOM(2007) 747 wersja ostateczna z dnia 28 listopada 2007 r., zawierający projekt dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2006/ 112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych.(?) zasadne jest twierdzenie, że mimo iż proponowane przez Komisję zmiany Dyrektywy VAT do chwili obecnej nie weszły w życie, to zawarte we wniosku Komisji komentarze odnośnie charakteru (jako zmian doprecyzowujących) stanowią istotną wskazówkę dotyczącą kierunku pożądanej interpretacji obecnie obowiązujących przepisów Dyrektywy VAT, ponieważ odwołują się do woli pracodawcy wspólnotowego rozumienia obecnie obowiązujących przepisów?.

Zgodnie zatem z projektem Dyrektywy Rady zwolnieniu z VAT będą podlegać usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, rozumiane jako działalność mająca na celu zrealizowanie celów inwestycyjnych danego funduszu inwestycyjnego. Zgodnie z projektem Rozporządzenia Rady, definicja ?zarządzania funduszami inwestycyjnymi? obejmuje co najmniej następujące kategorie:

zarządzanie strategiczne i taktyczne aktywami oraz alokację aktywów, w tym również zarządzanie walutami i zarządzanie ryzykiem;

operacyjne zarządzanie aktywami, w tym również wybór akcji, podejmowanie oraz wykonywanie decyzji, decyzje zakupu lub sprzedaży inwestycji, kompensata transakcji, komunikacja z pośrednikiem przed dokonaniem transakcji, zarządzane i kontrola transakcji oraz komunikacja z pośrednikami oraz powiernikami po dokonaniu transakcji;

udostępnianie gwarancji zabezpieczenia zawierających hedging portfela inwestycyjnego;

zarządzanie akcjami lub udziałami, w tym dystrybucja oraz powiązania powiernicze;

aranżowanie oraz rozliczanie pożyczek akcji oraz obligacji;

rozliczanie zleceń funduszy, w tym rozliczanie automatyczne;

analiza rynku oraz przedsiębiorstw;

ocena wyników, w tym dostarczanie raportów o wynikach inwestycji oraz atrybucyjna analiza zwrotu na inwestycji;

dostarczanie wycen, roszczeń o zwrot podatku i informacji dotyczących zarządzania oraz obliczanie wartości aktywów netto;

bezpieczny nadzór, przechowywanie i kontrola nad papierami wartościowymi;

nadzór nad funduszem przez depozytariusza;

wypłata przychodów klientom oraz głosowanie przez pełnomocnika.

6. Usługi rachunkowości funduszy ? wnioski dotyczące opodatkowania VAT

Mając na uwadze acquis communautaire (w tym planowane zmiany) i płynące zeń a wskazane wyżej wnioski dotyczące zakresu zwolnienia z VAT usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, należy zdaniem Spółki stwierdzić, że:

zdefiniowanie przez polskiego ustawodawcę w ust. 8 art. 43 ustawy o VAT czynności uznawanych za ?zarządzanie?, w tym zarządzanie funduszami inwestycyjnymi, o którym mowa w ust. 1 pkt 12 lit. a) tego artykułu, samo w sobie nie stanowi uchybienia prawu wspólnotowemu,

jednak w zakresie, w jakim pojęciu temu nadane zostało w tym przepisie (ust. 8) odmienne znaczenie aniżeli wynikające z powołanego wyroku ETS w sprawie, przepis ten jest niezgodny z prawem wspólnotowym. Przy czym

z jednej strony, w oparciu o definicję ?zarządzania? zawarł w art. 43 ust. 8 ustawy o VAT, zwolnieniem z opodatkowania objęte zostały czynności, które zgodnie z prawem wspólnotowym nie powinny zeń korzystać, z drugiej ze zwolnienia wyłączone zostały czynności, które zgodnie z prawem wspólnotowym powinny mu podlegać (usługi z zakresu administracji funduszy/administracyjne zarządzanie funduszem),

o ile jednak niezgodność w pierwszym obszarze, jako uczyniona ?na korzyść? podatników krajowych, nie rodzi dla nich negatywnych konsekwencji - tj. zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa ETS i polskich sądów administracyjnych do czasu jej wyeliminowania przez ustawodawcę krajowego stanowić może podstawę, na którą mogą się oni powoływać celem uzasadnienia stosowania do takich usług zwolnienia od podatku, o tyle w drugim obszarze niezgodność z prawem wspólnotowym ma bezpośrednie negatywne przełożenie na sytuację podatników krajowych, stawiając ich ? w gorszej sytuacji aniżeli znajdują się podatnicy z innych państw członkowskich UE świadczący analogiczne usługi. Dlatego też

w tym obszarze przepis art. 43 ust. 8 ustawy o VAT nie stanowi dla podatników, w tym Spółki, źródła obowiązków podatkowych,

podatnicy, w tym Spółka, nie są tym samym obowiązani do naliczania podatku należnego na czynnościach, które zgodnie z prawem wspólnotowym są/powinny być objęte zwolnieniem z VAT.

W konsekwencji, przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT powinien być interpretowany w ten sposób, iż na jego podstawie zwolnione od podatku są usługi zarządzania, w tym funduszami inwestycyjnymi, obejmujące czynności zdefiniowane w ust. 8 tego artykułu, jak również inne czynności, niewymienione wprost w tym przepisie, tworzące odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie ? wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi zarządzania (tu: funduszami inwestycyjnymi). Do czynności takich, zgodnie z wcześniejszymi uwagami, zaliczyć należy usługi rachunkowości funduszy świadczone przez Spółkę.

W tym miejscu Spółka pragnie zwrócić uwagę na zbliżone brzmienie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnione z VAT również usługi stanowiące element usługi finansowej zwolnionej od podatku na podstawie wskazanych tam przepisów (ust. 1 pkt 7 i 37-41), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia tejże usługi. Potencjalnie zatem przepis ten mógłby stanowić podstawę dla zwolnienia z VAT usług administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy, w sytuacji gdy są wykonywane przez podmiot będący osobą trzecią, a więc w zakresie wskazanym przez ETS. Jednakże zawarte w ust.

13 odwołanie do innych przepisów ust. 1 art. 43 ustawy o VAT nie obejmuje pkt 12. W zestawieniu z ułomnym, jak była o tym wcześniej mowa, wyliczeniem zawartym w ust. 8 art. 43 ustawy o VAT powyższy brak ocenić należy jako błąd ustawodawcy krajowego skutkujący niekompatybilnością omawianych przepisów z prawem wspólnotowym, który może i powinien być usunięty poprzez odpowiednią, wskazaną wyżej interpretację ust. 1 pkt 12 art. 43 ustawy o VAT.

Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym, Spółka wykonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności szereg czynności o zróżnicowanym charakterze, pozostających w zakresie usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, w tym prowadzi rachunkowość funduszy. Usługa ta obejmuje wyodrębniony, nadający się do podzielenia przez TFI, blok czynności związanych z (stanowiących element) zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi.

Jednocześnie czynności te są (i) właściwe dla zarządzania funduszami inwestycyjnymi, o czym świadczy już sam fakt, iż zlecającym je jest TFI będące podmiotem ustawowo umocowanym do tworzenia, prowadzenia spraw i reprezentowania fundusz inwestycyjnego, oraz (ii) specyficzne dla tego sektora, jako że obejmują m.in.:

wycenę aktywów i pasywów oraz ustalanie wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa, zgodnie ze statutem funduszu inwestycyjnego;

ujmowanie w księgach funduszu inwestycyjnego zmian w kapitale powierzonym oraz liczbie jednostek uczestnictwa będących w posiadaniu uczestników funduszu inwestycyjnego wymaganych do wyceny aktywów netto funduszu oraz wartości aktywów netto na jednostkę uczestnictwa poszczególnych subfunduszy;

ewidencję wszystkich kosztów, przychodów i innych praw wynikających ze statutu lub transakcji dokonywanych przez fundusz inwestycyjny;

dzienną weryfikację wykonanych operacji księgowych z depozytariuszem;

badanie limitów inwestycyjnych określonych statutem funduszu ustawą o FI oraz przekazywanie do TFI informacji o ich naruszeniu w zakresie informacji wytworzonych lub otrzymanych przez Spółkę w wyniku realizacji umowy;

przygotowywanie projekcji płynności środków pieniężnych na rachunkach podstawowych funduszu inwestycyjnego.

W konsekwencji świadczone przez Spółkę usługi rachunkowości funduszy stanowią element zarządzania funduszami inwestycyjnymi, który - jeżeli nie byłby jej zlecany - byłby wykonywany przez TFI w ramach świadczenia kompleksowej usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi, stosownie do ustawy o FI. Jako taka usługa Spółki powinna zatem być, z punktu widzenia przepisów o VAT, sama identyfikowana jako zarządzanie funduszami inwestycyjnymi, a tym samym zwolniona z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie zatem do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Należy nadmienić, iż zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami;

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 8 ustawy, przez zarządzanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, rozumie się:

zarządzanie aktywami;
dystrybucję tytułów uczestnictwa;
tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi;
prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów;
przechowywanie aktywów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nowelizacja przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług obowiązująca od 1 stycznia 2011r. miała na celu zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych a w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z treścią przepisu art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. Odpowiednikiem powyższego przepisu był w Dyrektywie art. 13 część B lit. d.

Dokonując analizy zacytowanych przepisów dyrektywy oraz art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, należy wskazać, iż przyjęte przez ustawodawcę zapisy odnoszące się do zwolnienia usług zarządzania funduszami pozostają w zgodzie z uregulowaniami zawartymi w przepisach unijnych. Zgodnie z wytycznymi płynącymi z zapisów art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112 państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi określonymi przez państwa członkowskie. Art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy zawiera katalog usług zarządzania, które korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w art. 43 ust. 8 ustawy ustawodawca zawarł definicję pojęcia zarządzanie. Dyrektywa Rady pozostawia Państwom członkowskim dowolność w kwestii określenia jakie usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Wprowadzona w ust. 8 art. 43 definicja usług zrządzania funduszami w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy wypełnia w pełni implementację przepisu art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112, zatem nie można zgodzić się z tezą Wnioskodawcy, iż w tym zakresie krajowe uregulowania stanowią uchybienie prawu wspólnotowemu.

Przywołana przez Wnioskodawcę zasada pierwszeństwa stosowania przepisów Dyrektywy przed regulacjami krajowymi, ma zastosowanie jedynie w sytuacji gdy normy krajowe są sprzeczne z uregulowaniami Wspólnotowymi albo nie zostały zaimplementowane. Należy jednak wskazać, iż w omawianej sprawie wskazana przez Wnioskodawcę zasada nie będzie miała zastosowania. Jak zostało wyjaśnione wyżej przyjęte w nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług zapisy odnoszące się do zwolnienia do podatku VAT usług zarządzania funduszami, pozostają w zgodnie z regulacją art. 135 (1) (g) Dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zatem nie ma konieczności sięgania bezpośrednio do zapisów Dyrektywy, gdyż zapis ustawy o podatku od towarów i usług w tym zakresie jest zbieżny z wytycznymi płynącymi z regulacji wspólnotowych.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest wyspecjalizowanym podmiotem świadczącym usługi finansowe w zakresie obsługi produktów związanych z funduszami inwestycyjnymi w tym przede wszystkim usługi tzw. agenta transferowego. Jako agent transferowy Spółka oferuje m. in. usługi tzw. rachunkowości funduszy. Usługi te mogą stanowić element kompleksowej usługi bądź też mogą być świadczone jako samodzielna usługa. Złożony przez Spółkę wniosek dotyczy rozstrzygnięcia kwestii czy samodzielna usługa rachunkowości funduszy korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

W ramach tej usługi Spółka zobowiązuje się w szczególności do:

bieżącego prowadzenia ksiąg rachunkowych funduszu (konta księgi głównej i ksiąg pomocniczych) w oparciu o dane/dowody księgowe otrzymywane od TFI oraz, ewentualnie, od innych podmiotów związanych umowami z TFI,
badania limitów inwestycyjnych określonych statutem funduszu i ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych [dalej: ?ustawa o FI?] oraz przekazywanie do TFI informacji o ich naruszeniu w zakresie informacji wytworzonych lub otrzymanych przez Spółkę w wyniku realizacji umowy;
przygotowywania projekcji płynności środków pieniężnych na rachunkach podstawowych funduszu inwestycyjnego;
sporządzania projektów przewidzianych prawem sprawozdań finansowych i innych wymaganych prawem informacji na podstawie ksiąg rachunkowych funduszu inwestycyjnego w układzie wymaganym przez właściwe przepisy prawa;
przygotowywania okresowych sprawozdań do Narodowego Banku Polskiego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu, szczegółowego zakresu i terminów przekazywania do Narodowego Banku Polskiego danych niezbędnych do ustalania polityki pieniężnej i okresowych ocen sytuacji pieniężnej państwa;
na wniosek TFI przygotowywania innych dodatkowych sprawozdań i raportów;
udostępniania ksiąg rachunkowych funduszu inwestycyjnego do badania przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych w uzgodnionych terminach;
gromadzenia i przechowywania danych w sposób przewidziany przepisami powszechnie obowiązującymi oraz procedurami ustalonymi między stronami;
prowadzania ewidencji zawartych transakcji na zasadach określonych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 marca 2009 r. w sprawie kontroli wewnętrznej, ewidencji zawartych transakcji, zapobiegania występowaniu konfliktów interesów oraz dokumentowania źródeł będących podstawą decyzji inwestycyjnych w towarzystwie funduszy Inwestycyjnych (Dz.U. Nr 45, poz. 364), a także kontroli realizacji zawartych transakcji oraz przekazywania do funduszy inwestycyjnych i instytucji wspólnego inwestowania zleceń w imieniu danego subfunduszu.

Z tytułu świadczeń ww. usług Spółka otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w postaci opłaty stałej (za każdy fundusz/subfundusz) za prowadzenie ksiąg funduszu i wycenę jego aktywów netto oraz zwrotu ustalonych kosztów poniesionych w związku ze świadczeniem usługi na rzecz zleceniodawcy.

Analizując przedstawione powyżej regulacje dotyczące zwolnień zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12, ustawy, pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE ? ?transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie?.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Ustawodawca w cytowanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 12 wskazał rodzaje funduszy podlegających zwolnieniu w odwołaniu do przepisów o funduszach inwestycyjnych. Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 27 maja 2004r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146 poz. 1546) fundusz inwestycyjny może być utworzony jako:

fundusz inwestycyjny otwarty;
specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty;
fundusz inwestycyjny zamknięty.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zawierają definicję zarządzania. W art. 43 ust. 8 ustawy został zamieszczony katalog czynności które należy utożsamiać z usługą zarządzania. Powyższy przepis nie zawiera usług rachunkowości świadczonych na rzecz funduszy inwestycyjnych. Zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie wypełniają definicji zarządzania określonej w art. 43 ust. 8 ustawy, tym samym należy jednoznacznie wskazać, iż opisane w złożonym wniosku usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 43 ust. 8 ustawy.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę we własnym stanowisku projektu Rozporządzenia Rady Unii Europejskiej (Rozporządzenie Rady ustanawiające przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych, KOM(2007) 746 wersja ostateczna/2 Komisja Wspólnot Europejskich, Bruksela, dnia 20.2.2008 r., stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Są to akty prawne wiążące wszystkich zarówno organy państwowe, jak i obywateli, ale również osoby i podmioty prawne znajdujące się pod jurysdykcją Rzeczypospolitej i obowiązują na całym terytorium kraju. Powyższe oznacza, iż projekty ustaw oraz rozporządzeń nie są źródłami obowiązującego prawa.

W tym miejscu wskazać ponadto należy, iż na mocy art. § 1 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej Warszawie upoważniony jest do wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Stosownie do zapisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przez przepisy prawa podatkowego, zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Powyższe wskazuje zatem, iż tut. Organ podatkowy upoważniony jest jedynie do wydawania interpretacji tych przepisów prawa podatkowego, które wymienione zostały w art. 3 pkt 2 ww. ustawy. Stąd też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest upoważniony do wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego w oparciu o przedmiotowy projekt Rozporządzenia Rady Unii Europejskiej, gdyż nie stanowi on przepisu prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Nadmienić należy, że przedstawiony przez Komisję Europejską projekt rozporządzenia był przedmiotem prac grupy roboczej Rady UE od 2008 r. W ciągu kolejnych posiedzeń, w wyniku zgłaszanych przez poszczególne państwa członkowskie licznych uwag i własnych propozycji zapisów, przepisy przedmiotowego projektu ulegały kolejnym zmianom. Wobec powyższego trudno jest stwierdzić nie tylko w jakim terminie ww. projektowane przepisy mogłyby wejść w życie, ale również jaki będzie ich ostateczny kształt.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń TSUE, w których Trybunał wypowiedział się nt. usług zarządzania, należy wskazać, iż krajowy ustawodawca dokonując implementacji przepisów krajowych do zapisów Dyrektywy 112 skorzystał z możliwości jaką daje art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112 i określił w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy jaki rodzaj usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi korzysta ze zwolnienia. W celu właściwej interpretacji ww. przepisu zawarł w art. 43 ust. 8 ustawy definicję pojęcia zarządzanie. Zatem nie ma konieczności sięgania do orzecznictwa TSUE w celu wyjaśnienia co należy rozumieć pod pojęciem usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, gdyż regulacje krajowe zawierają precyzyjną ich definicję, która pozostaje w pełni w zgodzie z zapisami Dyrektywy Rady 112.

Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.