W przypadku transakcji kupna-sprzedaży akcji notowanych na rynku regulowanym, podstawę opodatkowania (...)

UZASADNIENIE

W dniu 27.04.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Dom M wykonuje działalność maklerską w zakresie określonym w art. 69 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z dnia 29 lipca 2005 r. [t.j. Dz.U. z 2010 r., Nr 211, poz. 1384; dalej: ?ustawa o obrocie instrumentami finansowymi?]. W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r., w ramach prowadzonej działalności Dom M zawiera transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych (akcji), które są notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych.

Dom M zawiera ww. transakcje występując na rynku regulowanym jako inwestor, tzn. dokonuje transakcji nabycia lub sprzedaży papierów wartościowych we własnym imieniu i na własny rachunek. Opisywane transakcje, wykonywane przez Dom M jako inwestora, są realizowane przez Dom M w celu osiągnięcia zysku, rozumianego jako dodatnia różnica pomiędzy wartością sprzedaży danych papierów wartościowych a ceną ich zakupu, zrealizowaną na danej transakcji sprzedaży.

Dodatkowo, w niektórych przypadkach Dom Maklerski, na podstawie umowy wiążącej go z podmiotem notowanym na giełdzie, realizuje transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych działając jako animator. Dokonywanie transakcji w ramach funkcji animatora emitenta charakteryzuje się tym, że Dom M wiąże umowa z emitentem danego papieru wartościowego, zgodnie z którą Dom M jest zazwyczaj zobowiązany do wystawiania na własny rachunek odpowiedniego wolumenu zleceń kupna i sprzedaży papierów wartościowych. W związku z wystawianiem przez Dom M zleceń we własnym imieniu i na własnych rachunek, zysk zrealizowany z tytułu transakcji zawieranych w ramach pełnienia funkcji animatora emitenta stanowi dochód Domu M. Ponadto pełnienie funkcji animatora wiąże się z otrzymywaniem przez Dom M określonego w umowie wynagrodzenia od emitenta, które jest należne Domowi Maklerskiemu niezależnie od zysku zrealizowanego na transakcjach.

Opisane powyżej transakcje będą realizowane przez Spółkę również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do transakcji kupna i sprzedaży akcji notowanych na rynku regulowanym, podstawą opodatkowania VAT (obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT), a jednocześnie wartością, którą należy uwzględnić przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, jest łączny wynik na transakcjach zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym?

Stanowisko Domu M

W odniesieniu do transakcji kupna i sprzedaży akcji notowanych na rynku regulowanym, podstawą opodatkowania VAT (obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT), a jednocześnie wartością, którą należy uwzględnić przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, jest łączny wynik na transakcjach zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym.

Uzasadnienie stanowiska Domu M

1. Uwagi ogólne
   
   

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT obrót jest definiowany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje zaś całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje I inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy podkreślić, że zasadniczym przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jest działalność maklerska określona w art. 69 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, która na podstawie pkt 3 przywołanego przepisu obejmuje nabywanie lub zbywanie na własny rachunek instrumentów finansowych. Zatem przedmiotem działalności Domu M jest m.in. obrót papierami wartościowymi, czyli kupno i sprzedaż tych papierów przez Dom Maklerski, działający we własnym imieniu. Wynagrodzeniem uzyskiwanym przez Dom M z tytułu tej działalności jest wynik uzyskiwany na transakcjach dotyczących papierów wartościowych.

Zatem zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, na gruncie podatku VAT podstawą opodatkowania (obrotem) jest wynagrodzenie (zysk) uzyskiwane przez Dom M w danym okresie rozliczeniowym.

2. Potwierdzenie stanowiska Domu M w orzecznictwie TSUE
   
   

Stanowisko Domu M w odniesieniu do określenia obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w związku z transakcjami na akcjach notowanych na rynku regulowanym znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE [dalej: ?TSUE?] z 14.07.1998r. w sprawie C-172/96 (First National Bank of Chicago). W przywołanym orzeczeniu TSUE wskazał, że w przypadku transakcji finansowych, od których nie jest pobierana prowizja lub nie są naliczane opłaty, wynagrodzenie podatnika stanowi ogólny wynik na transakcjach określonego rodzaju zawieranych w danym okresie czasu (por. pkt 47 i 50 uzasadnienia). W świetle tego wyroku należy więc uznać, że wynagrodzenie Domu M z tytułu obrotu akcjami stanowi wynik finansowy osiągnięty z tytułu sprzedaży akcji w danym okresie rozliczeniowym.

Okres rozliczeniowy w odniesieniu do Domu Maklerskiego stanowi okres (np. miesiąc), za który Dom M jest obowiązany do złożenia deklaracji VAT. Zgodnie z wyrokiem TSUE w sprawie C-172/96, wynagrodzenie Domu M powinno być ustalane jako wynik obliczony na podstawie wyników wszystkich transakcji sprzedaży akcji dokonanych w danym okresie rozliczeniowym. Zatem przy obliczaniu wynagrodzenia (zysku) za dany okres rozliczeniowy Dom M powinien uwzględniać zarówno sprzedaż akcji z zyskiem, jak również transakcje sprzedaży akcji, które wiązały się ze stratą.

Należy podkreślić, że wyrok w sprawie C-172/96 dotyczył analogicznego stanu faktycznego - transakcji finansowych dokonywanych przez Bank, polegających na kupnie i sprzedaży waluty. Z tytułu dokonywania wymienionych transakcji, Bank nie pobierał opłat ani prowizji, ale zysk Banku stanowił dodatni wynik finansowy osiągany na wszystkich transakcjach zawieranych w danym okresie rozliczeniowym. Nie ulega więc wątpliwości, że Domu M tezy sformułowane przez TSUE w wyroku C-172/96 (First National Bank of Chicago) mają zastosowanie do obrotu papierami wartościowymi.

Podobne stanowisko do wyrażonego w sprawie C-172/96 (First National Bank of Chicago) TSUE zajął już wcześniej w wyroku z 5.05.1994 r. w sprawie C-38/93 (Glawe). Wymieniony wyrok dotyczył określenia obrotu (podstawy opodatkowania) wynikającego ze świadczenia usług w zakresie gier na automatach. We wspomnianym wyroku Trybunał uznał, że podstawę opodatkowania udostępniania automatów do gier stanowi różnica między wpłatami graczy a wypłaconymi wygranymi. Trybunał potwierdził więc, że nawet gdy pojedyncza transakcja powoduje stratę dla operatora (bo gracz uzyskał wypłatę przewyższającą wartość wrzuconej monety), to wynik na tej transakcji (strata) powinien być uwzględniony w ogólnym obrocie zrealizowanym przez operatora. W ten sposób Trybunał potwierdził zasadność określania podstawy opodatkowania z uwzględnieniem nie tylko transakcji zakończonych zyskiem, ale także tych, które zostały zakończone stratą.

3. Potwierdzenie stanowiska Domu Maklerskiego w orzecznictwie sądów administracyjnych
   
   

Stanowisko TSUE w opisanych w powyżej sprawach C-172/96 (First National Bank of Chicago) oraz C-38/93 (Glawe) jest w pełni podzielane przez krajowe sądy administracyjne. W związku z tym w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest jednolity pogląd, zgodnie z którym podstawę opodatkowania z tytułu transakcji zawieranych na papierach wartościowych stanowi dodatni wynik osiągnięty w danym okresie rozliczeniowym. Takie stanowisko wyraził m.

in. WSA w Warszawie w wyroku z 21.11.2008 r. (sygn. I SA/Wa 1471/08), w którym stwierdził: ?W ocenie Sądu na powyższe pytanie odpowiedzieć należy, że podstawą opodatkowania jest w tych wszystkich wypadkach kwota rzeczywistego wyniku finansowego zrealizowanego przez Bank w przyjętych okresach rozliczeniowych, według przedstawionych we wnioskach reguł?. Ponadto w wymienionym wyroku WSA w Warszawie uzasadniając swoje rozstrzygnięcie powołał się na dotychczasowe orzecznictwo TSUE: ?Zasadnie ponadto wskazuje Bank na orzecznictwo ETS zapadłe w sprawach dotyczących opodatkowania usług finansowych. Jako w pełni przydatne w niniejszej sprawie ocenić należy orzeczenie w sprawie First National Bank of Chicago. Jego przydatność polega na tym, że w orzeczeniu tym ETS wyraził generalną zasadę, iż przy tego typu usługach podstawą opodatkowania jest kwota wyniku w danym okresie rozliczeniowym. Prawdą oczywiście jest, że orzeczenie to nie zapadło w identycznym stanie faktycznym, ale te odrębności nie przekreślają znaczenia wyroku w niniejszej sprawie, bowiem zasadnicza jego teza stanowi precyzyjną odpowiedź na pytania Banku zawarte we wnioskach o udzielenie interpretacji. Także inne orzeczenia ETS (sprawa C-38/93 oraz C-305/01), oraz wyrok NSA i uchwała Sądu Najwyższego przywołane przez Bank (I SA/Wr 1676/96 oraz III AZP/95) potwierdzają prawidłowość argumentacji Banku?.

4. Potwierdzenie stanowiska Domu M w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe
   
   

Przedstawione powyżej stanowisko TSUE oraz krajowych sądów administracyjnych znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydanych dotychczas przez organy podatkowe. Tytułem przykładu można wymienić interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27.01.2011 r. (sygn. IPPP1-443-543/07-23/11/S/AK), w której organ podatkowy, w związku z wyrokiem WSA w Warszawie z 21.11.2008 r., (sygn. I SA/Wa 1471/08), zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że: ?za uzasadnione należy uznać uwzględnienie w wartości obrotu, a tym samym w wartości podstawy opodatkowania VAT łącznego wyniku realizowanego przez Bank, w przyjętych dla poszczególnych instrumentów stosownych okresach rozliczeniowych, na wskazanych powyżej transakcjach finansowych?.

Podobne stanowisko w odniesieniu do ustalania podstawy opodatkowania Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyrażał również konsekwentnie w innych wydanych interpretacjach, np. w interpretacji indywidualnej z 28.10.2011 r. (sygn. IPPP1-443-1168/11-2/EK) lub interpretacji indywidualnej z 29.12.2011 r. (sygn. IPPP2/443-442/09-2/SAP). Ponadto, stanowisko wnioskodawcy w zakresie uznania zysku z transakcji na papierach wartościowych jako obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 11.01.2010 r. (sygn. IBPP2/443-827/09/ICz).

Podsumowanie

Zdaniem Domu M, w odniesieniu do transakcji dokonywanych na akcjach notowanych na rynku regulowanym, za wynagrodzenie (obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT) należy uznać wynik uzyskany na transakcjach dokonanych w danym okresie rozliczeniowym, czyli różnica pomiędzy ceną sprzedaży papierów wartościowych a ceną ich zakupu. Ustalając zysk za dany okres rozliczeniowy, Dom Maklerski powinien obliczyć łączny wynik wszystkich transakcji dotyczących akcji, dokonanych w danym okresie. Swoje stanowisko Dom M opiera przede wszystkim na orzeczeniach TSUE w sprawach C-172/95 (First National Bank o Chicago) oraz C-38/93 (Glawe), a także na przywołanych w niniejszym wniosku wyrokach sądów administracyjnych i interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe.

Dom Maklerski wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy ustawodawca postanowił, iż podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze ? kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku (?).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność maklerską. Dom M zawiera transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych (akcji), które są notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych S.A. Dom M zawiera ww. transakcje występując na rynku regulowanym jako inwestor, tzn. dokonuje transakcji nabycia lub sprzedaży papierów wartościowych we własnym imieniu i na własny rachunek. Opisywane transakcje, wykonywane przez Dom M jako inwestora, są realizowane przez Dom M w celu osiągnięcia zysku, rozumianego jako dodatnia różnica pomiędzy wartością sprzedaży danych papierów wartościowych a ceną ich zakupu, zrealizowaną na danej transakcji sprzedaży.

Dodatkowo, w niektórych przypadkach Dom M, na podstawie umowy wiążącej go z podmiotem notowanym na giełdzie, realizuje transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych działając jako animator. Dokonywanie transakcji w ramach funkcji animatora emitenta charakteryzuje się tym, że Dom Maklerski wiąże umowa z emitentem danego papieru wartościowego, zgodnie z którą Dom M jest zazwyczaj zobowiązany do wystawiania na własny rachunek odpowiedniego wolumenu zleceń kupna i sprzedaży papierów wartościowych. W związku z wystawianiem przez Dom M zleceń we własnym imieniu i na własnych rachunek, zysk zrealizowany z tytułu transakcji zawieranych w ramach pełnienia funkcji animatora emitenta stanowi dochód Domu M. Ponadto pełnienie funkcji animatora wiąże się z otrzymywaniem przez Dom M określonego w umowie wynagrodzenia od emitenta, które jest należne Domowi M niezależnie od zysku zrealizowanego na transakcjach.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na obrocie instrumentami finansowymi takimi jak akcje.

W myśl art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 ze zm.), podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Powyższy przepis Dyrektywy wskazuje, iż jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za świadczone usługi.

Zdaniem tut. Organu w przedmiotowej sprawie właściwe jest zdefiniowanie pojęcia ?wynagrodzenie? jako dodatnia różnica (zysk) pomiędzy ceną sprzedaży akcji a ceną ich zakupu. Zatem w przypadku transakcji dotyczących kupna i sprzedaży akcji, realizowanych przez Spółkę, jej wynagrodzeniem jest zysk osiągnięty na danej transakcji.

Wówczas tak wyliczone wynagrodzenie, pomniejszone o kwotę podatku należnego stanowi obrót i winno zostać wykazane w podstawie opodatkowania. Należy również stwierdzić, iż do prawidłowego wyliczenia wynagrodzenia pod uwagę należy brać ? wbrew stanowisku Spółki - tylko te transakcje, na których osiągnięto zysk ? otrzymano wynagrodzenie.

Należy przy tym podkreślić, że kwota tak wyliczonego wynagrodzenia w danym okresie rozliczeniowym powinna być liczona dla każdej transakcji oddzielnie, zaś dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług w każdym okresie rozliczeniowym Wnioskodawca powinien wykazać sumę kwot otrzymanego wynagrodzenia. Nieprawidłowe jest zatem ustalanie wynagrodzenia (obrotu) jako łączny wynik wszystkich transakcji dokonanych w danym okresie ? co sugeruje Spółka.

Powyższe rozwiązanie ma szczególne znaczenie w przypadku, gdy w danym okresie ma miejsce strata. Gdyby przyjąć sposób ustalania podstawy opodatkowania przyjęty przez Spółkę, mogłoby to prowadzić do sytuacji, w której Spółka ponosząc w ujęciu ogólnym danego miesiąca - stratę (zgodnie z przyjętym sposobem wyliczania wyniku) nie osiągnęłaby żadnego wynagrodzenia, zatem teoretycznie w danym okresie rozliczeniowym nie byłaby zobligowana do wykazywania żadnego obrotu z tytułu transakcji kupna i sprzedaży akcji. Może bowiem wystąpić sytuacja, gdy w danym okresie rozliczeniowym część transakcji przyniesie Spółce zysk (obrót), a część ? stratę, przy czym okaże się, że w ogólnym rozrachunku z danego okresu, Spółka osiągnęła stratę na dokonywanych transakcjach dotyczących akcji. Należy jednocześnie w tym miejscu podkreślić, że Spółka ma możliwość ustalenia faktycznego obrotu (zysku) uzyskanego z każdej pojedynczej transakcji. Odnosząc się zatem do przedstawionej sytuacji należy stwierdzić, że przyjmując metodę liczenia obrotu proponowaną przez Spółkę, nie wykazałaby ona w danym okresie rozliczeniowym żadnego obrotu, gdyż łączny wynik uzyskany na dokonanych transakcjach jest stratą dla Spółki, gdy tymczasem z części zawartych transakcji Spółka w rzeczywistości osiągnęła zysk (obrót).

Z powyższego wynika wprost, iż proponowana przez Spółkę metoda liczenia obrotu jest niewłaściwa i może powodować zniekształcenia rzeczywistej kwoty obrotu osiągniętego w danym okresie rozliczeniowym.

Mając zatem na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, skoro w myśl art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, to w przypadku transakcji kupna-sprzedaży akcji notowanych na rynku regulowanym, podstawę opodatkowania podatkiem VAT (obrót) stanowić będzie kwota należna (zysk) z tytułu zrealizowania danej transakcji, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Tym samym w analizowanym przypadku, w ujęciu miesięcznym podstawą opodatkowania z tytułu realizowanych przez Wnioskodawcę transakcji kupna i sprzedaży akcji notowanych na rynku regulowanym jest suma kwot należnych z pojedynczych transakcji zrealizowanych w danym miesiącu pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (ust. 2).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (ust. 3).

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4).

Należy zatem wskazać, że w przypadku, gdy dla danych wydatków nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia, przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, Wnioskodawca powinien uwzględniać sumę kwot należnych (zysków) z poszczególnych transakcji zrealizowanych w danym miesiącu, pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

Tym samym obrót roczny wyliczony dla współczynnika proporcji VAT powinien być ustalany jako suma miesięcznych zysków z tytułu zrealizowanych transakcji pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.