Prawo do odliczenia podatku naliczonego poniesionego na budowę i utrzymanie targowiska;

Prawo do odliczenia podatku naliczonego poniesionego na budowę i utrzymanie targowiska;

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego poniesionego na budowę i utrzymanie targowiska ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego poniesionego na budowę i utrzymanie targowiska.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :


Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od 2012 roku realizuje projekt pn. ?Budowa targowiska miejskiego Mój Rynek" w ramach działania ?Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej" objętego PROW na lata 2007-2013.

Ww. projekt Wnioskodawca planuje zakończyć do 30 czerwca 2014 r. i przyjąć na stan środków trwałych Gminy. W związku z tą inwestycją Gmina ponosi wydatki inwestycyjne tj., częściowe zadaszenie, wykonanie dokumentacji projektowej, nadzoru inwestorskiego, utwardzenie terenu, wykonanie ogrodzenia i budynku sanitarno-administracyjnego itp., a po zakończeniu będzie ponosić wydatki bieżące.

Został ustalony projekt regulaminu Targowiska. Zarządcą targowiska będzie Samorządowy Zakład Gospodarki Komunalnej, który w imieniu Gminy będzie zawierał umowy z handlującymi dotyczące opłaty rezerwacyjnej (czynszu dzierżawnego). Gmina będzie wystawiać faktury na opłatę rezerwacyjną i odprowadzać podatek VAT należny. Opłata rezerwacyjna będzie wpływać na konto bankowe Gminy. Na targowisku będzie również zbierana opłata targowa przez Samorządowy Zakład Gospodarki Komunalnej, który za wynagrodzenie tytułem inkasa będzie wystawiał faktury VAT dla Gminy. Wysokość inkasa ustalona będzie w Uchwale Rady Miejskiej.

Wydatki inwestycyjne są dokumentowane przez dostawców/wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Na realizację tego przedsięwzięcia Gmina uzyskała dofinansowanie w ramach PROW do kwoty netto nakładów.

Gmina na bieżąco odlicza VAT naliczony z faktur, który ujmuje w deklaracji VAT- 7 składanej miesięcznie do Urzędu Skarbowego. Samorządowy Zakład Gospodarki Komunalnej na zlecenie Gminy będzie zarządzał Targowiskiem i wystawiał Gminie faktury VAT za zarządzanie targowiskiem, w tym będą ponoszone koszty bieżące tj. dostawa wody, energii, wywóz nieczystości, sprzątanie targowiska, usługi remontowo-budowlane itp.

Gmina od początku rozpoczęcia inwestycji miała zamiar po wybudowaniu targowiska pobierać zarówno tzw. opłatę rezerwacyjną, jak i opłatę targową- zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy Gminie przysługuje odliczenie podatku VAT naliczonego w całości wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na budowę targowiska a następnie na jego bieżące utrzymanie ?


Stanowisko Wnioskodawcy:


Gmina stoi na stanowisku, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione na budowę targowiska, a następnie na jego bieżące utrzymanie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia prawa towarów i usług. Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Najistotniejsze jednak jest dla rozliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Natomiast aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. W związku z tym należy wykazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 , ust. 2 i ust. 6 ustawy - jednostka samorządu terytorialnego, dokonując określonych czynności prawnopodatkowych występuje w roli podatnika podatku VAT, gdy czynności te nie stanowią zadań statutowych jednostki, określonych w odrębnych przepisach oraz gdy wykonywane są na podstawie umowy cywilnoprawnej. Status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wynikający z czynności cywilnoprawnych wskazuje także, że takie czynności de facto - w świetle regulacji art. 15 ust. 2 ustawy - uznawane są za działalność gospodarczą jednostek samorządu terytorialnego.

Gmina będzie pobierać opłatę rezerwacyjną na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych w związku z udostępnieniem poszczególnym kontrahentom stoisk handlowych, będzie prowadziła działalność gospodarczą. W związku z otrzymaniem przedmiotowego wynagrodzenia, Gmina będzie wystawiać na rzecz podmiotów handlujących faktury VAT oraz odprowadzać VAT należny według podstawowej stawki VAT. W związku z prowadzeniem powyższego targowiska, Gmina będzie otrzymywać fakturę VAT od Samorządowego Zakładu Gospodarki Komunalnej za zarządzanie tj. za bieżące utrzymanie targowiska.

Dodatkowo Gmina będzie pobierać opłatę targową zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r o podatkach i opłatach lokalnych. Warto zwrócić uwagę, że opłata targowa nie jest ekwiwalentem czynszu dzierżawnego lub podobnych należności. Jak zauważył WSA w Łodzi w wyroku z dnia 5 lipca 2011 r. (I SA/Łd 595/2011):

?Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowiska oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko (art. 15 ust. 3 ustawy). Stąd handlujący na targowisku, mimo uiszczania czynszu dzierżawnego, opłaty za wjazd na targowisko lub zajęcie straganu, muszą również płacić opłatę targową na rzecz gminy".


Podobne stanowisko wyraziły m.in.:

  • WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 26 kwietnia 2012 r. (I SA/Go 144/12),
  • WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 18 grudnia 2013 r. (I SA/Go 564/13),
  • TUSE w sprawie C-37/95 Ghent Coal,
  • Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 maja 1998 r., sygn. akt SA/Bk 655/97, oraz interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego:
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 września 2012 r. sygn. akt ILPP1/443-597/12-2/KG,
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 września 2013 r, sygn. akt ITPP1/443-557/13/DM,
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 sierpnia 2013 r. sygn. akt ILPP2/443-462/13-6/MR.

W związku z powyższym Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku Vat naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na budowę targowiska a następnie na jego bieżące utrzymanie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje sie również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy ? podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy ? działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Od 2012 r. Wnioskodawca realizuje inwestycję w zakresie budowy targowiska miejskiego i w związku z tą inwestycją ponosi wydatki m.in. na częściowe zadaszenie, wykonanie dokumentacji projektowej, nadzoru inwestorskiego, utwardzenie terenu, wykonanie ogrodzenia i budynku sanitarno ? administracyjnego itp. , a po zakończeniu inwestycji będzie ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem targowiska. Wydatki inwestycyjne są dokumentowane przez dostawców / wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Gmina na bieżąco odlicza VAT naliczony z faktur, który ujmuje w deklaracji VAT- 7 składanej miesięcznie do Urzędu Skarbowego.

Samorządowy Zakład Gospodarki Komunalnej na zlecenie Gminy będzie zarządzał Targowiskiem i wystawiał Gminie faktury VAT za zarządzanie targowiskiem, w tym będą ponoszone koszty bieżące tj. dostawa wody, energii, wywóz nieczystości, sprzątanie targowiska, usługi remontowo-budowlane itp. Zarządca targowiska w imieniu Gminy będzie zawierał umowy z handlującymi dotyczące opłaty rezerwacyjnej (czynszu dzierżawnego). Gmina będzie wystawiać faktury na opłatę rezerwacyjną i odprowadzać podatek VAT należny. Opłata rezerwacyjna będzie wpływać na konto bankowe Gminy. Na targowisku będzie również zbierana opłata targowa przez Samorządowy Zakład Gospodarki Komunalnej, który za wynagrodzenie tytułem inkasa będzie wystawiał faktury VAT dla Gminy.

Gmina od początku rozpoczęcia inwestycji miała zamiar po wybudowaniu targowiska pobierać zarówno tzw. opłatę rezerwacyjną, jak i opłatę targową- zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że wyłączenie z podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy, że z tytułu odpłatnego udostępniania miejsc targowych (rezerwacji miejsc targowych bądź dzierżawy powierzchni targowej), w związku z którym, Gmina pobiera odpowiednie wynagrodzenie (tzw.opłaty rezerwacyjne lub czynsz z tytułu dzierżawy), Gmina jest podatnikiem VAT, gdyż świadczenia te odbywają się na podstawie umów cywilnoprawnych, zawieranych przez Gminę z poszczególnymi podmiotami handlującymi. W konsekwencji uznać należy, że Gmina dokonuje odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowanych tym podatkiem.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.).


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, opłatę targową pobiera sie od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.


Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, targowiskami, o których mowa w ust. 1, są wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż.


W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobierana od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Wnioskodawca pobierając takie opłaty bedzie działał jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika więc, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku, wydatki związane z budową i utrzymaniem targowiska miejskiego, będą miały związek zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (odpłatnie udostępnianie poszczególnych miejsc na targowiskach na rzecz podmiotów prowadzących działalność handlową), jak i czynnościami niepodlegającymi przepisom ustawy (pobieranie opłaty targowej).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jednocześnie, według ust. 2 tegoż artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl przepisu art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust, 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Ponadto należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy oraz następnych ustępach tego artykułu, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikajacego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne.

Analiza okoliczności przedstawionych w opisie sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabyte towary i usługi w związku z budową i bieżącym utrzymaniem targowiska będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania m.in. czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W sytuacji gdy zakupy towarów i usług związanych z budową i utrzymaniem targowiska miejskiego będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do działalności opodatkowanej tym podatkiem, jak i do działalności niepodlegającej opodatkowaniu i nie będzie obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika