Zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług finansowych (udzielanie kredytów).

30.8.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.05.2012r. (data wpływu 01.06.2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 19.06.2012r. (data wpływu 20.06.2012r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12.06.2012r. (skutecznie doręczone w dniu 19.06.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.06.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19.06.2012r., złożonym w dniu 19.06.2012r. (data wpływu 20.06.2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12.06.2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wyspecjalizowanym podmiotem, którego celem jest przejęcie od banków (dalej: ?Bank?/?Banki?) wykonywania czynności stanowiących elementy bankowych usług finansowych. Wnioskodawca planuje, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wspierać działalność finansową Banków poprzez świadczenie na ich rzecz usług, w tym kompleksowej usługi przedstawionej w niniejszym wniosku.

Banki, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, oferują i świadczą na rzecz klientów detalicznych, małych i średnich przedsiębiorstw, klientów korporacyjnych oraz instytucji, w szczególności następujące usługi finansowe (produkty bankowe):

rachunki bankowe (w tym walutowe),
rachunki oszczędnościowe oraz lokaty terminowe,
produkty kredytowe (kredyty hipoteczne, pożyczki, karty kredytowe),
produkty finansowania handlu (akredytywy, gwarancje),
produkty inwestycyjne,
inne transakcje finansowe (np. instrumenty pochodne, płatności/przelewy).

W ramach każdego Banku działają wyspecjalizowane jednostki organizacyjne realizujące czynności związane z działalnością bankową. Banki ze względów operacyjnych podjęły decyzję o przekazaniu zadań tych jednostek do wyspecjalizowanego podmiotu, będącego odrębną od Banków osobą prawną, która będzie wspierała Banki poprzez świadczenie na ich rzecz usług związanych z produktami bankowymi (Wnioskodawca).

Zgodnie z wdrażanym przez Banki rozwiązaniem biznesowym, Spółka będzie świadczyła na rzecz Banków kompleksową usługę obsługi produktów kredytowych, w tym oferowanych przy wykorzystaniu kart kredytowych (dalej: ?Usługa?), na którą będą składały się czynności z następującego katalogu - związane z:

Udzieleniem przez Bank kredytu (w tym również pożyczki lub przyznaniem limitu kredytowego) klientowi.

Czynności te będą obejmowały w szczególności:

weryfikację wniosku i dokumentów otrzymanych od klienta (w tym w celu przyznania kredytu bankowego);
wstępną ocenę ryzyka Banku wiążącego się z kredytem na podstawie kryteriów i zasad stosowanych przez Bank (w tym również z wykorzystaniem informacji zawartych w bazach zewnętrznych);
przygotowanie umowy kredytowej zgodnej z warunkami uzgodnionymi z klientem;
uruchomienie rachunku kredytowego w systemie Banku;
transfer transz kredytu w imieniu Banku na rachunek kredytowy klienta Banku;
obsługę dyspozycji klienta Banku związanych z uruchomionym kredytem;
inne czynności obsługi usługi kredytowej (produktu kredytowego) np. modyfikacje usługi kredytowej, czynności z zakresu zabezpieczenia spłaty kredytu, czynności z zakresu rozliczenia kredytu;
obsługę reklamacji związanych z produktami kredytowymi.

Bieżącą obsługą rozliczeń kart kredytowych.

Czynności te będą obejmowały w szczególności:

wprowadzenie transakcji bezgotówkowych dokonanych kartami Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/ uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku powiązanego z kartą kredytową;
wprowadzanie transakcji gotówkowych dokonanych kartami Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/ uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku karty kredytowej;
weryfikację poprawności rozliczeń Banku związanych z transakcjami kartowymi w systemie bankowym;
blokadę karty bądź inne zdefiniowane działania w przypadku podejrzenia transakcji nieautoryzowanej;
inne operacje i czynności niezbędne do prawidłowej obsługi kart kredytowych (w tym rejestracja kart i numerów PIN w systemie bankowym).

Wnioskodawca podkreśla, że wykonywane przez niego w ramach Usługi czynności będą skutkować zmianą sytuacji prawnej i finansowej stron umowy o świadczenie usług finansowych zawieranej pomiędzy danym Bankiem a klientem Banku. W wyniku czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę następuje bowiem m.in. obciążenie (zmniejszenie dostępnego salda) bądź uznanie (zwiększenie dostępnego salda) rachunku powiązanego z kartą kredytową, które to zdarzenia niewątpliwie wiążą się ze zmianą sytuacji prawnej stron umowy (odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie długu), jak również powoduje zmianę sytuacji finansowej (obniżenie bądź zwiększenie dostępnych środków w ramach limitu kredytowego).

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż jego pracownicy będą mieli dostęp (bezpośredni lub pośredni) do systemów bankowych (w tym transakcyjnych) Banków, w tym tych wykorzystywanych do obsługi rachunków oraz kart klientów i będą wykonywali w tych systemach rzeczywiste czynności, znajdujące odzwierciedlenie w sytuacji klientów Banku. Dostęp do systemów bankowych (w tym transakcyjnych) Banków będzie niezbędny do prawidłowego świadczenia Usługi. Do wykonywania niektórych czynności pracownicy Wnioskodawcy wykorzystywać będą również komunikację elektroniczną i/lub połączenia telefoniczne. Dodatkowo, w związku z posiadaną przez pracowników Wnioskodawcy wiedzą dotyczącą produktów oferowanych przez Banki niezbędną do świadczenia Usługi, pracownicy Wnioskodawcy mogą udzielać klientom Banków oraz potencjalnym klientom Banków odpowiedzi na pytania dotyczące warunków oraz zasad funkcjonowania usług finansowych świadczonych przez Banki.

Usługę, o której mowa powyżej, Wnioskodawca będzie świadczyć na podstawie zawartych umów (z każdym z Banków Wnioskodawca zawrze oddzielną umowę). Czynności wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy z perspektywy klientów będą postrzegane jako wykonywane przez ich Bank.

Podstawą prawną dla zawarcia umów pomiędzy Wnioskodawcą a Bankami jest art. 6a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (dalej: ?Prawo Bankowe?), przy czym zlecane Wnioskodawcy czynności stanowią element świadczonych przez Banki usług bankowych, o których mowa w art. 5 oraz 6 ustawy Prawo Bankowe.

Należy podkreślić, że wyżej wymienione czynności spełniają definicję czynności bankowych w rozumieniu art. 6a ustawy Prawo Bankowe, zatem Banki powinny spełniać informacyjne wymogi Komisji Nadzoru Finansowego zawarte w Prawie Bankowym.

Z tytułu świadczenia opisanej powyżej Usługi wsparcia, Banki wypłacać będą Wnioskodawcy określone w umowie wynagrodzenie.

Wnioskodawca podkreśla, iż wykonywane w ramach Usługi czynności, nie są związane z doradztwem lub ściąganiem długów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiona w stanie faktycznym kompleksowa Usługa, która będzie świadczona przez Wnioskodawcę, objęta będzie zakresem zwolnienia od podatku VAT, na gruncie regulacji Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w stanie faktycznym kompleksowa Usługa, która będzie świadczona przez Spółkę, objęta będzie zakresem zwolnienia od podatku VAT na gruncie regulacji Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, na poprawność wskazanego stanowiska wskazuje w szczególności brzmienie przepisów Ustawy o VAT, przepisy wspólnotowe oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ?TSUE? lub ?Trybunał?).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Charakter Usługi

Jak wskazano w stanie faktycznym, przedmiotem Usługi będą czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Banków, których wspólnym celem będzie umożliwienie Bankom świadczenia usług finansowych.

Jakkolwiek charakter ekonomiczny oraz wspólny cel wykonywanych czynności będzie, zdaniem Wnioskodawcy, wystarczający dla uznania ich za usługę kompleksową tj. świadczenie złożone, Spółka dokonała również analizy poprawności takiego podejścia, w świetle orzeczeń TSUE.

W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd. Trybunał uznał, że ?jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej? (podobnie w wyroku TSUE w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter, jak również w wyroku TSUE C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV).

Zdaniem Spółki, wykonywane przez nią w ramach Usługi czynności, ze względu na swój charakter będą stanowiły jedną całość. Ścisły związek poszczególnych czynności potwierdza fakt, iż z perspektywy nabywcy będą stanowiły one jedno świadczenie, mające na celu wsparcie działalności danego Banku w procesie świadczenia usług finansowych. Należy również zaznaczyć, iż zlecenie innym podmiotom przez Banki do wykonania tylko niektórych czynności z opisanego powyżej zakresu Usługi, byłoby ekonomicznie nieuzasadnione a w praktyce niewykonalne.

W konsekwencji wydzielenie z Usługi którejkolwiek z czynności byłoby nie tylko sztuczne, ale i gospodarczo nieuzasadnione.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wchodzące w skład Usługi czynności należy dla celów VAT traktować kompleksowo.

Treść przepisów Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38) Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7) i 37) - 41) artykułu 43, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7) i 37) - 41).

Warunkami uznania danej usługi, jako spełniającej definicję usługi zwolnionej określonej w art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT są więc:

usługa powinna stanowić element usługi wymienionej np. w art. 43 ust 1 pkt 37) - 41) Ustawy o VAT;
usługa ta stanowi odrębną całość;
usługa jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7) lub art. 43 ust. 1 pkt 37) - 41) Ustawy o VAT.

Ad. a) W opinii Wnioskodawcy, Usługa która będzie świadczona na rzecz Banków, sprowadzająca się do wsparcia Banków w zakresie świadczenia przez nie usług finansowych, będzie stanowiła element tych usług, trudno bowiem uznać, iż np. wprowadzanie transakcji gotówkowych dokonanych kartami kredytowymi Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku karty kredytowej nie stanowi elementu usługi polegającej na udzieleniu kredytu.

Należy wskazać, iż w modelach biznesowych przyjętych przez część banków, czynności takie jak wchodzące w skład Usługi wykonywane są bezpośrednio przez pracowników tych banków. W takim przypadku czynności te traktowane są, jako integralne i kluczowe elementy świadczonych przez banki usług podlegających zwolnieniu od VAT. Natomiast w przyjętym modelu biznesowym, wykonanie opisanych wyżej czynności, zostanie przekazane do Spółki. W opinii Spółki, powierzenie jej czynności wchodzących w skład Usługi, zamiast wykonywania ich przez pracowników Banków, nie może decydować o innym traktowaniu usługi dla celów VAT. W szczególności, Spółka zwraca uwagę na fakt, iż zwolnienie przewidziane przez ustawodawcę dla usług finansowych jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie przedmiotowo-podmiotowym jak w przypadku m.in. usług w zakresie opieki medycznej. W konsekwencji, możliwość stosowania zwolnienia nie została ograniczona do podmiotów bankowych, czy też para bankowych (spółdzielcze kasy oszczędnościowe).

Ad. b) Usługa stanowiąc z jednej strony element zwolnionych usług finansowych, posiada jednocześnie wyraźnie określony zakres, co umożliwia wyodrębnienie jej z takich usług. Potwierdza to zdaniem Spółki w sposób jednoznaczny, iż Usługa będzie stanowiła odrębną całość.

Ad. c) Wnioskodawca zwraca uwagę, iż Usługa o takim zakresie będzie miała sens zarówno logiczny jak i ekonomiczny wyłącznie, gdy będzie dotyczyła zwolnionych usług finansowych. Tym samym Usługa będzie właściwa tylko i wyłącznie dla takich transakcji. Spółka zwraca również uwagę, iż bez czynności podejmowanych przez Spółkę nie byłoby możliwe świadczenie usług finansowych przez Bank. Usługa będzie tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, niezbędna do świadczenia zwolnionych usług finansowych.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Spółki, Usługa będzie stanowiła usługę odrębną, właściwą oraz niezbędną do świadczenia usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38) Ustawy o VAT stanowiąc jednocześnie element usługi określonej w tym przepisie. Tym samym, przedmiotowa Usługa podlega zwolnieniu od VAT.

Zwolnienie usług finansowych z VAT na gruncie przepisów prawa wspólnotowego i orzecznictwa TSUE

Spółka dokonała również analizy możliwości objęcia Usługi zakresem zwolnienia od VAT na gruncie prawa wspólnotowego, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: ?Dyrektywa 112?).

Uregulowany treścią art. 135 Dyrektywy 112 zakres zwolnienia, ze względu na pojawiające się rozbieżności interpretacyjne, został doprecyzowany w orzeczeniach TSUE. Trybunał wielokrotnie podkreślił, że, aby usługi stanowiące element usługi zwolnionej mogły zostać uznane na gruncie Dyrektywy VAT za zwolnione usługi finansowe, muszą one stanowić: (i) odróżniającą się całość, (ii) być specyficzne dla transakcji zwolnionych oraz (iii) mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji (i.a. sprawy C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet oraz C-235/00 Commisioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd.).

Usługa świadczona przez Spółkę, na rzecz Banków, niewątpliwie:

będzie specyficzna dla transakcji zwolnionych, o czym świadczy jej ścisły związek oraz dopasowanie do wykonywanych przez Banki usług finansowych oraz fakt, że wykonywanie przedmiotowej Usługi przez Spółkę pozbawione byłoby sensu ekonomicznego w oderwaniu od operacji wykonywanych przez Banki (innymi słowy wykonywane przez Spółkę czynności dla Banków, przynoszą korzyści ekonomiczne tylko, jeżeli służą wykonaniu usług finansowych przez Banki, w innym przypadku byłyby pozbawione ekonomicznego sensu);
będzie niezbędna dla realizacji przez Banki usług finansowych na rzecz Klientów (Banki pozbawione Usługi, zostałyby pozbawione możliwości świadczenia usług finansowych);
będzie stanowił odróżniającą się całość, o czym świadczy fakt, iż jako spójna całość będzie mogła zostać przekazana przez Banki (pomimo iż z perspektywy nabywcy usługi finansowej stanowi jej integralną całość).

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, również biorąc pod uwagę przepisy europejskie z zakresu podatku VAT, nie ulega wątpliwości, że Usługa objęta będzie zakresem zwolnienia od VAT.

Zakres zwolnienia usług finansowych w kontekście doprecyzowanych przepisów wspólnotowych

Spółka, zwraca uwagę na treść planowanych zmian regulacji wspólnotowej dotyczącej zwolnienia od VAT usług finansowych i ubezpieczeniowych.

Z uwagi na fakt, że definicje usług podlegających zwolnieniu z VAT zostały sformułowane w 1977 r. (na potrzeby Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku), a na przestrzeni ostatnich 30 lat rynek usług finansowych uległ znacznemu rozwojowi tj. pojawiły się nowe rodzaje usług oraz istotnie zmieniły się okoliczności ich świadczenia, definicje zawarte w art. 135 Dyrektywy 112 nie odzwierciedlają w sposób prawidłowy zakresu zwolnienia od VAT będącego intencją ustawodawcy wspólnotowego.

W efekcie, w przypadku wielu rodzajów usług świadczonych obecnie w ramach tzw. rynków finansowych, ich prawidłowe traktowanie dla celów VAT w świetle literalnego brzmienia przepisów art. 135 Dyrektywy 112 może budzić wątpliwości.

Spółka pragnie zwrócić uwagę na projekt Rozporządzenia Rady Unii Europejskiej (Rozporządzenie Rady ustanawiające przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych ? Proposal for a Council Regulation laying down implementing measures for Directive 2006/11/EC on the common system of value added tax, COM(2007) 746 final, Komisja Wspólnot Europejskich, Bruksela, z dnia 28.

11.2007, dalej: ?Rozporządzenie?), którego celem jest zapewnienie jednolitego traktowania na gruncie VAT usług finansowych, świadczonych przez podmioty działające na rynku wspólnotowym. Co prawda Rozporządzenie nie posiada jeszcze mocy prawnej, jednakże przedstawia koncepcję ustawodawcy, stanowiąc również wskazówkę, jak w chwili obecnej powinien być interpretowany katalog usług finansowych zwolnionych od VAT. Wynika to z faktu, iż zamiarem Komisji Europejskiej nie jest zmiana zakresu zwolnienia, a jedynie usankcjonowanie obecnego zakresu zwolnienia określonego na bazie regulacji Dyrektywy VAT w drodze szeregu orzeczeń TSUE.

Planowane Rozporządzenie ma na celu doprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych, w celu zwiększenia pewności prawnej i zmniejszenia kosztów administracyjnych podmiotów oraz administracji podatkowej Państw Członkowskich UE. Dodatkowo na konieczność uznania zapisów powyższego dokumentu za wskazówkę przy określaniu zakresu zwolnienia od VAT dla usług finansowych wskazuje takie właśnie wykorzystanie omawianego projektu Rozporządzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w toku jednego z postępowań (por. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 roku; Sygn. akt III SA/Wa 319/08. W orzeczeniu Sąd powołuje się na ?planowaną zmianę prawa wspólnotowego, a mianowicie Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej? w postaci rozporządzenia Rady ustanawiającego przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych).

Treść Rozporządzenia potwierdza i sankcjonuje jednocześnie stanowisko TSUE dotyczące kryteriów, których spełnienie pozwala uznać określone usługi za usługi finansowe. Dodatkowo zgodnie z Uzasadnieniem projektu Rozporządzenia, sekcja ?Podstawa i cele wniosku?, zwolnienie obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy dla danej usługi zwolnionej od opodatkowania.

Spółka zwraca uwagę, iż jako przykładowe usługi podlegające zwolnieniu od VAT Rozporządzenie wskazuje m.in.:

pożyczki, zarówno konsorcjalne jak i nie konsorcjalne, w tym pożyczki udzielone jako element finansowania w związku z dostawą towarów lub usług, pod warunkiem, że rzeczony element finansowania nie stanowi integralnej części wynagrodzenia pobieranego za te towary lub usługi;
pożyczki zabezpieczone na nieruchomościach, w tym pożyczki hipoteczne;
umowy kredytowe, w ramach których dana osoba jest uprawniona do dysponowania funduszami do określonej kwoty,
przechowywanie dokumentacji, organizacja i monitoring płatności z tytułu kredytu.

Zakres Usługi będącej przedmiotem niniejszego wniosku jest w swych kluczowych (nadających charakter całości) elementach zbieżny z powyższymi punktami, przedstawiającymi bez wątpienia czynności zwolnione od podatku VAT.

Tym samym Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz Banków opisana w niniejszym wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, będzie podlegała zwolnieniu od VAT, na gruncie regulacji Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Podstawą zwolnienia, zdaniem Spółki, jest treść art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146 a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego. Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie świadczył na rzecz banków kompleksową usługę obsługi produktów kredytowych, w tym oferowanych przy wykorzystaniu kart kredytowych (dalej: ?Usługa?), na którą będą składały się czynności z następującego katalogu - związane z:

Udzieleniem przez Bank kredytu (w tym również pożyczki lub przyznaniem limitu kredytowego) klientowi.

Czynności te będą obejmowały w szczególności:

Udzieleniem przez Bank kredytu (w tym również pożyczki lub przyznaniem limitu kredytowego) klientowi.
Czynności te będą obejmowały w szczególności:
- weryfikację wniosku i dokumentów otrzymanych od klienta (w tym w celu przyznania kredytu bankowego);
- wstępną ocenę ryzyka Banku wiążącego się z kredytem na podstawie kryteriów i zasad stosowanych przez Bank (w tym również z wykorzystaniem informacji zawartych w bazach zewnętrznych);
- przygotowanie umowy kredytowej zgodnej z warunkami uzgodnionymi z klientem;
- uruchomienie rachunku kredytowego w systemie Banku;
- transfer transz kredytu w imieniu Banku na rachunek kredytowy klienta Banku;
- obsługę dyspozycji klienta Banku związanych z uruchomionym kredytem;
- inne czynności obsługi usługi kredytowej (produktu kredytowego) np.
  modyfikacje usługi kredytowej, czynności z zakresu zabezpieczenia spłaty kredytu, czynności z zakresu rozliczenia kredytu;
- obsługę reklamacji związanych z produktami kredytowymi.
Bieżącą obsługą rozliczeń kart kredytowych.
Czynności te będą obejmowały w szczególności:
- wprowadzenie transakcji bezgotówkowych dokonanych kartami Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/ uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku powiązanego z kartą kredytową;
- wprowadzanie transakcji gotówkowych dokonanych kartami Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/ uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku karty kredytowej;
- weryfikację poprawności rozliczeń Banku związanych z transakcjami kartowymi w systemie bankowym;
- blokadę karty bądź inne zdefiniowane działania w przypadku podejrzenia transakcji nieautoryzowanej;
- inne operacje i czynności niezbędne do prawidłowej obsługi kart kredytowych (w tym rejestracja kart i numerów PIN w systemie bankowym).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż wykonywane przez niego w ramach usługi czynności będą skutkować zmianą sytuacji pranej i finansowej stron umowy o świadczenie usług finansowych zawieranej pomiędzy bankiem a klientem banku. W wyniku czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę następować będzie bowiem m.in. obciążenie (zmniejszenie dostępnego salda) bądź uznanie (zwiększenie dostępnego salda) rachunku powiązanego z kartą kredytową, które to zdarzenia niewątpliwie wiążą się ze zmianą sytuacji prawnej stron umowy (odpowiednio zwiększenie lub zmniejszenie długu), jak również powoduje zmianę sytuacji finansowej (obniżenie bądź zwiększenie dostępnych środków w ramach limitu kredytowego).

Z tytułu świadczenia opisanej usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał od banku określone w umowie wynagrodzenie.

Ponadto w opisie sprawy Spółka wskazała, iż wykonywane w ramach usługi czynności nie są związane doradztwem lub ściąganiem długów.

Formułując własne stanowisko Wnioskodawca podkreślił, iż świadczone na rzecz banków czynności w ramach opisanej usługi stanowią świadczenie kompleksowe. Zdaniem Spółki opisane usługi wsparcia w procesie świadczenia usług finansowych ze względu na swój charakter stanowią jedną całość mającą na celu wsparcie działalności banków. W konsekwencji (co podnosi Wnioskodawca) wydzielenie którejkolwiek z czynności byłoby nie tylko sztuczne ale i gospodarczo nieuzasadnione.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem VAT powinno być traktowane jak odrębne i niezależne. Z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych tylko wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Z kolei jeżeli w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w tym zakresie. Świadczone na rzecz banków usługi obsługi produktów kredytowych, w tym oferowanych przy wykorzystaniu kart kredytowych nie mają charakteru usługi kompleksowej, nie spełniają one bowiem przesłanek do uznania ich za jedną całość w świetle orzecznictwa TSUE, który wypowiedział się w tym zakresie m.in. w sprawach C-349/96 CPP, C-41/04 Levob, C-111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE ukształtowała się definicja świadczeń złożonych, z którymi mamy do czynienia w przypadku gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, (iv) kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT, z tym, że jedna z nich jest usługą główną, przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Trudno zatem określić w rozpatrywanej sprawie, które usługi stanowią świadczenie główne a które pomocnicze realizowane w celu lepszego wykonania usługi podstawowej. W omawianej sytuacji wszystkie świadczone usługi mają charakter równorzędny, zaś rezygnacja z niektórych czynności pozostaje bez wpływu na prawidłowe wykonanie innych usług. Zatem nietrudno wyobrazić sobie wykonywanie poszczególnych czynności przez kilka różnych podmiotów.

Dlatego też zasadne jest twierdzenie, iż opisane we wniosku usługi winny być traktowane odrębnie, gdyż nie stanowią jednej kompleksowej usługi.

Zatem w celu określenia czy poszczególne czynności wchodzące w skład świadczonych usług korzystają ze zwolnienia konieczne jest jednostkowe ocenianie poszczególnych czynności pod kątem skorzystania ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy i art. 43 ust. 13 ustawy.

Stwierdzić jednakże należy, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie polegają na udzielaniu kredytów więc nie mogą być usługami zwolnionymi z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38. Usługi te stanowią jedynie czynności faktyczne - obsługę pewnych procesów związanych ze świadczeniem usług w zakresie udzielania kredytów, jednak same w sobie takimi usługami nie są.

Powyższe regulacje nie pozostawiają wątpliwości co do tego, że do usługi ?udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych? oraz ?zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę? nie obejmują swym zakresem usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz banków, nawet jeżeli pośrednio są związane z usługami udzielania kredytów wraz z oferowaniem kart kredytowych świadczonymi przez banki. Wnioskodawca nie uczestniczy w żadnym stopniu w świadczeniu usług związanych udzieleniem kredytu, a jedynie udostępnia bankom określone rozwiązania wykorzystywane w prowadzonej działalności.

Brak jest również podstaw do twierdzenia, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa w świadczeniu usług ? art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Czynności świadczone na rzecz banków ograniczają się do obsługi procesów związanych z udzieleniem kredytu. Nie wskazuje na to również fakt, że z punktu widzenia klienta banku Wnioskodawca postrzegany będzie jako Bank.

Zatem należy uznać, iż świadczone przez Spółkę usługi nie są objęte zwolnieniem od podatku VAT przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście objęcia zwolnieniem usług świadczonych przez Spółkę z art. 43 ust. 13 ustawy należy wskazać, iż zwolnienie czynności pomocniczych wykonywanych na rzecz instytucji finansowych było przedmiotem orzecznictwa TSUE. W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). W orzeczeniu tym, TSUE zaznaczył, iż dla zastosowania zwolnienia istotne jest, aby usługa pomocnicza, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi finansowej. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej. Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, iż TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że ?Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa którą dany element reprezentuje jest zwolniona.?

Ponadto, aby uznać daną usługę pomocniczą do usługi finansowej niezbędne jest przytoczenie dorobku orzeczeń TSUE, które zwróciły uwagę na inną niezbędną cechę jaką dana czynność musi spełniać tj. warunek aby dana usługa była specyficzna, lub też wypełniała specyficzne funkcje usługi finansowej (wyroki C-2/95 SDC pkt 66, ale także C- 235/00 CSC pkt 25, C-169/04 Abbey National pkt 70 i 71, C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj pkt 24).

Zgodnie z celowościową wykładnią przepisów art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, uwzględniającą orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwolnieniu od podatku nie podlegają takie usługi stanowiące element (część składową) usługi finansowej, które nie są dla danej usługi właściwe ? w znaczeniu: specyficzne (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

Powyższa zasada została również powtórzona w orzeczeniu TSUE w sprawie C-350/10 z dnia 28 lipca 2011r., którego przedmiotem było zastosowanie zwolnienia z podatku VAT dla usługi elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych dotyczących rozliczeń międzybankowych oraz przy realizacji transgranicznych transakcji na papierach wartościowych.

Trybunał w orzeczeniu tym odpowiedział na pytanie prejudycjalne ?Czy art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy [?] należy interpretować w ten sposób, że usługi SWIFT, opisane w części 1 niniejszego postanowienia, wykorzystywane w obrocie płatniczym i do realizacji transakcji na papierach wartościowych pomiędzy instytucjami finansowymi, są zwolnione z podatku VAT??.

Trybunał odwołując się do wcześniejszych orzeczeń uznał, że przelew jest operacją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego konta na drugie. Cechuje się ona w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej z jednej strony, między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony, między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami. Ponadto czynnością powodującą tę zmianę jest sam przelew środków między kontami, niezależnie od jego kauzy. Powyższa analiza odnosząca się do czynności dotyczących przelewów lub płatności w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy ma również co do zasady zastosowanie odpowiednio do transakcji dotyczących papierów wartościowych w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 5 omawianej dyrektywy.

W dalszej części orzeczenia Trybunał stwierdził, że nic nie stoi na przeszkodzie temu, by usługi zlecane zewnętrznym operatorom spoza instytucji finansowych, niemającym tym samym bezpośredniego związku z klientami tych instytucji, były zwolnione z VAT, o ile usługi te stanowią oddzielną całość, której skutkiem ? jeśli ją oceniać globalnie ? jest spełnienie specyficznych i istotnych funkcji transakcji finansowych określonych w art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy. Aby ocenić, czy usługi spełniają powyższe kryterium, należy zbadać, po pierwsze, czy świadczenie tych usług może powodować prawne i finansowe zmiany podobne do zmian wywołanych rozliczeniami międzybankowymi lub transakcjami dotyczącymi samych papierów wartościowych, a po drugie, czy odpowiedzialność wobec jej klientów ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy omawianych operacji finansowych.

TSUE w ww. orzeczeniu zauważył, ?że sama tylko okoliczność, iż dany składnik jest nieodzowny do realizacji określonej transakcji objętej zwolnieniem, nie pozwala uznać, że usługa odpowiadająca temu składnikowi objęta jest zwolnieniem. (?) Z orzecznictwa przytoczonego w pkt 24-26 wynika również, że prawne i finansowe zmiany pozwalające na określenie danej czynności jako czynności zwolnionej z podatku VAT wynikają z samego faktu przeniesienia własności, faktycznego lub potencjalnego, w odniesieniu do środków lub papierów wartościowych, przy czym nie jest wymagane, by zrealizowana w ten sposób operacja była skuteczna wobec osób trzecich. (?) W związku z tym, skoro usługi są usługami elektronicznego przesyłania wiadomości, których wyłącznym przedmiotem jest przekazywanie danych, nie spełniają one jako takie żadnej z funkcji którejkolwiek z transakcji finansowych, o których mowa w art. 13 cześć B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy, tj. nie skutkują przeniesieniem środków lub papierów wartościowych i nie posiadają zatem ich cech.?

W konkluzji Trybunał stwierdził, że ww. przepis ?należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej ustanowione w powyższym przepisie nie obejmuje usług elektronicznego przesyłania wiadomości świadczonych instytucjom finansowym, takich jak sporne usługi w postępowaniu przed sądem krajowym?.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że aby transakcje mogły zostać uznane na gruncie Dyrektywy VAT za zwolnione, muszą stanowić odróżniającą się całość, być specyficzne dla transakcji finansowych, mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji.

W świetle wyroków TSUE należy stwierdzić, iż sam fakt, że element składowy ma znaczenie dla zawarcia transakcji zwolnionej, nie uprawnia do wniosku, że usługa, którą ten element reprezentuje, jest zwolniona.

Zatem należy dokonać szczegółowej analizy wymienionych we wniosku czynności realizowanych na rzecz banków przez Wnioskodawcę pod kątem spełnienia przez nie wszystkich warunków wymienionych w art. 43 ust. 13 ustawy tj. czynności te muszą stanowić element usługi finansowej, muszą mieć odrębny od tej usługi charakter, jak również muszą być niezbędne do wykonania usługi finansowej oraz dla niej właściwe, czyli specyficzne.

Zdaniem Organu świadczona usługa obsługi produktów kredytowych, w tym oferowanych przy wykorzystaniu kart kredytowych, w części dot. udzielania przez Bank kredytu, a w tym:

uruchomienia rachunku kredytowego w systemie Banku,
obsługi dyspozycji klienta Banku związanych z uruchomionym kredytem,
innych czynności obsługi kredytowej (produktu kredytowego), np. modyfikacje usługi kredytowej, czynności z zakresu zabezpieczenia spłaty kredytu, czynności z zakresu rozliczenia kredytu;

oraz w części dot. obsługi rozliczeń kart kredytowych:

wprowadzenia transakcji bezgotówkowych dokonanych kartami Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/ uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku powiązanego z kartą kredytową,
wprowadzania transakcji gotówkowych dokonanych kartami Banku do systemu bankowego w celu odpowiedniego obciążenia (zmniejszenia dostępnego salda)/ uznania (zwiększenia dostępnego salda) rachunku karty kredytowej,
blokadzie karty bądź innych zdefiniowanych działań w przypadku podejrzenia transakcji nieautoryzowanej z uwagi na specyfikę i opis czynności wchodzących w jej skład, prowadzi do zmiany sytuacji prawnej lub finansowej stron. Z opisu sprawy wynika, że dane czynności obejmują m.in.: odzwierciedlenie przelewów wychodzących i przychodzących na rachunkach klientów, wprowadzenie transakcji bezgotówkowych i gotówkowych w celu odpowiedniego obciążenia/uznania konta i inne. Należy wskazać, iż takie czynności nie są czynnościami jedynie technicznymi, gdyż mają bezpośredni wpływ na fizyczne przekazanie środków pieniężnych.

Wszystkie ww. usługi, które Wnioskodawca świadczy na rzecz banków spełniają warunki upoważniające do zastosowania zwolnienia od podatku VAT wymienionego w art. 43 ust. 13 ustawy, stanowią bowiem element usługi finansowej, mają odrębny charakter od usługi finansowej ale są też niezbędne do jej wykonania oraz właściwe w znaczeniu specyficzne (właściwe wyłącznie dla usługi finansowej, nie występujące w innej dziedzinie życia).

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, iż zajmuje się również czynnościami:

w zakresie udzielania przez Bank kredytu:

weryfikacją wniosku i dokumentów otrzymanych od klienta (w tym w celu przyznania kredytu bankowego),
wstępną oceną ryzyka Banku wiążącego się z kredytem na podstawie kryteriów zasad stosowanych przez Bank (w tym również z wykorzystaniem informacji zawartych w bazach zewnętrznych),
przygotowaniem umowy kredytowej zgodnej z warunkami uzgodnionymi z klientem,
obsługą reklamacji związanych z produktami kredytowymi;

oraz w zakresie obsługi rozliczeń kart kredytowych:

weryfikacją poprawności rozliczeń Banku związanych z transakcjami kartowymi w systemie bankowym,
innymi operacjami i czynnościami niezbędnymi do prawidłowej obsługi kart kredytowych (w tym rejestracja kart i numerów PIN w systemie bankowym)

Należy jednak uznać, iż powyższe usługi stanowią czynności czysto techniczne i nie spełniają warunków do objęcia ich zwolnieniem na podstawie art. 43 ust.13 ustawy. Trudno uznać za specyficzne dla transakcji finansowych tj. właściwe tylko i wyłącznie dla tych transakcji i nie występujące w żadnej innej dziedzinie życia, czynności polegające na weryfikacji dokumentów, przygotowaniem umowy (która de facto może zostać nie podpisana), oceną ryzyka, przeprowadzeniu procedur reklamacyjnych, czy sama weryfikacja rozliczeń lub rejestracja karty i numeru PIN. Niewątpliwie czynności te są niezbędne do prawidłowego wykonania usług finansowych jednak nie można uznać, że fakt iż dany element jest niezbędny do wykonania transakcji zwolnionej uprawnia do uznania że usługa którą dany element reprezentuje korzysta ze zwolnienia (por. wyrok TSUE C-2/95).

Zatem należy uznać, iż ww. usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 13 ustawy.

W odniesieniu do powołanego we własnym stanowisku projektu Rozporządzenia Rady ustanawiającego przepisy wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (Bruksela dnia 28 listopada 2007r.) uwzględniającego w szczególności art. 397 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej tut. organ pragnie zauważyć, iż powołany projekt nie ma obowiązującej mocy prawnej, bowiem wytyczne z niego wynikające nie zostały uwzględnione w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej opublikowanym w Dz. Urz. UE z dnia 23 marca 2011r. L Nr 77, s. 1. Należy jednak zauważyć, iż ww. projekt rozporządzania przedstawia uregulowania, które zostały oparte na dorobku orzeczniczym TSUE. Koncepcja warunków jakie muszą spełniać usługi ubezpieczeniowe i finansowe aby można było zastosować zwolnienie od podatku od wartości dodanej jest przeniesieniem wytycznych jakie płyną z powołanych w ww. interpretacji wyroków Trybunału. Zgodnie z projektem rozporządzenia usługi winny stanowić odróżniającą się całość, być specyficzne (właściwe) dla transakcji zwolnionych oraz niezbędne do ich realizacji. Powyższe rozporządzenie zawiera szczegółowy wykaz rodzajów działalności, które posiadają specyficzne i istotne cechy usług zwolnionych. Równocześnie określa, które usługi pomimo spełnienia wymaganych kryteriów nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku. Wśród tych usług unijny prawodawca wymienia np. zadania administracyjne, które z uwagi na swój charakter należy uznać za czynności technicznej obsługi danej usługi. Tym samym należy jednoznacznie wskazać, iż zapisy powołanego wyżej rozporządzenia potwierdzają stanowisko zaprezentowane przez Organ w wydanej interpretacji.

Tym samym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.