Obowiązek korekty podatku naliczonego w przypadku stwierdzenia niedoborów.

UZASADNIENIE

W dniu 14.11.2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego od stwierdzonych niedoborów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność polegającą na handlu odzieżą. Sprzedaż odbywa się w hurtowni, we własnych sklepach oraz w sklepach, w których posiada tylko jedynie własne stanowisko sprzedaży. Podczas przeprowadzonej inwentaryzacji w hurtowni okazało się, że wystąpiły niedobory towarów. Pracownicy hurtowni nie mają podpisanej umowy o odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystąpienie niedoboru zawinionego powoduje obowiązek korekty podatku naliczonego, odliczonego przy zakupie towaru objętego tym niedoborem oraz w jakim okresie powinno się dokonać korekty podatku naliczonego - czy w momencie stwierdzenia niedoboru, czy w momencie przypisania winy konkretnej osobie...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z powyższych norm prawnych, w szczególności art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przesłanką do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT jest to, aby zakup związany był z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, w celu wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy wymaga dla zachowania prawa do odliczenia, by przepisy o podatku dochodowym nie uniemożliwiały zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W przedstawionym przypadku powstanie niedoboru następuje po dokonaniu zakupu towaru będącego przedmiotem straty. Natomiast ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia prawo do odliczenia od faktycznego poniesienia wydatku na zakup związany z prowadzeniem danego rodzaju działalności. Tak więc dla rozliczenia VAT ważne jest by wydatki były związane z prowadzoną działalnością i zostały faktycznie poniesione. Istotne jest też, czy w momencie nabycia tychże towarów (a nie po ich nabyciu) przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uniemożliwiały zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Zatem jeżeli na moment zakupu brak jest podstaw do kwestionowania wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, to brak jest podstaw do wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem, o którym mowa w art. 88 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem nie ma podstaw do korygowania podatku naliczonego od powstałego niedoboru zawinionego i niezawinionego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą? - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Realizacja tego prawa została ograniczona w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Ponadto przepis art. 91 ustawy, stanowiący o korektach podatku naliczonego, nie przewiduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzonym niedoborem towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów mających związek z czynnościami opodatkowanymi i stwierdzony niedobór będzie uznany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? to ujawniony przedmiotowy niedobór nie pozbawia Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem i tym samym nie powoduje konieczności dokonywania korekt odliczonego w momencie nabycia tych towarów podatku naliczonego. W przeciwnym przypadku ? Spółka będzie miała obowiązek na podstawie ww. przepisów dokonać korekty odliczonego podatku naliczonego od towarów objętych niedoborem w rozliczeniu podatku od towarów i usług za okres, w którym przedmiotowy niedobór zostanie uznany za wydatek, nie będący kosztem uzyskania przychodów.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.