Usługi wymienione we wniosku, wykonane przez Wnioskodawcę na rzecz Ubezpieczającego nie stanowią (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.06.2012 r.(data wpływu 18.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka C. (dalej: Wnioskodawca) w ramach działalności swego przedsiębiorstwa zamierza podjąć współpracę z Kontrahentem, który poza produktami z zakresu swojej podstawowej działalności gospodarczej oferuje swoim klientom różnego rodzaju ubezpieczenia m.in. z działu ubezpieczeń na życie, osobowe, majątkowe. Ochrona ubezpieczeniowa jest świadczona w ramach ubezpieczenia grupowego. W tym celu Kontrahent (dalej: Ubezpieczający) zawiera z towarzystwem ubezpieczeń (dalej: Ubezpieczyciel) umowy grupowego ubezpieczenia dedykowane swoim klientom. Z ochrony ubezpieczeniowej mogą skorzystać osoby fizyczne, które wyraziły chęć przystąpienia do ubezpieczenia grupowego oferowanego przez Ubezpieczającego. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę z Ubezpieczającym na podstawie, której zobowiązuje się za wynagrodzeniem do świadczenia na rzecz Ubezpieczającego następujących usług związanych z realizacją umowy ubezpieczenia grupowego:

• informowania klientów o możliwości przystąpienia do ubezpieczenia,
• informowania klientów o zakresie oraz warunkach objęcia ochroną ubezpieczeniową,
• odbierania od klientów i przekazywania Ubezpieczającemu oświadczeń o przystąpieniu klientów do poszczególnych ubezpieczeń,
• przekazywania i przyjmowania dokumentów, związanych z przystąpieniem klientów do ubezpieczeń w szczególności: drukowania potwierdzenia przystąpienia do ubezpieczenia, wysyłania Ogólnych Warunków Ubezpieczenia oraz powyższych dokumentów do klientów, którzy wyrazili chęć przystąpienia do ubezpieczenia, monitorowania i poprawiania błędów i niezgodności w dokumentacji dotyczącej ubezpieczenia, przechowywania nagranych rozmów telefonicznych, w czasie których klient złożył oświadczenie o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego,
• przekazywania informacji oraz korespondencji dotyczących wykonania umowy ubezpieczenia,
• obsługi administracyjnej związanej z roszczeniami ubezpieczeniowymi, w szczególności: wspierania procesu obsługi roszczeń oraz reklamacji składanych przez ubezpieczonych poprzez ich przyjmowanie i przekazywanie do Ubezpieczyciela.
  
  

Podsumowując, usługi, które będą świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy z Ubezpieczającym będą miały charakter kompleksowy i obejmują działania właściwe i niezbędne do wykonania umowy ubezpieczenia grupowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi, które będą świadczone przez Wnioskodawcę, opisane w przedstawieniu zdarzenia przyszłego, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi opisane w niniejszym wniosku, które będą świadczone przez Wnioskodawcę, w związku z realizacją przez Ubezpieczającego umów grupowego ubezpieczenia podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), (dalej: ?ustawa o VAT?).

Literalne brzmienie przepisu art. 43 ust 1 pkt 37 ustawy o VAT wskazuje, iż w stosunku do usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zwolnienie z opodatkowania będzie miało zastosowanie pod warunkiem istnienia związku pomiędzy czynnością (usługą) wykonywaną przez ubezpieczającego a zawartą w tym zakresie umową, z tym że musi to być umowa ubezpieczenia zawarta na cudzy rachunek. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają szczególnej, a więc mającej zastosowanie wyłącznie do niej, definicji pojęcia umów ubezpieczenia zawieranych na cudzy rachunek, w związku z czym przy identyfikowaniu znaczenia wspomnianego terminu należy posłużyć się odwołaniem do konstrukcji tego rodzaju kontraktu ubezpieczeniowego, czyli umów ubezpieczenia zawieranych na cudzy rachunek (na rzecz osoby trzeciej) wynikającej z art. 808 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16 poz. 93). Zgodnie z nim, za umowę ubezpieczenia zawartą na cudzy rachunek uważa się umowę ubezpieczenia, w której ubezpieczający ubezpiecza cudzy interes majątkowy lub cudze życie, działając we własnym imieniu. Prawo do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego przysługuje nie ubezpieczającemu, ale podmiotowi, który przystąpi do umowy ubezpieczenia grupowego, czyli ubezpieczonemu. Mając na względzie powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny uznać należy, iż na gruncie prawa polskiego umowy ubezpieczenia grupowego to de facto umowy ubezpieczenia zawarte na cudzy rachunek, jako że spełniają one wszystkie warunki art. 808 Kodeksu Cywilnego. To samo dotyczy umów ubezpieczenia grupowego, których stroną jest Ubezpieczający, Kontrahent Wnioskodawcy. Tym samym umowy te spełniaj przesłankę zastosowania zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT przewidzianego dla usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów na cudzy rachunek. Ubezpieczony, a więc podmiot, na rzecz którego zawierana jest umowa ubezpieczenia, nie jest z punktu prawnego stroną umowy ubezpieczenia grupowego. Ubezpieczony po złożeniu wiążącej deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia grupowego staje się stroną stosunku ubezpieczeniowego w relacji z ubezpieczycielem i tym samym podmiotem, na rzecz którego świadczona jest usługa ubezpieczeniowa.

W przypadku umów ubezpieczenia grupowego podmiotem świadczącym usługę ubezpieczeniową jest Ubezpieczyciel jako podmiot profesjonalnie zajmujący się prowadzeniem działalności ubezpieczeniowej. Umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek stanowi jednocześnie źródło praw i obowiązków w bezpośredniej relacji między Ubezpieczającym a Ubezpieczycielem. Poza zapłatą składki ubezpieczeniowej Ubezpieczający zobowiązuje się do podejmowania określonych działań w celu realizacji umowy ubezpieczenia grupowego za co przysługuje mu wynagrodzenie należne od Ubezpieczyciela. Usługi te jako usługi świadczone przez Ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Przepisy kodeksu cywilnego ani przepisy ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie precyzują zakresu czynności jakie mogą być wykonywane przez Ubezpieczającego na podstawie umowy ubezpieczenia grupowego celem jej realizacji, a wskazują jedynie ogólne ramy funkcjonowania tego rodzaju umów w rzeczywistości gospodarczej, które determinują podstawowe obowiązki każdej ze stron umowy. Bez wątpienia do zakresu czynności niezbędnych i ściśle związanych z realizacją umowy ubezpieczenia grupowego należą czynności polegające na informowaniu Ubezpieczonych o warunkach ubezpieczenia, realizacją procesu związanego z przystępowaniem Klientów do umowy ubezpieczenia grupowego, sporządzaniu raportów, monitorowaniu przystąpień jak również pozostałe czynności opisane w przedstawieniu zdarzenia przyszłego. Strony umowy ubezpieczenia grupowego z zastrzeżeniem obowiązków wynikających wprost z norm prawa mają pełną swobodę kształtowania stosunku prawnego, w tym w zakresie podziału pomiędzy nimi kompetencji związanych z realizacją samej umowy. Korzystając z tej swobody Ubezpieczający zamierza scedować wykonanie czynności związanych z realizacją umowy ubezpieczenia grupowego w zakresie opisanym w stanie faktycznym na Wnioskodawcę. Niezmiennie będą to usługi niezbędne i ściśle związane z realizacją umowy ubezpieczenia grupowego, gdyż polegają one na wykonywaniu konkretnych czynności mających na celu rozszerzenie grupy osób przystępujących do ubezpieczenia bądź obsługą ściśle związaną z realizacją umowy. Z perspektywy Ubezpieczającego usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie mają innej wartości aniżeli umożliwienie mu prawidłowej realizacji umowy ubezpieczenia grupowego w wykonaniu zobowiązania przyjętego względem Ubezpieczyciela. Czynności Wnioskodawcy stanowią element usługi do wykonania, której zobowiązał się Ubezpieczający w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek i w związku z tym podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku VAT. Zauważyć przy tym należy, że usługi wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 37 i usługi objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 nie są podmiotowo tożsame tzn. warunkiem zwolnienia od podatku usług, o których mowa w art. 43 ust. 13 nie jest wymóg aby były wykonywane przez ten sam podmiot czyli w tym przypadku przez Ubezpieczającego. Przeciwnie, ratio legis zwolnienia od podatku usług, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT jest występowanie tych usług w obrocie jako odrębnych świadczeń jeśli chodzi o podmiot wykonawcy, a od strony przedmiotowej ich ścisły związek z usługą zasadniczą, której są elementem. Ograniczenie możliwości korzystania ze zwolnienia dla usług, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, tylko do określonego rodzaju podmiotów (wykonawców usługi podstawowej) musiałoby wynikać wprost z przepisów ustawy. Tego typu podmiotowe ograniczenie zwolnienia od podatku dla usług pomocniczych zostało wyraźnie sformułowane np. w art. 43 ust. 17a ustawy o podatku VAT. Konsekwencją powyższego jest uznanie, iż wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności opisane niniejszym wnioskiem korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT jako, że stanowią one element niezbędny i właściwy do wykonania usług świadczonych przez Ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek tj. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W myśl natomiast art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach działalności swego przedsiębiorstwa zamierza podjąć współpracę z Kontrahentem, który poza produktami z zakresu swojej podstawowej działalności gospodarczej oferuje swoim klientom różnego rodzaju ubezpieczenia m.in. z działu ubezpieczeń na życie, osobowe, majątkowe. Ochrona ubezpieczeniowa jest świadczona w ramach ubezpieczenia grupowego. W tym celu Kontrahent (dalej: Ubezpieczający) zawiera z towarzystwem ubezpieczeń (dalej: Ubezpieczyciel) umowy grupowego ubezpieczenia dedykowane swoim klientom. Z ochrony ubezpieczeniowej mogą skorzystać osoby fizyczne, które wyraziły chęć przystąpienia do ubezpieczenia grupowego oferowanego przez Ubezpieczającego. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę z Ubezpieczającym na podstawie, której zobowiązuje się za wynagrodzeniem do świadczenia na rzecz Ubezpieczającego następujących usług związanych z realizacją umowy ubezpieczenia grupowego:

• informowania klientów o możliwości przystąpienia do ubezpieczenia,
• informowania klientów o zakresie oraz warunkach objęcia ochroną ubezpieczeniową,
• odbierania od klientów i przekazywania Ubezpieczającemu oświadczeń o przystąpieniu klientów do poszczególnych ubezpieczeń,
• przekazywania i przyjmowania dokumentów, związanych z przystąpieniem klientów do ubezpieczeń w szczególności: drukowania potwierdzenia przystąpienia do ubezpieczenia, wysyłania Ogólnych Warunków Ubezpieczenia oraz powyższych dokumentów do klientów, którzy wyrazili chęć przystąpienia do ubezpieczenia, monitorowania i poprawiania błędów i niezgodności w dokumentacji dotyczącej ubezpieczenia, przechowywania nagranych rozmów telefonicznych, w czasie których klient złożył oświadczenie o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego,
• przekazywania informacji oraz korespondencji dotyczących wykonania umowy ubezpieczenia,
• obsługi administracyjnej związanej z roszczeniami ubezpieczeniowymi, w szczególności: wspierania procesu obsługi roszczeń oraz reklamacji składanych przez ubezpieczonych poprzez ich przyjmowanie i przekazywanie do Ubezpieczyciela.
  
  

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału zwolnienia, o których mowa w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 Dyrektywy 112), stanowią autonomiczne pojęcia prawa Unii, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (wyrok z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie C-540/09 Skandinaviska Enskilda Banken, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich. W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez pośredników ubezpieczeniowych.

Wskazać należy, iż ?czynność ubezpieczeniowa?, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Wskazać należy, iż TSUE w sprawie C-453/05 stwierdził, że ?pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową?.

Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka świadczyć będzie na rzecz Klienta usługi polegające m.in. na informowaniu klientów o możliwości przystąpienia do ubezpieczenia, o zakresie oraz warunkach objęcia ochroną ubezpieczeniową, odbieraniu od klientów i przekazywaniu Ubezpieczającemu oświadczeń o przystąpieniu klientów do poszczególnych ubezpieczeń, przekazywaniu i przyjmowaniu dokumentów związanych z przystąpieniem klientów do ubezpieczeń w szczególności: drukowaniu potwierdzenia przystąpienia do ubezpieczenia, wysyłaniu Ogólnych Warunków Ubezpieczenia oraz powyższych dokumentów do klientów, którzy wyrazili chęć przystąpienia do ubezpieczenia, monitorowaniu i poprawianiu błędów i niezgodności w dokumentacji dotyczącej ubezpieczenia, przechowywaniu nagranych rozmów telefonicznych, w czasie których klient złożył oświadczenie o przystąpieniu do ubezpieczenia grupowego, przekazywaniu informacji oraz korespondencji dotyczących wykonania umowy ubezpieczenia, obsłudze administracyjnej związanej z roszczeniami ubezpieczeniowymi, w szczególności: wspieraniu procesu obsługi roszczeń oraz reklamacji składanych przez ubezpieczonych poprzez ich przyjmowanie i przekazywanie do Ubezpieczyciela.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca wykonując wskazane czynności nie będzie pośredniczyć w zawarciu umów ubezpieczeniowych, jedynie zobowiązany będzie do wykonania niektórych zleconych przez Klienta czynności technicznych i administracyjnych. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu Klienta za wynagrodzeniem w wykonywaniu czynności wynikających z umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. W związku z tym, przedmiotowe czynności opisane we wniosku wykonywane na rzecz Klienta, nie stanowią również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika również, iż ustawodawca zwolnił z opodatkowania podatkiem od towarów i usług oprócz usług ubezpieczeniowych, reasekuracyjnych i pośrednictwa ubezpieczeniowego również usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Podkreślić ponownie należy, iż zwolnienie z podatku od towarów i usług pewnych czynności stanowi wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że przywołany powyżej fragment przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ma zastosowanie wyłącznie do zawarcia umowy ubezpieczenia przez Ubezpieczającego, a nie wykonywania innych, mających jedynie pośredni związek z zawartą umową ubezpieczenia czynności. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, nie może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, gdyż, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, to Kontrahent występuje w roli ubezpieczającego, a nie Wnioskodawca, który w ramach zawartej umowy wykonuje na jego rzecz czynności opisane we wniosku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedmiotowe usługi korzystają ze zwolnienia, jako usługi stanowiące element usług świadczonych przez Klienta, jako ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż aby usługi mogły korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 13 ustawy muszą one stanowić element usługi opisanej w art. 43 ust. 1 pkt 37, jawić się jako odrębna całość, być właściwe i niezbędne dla usługi podstawowej.

Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę, zdaniem tut. Organu, będą stanowić odrębną całość i będą niezbędne do wykonania usługi świadczonej przez Klienta jako ubezpieczającego, jednakże przepis ust. 13 art. 43 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być również właściwe do wykonania usługi podstawowej tj. usługi świadczonej przez Ubezpieczającego. Uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym zakresie, stwierdzić należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi ubezpieczeniowej właściwe w znaczeniu: specyficzne (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

W takim kontekście trudno uznać opisane przez Wnioskodawcę usługi za specyficzne jedynie dla sektora ubezpieczeniowego, mogą one bowiem być wykorzystywane w innych niż ubezpieczenia dziedzinach życia np. wszelkie usługi wykonywane na podstawie długoterminowych umów dotyczących m.in. usług telekomunikacji, usług komunalnych, gdzie klienci deklarują chęć przystąpienia do umowy, zapoznają się z regulaminem, dostarczają odpowiednie dokumenty potrzebne do zawarcia umowy itp. W ocenie tut. Organu, opisane czynności wykonywane na rzecz Ubezpieczającego są czynnościami administracyjno-technicznymi związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia, które niewątpliwe stanowią wparcie dla Klienta jak również umożliwiają ograniczenie kosztów obsługi ubezpieczeń grupowych czy też zwiększenie jakości świadczonych usług. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że usługa taka jest rzeczywiście niezbędna do wykonania usługi głównej. ?Sam fakt, że jakiś istotny element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje, jest zwolniona z podatku" - wyrok w sprawie C-2/95 SDC (pkt 65). W tym miejscu przytoczyć należy również wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2000 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs Excise przeciw CSC Financial Services Ltd, w którym wskazano, iż sam fakt, iż jakiś element składowy jest niezbędny do dokonania transakcji zwolnionej z podatku, nie gwarantuje, iż usługa, która ten element składowy zawiera, jest sama w sobie zwolniona z opodatkowania.

Zatem usługi wymienione we wniosku, wykonane przez Wnioskodawcę na rzecz Ubezpieczającego nie stanowią usług właściwych do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi świadczonej przez ubezpieczającego, zwolnionej od podatku VAT, bowiem nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi świadczonej przez Ubezpieczającego.

Czynności te nie korzystają więc ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż problem tzw. usług ?back office? był przedmiotem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 3 marca 2005r. w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Arthur Andersen Co. Accountants c.s. (C-472/03). W wyroku tym TSUE stwierdził, iż Artykuł 13 część B lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że czynności ?back office?, polegające na wykonywaniu za wynagrodzeniem usług na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu tego przepisu. Usługi świadczone przez ACMC na rzecz UL (zakładu ubezpieczeniowego przyp. tut. Organu) muszą być w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu UL za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niej działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi.

Reasumując, przedmiotowe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.