Dostawa wydzielonego miejsca postojowego, czy też garażu nie korzysta z preferencyjnej stawki podatkowej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2007 r. (data wpływu 04.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży miejsc postojowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży miejsc postojowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie ze statutem celem Spółdzielni Mieszkaniowej A jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin przez dostarczenie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych.

Przedmiotem działalności Spółdzielni zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, zwaną dalej w skrócie PKD, jest między innymi:

• zagospodarowanie i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek PKD 70.11.Z,
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek PKD 70.12.Z,
• budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków praw do znajdujących się w tych budynkach lokali spółdzielczych, lokatorskich i własnościowych oraz prawa odrębnej własności lokali mieszkalnych PKD 45.2,
• budowanie lub nabywanie w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych własnościowych praw lub prawa odrębnej własności do znajdujących się w tych budynkach lokali o innym przeznaczeniu, a także do miejsc postojowych w garażach wielopoziomowych oraz ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych PKD 45.2.
  
  

Dla zaspokojenia potrzeb określonych w ust. 1 Spółdzielnia może:

1. budować lub nabywać budynki w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych,
2. budować lub nabywać budynki w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych własnościowych praw, prawa odrębnej własności lokalu do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także do miejsc postojowych w garażach wielostanowiskowych,
3. budować lub nabywać budynki w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu,
4. ustanawiać w drodze umowy na rzecz członków, z tytułu przysługujących im uprawnień:

• spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu,
• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wyłącznie na zasadach określonych w § 33 statutu,
• prawo odrębnej własności lokalu.
  
  

Spółdzielnia zgodnie ze statutem buduje budynki mieszkalne sklasyfikowane wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB-111), jako budynki mieszkalne wraz z miejscami postojowymi wydzielonymi z części podziemnej budynku mieszkalnego, na których właścicielom poszczególnych mieszkań przysługuje uprawnienie do zaparkowania samochodu. Jednocześnie nie ma możliwości nabycia lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Miejsca postojowe nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. W budowanych obecnie budynkach mieszkalnych, zgodnie z ustawą o własności lokali z 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.), w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu.

Na podstawie umowy przedwstępnej uiszczane są przez nabywców lokali zaliczki na poczet tej transakcji. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) Spółdzielnia nalicza i odprowadza do urzędu skarbowego należny podatek VAT. Realizowana na rynku pierwotnym dostawa obiektów budownictwa mieszkaniowego podlega opodatkowaniu, jednak na podstawie przepisów przejściowych art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy, do 31 grudnia 2007 r. stosuje się w tym przypadku stawkę VAT obniżoną do wysokości 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak ustalić stawkę podatku dla sprzedaży miejsc postojowych...

Zdaniem wnioskodawcy

W opisanym powyżej przypadku Spółdzielnia stosowała dotychczas 22% stawkę podatku. O takim rozwiązaniu zadecydowało pismo Ministerstwa Finansów z dnia 26 lipca 2002 r. nr PP1-811/705/2002/JW./953, gdzie stwierdzono, iż w przypadku sprzedaży lokali użytkowych (garaży) lub ułamkowej części garażu (miejsca postojowego) ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Ostatnio zapadające wyroki wskazują na przychylne podatnikom stanowisko łącznego opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem (miejscem postojowym) np. wyrok WSA z dnia 9 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2516/05, wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05, czy wyrok WSA z 13 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1052/07. Powyższe wskazywałoby na możliwość zastosowania 7 % stawki preferencyjnej, jeżeli przedmiotem sprzedaży jest cały obiekt budownictwa mieszkaniowego łącznie z garażami lub miejscami postojowymi.

W związku z powyższym Spółdzielnia uważa, że dotychczas stosowana stawka podstawowa do sprzedaży miejsc postojowych w budynkach mieszkalnych jest nieprawidłowa, a czynność ta powinna podlegać preferencyjnej 7% stawce podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) ? zwanej dalej ustawą, wynosi 22%, jednakże zarówno w treści samej ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Stosownie do zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Pod pojęciem ?obiekt budownictwa mieszkaniowego? wg zapisu art. 2 pkt 12 ustawy rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 ? Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 ? Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 ? Budynki zbiorowego zamieszkania ? wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest zatem określenie czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje ? mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej) nie zwierają definicji lokalu mieszkalnego, ani lokalu użytkowego, należy po nie sięgnąć do ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 powyższej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część składową lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Ze złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca dokonuje sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z odpowiednio przynależnym prawem do korzystania z miejsc postojowych, stanowiących udział we współwłasności nieruchomości ? wydzielonych w części podziemnej budynku mieszkalnego.

Obniżona stawka podatku ma charakter wyjątkowy i winna mieć zastosowanie wyłącznie do towarów wskazanych przez ustawodawcę. Wyłączenie lokali użytkowych spod działania zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe a nie użytkowe.

Na podstawie powyższych przepisów wydzielone miejsce postojowe lub garaż nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Mogą one przynależeć do lokalu, ale nie zmienia to ich funkcji.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego należy stwierdzić, iż dostawa lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 7% stawką podatkową, natomiast dostawa wydzielonego miejsca postojowego, czy też garażu nie korzysta z preferencyjnej stawki podatkowej (z uwagi na to, że nie służą one bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych ludzi ) i w związku z tym podlegają opodatkowaniu 22% stawką podatkową.

Jedna dostawa towarów, co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Bez znaczenia jest zatem fakt, iż miejsca postojowe stanowią zgodnie z umową sprzedaży jeden przedmiot sprzedaży.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, iż powołane przez wnioskodawcę wyroki zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Reasumując, po analizie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż dotychczas Spółdzielnia stosowała prawidłowe stawki podatkowe, tj. 7% przy sprzedaży lokalu mieszkalnego i stawkę podstawową w wysokości 22% przy sprzedaży miejsca postojowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

III SA/Wa 1052/07, wyrok zwykłego składu wojewódzkiego sądu administracyjnego