W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów reklamowych i towarów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2008r. (data wpływu 2 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów reklamowych i towarów przekazywanych nieodpłatnie w ramach prowadzonej działalności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Podstawowa działalność Wnioskodawcy polega na produkcji i sprzedaży słodyczy. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg działań, o charakterze promocyjno-marketingowym, mających na celu wsparcie sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę. Działania te wiążą się m.in. z nieodpłatnym przekazywaniem, w ramach prowadzonej działalności, różnego rodzaju towarów.

W ramach ww. działalności Wnioskodawca przekazuje przede wszystkim słodycze (wyroby produkowane lub sprzedawane przez Spółkę). Nieodpłatnie przekazuje również prezenty (np. koszulki, bombki świąteczne, perfumy, albumy, sprzęt elektroniczny taki jak odtwarzacze mp3, pamięć przenośna), jak również materiały reklamowe (np. gadżety oznaczone logo Spółki lub marką oferowanych przez nią produktów, takie jak kubki, torby, parasolki, długopisy, smycze, koszulki z nadrukowanym logo).

Wskazane wyżej towary przekazywane są m.in. następującym podmiotom:

• bezpośrednim kontrahentom Spółki oraz innym podmiotom zajmującym się w ramach prowadzonej działalności sprzedażą oferowanych przez Spółkę towarów;
  
• pracownikom ww. podmiotów, w celu zmotywowania ich do aktywności w oferowaniu klientom (konsumentom) produktów Spółki, zachęceniu do dbania o estetyczną ekspozycję tych produktów;
  
• agencjom reklamowym, w celu dalszego nieodpłatnego przekazania tych towarów konsumentom w ramach akcji promocyjnych obsługiwanych przez te agencje na zlecenie Spółki;
  
• bezpośrednio klientom finalnym lub innym osobom fizycznym.
  
  
  

Ponadto, Spółka przekazuje sponsorowanej przez nią drużynie kolarskiej stroje sportowe z logo dystrybuowanych przez Spółkę cukierków, natomiast pracownikom uczestniczącym w maratonie, meczach piłkarskich lub innych zawodach sportowych - stroje sportowe z logo Spółki, w których pracownicy uczestniczą w tych zawodach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu z nabycia towarów przekazywanych w stanie faktycznym opisanym we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca, powołując się na różne publikacje zauważył, iż w doktrynie podatkowej podnosi się, że ustawodawca nie określił, jaką formę ma przybierać związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną. O ile zatem istnieje racjonalny związek pomiędzy nabyciem towarów czy usług, a działalnością opodatkowaną podatkiem VAT, podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, bezpośrednio z ustawy o VAT wynika, że w toku działalności opodatkowanej podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupach wykorzystywanych dla celów działalności opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca zauważa, iż wydawanie towarów w ramach działalności marketingowej i promocyjnej wiąże się ze sprzedażą opodatkowaną Spółki (tj. produkcją oraz sprzedażą słodyczy). Przekazywanie towarów (zarówno handlowych takich jak słodycze, jak również gadżetów itp.) jest bowiem typową działalnością marketingową, której celem jest promowanie produktów produkowanych oraz dystrybuowanych przez Spółkę jak również promowanie samej marki.

Konsekwentnie, jakkolwiek z przekazaniem towarów w ramach działalności marketingowej nie wiąże się otrzymanie wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, to koszty poniesione przez Spółkę w związku z nabyciem przedmiotowych towarów stanowią w istocie część ogólnych kosztów marketingowych związanych z produkcją oraz sprzedażą słodyczy, tj. działalnością opodatkowaną VAT. Tym samym należy uznać, że koszty te dotyczą zakupów związanych z działalnością opodatkowaną Spółki.

Wnioskodawca zauważył również, powołując się na wyroki ETS w sprawie C-408/98 (Abbey National), C-268/83 (Rompelman) oraz C-317/94 (Elida Gibbs), iż prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem przekazywanych nieodpłatnie towarów znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Wnioskodawca zaznaczył, iż kompetencje ETS obejmują dokonywanie wykładni prawa wspólnotowego, w tym również dyrektyw dotyczących podatku VAT. Ze względu na fakt, iż polskie przepisy o VAT są wzorowane na przepisach wspólnotowych, powinny mieć do nich odpowiednie zastosowanie wnioski wynikające z orzeczeń ETS.

Reasumując, zdaniem Spółki jest ona uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przekazywanych w ramach działalności marketingowej oraz promocyjnej Spółki, bez względu na fakt uznania wykonywania przedmiotowych przekazań towarów za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

W dniu 2 lipca 2008 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-625/08-3/JB, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, o których mowa we wniosku, o ile wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Pismem z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 23 lipca 2008 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP1-443-625/08-7/JB z dnia 18 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 19 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 2 lipca 2008 r. znak IPPP1-443-625/08-3JB.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 marca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2973/08 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż zaskarżona interpretacja indywidualna została wydana ? w rozumieniu ? doręczona z uchybieniem 3 miesięcznego terminu określonego w art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, w ocenie Sądu w obrocie prawnym pojawiła się interpretacja uznająca stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 20 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 804/09 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpatrzenia.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1517/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. W ocenie Sądu, wydając zaskarżony akt Minister Finansów naruszył przepisy prawa materialnego, czyli art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zdaniem Sądu ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, które wynikało z tego przepisu przed 1 grudnia 2008 r., należało określać uwzględniając regulację zawartą w art. 88 ust. 1 ustawy o VAT w kontekście art. 17 ust. 6 zdanie drugie VI Dyrektywy oraz art. 176 akapit pierwszy Dyrektywy 2006/112/WE. Jeżeli zatem wydatki podatnika związane były z jego działalnością opodatkowaną VAT i wydatki te zasadniczo mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to nie znajduje zastosowania ograniczenie przewidziane w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Ograniczeniu prawa do odliczenia podatku naliczonego podlegać mogły bowiem te wydatki, które nie były ściśle związane z działalnością gospodarczą podatnika, podlegające wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie stosownych przepisów o podatku dochodowym. Dokonując wykładni art. 88 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT nie można zatem przyjąć, że przepis ten znajduje samodzielne zastosowanie podczas oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego poprzez zastosowanie klauzuli stałości, o której mowa w art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, czy też na podstawie art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE. Istotne bowiem jest to, czy wydatek, który mógłby być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, związany jest z działalnością podatnika opodatkowaną VAT. Uznanie, że dany wydatek jest związany z działalnością opodatkowaną VAT, implikuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z pominięciem normatywnego związku wykładanego przepisu z przepisami o podatku dochodowym. Tym samym, odnośnie wykładni art. 88 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (w omawianym zakresie), tut. Sąd podziela ugruntowane poglądy prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z 14 października 2009 r., III SA/Wa 269/09, wyrok NSA z 13 stycznia 2010 r., I FSK 1285/09, a także przywołane w tych wyrokach orzecznictwo). Zasada stałości nie może mieć zastosowania w tej sprawie, gdyż koliduje z zasadą proporcjonalności.

Dodać warto, że krajowy prawodawca, uchylając art. 88 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT z dniem 1 grudnia 2008 r., przedstawił w uzasadnieniu projektu dotyczącego art. 1 pkt 43 lit. a) tiret pierwszy ustawy z 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), pogląd zasadniczo zbieżny ze stanowiskiem tut. Sądu, wskazując na zasadę neutralności VAT.
Krajowy prawodawca dostrzegł bowiem, że art. 88 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT był sprzeczny z prawem unijnym.

Zdaniem Sądu, skoro w realiach niniejszej sprawy, opisując stan faktyczny Spółka wskazała wyraźnie we wniosku wszczynającym postępowanie, że przedmiotowe wydatki ściśle związane są z jej działalnością opodatkowaną, to znaczy, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1626/10 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA orzekł, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw do jej wniesienia.

W dniu 19 grudnia 2011 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. sygn. III SA/Wa 1517/10 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. sygn. III SA/Wa 1517/10 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1626/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów reklamowych i towarów przekazywanych nieodpłatnie w ramach prowadzonej działalności uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.