Zwolnienie od podatku VAT usługi finansowej polegającej na wydłużeniu terminu płatności

UZASADNIENIE

W dniu 24.07.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi finansowej polegającej na wydłużeniu terminu płatności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

?Spółka? zawiera ze swoimi klientami umowy leasingu, na mocy których odpisów amortyzacyjnych od przedmiotów leasingu dokonuje, na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. nr 74 poz. 391 j.t. ze zm., dalej jako: ?ustawa o pdop?), leasingobiorca (leasing finansowy).

Na mocy tych umów prawo własności przedmiotu leasingu przechodzi na klientów z chwilą zapłaty ostatniej raty albo w następstwie innych normalnych zdarzeń przewidzianych tymi umowami. Wydanie przedmiotu leasingu na podstawie takich umów stanowi dla Spółki dostawę towarów dla celów podatku VAT (na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 j.t., ze zm., dalej jako: ?ustawa o VAT?).

Klienci (leasingobiorcy w leasingu finansowym) otrzymują fakturę dokumentującą dla celów podatku VAT dostawę przedmiotu leasingu. Faktura uwzględnia jako cenę całość rat leasingowych i naliczony od tej ceny podatek należny. Dodatkowo wskazuje, w jakiej wysokości i w jakich datach podlegają one zapłacie. W terminie płatności poszczególnych rat leasingowych, Spółka wystawia noty księgowe na należne raty, w których wskazuje przypadające daty płatności.

W praktyce może dojść do sytuacji, w której leasingobiorcy nie będą dysponowali wystarczającymi środkami finansowymi, aby zapłacić pierwszą ratę (która zawiera w sobie wartość podatku VAT od całości dostawy). W związku z tym, Spółka zamierza oferować leasingobiorcom możliwość odpłatnego wydłużenia do 90 dni terminu płatności pierwszej raty, tj. udzielić tzw. kredytu kupieckiego.

Za udzielenie kredytu kupieckiego Spółka będzie pobierała wynagrodzenie (odsetki), które zostanie skalkulowane odrębnie od wysokości rat leasingowych w oparciu o ustaloną z klientem stopę procentową oraz ilość dni (90 dni) przez jakie klient będzie kredytowany. Odsetki zostaną naliczane od dnia następującego po dniu wydania towaru leasingobiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielony przez Spółkę kredyt kupiecki polegający na wydłużeniu terminu płatności należności będzie stanowił odrębną od dostawy towarów usługę podlegającą, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściwie tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty (art. 7 ust. 9 ustawy o VAT). Stosownie do powołanego przepisu, umowa leasingu finansowego jest dla potrzeb podatku od towarów i usług traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

W przedstawionych przez Spółkę okolicznościach w ramach umowy leasingu finansowego dojdzie zatem do dostawy towarów.

Z kolei, stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, świadczone przez nią odpłatne finansowanie leasingobiorcy przez okres odroczenia płatności pierwszej raty będzie stanowiło usługę tzw. kredytu kupieckiego, która podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku podlegają ?usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę?.

Otrzymane przez Spółkę dodatkowe wynagrodzenie za wydłużenie terminu płatności nie stanowi części ceny za dostawę towarów. Wynagrodzenie to zostanie skalkulowane niezależnie od wynagrodzenia za dostawę towarów w ramach umowy leasingu. Wynagrodzenie będzie miało postać odsetek i zostanie skalkulowane w oparciu o stopę procentową ustaloną z klientem oraz ilość dni przez jakie Spółka będzie kredytowała klienta.

Kredyt kupiecki, zwany również kredytem handlowym lub towarowym to pozabankowa forma finansowania działalności gospodarczej. Kredyt kupiecki nie jest niczym innym, niż odroczoną płatnością za pobrany przez kupującego towar. Przy takiej umowie zakup towaru następuje w innym momencie niż zapłata ustalonej za niego należności. Oznacza to, że sprzedawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas odroczenia kredytuje nabywcę. W praktyce, kredyt kupiecki jest odłożeniem zapłaty za otrzymane towary lub usługi. Z powyższego wynika, że otrzymana przez Spółkę należność za odroczenie terminu płatności będzie stanowiła odsetki od udzielonego kredytu kupieckiego.

Problem związany z opodatkowaniem odsetek od kredytu kupieckiego był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiego (dalej jako: ?TSUE?, ?Trybunał?) z dnia 27 października 1993 r, w sprawie C281/91 pomiędzy Muysen De Winters Bouwn-en Aannemingsbedrift BV a Staatssecretaris van Financien (Holandia). TSUE wskazał w rozstrzygnięciu na konieczność odmiennego traktowania sytuacji, gdy odsetki są naliczane za okres do dnia realizacji dostawy lub wykonania usługi oraz sytuacji, gdy odsetki od odroczonej płatności są należne za okres po zrealizowaniu dostawy lub wykonaniu usługi. W ocenie Trybunału, co do zasady, odsetki pobierane przez sprzedawcę za odroczenie terminu płatności stanowią wynagrodzenie za usługę finansową zwolnioną z VAT. Taka sytuacja zachodzi w zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Spółkę - zapłata odsetek od udzielonego kredytu kupieckiego następuje za okres po zrealizowaniu dostawy.

Odmienna interpretacja przepisów powodowałaby, że nabywcy finansowani przez sprzedawcę musieliby zapłacić VAT od naliczonych odsetek, podczas gdy nabywcy finansujący się kredytem udzielonym przez bank lub inny podmiot takiego obowiązku by nie mieli, ponieważ usługa taka, jako usługa udzielania kredytu, podlegałaby zwolnieniu z VAT. W związku z tym Trybunał uznał, że niezależnie czy finansującym jest sprzedawca czy podmiot trzeci, odsetki płacone przez nabywcę korzystają ze zwolnienia.

Zwolnienie z opodatkowania VAT odsetek od kredytu kupieckiego znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 września 2008 r., sygn. akt I FSK 1284/07 uznał, że w przypadku sprzedaży nieruchomości na raty na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z dostawą towaru (tak jak w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku), natomiast czynność polegająca na odroczeniu płatności z tytułu dostarczonego towaru przy jednoczesnym naliczaniu odsetek jest kredytem kupieckim i jako odrębne świadczenie od czynności dostawy towarów (usługa finansowa) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Stanowisko to zostało również potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 1081/11, a następnie podtrzymane wyrokiem NSA z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 846/12, oddalającym skargę na ww. wyrok WSA w Szczecinie.

Spółka pragnie również wskazać, że uwzględnienie na fakturze 90-dniowego terminu zapłaty nie będzie stało w sprzeczności z przepisami ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. 2013 poz. 403). Art. 7 ust 2 ww. ustawy stanowi, że termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, chyba że strony ustalą inaczej i pod warunkiem, że ustalenie to nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy i zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi. Wydłużenie terminu zapłaty w sytuacji będącej przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku leży w zgodnym interesie obu stron i nie sprzeciwia się powyższym warunkom. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego, należność wynikająca z umowy leasingowej, której termin zapłaty jest odraczany za dodatkowym wynagrodzeniem, jest wysoka bowiem zawiera w sobie zazwyczaj wartość podatku VAT naliczonego od wszystkich rat leasingowych. Leasingobiorcy bardzo często nie dysponują takimi środkami pieniężnymi i poszukują dogodnego sposobu sfinansowania płatności, którym jest wydłużenie terminu zapłaty.

W świetle powyższego, kwota wynagrodzenia (odsetek) z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego będzie stanowiła wynagrodzenie za odrębną usługę finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.