W odniesieniu do wszystkich wymienionych budynków i budowli spełnione zostały warunki określone w (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2013 r. (data wpływu 19.08.2013 r.) ? uzupełnionym w dniu 09.10.2013 r. pismem z dnia 07.10.2013 r. (data wpływu 11.10.2013 r.) na wezwanie Organu z dnia 30.09.2013 r. (doręczone 03.10.2013 r.) - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład ośrodka wypoczynkowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład ośrodka wypoczynkowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 09.10.2013 r. pismem z dnia 07.10.2013 r. (data wpływu 11.10.2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30.09.2013 r. (doręczone 03.10.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (T) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej z podatku VAT rozlicza się z organem podatkowym za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7). T. zamierza dokonać zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej (działki gruntu o nr ew. ...), położonej w miejscowości T. oraz prawa własności budynków zlokalizowanych na tym gruncie, które stanowią Ośrodek Wypoczynkowy T. tj.:

• budynek letniskowy Kampinos, wybudowany w 1973 r.,
  

• budynek mieszkalny murowany, parterowy, podpiwniczony z użytkowym poddaszem, wybudowany w 1976 r.,
  

• budynek chlewni murowany z cegły ceramicznej, wybudowany w 1976 r.,
  

• budynek stodoły wybudowany w 1935 r.,
  

• budynek szopy wybudowany w 1950 r. o konstrukcji drewnianej, pokryty dachówką ceramiczną,
  

• dom jednorodzinny tzw. służbówka, wybudowany prawdopodobnie w 1976 r.
  

• budowle: sieć sanitarna, zbiornik ścieków, zbiornik bezodpływowy, studnia głębinowa, droga dojazdowa, ogrodzenie z siatki metalowej; wybudowane w latach 1935-1976.
  
  
  

Wnioskodawca nabył nieruchomość przed 1993 r. (transakcja nie podlegała VAT). Wydatki na ulepszenie budynku mieszkalnego oraz drogi dojazdowej przekroczyły 30% wartości początkowej tych obiektów w 2005 r. i w tym roku T odliczała VAT od wydatków na ulepszenia.

Budynek letniskowy, budynek mieszkalny oraz dom jednorodzinny będące częścią Ośrodka Wypoczynkowego T. były regularnie przedmiotem najmu (wynajem pokoi). Pozostałe budynki chlewnia, stodoła, szopa służyły realizacji zadań Ośrodka Wypoczynkowego, np. wyżywienie wczasowiczów.

Działając na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji Skarb Państwa w 1993 r. powołał i założył z mienia państwowego jednostkę organizacyjną pod nazwą ?T.? i telewizja publiczna działa jako jednoosobowa Spółka Skarbu Państwa ? T. Od 1993 r. T. jako spółka akcyjna Skarbu Państwa korzysta z przedmiotowej nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej (działalność opodatkowana ośrodka wypoczynkowego (wynajem pokoi, wyżywienie, noclegi). T. planuje sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości i w tym przypadku dojdzie do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami i budowlami trwale związanymi z gruntem.

Dodatkowo, w piśmie będącym uzupełnieniem do wniosku, Spółka doprecyzowała przedstawiony stan faktyczny wskazując, że budynek letniskowy (leśniczówka) był regularnie wynajmowany turystom (letnikom). W budynku mieszkalnym murowanym parterowym, podpiwniczonym z użytkowym poddaszem, regularnie wynajmowane są pokoje. Więc można stwierdzić, że całe te budynki były przedmiotem najmu dla wczasowiczów. Dom jednorodzinny tzw. służbówka jest zamieszkały przez dozorcę, nie był bezpośrednio wynajmowany dla turystów, natomiast jest nieoderwanie związany z Ośrodkiem wypoczynkowym i służy celom realizowanym przez Ośrodek Wypoczynkowy (gdyby w Ośrodku nie było wynajmu pokoi to w tym przypadku tzw. służbówka nie miałaby racji bytu). Ww. budynki nie były przedmiotem odrębnych umów najmu czy dzierżawy tylko służyły realizacji zadań Ośrodka Wypoczynkowego T., tj. wynajmu pokoi dla pracowników i innych gości. Wynajmowane były wszystkie pokoje w budynku mieszkalnym po jego ulepszeniu w 2005r., zatem cała jego powierzchnia była przedmiotem najmu. Wszystkie pozostałe budynki i budowle służyły do realizacji zadań Ośrodka wypoczynkowego, którego celem jest wynajem pokoi, oraz zapewnienie noclegów. Aktualnie budynki chlewnia, stodoła i szopa stoją puste, sieć sanitarna i zbiornik ścieków są podłączone do budynków, które stanowią przedmiot najmu okazjonalnego dla wczasowiczów. Poszczególne budynki czy budowle nie stanowiły przedmiotu odrębnych umów najmu. Wszystkie budynki i budowle wymienione we wniosku składają się na kompleks Ośrodka wypoczynkowego T. w T, którego celem jest świadczenie usług wypoczynkowych dla turystów (wynajem pokoi, noclegi, wyżywienie, zapewnienie potrzeb rekreacyjnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpi prawidłowo, jeśli z tytułu sprzedaży Ośrodka wypoczynkowego zastosuje zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów wraz z budynkami i budowlami trwale związanymi z gruntem jest opodatkowane taką stawką podatku VAT jaką opodatkowane są budynki lub budowle albo ich części na nich posadowione czyli odpowiednio 23%, 8% lub są zwolnione z podatku VAT.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Od 1 stycznia 2009 r. w przepisach VAT istnieją dwie odrębne podstawy dla zastosowania zwolnienia z podatku VAT dostawy budynków, budowli lub ich części:

• art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT,
  

• art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.
  
  
  

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się z podatku VAT dostawę budynków i budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  
  

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT zwalnia się z podatku VAT dostawę budynków i budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  

• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  

W związku z powyższymi uregulowaniami dotyczącymi zwolnienia dostawy budynku, budowli lub ich części Spółka dokonała sprawdzenia, na podstawie którego przepisu Spółka powinna zastosować zwolnienie z podatku VAT. W kontekście przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT Spółka dokonała oceny, czy zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT dochodzi w tej sytuacji do pierwszego zasiedlenia. Na podstawie tego przepisu przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
  

• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

  
  
  
  

T. otrzymała do korzystania przedmiotową zabudowaną nieruchomość na podstawie, ustawy o radiofonii i telewizji w wyniku podziału Jednostki Organizacyjnej R i w związku z powstaniem T., a więc w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu. Zatem dokonując obecnie zbycia może dojść do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu powyższego przepisu. W związku z tym, zdaniem Spółki nie ma ona prawa do zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwolnienie mogłoby dotyczyć tylko budynków w których byłyby wynajmowane pokoje (pierwsze zasiedlenie) gdzie kwota ulepszenia przekroczyła 30% wartości początkowej- ulepszenia były dokonywane w 2005r. i minęło 5 lat od czasu dokonywanych ulepszeń.

Spółka wszystkie posiadane budynki i grunty wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych, zwolnionych i nie podlegających opodatkowaniu. Dokonując nabycia towarów i usług Spółka oblicza podatek naliczony do odliczenia na podstawie proporcji, w związku z powyższym T odliczała proporcją również podatek VAT od nakładów na ulepszenia.

Uwzględniając stan faktyczny i obowiązujące przepisy ustawy o podatku VAT, Spółka uważa, że ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, ponieważ spełnia obydwa warunki określone w tym przepisie. Przy nabyciu tych obiektów Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Grunt i budynki (prawo użytkowania wieczystego) nabyte (objęte w posiadanie w wyniku podziału Państwowej Jednostki Organizacyjnej R) zostały przed wejściem w życie ustawy o VAT oraz Spółka poniosła wydatki na ulepszenie większe niż 30% wartości początkowej tylko dla budynku mieszkalnego i drogi dojazdowej, ale minęło ponad pięć lat od momentu dokonania przez Spółkę tych ulepszeń i wykorzystywania przez Spółkę tych budynków przy wykonywaniu czynności opodatkowanych (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT). W związku z tym, Spółka uważa, że ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT dostawy gruntu (wieczysta dzierżawa) wraz z posadowionymi budynkami art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT w przypadku sprzedaży Ośrodka Wypoczynkowego.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku sprzedaży przez T. S.A. Ośrodka wypoczynkowego w miejscowości T, tj. zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami i budowlami trwale związanymi z gruntem - zastosowanie zwolnienia z podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 w/w rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. stawki podatku wskazane w art. 41 ust. 1 i ust. 2 ulegają podwyższeniu, na podstawie art. 19 pkt 5) ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2010 nr 238, poz. 1578). W myśl art. 146a pkt 1 cyt. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Natomiast definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Podkreślić należy w tym miejscu, iż pojęcie ?oddanie do użytkowania?, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwości dysponowania nimi, używania ich jak właściciel. Obiekty te nie muszą zostać faktycznie zamieszkane przez nabywcę, aby były oddane do użytkowania.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stosownie natomiast do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że w sytuacji, gdy sprzedaż budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia tego korzysta również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki te się znajdują.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka zamierza dokonać zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz prawa własności budynków zlokalizowanych na tym gruncie, które stanowią Ośrodek Wypoczynkowy tj.:

• budynek letniskowy, wybudowany w 1973 r.,
  

• budynek mieszkalny murowany, parterowy, podpiwniczony z użytkowym poddaszem, wybudowany w 1976 r.,
  

• budynek chlewni murowany z cegły ceramicznej, wybudowany w 1976r.

  ,
  

• budynek stodoły wybudowany w 1935 r.,
  

• budynek szopy wybudowany w 1950 r. o konstrukcji drewnianej, pokryty dachówką ceramiczną,
  

• dom jednorodzinny tzw. służbówka, wybudowany prawdopodobnie w 1976 r.
  

• budowle: sieć sanitarna, zbiornik ścieków, zbiornik bezodpływowy, studnia głębinowa, droga dojazdowa, ogrodzenie z siatki metalowej; wybudowane w latach 1935-1976.
  
  
  

Spółka nabyła nieruchomość przed 1993 r. (transakcja nie podlegała VAT). Wydatki na ulepszenie budynku mieszkalnego oraz drogi dojazdowej przekroczyły 30% wartości początkowej tych obiektów w 2005 r. i w tym roku Spółka odliczała VAT od wydatków na ulepszenia.

Budynek letniskowy (leśniczówka) był regularnie wynajmowany turystom (letnikom). W budynku mieszkalnym murowanym parterowym, podpiwniczonym z użytkowym poddaszem, regularnie wynajmowane są pokoje. Więc można stwierdzić, że całe te budynki były przedmiotem najmu dla wczasowiczów. Wynajmowane były wszystkie pokoje w budynku mieszkalnym po jego ulepszeniu w 2005 r., zatem cała jego powierzchnia była przedmiotem najmu. Dom jednorodzinny tzw. służbówka jest zamieszkały przez dozorcę, nie był bezpośrednio wynajmowany dla turystów.

Wszystkie pozostałe budynki i budowle służyły do realizacji zadań Ośrodka wypoczynkowego, którego celem jest wynajem pokoi, oraz zapewnienie noclegów. Aktualnie budynki chlewnia, stodoła i szopa stoją puste, sieć sanitarna i zbiornik ścieków są podłączone do budynków, które stanowią przedmiot najmu okazjonalnego dla wczasowiczów. Poszczególne budynki czy budowle nie stanowiły przedmiotu odrębnych umów najmu.

Spółka korzysta z przedmiotowej nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej (działalność opodatkowana ośrodka wypoczynkowego (wynajem pokoi, wyżywienie, noclegi).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że sprzedaż opisanej nieruchomości przez Spółkę korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, z uwagi na zwolnienie od podatku sprzedaży opisanych budynków i budowli. Należy również zgodzić się z Wnioskodawcą, że w analizowanej sprawie o zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT całości nieruchomości zadecyduje przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w przypadku dostawy opisanych we wniosku budynków i budowli niespełnione są warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nie zostały one zasiedlone w rozumieniu ww. definicji.

W tym kontekście należy zauważyć, że dom jednorodzinny, chlewnia, stodoła oraz szopa i budowle (sieć sanitarna, zbiornik ścieków, zbiornik bezodpływowy, studnia głębinowa, droga dojazdowa, ogrodzenie) ? jak wynika z wniosku - nie były przedmiotem najmu. Powyższe budynki i budowle nie zostały zatem oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, takich jak najem, dzierżawa, leasing lub podobne. Nie doszło więc do ich pierwszego zasiedlenia, co oznacza, że ich dostawa przez Spółkę nie nastąpi w okresie co najmniej 2 lat od pierwszego zasiedlenia. W związku z powyższym zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie ma zastosowania do dostawy tych budynków i budowli.

Natomiast budynek letniskowy (leśniczówka) oraz budynek mieszkalny były regularnie wynajmowane turystom (letnikom). Na tej podstawie nie można jednak stwierdzić, że budynki te zostały zasiedlone. Z pierwszym zasiedleniem mamy do czynienia w przypadku oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części. Należy w tym przypadku zdefiniować pojęcie ?użytkownika? i ?użytkować?. Ustawa o VAT nie definiuje tych pojęć należy zatem odwołać się do potocznego rozumienia tych słów. Jak podaje Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) ?użytkownik? jest to osoba lub instytucja użytkująca, korzystająca z czegoś. Natomiast przez słowo ?korzystać? należy rozumieć osiągać, czerpać zysk, korzyść, pożytek z czegoś; doświadczać jakichś korzyści posługiwać się czymś; robić użytek z czegoś (słownik Langenscheid Polska).

Zdaniem tut. organu przez ?użytkownika? należy zatem rozumieć taki podmiot, który będąc w posiadaniu danego dobra, wykorzystuje je do osiągnięcia zysku czy też innych korzyści. Tym samym odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji należy stwierdzić, że użytkownikiem budynku letniskowego i budynku mieszkalnego jest Wnioskodawca ? właściciel, gdyż to Wnioskodawca wykorzystuje te budynki do osiągnięcia korzyści (zysku).

Natomiast słowo ?użytkować?, za Słownikiem Języka Polskiego, należy definiować jako ?używać czegoś, korzystać z czegoś, zwłaszcza korzystać w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek, eksploatować?. Należy zauważyć, że słowo ?użytkować? jest definiowane przy pomocy takich słów jak ?korzystać? w tym ?w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek?, ?eksploatować?. Warto zauważyć, że przez ?pożytek? należy rozumieć wpływy uzyskane przez daną osobę czy instytucję w określonym czasie z użytkowania danej rzeczy; przychód (słownik Langenscheid Polska).

Z powyższego wynika, że słowo ?użytkować? w znacznym stopniu zostało powiązane z ekonomicznym wykorzystaniem rzeczy przez ?użytkownika? czyli przez podmiot dążący do uzyskania korzyści poprzez wykorzystanie danej rzeczy.

W kontekście powyższego w przedmiotowej sprawie to Wnioskodawca, jako podmiot władający omawianymi budynkami, jest ich użytkownikiem i to on używa przedmiotowe nieruchomości. Tym samym nie można mówić o pierwszym zasiedleniu omawianych budynków w przypadku krótkotrwałego zakwaterowania turystów w znajdujących się tam pokojach, gdyż zakwaterowanie nie daje klientom możliwości władania budynkami, używania ich do osiągania korzyści. Budynki te nie zostały również wydane ich użytkownikowi (Wnioskodawcy) w ramach czynności opodatkowanych, a mianowicie Wnioskodawca nie nabył ich po ulepszeniu ani też nie zostały mu udostępnione np. w ramach umowy najmu, dzierżawy. Co za tym idzie wymienione we wniosku budynki ? letniskowy i mieszkalny (budynek mieszkalny również po jego ulepszeniu) nie zostały zasiedlone. W konsekwencji ich dostawa przez Spółkę nie nastąpi w okresie co najmniej 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Zatem również w odniesieniu do tych budynków nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym należy rozważyć zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy do sprzedaży opisanych we wniosku budynków i budowli.

Zwolnienie to ma zastosowanie do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Należy również podkreślić, że dla zastosowania omawianego zwolnienia muszą być spełnione oba wymienione warunki.

Zauważyć należy, że Spółka nabyła nieruchomość przed 1993 r. i transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Z tytułu nabycia Nieruchomości Spółce nie przysługiwało zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego. Organ zauważa, że Spółka poniosła wydatki na ulepszenie w wys. 30% wartości początkowej w odniesieniu do budynku mieszkalnego i drogi dojazdowej jednak wskazać należy, że wydatki te poniesione zostały w 2005 r. zatem na podstawie art. 43 ust. 7a cyt. ustawy, warunek o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie ma zastosowania do sprzedaży budynku mieszkalnego i drogi, gdyż w stanie ulepszonym były one wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (jak wskazała Spółka korzysta ona z przedmiotowej nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej - działalność opodatkowana ośrodka wypoczynkowego - wynajem pokoi, wyżywienie, noclegi).

Ponadto Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie pozostałych budynków i budowli.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w odniesieniu do wszystkich wymienionych budynków i budowli spełnione zostały warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT. Zatem ich dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w tym przepisie.

Mając na względzie treść § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia należy także stwierdzić, że ze zwolnienia korzysta również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym te budynki i budowle są posadowione.

W związku z powyższym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.