Sposób dokumentowania udzielanych bonifikat, prawo do zmniejszenia obrotu z tytułu dostawy.

Sposób dokumentowania udzielanych bonifikat, prawo do zmniejszenia obrotu z tytułu dostawy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2010 r. (data wpływu 28 stycznia 2010 r.), uzupełnionym wnioskiem z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania udzielanych bonifikat - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania udzielanych bonifikat. Przedmiotowy wniosek uzupełniono wnioskiem z dnia 11 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 4 marca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Cywilna prowadzi sprzedaż detaliczną lekarstw za pośrednictwem aptek będących własnością tej spółki cywilnej. W ramach przyjętej strategii działania spółka cywilna z udziałem podatnika jako wspólnika udziela bonifikaty kupującym leki w aptekach spółki, która to bonifikata jest uwidoczniona na paragonach fiskalnych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz indywidualnymi interpretacjami podatkowymi min. Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 02.07.2007 l-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM, ITPB3/423-48/08/MT w wypadku udzielenia bonifikaty, przychodem podatnika będzie kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o udzieloną bonifikatę oraz o należny podatek od towarów i usług. Powstaje zatem zagadnienie związane z dokumentowaniem przez podatnika /spółkę cywilną/ udzielonych bonifikat przy uwzględnieniu faktu, że podatnik dokumentuje prowadzoną sprzedaż za pomocą kas fiskalnych i programu komputerowego.

Podatnik /spółka cywilna/ prowadząc sprzedaż leków dokonuje ewidencji sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. Przy sprzedaży dokonywanej z bonifikatą klientowi apteki wręczany jest paragon z kasy fiskalnej, na którym wyspecyfikowane są ceny leków w kwotach netto i vat, natomiast bonifikata przedstawiona jest w postaci jednej kwoty - bez rozbicia na kwotę netto i vat i bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Kwota do zapłaty pomniejszana jest o wartość udzielonej bonifikaty. Wysokość bonifikaty wynika z paragonu fiskalnego, na którym to paragonie bonifikata uwidoczniona jest w wysokości brutto. Kwota sumy dziennych bonifikat nie jest uwidoczniona na raporcie fiskalnym dobowym, natomiast wynika z prowadzonej ewidencji komputerowej sprzedaży, która to ewidencja równolegle dokumentuje sprzedaż dokonywaną za pomocą kas fiskalnych.

Z dziennego zestawienia sprzedaży dokonywanej za pomocą komputera wynika suma udzielonych dziennych bonifikat, dokumentowanych paragonem z kasy fiskalnej. Podatnik dokumentuje udzielone bonifikaty, faktycznie otrzymany przychód oraz inne zdarzenia gospodarcze w ten sposób, że operacje sprzedaży za pośrednictwem kas fiskalnych były równolegle dokumentowane za pomocą programu komputerowego, na podstawie którego prowadzona była ewidencja rozchodu leków z apteki podatnika. Zatem sprzedaż dokumentowana jest podwójnie:

  1. za pomocą wydruków z kas fiskalnych,
  2. na podstawie zapisów dokonywanych za pomocą aptecznego programu komputerowego.

Podatnik nadmienia, że zdarzenia gospodarcze dokumentowane za pomocą wydruków z kas fiskalnych znajduje swoje potwierdzenie w zapisach księgowego programu komputerowego, będącego podstawą do ustalania m.in. zobowiązań w podatku dochodowym podatnika będącego wspólnikiem spółki cywilnej.

Spółka prowadzi pełną ewidencje księgową, tj. księgi handlowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy jest dopuszczalne udokumentowanie przez podatnika /spółkę cywilną/ faktu pomniejszenia przychodu o udzielone bonifikaty, a tym samym czy jest dopuszczalne udokumentowanie przez podatnika faktycznie osiągniętego przychodu ze sprzedaży towarów z bonifikatą poprzez:

a/ dzienne zestawienie sprzedaży dokumentowanej za pomocą programu komputerowego wykazującego kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przychodu, która to ewidencja komputerowa równolegle dokumentuje i ściśle odzwierciedla udzielone bonifikaty i przychody rejestrowane za pomocą kas rejestrujących,

b/ paragony z kasy fiskalnej będące w posiadaniu klienta i podatnika /spółki cywilnej/, która to treść paragonów fiskalnych pokrywa się z ewidencją komputerową, równolegle dokumentującą sprzedaż dokonywaną za pomocą kas fiskalnych, o której to ewidencji komputerowej mowa jest w pkt a niniejszego pytania...

Zdaniem wnioskodawcy, punktem wyjścia do prezentacji stanowiska podatnika jest przyjęcie założenia popartego cytowanymi wyżej przepisami oraz indywidualnymi interpretacjami m.in. lzby skarbowej w Łodzi, że przychodem z działalności gospodarczej jest kwota należna z tytułu sprzedaży leków pomniejszona o udzieloną bonifikatę oraz należny podatek od towarów i usług.

Pozostaje zatem rozstrzygnięcie kwestii w jaki sposób należy dokumentować udzielenie bonifikaty.

Zdaniem podatnika powszechnie obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie precyzują jednoznacznie sposobu dokumentowania udzielonych bonifikat. Powyższe stanowisko potwierdzają uzasadnienia indywidualnych interpretacji podatkowych wydanych m.in. przez Urząd Skarbowy w Pabianicach z dnia 26-01-2006 roku USIA/415/8/2006, Urząd Skarbowy w Oświęcimiu z dnia 17 sierpnia 2006 roku PDFI/415-37/06.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 29 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całe świadczenie otrzymane od nabywcy. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług obrót podatnika zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów /bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont/ i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Podatnik pragnie zwrócić uwagę, że przy sprzedaży leków apteki podatnika stosują bonifikaty cenowe, które polegają na tym, że zmniejsza się kwota odpłatności uiszczana przez kupujących. Zdaniem podatnika w takim przypadku mamy do czynienia z rabatem udzielonym w momencie dokonania sprzedaży, a nie rabatem potransakcyjnym. Tym samym zastosowanie będzie miał art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Stanowisko takie zajęła także Izba Skarbowa w Łodzi w dniu 13.09.2006 roku w sprawie III-3/4407 int-67/VAT/06/TK.

Konsekwencją tak przyjętego poglądu jest dokumentowanie obrotu zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez wykazanie kwoty świadczenia należnego nabywcy. Udokumentowanie kwoty należnej od nabywcy następuje zarówno poprzez wykazanie na wydruku z kasy rejestrowej kwoty otrzymanej od klienta oraz równolegle poprzez odpowiedni zapis na księgowym programie komputerowym.

Przepis art. 29 ust. 4 ustawy VAT odnosi się tylko do drugiego rodzaju rabatów, gdyż rabaty przyznane przed ustaleniem ceny zmniejszają samą cenę, a tym samym kwotę należną w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z pismem Ministra Finansów z dnia 7 października 1995 roku /nr PP3-8222-2093/95 Serwis Podatkowy 1997/4/81 ?rabat jest udzielony w momencie wystawienia faktury, powinien on obniżać cenę jednostkową netto lub wartość netto, nie ma więc potrzeby obliczać kwoty obniżenia podatku VAT z tytułu udzielonego rabatu?. Niezależnie od powyższego gdyby nawet uznać, iż w sytuacji podatnika mamy do czynienia z rabatem udzielonym po ustaleniu ceny /rabatem potransakcyjnym/ to rabaty te zmniejszają obrót, jeżeli są należycie udokumentowane.

Podatnik powołuje się na pogląd wyrażony przez organy skarbowe iż, przepisy prawa podatkowego nie precyzują jednoznacznie sposobu dokumentowania udzielonych bonifikat. Powyższe stanowisko potwierdzają uzasadnienia indywidualnych interpretacji podatkowych wydanych m. in. przez Urząd Skarbowy w Pabianicach z dnia 26.1.2006 roku USIA/415/8/2006, Urząd Skarbowy w Oświęcimiu z dnia 17.08.2006 roku PDFI/415-37/06.

Zatem dopuszczalne jest dowolne dokumentowanie udzielonych bonifikat powodujących zmniejszenie obrotu o ile z przyjętego przez podatnika sposobu dokumentacji wynikać będzie jednoznacznie i bezspornie wysokość faktycznie osiągniętego obrotu, uwzględniającego fakt przyznanych bonifikat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniem ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

  • wystawiając faktury VAT,
  • ewidencjonując obrót przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Art. 111 ust. 6a ustawy stanowi zaś, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej dotyczy tej części sprzedaży podatnika, która dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, o których mowa w powyższym przepisie, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia ?bonifikata?, w związku z tym jej definicja powinna być odczytywana w oparciu o definicję słownikową. Według Słownika Języka Polskiego PWN, pod redakcją M. Szymczyka, Warszawa 1996 r. str. 178 ? bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat. Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana po dokonaniu transakcji, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Jest to rodzaj rabatu, czyli obniżki ustalonej ceny określonego towaru, wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), wydane w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 111 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy), w myśl § 2 pkt 18 rozporządzenia, to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

W myśl natomiast § 5 ust. 1 pkt 6 lit. a) - k) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje, jak: imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika, numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP), numer kolejny wydruku, datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży, nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy, cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

W świetle powyższego, paragon fiskalny (a także raporty fiskalne dobowe, miesięczne) muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Jeśli zatem w momencie sprzedaży strony transakcji znają cenę sprzedaży, to cena ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Ze względu zatem na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty, udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tą sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6. Kwoty udzielonej bonifikaty, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być zatem uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych bonifikat winien być uwidoczniony zarówno w paragonach jak również w okresowych raportach fiskalnych (dobowych, miesięcznych, okresowych lub rozliczeniowych).

Jakkolwiek żaden z przepisów powołanej ustawy ani też przepisów wykonawczych do niej, nie zawiera unormowań co do samej techniki udzielania rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) to brzmienie przytoczonego art. 29 ust. 1 i ust. 4 jednoznacznie wskazuje, że wielkości te kształtują wartość netto sprzedawanego towaru (usługi), która stanowi kwotę wyjściową dla obliczenia podatku należnego. Rabaty jak i bonifikaty powinny być uwzględnione na poziomie ewidencjonowania sprzedaży i w tym momencie pomniejszać obrót i kwotę należnego podatku z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną lekarstw za pośrednictwem aptek będących jej własnością. Spółka prowadząc sprzedaż leków dokonuje ewidencji sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. W ramach przyjętej strategii działania Spółka udziela bonifikaty kupującym leki w aptekach Spółki, która to bonifikata jest uwidoczniona na paragonach fiskalnych. Przy sprzedaży dokonywanej z bonifikatą klientowi apteki wręczany jest paragon z kasy fiskalnej, na którym wyspecyfikowane są ceny leków w kwotach netto i vat, natomiast bonifikata przedstawiona jest w postaci jednej kwoty - bez rozbicia na kwotę netto i vat i bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Kwota do zapłaty pomniejszana jest o wartość udzielonej bonifikaty. Wysokość bonifikaty wynika z paragonu fiskalnego, na którym to paragonie bonifikata uwidoczniona jest w wysokości brutto. Kwota sumy dziennych bonifikat nie jest uwidoczniona na raporcie fiskalnym dobowym, natomiast wynika z prowadzonej ewidencji komputerowej sprzedaży, która to ewidencja równolegle dokumentuje sprzedaż dokonywaną za pomocą kas fiskalnych.

Sprzedaż dokumentowana jest podwójnie:

a/ za pomocą wydruków z kas fiskalnych,

b/ na podstawie zapisów dokonywanych za pomocą aptecznego programu komputerowego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż dokumentowanie bonifikaty następuje poprzez obniżenie ostatecznej kwoty do zapłaty bez przyporządkowywania jej do poszczególnych towarów (bez rozbicia na kwotę netto i kwotę podatku). Bonifikata udzielana przez Wnioskodawcę ma więc charakter wpływający na ostateczną kwotę do zapłaty, pozostaje natomiast bez wpływu na kwotę należnego podatku.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy, należy stwierdzić, że udzielone bonifikaty, które nie zostały w sposób prawidłowy (bez uwzględnienia kwot udzielonych bonifikat w rozbiciu na kwoty sprzedaży oraz podatek VAT) udokumentowane (uwidocznione) na paragonach a także w raportach fiskalnych dobowych i miesięcznych, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia obrotu i kwot podatku należnego. Bonifikata udokumentowana w postaci zestawienia komputerowego w żaden sposób nie stanowi podstawy do obniżenia obrotu i kwoty podatku należnego, nie jest bowiem elementem ewidencji, do prowadzenia której zobowiązany jest podatnik, na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy.

Prawnie dopuszczalne jest zatem obliczanie przez Spółkę obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 powołanej ustawy o VAT i podatku należnego wyłącznie na podstawie wydruku fiskalnego z kasy rejestrującej, bowiem tylko prawidłowo prowadzona ewidencja obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, tj. z uwzględnieniem kwot udzielonych bonifikat w rozbiciu na kwoty sprzedaży oraz podatek VAT, stanowi podstawę do prawidłowego sporządzenia deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Końcowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 78, poz. 483), zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Natomiast w myśl art. 87 ust. 1 Konstytucji RP źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez organy podatkowe w indywidualnych sprawach wnioskodawców nie mają zatem charakteru obowiązującego prawa, a tym samym nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięć w kolejnych sprawach. Powołana przez Stronę decyzja Izby Skarbowej w Łodzi III-3/4407int-67/VAT/06/TK z 13.09.2006 r. nie może tym samym stanowić przesłanki do rozstrzygnięcia w sprawie Spółki.

Ponadto wskazać należy, iż powołane przez Stronę interpretacje podatkowe: l-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM, ITPB3/423-48/08/MT, USIA/415/8/2006, PDFI/415-37/06 dotyczą możliwości zmniejszenia przychodu ze sprzedaży podatników podatku dochodowego o udzielone bonifikaty oraz sposobu dokumentacji, a zatem są rozstrzygnięciami na gruncie podatku dochodowego, co powoduje że nie mają zastosowania w zakresie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika