dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług

dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 13 kwietnia 2010 r.(data wpływu 19 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 marca 2010 r., oraz pismem z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Działka nr 46 o obszarze 1 ha 18 a, decyzją Naczelnika Miasta została zabrana Zgromadzeniu (Wnioskodawca) pod budowę Domu Opieki Społecznej. Prace przy realizacji tego projektu nigdy się nie rozpoczęły. Z czasem Miasto odstąpiło od tego projektu. Wówczas Strona skorzystała z pierwokupu i dokonało zakupu nieruchomości wcześniej wykupionej przez Miasto. Decyzją z dnia 18 stycznia 2005 r. Strona stała się właścicielem ww. działki. Obecnie trudna sytuacja materialna zmusiła Zainteresowanego do sprzedaży tej nieruchomości. Podzielono w/w nieruchomość na 10 działek budowlanych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży tych działek w całości przeznaczone zostaną na remont budynku Domu Misyjnego.

W piśmie z dnia 9 marca 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż opisana we wniosku nieruchomość gruntowa jako własność Zgromadzenia została wykupiona przez Skarb Państwa. Celem Zgromadzenia, korzystając z prawa pierwokupu, było odzyskanie w/w nieruchomości. Ziemię tą Zgromadzenie zamierzało użytkować na własne potrzeby. Nieruchomość, która została podzielona na działki nie była oddana w najem, dzierżawę ani inne umowy.

W ostatnim czasie Zgromadzenie boryka się trudnościami finansowymi w utrzymaniu dzieł charytatywnych. Stąd też podjęto decyzję o sprzedaży działek, aby pozyskać środki na prace remontowe. Zgromadzenie nie jest płatnikiem podatku VAT.

W piśmie z dnia 13 kwietnia 2010 r. wyjaśniono, iż przedmiotową nieruchomość po jej nabyciu Zgromadzenie zamierzało użytkować na potrzeby własne ? to znaczy odrolnić i w związku z bardzo dużym zapotrzebowaniem wybudować zakład opiekuńczo-leczniczy dla osób starszych i niepełnosprawnych. W tym celu zostały przeprowadzone wstępne kalkulacje finansowe oraz sporządzono plany budowy. Po zamknięciu wstępnego kosztorysu okazało się, iż koszty budowy są bardzo wysokie i zdecydowanie przewyższają możliwości finansowe Zgromadzenia. W związku z powyższym Zgromadzenie podjęło decyzję o zaniechaniu budowy nowego obiektu, a w zamian modernizację i rozbudowę dwóch już istniejących ośrodków: Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych oraz Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego. Nakłady finansowe pozyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w całości zostaną przeznaczone na cele statutowe Zgromadzenia, to znaczy na remonty i modernizację pozostałych Zakładów Opiekuńczo-Leczniczych, prowadzonych przez Zgromadzenie Księży oraz na remont Domu Misyjnego, który w znacznej mierze pełni funkcję placówki edukacyjno-wychowawczej dla seminarzystów Zgromadzenia. W miarę możliwości finansowych będą również prowadzone akcje rekolekcyjno-wakacyjne dla osób starszych, chorych i niepełnosprawnych.

Strona wskazała również, iż Zgromadzenie Zakonne dzierżawi ziemię rolną pod działalność rolną (hodowla warzywno-owocowa), która na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.12.2009 roku w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 224, poz. 1799/ jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanej sytuacji sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i czy Zgromadzenie stanie się podatnikiem podatku VAT...

Zdaniem wnioskodawcy, opisane okoliczności nie spełniają przesłanek, które pozwoliłyby na uznanie czynności za wykonywane przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem Zgromadzenie nie powinno płacić podatku VAT od sprzedaży działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Stosownie do postanowień art. 15 ust.

1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub wykonywano czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, to należy je rozumieć jako chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. W świetle ww. przepisu art. 15 ust. 2 ustawy działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Nie można również pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich dalszej odsprzedaży.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności, podmiot dokonujący jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nieprowadzący zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli dany podmiot dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, był właścicielem działki nr 46, która w 1983 r. została wywłaszczona przez Miasto na cele budowy domu opieki społecznej. W związku z faktem, iż projekt ten nigdy nie został zrealizowany, Wnioskodawca skorzystał z prawa pierwokupu i na mocy decyzji z dnia 18 stycznia 2005 r., stał się właścicielem działki nr 46. Celem Wnioskodawcy, korzystając z prawa pierwokupu, było odzyskanie ww. nieruchomości i użytkowanie na własne potrzeby, tzn. Zgromadzenie zamierzało nieruchomość odrolnić i w związku z bardzo dużym zapotrzebowaniem wybudować zakład opiekuńczo-leczniczy dla osób starszych i niepełnosprawnych. W tym celu zostały przeprowadzone wstępne kalkulacje finansowe oraz sporządzono plany budowy, jednakże po zamknięciu wstępnego kosztorysu okazało się, iż koszty budowy są bardzo wysokie i zdecydowanie przewyższają możliwości finansowe Zgromadzenia. W związku z powyższym Zgromadzenie podjęło decyzję o zaniechaniu budowy nowego obiektu, a w zamian modernizację i rozbudowę dwóch już istniejących ośrodków. Ww. nieruchomość, która została podzielona na 10 działek budowlanych, nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów.

W związku z trudnościami finansowymi, z jakimi boryka się Zgromadzenie, podjęto decyzję o sprzedaży ww. działek, z przeznaczeniem uzyskanych środków na prace remontowe zakładów opiekuńczo-leczniczych prowadzonych przez Zgromadzenie Księży oraz Domu Misyjnego. Zgromadzenie dzierżawi ziemię rolną pod działalność rolną (hodowla warzywno-owocowa), która na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.12.2009 roku w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 224, poz. 1799/ jest zwolniona z podatku od towarów i usług; nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej przepisy prawa, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednakże w okolicznościach przedmiotowej sprawy, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do tych konkretnych transakcji sprzedaży gruntów, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby dokonując sprzedaży ww.

działek, Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji zbycia nieruchomości gruntowych nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Przedmiotowe działki będące w posiadaniu Wnioskodawcy nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży, lecz stanowią odzyskany majątek Zgromadzenia w celu użytkowania na własne potrzeby związane wybudowaniem placówki opiekuńczo-leczniczej dla osób starszych i niepełnosprawnych. Działki przeznaczone do sprzedaży nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów. Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca czerpał z faktu ich posiadania jakiekolwiek pożytki.

Zgromadzenie nie będąc płatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą zwolnioną z podatku VAT w zakresie dzierżawy ziemi rolnej pod działalność rolną (hodowla warzywno-owocowa), a zatem jak wynika z powyższego przedmiotem dzierżawy jest inna nieruchomość (nieruchomość rolna), niż będąca przedmiotem planowanej sprzedaży. Należy również podkreślić, iż okolicznością przesądzającą o sprzedaży działek jest konieczność remontu zakładów opiekuńczo-leczniczych prowadzonych przez Zgromadzenie Księży oraz Domu Misyjnego. W związku z faktem, iż Zgromadzenie potrzebuje środków finansowych na wykonanie tego zadania, podjęto decyzję o sprzedaży tych działek.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podjęte przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią działań realizowanych w celu osiągnięcia zysku, zamierzona sprzedaż jest działaniem okazjonalnym i sporadycznym, a uwarunkowana jest jedynie koniecznością pozyskania środków finansowych na określony cel. Wszystkie powyższe okoliczności, w których Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek nie wskazują, aby działania podjęte przez Wnioskodawcę miały charakter czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym uznać należy, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. Grunty nie zostały nabyte z zamiarem wykorzystania ich do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można więc uznać, aby Wnioskodawca działał w przedmiotowej sprawie w charakterze handlowca. Również przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nie wskazuje na związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego, dostawy ww. działek nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika