Nieodpłatne korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy z samochodów służbowych do celów prywatnych, (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ‑ przedstawione we wniosku z 9 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym na terytorium Polski sprzedaży sprzętu elektronicznego własnej marki. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca korzysta z samochodów osobowych.

Zgodnie z polityką korzystania z samochodów służbowych pracownicy mogą zgłosić chęć nieodpłatnego korzystania z samochodów do celów prywatnych. W oparciu o wewnętrzne regulacje obowiązujące u Wnioskodawcy w takim przypadku ustalana jest wartość nieodpłatnego świadczenia, która doliczana jest do przychodów pracownika ze stosunku pracy. Koszty eksploatacji samochodu do celów prywatnych (np. paliwa) ponosi pracownik we własnym zakresie.

Z uwagi na możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych Wnioskodawca odlicza (odliczał) 50% podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, korzystania z nich na podstawie umowy najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jak również z tytułu innych wydatków związanych z używaniem tych samochodów. W przypadku samochodów nabytych przed 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca odliczał, w zależności od obowiązujących ówcześnie przepisów prawa 50% lub 60% podatku z tytułu ich nabycia lub korzystania na podstawie umowy leasingu, najmu lub umowy o podobnych charakterze, niej więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług na rzecz pracowników podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u., zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Nieodpłatne korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy z samochodów służbowych do celów prywatnych, w przypadku gdy Wnioskodawca odlicza 50% podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, korzystania z nich na podstawie umowy najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jak również z tytułu innych wydatków związanych z używaniem tych samochodów, zgodnie z przepisem art. 86a u.p.t.u., lub odliczał podatek naliczony jedynie w części na podstawie przepisów obowiązujących przed 1 kwietnia 2014 r., nie stanowi nieodpłatnych usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 u.p.t.u., w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.), za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

• użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  
• nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

W zakresie tym nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT. Jednakże nie w każdym przypadku dochodzi do opodatkowania w przypadku użyczenia samochodów. Jest to konsekwencją brzmienia art. 8 ust. 5 u.p.t.u. oraz art. 7 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) dalej u.z.u.p.t.u. Pierwszy ze wskazanych przepisów wyłącza stosowanie art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1 u.p.t.u. (a więc w 50%), z tytułu:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
   
2. nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Natomiast art. 7 ust. 1 u.z.u.p.t.u. wyłącza stosowanie art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem 1 kwietnia 2014 r., przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50%/60% kwoty podatku, nie więcej niż 5000/6000 zł.

W obu przypadkach za nabycie towarów (samochodów) uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (zob. art. 8 ust. 6 u.p.t.u, oraz art. 7 ust. 2 u.z.u.p.t.u.).

Dlatego też należy uznać, iż w opisanej sytuacji nie powstanie obowiązek opodatkowania udostępnienia samochodu, jeżeli samochód jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej jak i do celów prywatnych. Nieodpłatne udostępnienie samochodów do celów prywatnych podlegałoby opodatkowaniu jedynie w przypadku odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego bez ograniczeń (100%), wynikających z przepisu art. 86a u.p.t.u. (lub z przepisów obowiązujących przed 1 kwietnia 2014 r.).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska jako prawidłowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.