Czy Spółka na gruncie nowych przepisów rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących będzie postępować (...)

Czy Spółka na gruncie nowych przepisów rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących będzie postępować w sposób prawidłowy, umieszczając na paragonie fiskalnym jedynie nazwę grupy sprzedawanych produktów, jeżeli przy sprzedaży wystawiana jest także faktura VAT dokładnie opisująca sprzedawany towar oraz zastosowaną stawkę podatku VAT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2013 r. (data wpływu 30.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości określenia na paragonach fiskalnych nazwy sprzedawanych produktów - jest nieprawidłowe.


Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 30 września 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości określenia na paragonach fiskalnych nazwy sprzedawanych produktów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:


Firma D. Sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie produkcji oraz sprzedaży dodatków paszowych oraz materiałów paszowych. Produkcja polega na połączeniu różnego rodzaju dodatków oraz materiałów paszowych w odpowiednich proporcjach celem otrzymania gotowego wyrobu w postaci premiksu bądź MPU. Z punktu widzenia produktu oraz klasyfikacji żywieniowo-weterynaryjnej produkt klasyfikuje się na dwie zasadnicze grupy:

  1. Premiks - jest to mieszanina dodatków paszowych i materiałów paszowych zwykle bardziej skoncentrowanych, nabywca musi posiadać stosowne zezwolenie na użycie go do mieszania pasz.
  2. MPU - jest to mieszanina dodatków paszowych i materiałów paszowych zwykle mniej skoncentrowanych, nabywca nie musi posiadać żadnego zezwolenia na używanie go dla zwierząt lub w mieszalniach pasz.

Produkowane przez Spółkę produkty w zależności od ich składu posiadają różne nazwy handlowe. W obrocie używanych jest około 3 tysięcy nazw handlowych.


Dodatkowo Spółka sprzedaje także nieprzetworzone dodatki paszowe oraz materiały paszowe. Są to towary, które także wchodzą w skład gotowych produktów opisanych powyżej, jednakże w tym przypadku sprzedawane są osobno. Takie składniki również posiadają własne nazwy handlowe, w obrocie jest ich około 100. Z punktu widzenia żywieniowo-weterynaryjnego powyższe składniki podzielone są na dwie zasadnicze grupy:

  1. Materiały paszowe - są to z reguły nośniki (wypełniacze) stosowane w dużych ilościach np. kreda, mączka, jako element do produkcji paszy.
  2. Dodatki paszowe - są to różnego rodzaju witaminy, minerały służące jako element do produkcji paszy.

W przeważającej części Spółka dokonuje sprzedaży powyższych wyrobów i poszczególnych ich składników na rzecz podmiotów gospodarczych. Zdarza się jednak, że sprzedaż dokonywana jest także na rzecz rolników ryczałtowych. Zazwyczaj jest to około 4 faktur sprzedażowych w miesiącu. Spółka dokonując sprzedaży na rzecz rolników ryczałtowych wystawia fakturę VAT oraz dodatkowo sprzedaż ta jest rejestrowana w kasie fiskalnej. Paragon fiskalny jest dołączany do kopi faktury sprzedaży. Z treści faktury dokładnie wynika jaki towar został sprzedany i jaka została zastosowana stawka podatku VAT.

Jak już opisano powyżej Spółka z punktu żywieniowo-weterynaryjnego klasyfikuje sprzedawane towary według czterech grup (Premiks, MPU, dodatki paszowe, materiały paszowe). Spółka na drukowanych paragonach fiskalnych używa nazw czterech powyższych grup produktów z przypisanymi odpowiednimi stawkami podatku VAT. Posiadana przez Spółkę kasa fiskalna ma możliwość przyjęcia 2875 pozycji, co w przypadku różnorodności nazw handlowych produktów sprzedawanych przez Spółkę jest niewystarczającą ilością.

Przedmiotem zapytania są wątpliwości Spółki czy w opisanej sytuacji z uwagi na przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r. poz. 363) - dalej jako ?rozporządzenie?, paragony fiskalne dokumentujące sprzedaż na rzecz rolników ryczałtowych, będą przez Spółkę wystawiane w sposób prawidłowy począwszy od dnia 1 października 2013 roku, jeżeli na paragonach Spółka umieści oznaczenie jednej z czterech opisanych grup - Premiks, MPU, materiały paszowe, dodatki paszowe.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy Spółka na gruncie nowych przepisów rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących będzie postępować w sposób prawidłowy, umieszczając na paragonie fiskalnym jedynie nazwę grupy sprzedawanych produktów (opisaną w stanie faktycznym jako Premiks, MPU, materiały paszowe, dodatki paszowe), jeżeli przy sprzedaży wystawiana jest także faktura VAT dokładnie opisująca sprzedawany towar oraz zastosowaną stawkę podatku VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy,


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia z 2013 r. paragon fiskalny jest dokumentem fiskalnym. Dokument ten spełnia określone funkcje m.in.: kontrolną i informacyjną. Funkcje te są szczególnie istotne zarówno z punktu widzenia nabywcy - konsumenta, jak i organów podatkowych. Realizacja ww. funkcji jest możliwa jednak wtedy, gdy dokument ten zawiera wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia paragon fiskalny zawiera m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.


Dodatkowo w rozporządzeniu znajdują się także przepisy przejściowe. Zgodnie z § 35 rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

  1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania,
  2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011 r.

- mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Z kolei zgodnie z § 36 podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy ? Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 stosują te przepisy odpowiednio.

Natomiast § 37 mówi o tym, że do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r. Zatem dopiero od dnia 1 października 2013 roku podatnicy będą zobowiązani do realizacji wszystkich uregulowań zawartych w rozporządzeniu o kasach rejestrujących.

Według wyjaśnień Ministra Finansów wskazanych w Interpretacji ogólnej z 12 września 2013 r., sygn. PT7/033/1/589/MHL/13/RD94492 ?(?) Nazwy pozwalające na ?jednoznaczne? identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i świadczonych usług: Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej?.

?Podatnik powinien zatem zastosować oznaczenia nazw towarów lub usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru lub usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku oraz użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą.?


Jak już wskazano Spółka dokonując sprzedaży na rzecz rolników ryczałtowych mieszanek pasz lub też poszczególnych składników mieszanek wystawia fakturę VAT oraz drukuje paragon fiskalny, który jest dołączany do faktury. Na paragonie fiskalnym jako nazwa towaru występuje jedna z czterech grup towarów opartych na klasyfikacji żywieniowo-weterynaryjnej czyli przykładowo ?Premiks? lub ?Dodatki paszowe? (szczegółowo nazwy te opisane są w stanie faktycznym - Premiks, MPU, materiały paszowe, dodatki paszowe) wraz z odpowiednią stawką podatku VAT.

Natomiast na wystawianej fakturze, do której dołączany jest paragon, znajdują się dokładne opisy sprzedawanego produktu (nazwy handlowe) oraz zastosowane stawki podatku VAT. Ilość nazw handlowych oferowanych przez spółkę produktów przekracza liczbę 3 tysięcy. Natomiast możliwości techniczno stosowanej w spółce kasy fiskalnej to 2875 pozycji. Jest to zatem wartość niewystarczająca do zastosowania w odniesieniu do wszystkich nazw handlowych oferowanych produktów. Jak wynika z przepisów rozporządzenia intencją ustawodawcy nie była wymiana przez podatnika kas fiskalnych, a jedynie dostosowanie ich, o ile jest to możliwe, do wymogów nowych przepisów.

Spółka stoi na stanowisku, że w zaistniałej sytuacji nazwy produktów umieszczane na paragonie fiskalnym w postaci nazw jednej z czterech grup produktów (Premiks, MPU, materiały paszowe, dodatki paszowe) są wystarczające do jednoznacznego określenia produktu oraz zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT. Wynika to z faktu, iż paragon fiskalny jest w każdym przypadku dołączony do faktury VAT, w której znajduje się dokładny opis sprzedawanego produktu oraz zastosowane stawki podatku VAT. Spółka z przyczyn technicznych nie jest w stanie za pomocą posiadanej kasy fiskalnej przypisać do każdej nazwy handlowej produktu konkretnej nazwy. Zatem nie ma potrzeby aby na gruncie przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku o kasach rejestrujących Spółka zmieniała sposób wystawiania paragonów fiskalnych dokumentujących sprzedaż produktów na rzecz rolników ryczałtowych od dnia 1 października 2013 roku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363).


Stosownie do § 2 pkt 12 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.


Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

  1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
  2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
  3. numer kolejny wydruku;
  4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
  5. oznaczenie ?PARAGON FISKALNY?;
  6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
  7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
  8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
  9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
  10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
  11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
  12. łączną kwotę podatku;
  13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
  14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
  15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
  16. numer kasy i oznaczenie kasjera ? przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
  17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) ? na żądanie nabywcy;
  18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.


Zgodnie z treścią § 8 ust. 2 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Natomiast do dnia 31 marca 2013 r. przepisy regulujące kwestie warunków stosowania kas rejestrujących przez podatników zawarte były w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, ze zm.). Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 6 lit. e) ww. rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musiał zawierać nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy. Ponadto w § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (?).

Z powyższych przepisów wynikają wymagania jakie musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia nazwy towaru lub usługi. Doprecyzowanie i uszczegółowienie przepisów obowiązujących do 31 marca 2013 roku stanowią przepisy § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących. Ich wprowadzenie ma służyć, co do zasady, wyeliminowaniu sytuacji, w których podatnicy dla celów ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących posługują się nazwami grupującymi oferowane towary i usługi. Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg ?jednoznaczności? wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów.

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 106 ust. 4 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.). Zgodnie z § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W myśl § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy.

Zatem, gdy na żądanie osoby fizycznej wystawiana jest faktura VAT podatnik ma obowiązek dołączania oryginału paragonu fiskalnego do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji oraz sprzedaży dodatków paszowych oraz materiałów paszowych. Z punktu widzenia produktu oraz klasyfikacji żywieniowo-weterynaryjnej produkt klasyfikuje się na dwie zasadnicze grupy: Premiks oraz MPU. Produkowane przez Spółkę produkty w zależności od ich składu posiadają różne nazwy handlowe. W obrocie używanych jest około 3 tysięcy nazw handlowych. Dodatkowo Spółka sprzedaje także nieprzetworzone dodatki paszowe oraz materiały paszowe. Takie składniki również posiadają własne nazwy handlowe, w obrocie jest ich około 100. Z punktu widzenia żywieniowo-weterynaryjnego powyższe składniki podzielone są na dwie zasadnicze grupy: Materiały paszowe oraz dodatki paszowe.

W przeważającej części Spółka dokonuje sprzedaży powyższych wyrobów i poszczególnych ich składników na rzecz podmiotów gospodarczych. Zdarza się jednak, że sprzedaż dokonywana jest także na rzecz rolników ryczałtowych. Zazwyczaj jest to około 4 faktur sprzedażowych w miesiącu. Spółka dokonując sprzedaży na rzecz rolników ryczałtowych wystawia fakturę VAT oraz dodatkowo sprzedaż ta jest rejestrowana w kasie fiskalnej. Paragon fiskalny jest dołączany do kopi faktury sprzedaży. Z treści faktury dokładnie wynika jaki towar został sprzedany i jaka została zastosowana stawka podatku VAT. Spółka na drukowanych paragonach fiskalnych używa nazw czterech powyższych grup produktów z przypisanymi odpowiednimi stawkami podatku VAT. Posiadana przez Spółkę kasa fiskalna ma możliwość przyjęcia 2875 pozycji, co w przypadku różnorodności nazw handlowych produktów sprzedawanych przez Spółkę jest niewystarczającą ilością.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości wykazania na paragonach fiskalnych oznaczeń jednej z czterech opisanych grup - Premiks, MPU, materiały paszowe, dodatki paszowe.

Z poczynionych rozważań wynika, że sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Tym samym, paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru/usługi umożliwiające właściwe przyporządkowanie do stawki podatku jak również właściwą jego identyfikację. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi powinna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczenia podatku, powinni zatem posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwolą na ich jednoznaczną identyfikację. Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika. Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia z 2013 r. obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi. Jednocześnie należy podkreślić, że przepis ten nie obliguje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi.

Nazwy uwzględniające ?jednoznaczne? identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług) określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii są w jednakowej cenie podatnik może co do zasady zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Jeżeli jednak podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do określonego rodzaju towarów lub usług, przy czym te towary lub usługi mają różną cenę, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem towarów lub usług oferowanym przez podatnika.

Jednocześnie dokonując interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących stanowiącego o konieczności jednoznacznej identyfikacji towarów i usług należy mieć na uwadze § 36 tego rozporządzenia, gdyż na mocy tego przepisu, przepis o jednoznacznej identyfikacji towarów i usług podatnicy użytkujący kasy nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań w nim określonych stosują odpowiednio (tzn. stosują przepis § 8 ust. 1 pkt 6 z uwzględnieniem możliwości technicznych kasy). Z łącznej analizy obu przepisów wynika zatem, że stosowana przez podatnika kasa rejestrująca (system kasowy) i jej możliwości techniczne (w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności; w szczególności jej zakresu) mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować prowadzeniem mniej szczegółowym identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy). W praktyce bowiem podatnicy dysponują różnymi urządzeniami fiskalnymi np. drukarkami fiskalnymi, jak też kasami rejestrującymi o nieskomplikowanej konstrukcji i o znacznie ograniczonych możliwościach technicznych. W przypadku podatników stosujących prostsze modele kas rejestrujących w niektórych rodzajach działalności (gdzie np. występuje duża gama oferowanych towarów, częste rotacje towarów itp.) konieczność ?odpowiedniego? stosowania ww. przepisu § 8 ust. 1 pkt 6 (tj. dostosowanego do możliwości) może się pojawić.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyprodukowanych i nieprzetworzonych dodatków i materiałów paszowych. Wyroby te klasyfikuje według czterech grup tj. Premiks, MPU, materiały paszowe i dodatki paszowe. Sprzedaż dokonywana jest także na rzecz rolników ryczałtowych. Dokonując sprzedaży towarów na rzecz rolników ryczałtowych Wnioskodawca wystawia fakturę VAT oraz dodatkowo sprzedaż ta jest rejestrowana w kasie fiskalnej. Paragon fiskalny jest dołączany do kopi faktury sprzedaży. Z treści faktury dokładnie wynika jaki towar został sprzedany i jaka została zastosowana stawka podatku VAT. Spółka na drukowanych paragonach fiskalnych używa nazw czterech powyższych grup produktów z przypisanymi odpowiednimi stawkami podatku VAT.

W świetle § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących stwierdzić należy, że przepis dotyczący jednoznacznego identyfikowania oferowanych towarów nie pozwala na stosowanie nazw grup towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę. Wydrukowany przez Wnioskodawcę paragon fiskalny, na którym nazwa sprzedawanego produktu określona zostanie jako jedna z czterech grup produktów klasyfikowanych przez Wnioskodawcę nie pozwala na jednoznaczne określenie jaki towar jest przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca powinien zadbać zatem o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby paragony z nazwami towarów pozwalały na ich identyfikację. Posiadając pełną wiedzę na temat sprzedawanych towarów powinien dostosować stosowane nazewnictwo w kasie fiskalnej do ich ilości oraz rodzaju. Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie na kasie. Podkreślić należy, że przepis nie zobowiązuje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi (np. barwa, pojemność, rozmiar).

Jak wyżej wskazano, można pogrupować towary według kategorii. Wnioskodawca dokonujący sprzedaży towarów pod nazwami z rodzaju/kategorii może zaprogramować nazwy dla rodzaju/kategorii towaru i stosować je do oferowanych tego typu towarów, jeżeli będą one podlegały opodatkowaniu tą samą stawką podatku VAT. Jeżeli jednak w danej kategorii występuje zróżnicowanie stawek podatku VAT to stosowanie nazwy dla kategorii nie wypełni przesłanki jednoznacznej identyfikacji towaru. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.

Mając na uwadze przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy oznaczenie na paragonie fiskalnym sprzedawanych produktów w postaci jedynie nazwy jednej z czterech grup produktów jako Premiks, MPU, materiały paszowe, dodatki paszowe nie jest wystarczające. Wnioskodawca stosując nazewnictwo spełniające wymóg "jednoznaczności?, o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia z 2013 r. zamiast posługiwać się określeniami właściwymi dla nazwy grupowania powinien stosować nazwy bardziej szczegółowe, przy czym nie oznacza to, że wszystkie nazwy handlowe oferowanych produktów winny mieć odrębnie zakodowaną na kasie rejestrującej nazwę.

Ponadto w sytuacji kiedy pogrupowany według kategorii asortyment towarów u Wnioskodawcy będzie większy niż liczba dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej, którą Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca stosuje przepis dotyczący jednoznacznego identyfikowania towarów odpowiednio, co oznacza, że dostosowuje stosowane przez siebie nazewnictwo do liczby dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej. Nie wystąpi u Wnioskodawcy, w związku z nowymi przepisami, konieczność wymiany kasy rejestrującej. Jest zatem zrozumiałe, że podatnik zapewni wówczas inny poziom szczegółowości nazwy towarów na paragonie niż podatnik prowadzący taką samą działalność, lecz stosujący do ewidencji system komputerowy np. wykorzystujący funkcje kodów kreskowych. Odpowiednie dostosowanie nazwy towaru do specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie powodowało konieczności wymiany kasy, czy też konieczności zaopatrywania się w dodatkowe urządzenia służące do jednoznacznej identyfikacji towarów lub usług.


Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Końcowo Organ wskazuje na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.


A zatem, rozporządzenie to wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że na gruncie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika