W zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w sytuacji wnoszenia nieruchomości aportem do spółki (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w sytuacji wnoszenia nieruchomości aportem do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W marcu 2003 roku Wnioskodawca wraz z żoną stał się posiadaczem działki o powierzchni 17.684 m2 stanowiącej głównie, oprócz nieużytków i lasu, grunty orne. Ww. małżonkowie działkę otrzymali na podstawie umowy dożywocia, od bliskich członków rodziny. W momencie otrzymania działki, stanowiła ona pastwisko a ewentualne plany związane były z zagospodarowaniem jej na działalność rolniczą, której poprzedni właściciele nie byli w stanie już prowadzić.

W międzyczasie, w związku z wejściem w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w/w działka została przekształcona na działkę budowlaną. Pod koniec 2008 roku zaproponowano małżonkom udział, na zasadzie komandytariuszy, w spółce komandytowej, zajmującej się budownictwem mieszkaniowym. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał umowę przedwstępną o wniesienie aportem ww. działki i spółka zajęła się uzyskaniem odpowiedniego pozwolenia na budowę.

Jednak w związku z kryzysem na rynku mieszkaniowym i trudnościami na jakie napotykały firmy deweloperskie w zbyciu wybudowanych lokali - zaangażowanie środków w budowę dużego osiedla było bardzo ryzykowne. Dlatego też, pomimo otrzymania pozwolenia na budowę całego osiedla, Wnioskodawca wraz z żoną wnieśli w 2010 roku początkowo tylko część działki, której dotyczyła umowa przedwstępna. Na niej spółka rozpoczęła budowę pokazowego budynku. Dopiero w tym roku - po rozpoznaniu rynku zapadła decyzja o kontynuacji budowy dalszej części osiedla a małżonkowie wnieśli pozostałą część działki. Nadal obie działki są w tej samej Księdze Wieczystej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej czynność wniesienia aportu do tej samej spółki w 2 etapach, którego przedmiotem jest nieruchomość w postaci działki budowlanej wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, czynią Wnioskodawcę podatnikiem tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podleganie opodatkowaniu czynności wniesienia aportów winno spełniać poniższe przesłanki:

1. czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik VAT;
2. wniesienie aportu będzie podlegało opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
3. aport będzie podlegał opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu.
   
   

Zatem najistotniejszym elementem jest kwestia czy dotychczasowe działania Wnioskodawcy związane z posiadaną nieruchomością miały znamiona prowadzenia działalności gospodarczej jako że, podatnikami podatku VAT, stosownie do art. 15 ust. 1, są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wynika, że nabycie majątku nie miało na celu przeznaczenia go na cele handlowe i nigdy nie było przedmiotem takiej działalności.

Wnioskodawca nie rozpoczął także działalności rolniczej z przyczyn wyżej omówionych - zatem przedmiotowa nieruchomość nie była też nigdy majątkiem związanym z żadną działalnością gospodarczą.

Wniesienie aportu w 2 etapach do tej samej spółki komandytowej z przyczyn również wyżej opisanych - nie może wskazywać na działanie częstotliwe. Jest to ta sama czynność ? wniesienie nieruchomości do tej samej spółki komandytowej. Wnioskodawca nigdy nie miał zamiaru podzielić działki w taki sposób, aby móc je zbywać odpłatnie czy wnosić w formie aportów do różnych spółek.

Zatem według opinii Wnioskodawcy, działanie opisane w złożonym wniosku nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej, o której mowa w przywołanym art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Wnioskodawca nie stał się podatnikiem tego podatku a sama czynność wniesienia aportu do jednej spółki takim podatnikiem go nie czyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie ?transakcja zbycia? należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawa towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Z uwagi na powyższe, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów ? następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? mocą ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji osoba dokonująca danej czynności działa jako podatnik. Istotne jest więc ustalenie czy okoliczności związane ze sprzedażą jednoznacznie wskazują, że sprzedaż dokonywana jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. art. 15 ust. 2 ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną stał się posiadaczem działki o powierzchni 17.684 m2 stanowiącej głównie, oprócz nieużytków i lasu, grunty orne. Ww. małżonkowie działkę otrzymali na podstawie umowy dożywocia, od bliskich członków rodziny. W momencie otrzymania działki, stanowiła ona pastwisko a ewentualne plany związane były z zagospodarowaniem jej na działalność rolniczą, której poprzedni właściciele nie byli w stanie już prowadzić.

W międzyczasie, w związku z wejściem w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w/w działka została przekształcona na działkę budowlaną.

Pod koniec 2008 roku zaproponowano małżonkom udział, na zasadzie komandytariuszy, w spółce komandytowej, zajmującej się budownictwem mieszkaniowym. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał umowę przedwstępną o wniesienie aportem ww. działki i spółka zajęła się uzyskaniem odpowiedniego pozwolenie na budowę.

Jednak w związku z kryzysem na rynku mieszkaniowym i trudnościami na jakie napotykały firmy deweloperskie w zbyciu wybudowanych lokali - zaangażowanie środków w budowę dużego osiedla było bardzo ryzykowne. Dlatego też, pomimo otrzymania pozwolenia na budowę całego osiedla, Wnioskodawca wraz z żoną wnieśli w 2010 roku początkowo tylko część działki, której dotyczyła umowa przedwstępna. Na niej spółka rozpoczęła budowę pokazowego budynku. Dopiero w tym roku - po rozpoznaniu rynku zapadła decyzja o kontynuacji budowy dalszej części osiedla a małżonkowie wnieśli pozostałą część działki. Nadal obie działki są w tej samej Księdze Wieczystej.

Na tle tak przedstawionych okoliczności, Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie uznania go za podatnika podatku VAT z tytułu wniesienia aportem do spółki komandytowej przedmiotowej nieruchomości.

Należy zauważyć, iż nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda, takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ? osoba fizyczna ? nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z tym czynność wniesienia aportem do Spółki gruntu, który nie był i nie jest wykorzystywany przez Zainteresowanego do prowadzenia działalności rolniczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to zatem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że wniesienie aportem niezabudowanej nieruchomości gruntowej przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo informuje się, iż mając na uwadze, że Wnioskodawca jest stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa mogą dotyczyć tylko Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.