Spółka nie będzie zobowiązana do uiszczenia opłaty z tytułu świadczenia usług reklamy napojów (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie obowiązku uiszczania opłaty z tytułu świadczenia usług reklamy napojów alkoholowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest potwierdzenie, że po stronie D. Ltd (dalej: ?D.?) nie powstaje obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 132 Ustawy (dalej: ?Opłata?), w związku z działalnością opisaną poniżej.

D.? spółka założona i prowadząca działalność w Wielkiej Brytanii, współpracuje z polską spółką DP sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: ?DP?).D. jest nadawcą programów telewizyjnych. Programy te dostępne są również dla widzów w Polsce, za pośrednictwem polskich operatorów telewizji kablowej oraz cyfrowej. W ramach tej działalności, D. emituje również różnego rodzaju reklamy skierowane do widzów polskich.D. udziela licencji na programy bezpośrednio na rzecz polskich operatorów telewizji kablowej oraz cyfrowej.

W zakresie sprzedaży czasu reklamowego, przyjęto model współpracy, w ramach którego D. sprzedaje czas reklamowy za pośrednictwem DP działającej we własnym imieniu, lecz na rzecz D.. D. obciąża DP z tytułu sprzedaży czasu reklamowego w programach należących do D., a DP sprzedaje ten czas polskim agencjom reklamowym i domom mediowym (reprezentującym swoich klientów zainteresowanych umieszczeniem reklam w tych programach) lub bezpośrednio klientom.

Wśród reklam emitowanych w programach należących do D. znajdują się również reklamy napojów alkoholowych. Jedynym reklamowanym napojem alkoholowym jest piwo w rozumieniu art. 94 ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. 2009 nr 3 poz. 11 ze zm.). D. jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (VAT) w Wielkiej Brytanii. Nie jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, nie wykonuje też czynności, które skutkowałyby obowiązkiem rejestracji dla celów tego podatku w Polsce

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisaną powyżej działalnością, D. była dotychczas i będzie w przyszłości zobowiązana do uiszczania Opłaty, o której mowa w art. 132 Ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisaną powyżej działalnością, nie była ona dotychczas i nie będzie w przyszłości zobowiązana do uiszczania Opłaty określonej w art. 132 Ustawy.

UZASADNIENIE

W wyżej przedstawionej sytuacji należy stwierdzić, że ?podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych?, według Ustawy, jest właśnie D. jako nadawca programów, czyli podmiot, któremu można przypisać ?publiczne rozpowszechnianie? programów, a w konsekwencji również reklam napojów alkoholowych.

Jednakże, zdaniem D., mając na względzie przepisy Ustawy, nie będzie ona jednak zobowiązana do uiszczania Opłaty. Wniosek taki wynika stąd, że przepisy Ustawy dotyczące konstrukcji i trybu wnoszenia Opłaty odwołują się bezpośrednio do polskich przepisów o podatku od towarów i usług. Zdaniem D. analiza Ustawy uzasadnia wniosek, że obowiązek wnoszenia Opłaty dotyczy wyłącznie podatników zarejestrowanych i rozliczających się z tytułu podatku od towarów i usług w Polsce. D. nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, nie wykonuje też żadnych czynności opodatkowanych zgodnie z ustawą o VAT, nie jest więc objęta zakresem podmiotowym przepisów Ustawy dotyczących Opłaty.

Na poparcie stanowiska D. należy wskazać następujące fakty:

1. Jak wynika z brzmienia Ustawy, Opłata naliczana jest w wysokości 10% ?podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług? wynikającej z usługi reklamy napojów alkoholowych. D. nie wykazuje w Polsce podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
   Podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług z tytułu nabycia czasu reklamowego od D. wykazuje DP, który jest podatnikiem z tytułu sprzedaży usług reklamowych. Konsekwentnie, w świetle Ustawy nie ma podstawy, od której Opłata miałaby być obliczana przez D..
   
2. Zgodnie z Ustawą, Opłatę wnosi się ?w terminie do 20. dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym powstał obowiązek wystawienia faktury zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na wynagrodzenie lub jego część?. Jednakże, moment powstania obowiązku wystawienia faktury przez D. dla DP jest regulowany przez prawo Wielkiej Brytanii, nie przez polskie przepisy ustawy o VAT. Trudno więc, w tych okolicznościach, odnosić termin na wniesienie Opłaty, określony w przepisach Ustawy, do D. jako podatnika podatku VAT w Wielkiej Brytanii.
   
3. Istotnym, z punktu widzenia powyższej sytuacji, jest również fakt, że zbiorcza deklaracja miesięczna dotycząca Opłaty powinna zostać wniesiona za pośrednictwem tego samego urzędu skarbowego, do którego wnosi się deklarację dla celów ?podatku od towarów i usług?. D. nie składa żadnych deklaracji wynikających z ustawy o VAT. Należy więc wnioskować, iż również w tym przypadku Ustawa zakłada, że podmiot wnoszący Opłatę musi być zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług w polskim urzędzie skarbowym oraz składać deklaracje dla celów podatku od towarów i usług.
   Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że D. nie jest zobligowana do uiszczania Opłaty, gdyż nie można wywodzić istnienia takiego obowiązku z brzmienia przepisów Ustawy. Mechanizm uiszczania Opłaty, określony w Ustawie, odnosi się wyłącznie do polskich podatników podatku od towarów i usług, nie dotyczy zaś podmiotów zagranicznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT i niewykonujących czynności opodatkowanych polskim podatkiem od towarów i usług.
   D. pragnie podkreślić, że ewentualna interpretacja zakładająca istnienie obowiązku uiszczania Opłaty w opisanym wyżej przypadku ewidentnie wykraczałaby poza literalne brzmienie przepisów Ustawy. Tymczasem przepisy dotyczące Opłaty, jako przepisy nakładające obowiązek ponoszenia pewnego rodzaju daniny publicznej powinny być interpretowane ściśle. Niedozwolona, w opinii D., byłaby rozszerzająca wykładania tych przepisów, oparta przykładowo na domniemanym celu ustawodawcy, skoro nie znajdowałaby ona dostatecznego oparcia w brzmieniu przepisów Ustawy.
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 70, poz. 473 ze zm.), podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Jak wynika z art. 132 ust. 2 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, podmioty, o których mowa w ust. 1, sporządzają zbiorczą deklarację miesięczną według wzoru określonego na podstawie ust. 4 i przekazują ją w terminie do 20. dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym powstał obowiązek wystawienia faktury, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na wynagrodzenie lub jego część.

Stosownie do treści art. art. 132 ust. 3 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, deklaracje, o których mowa w ust. 2, składa się do tego samego urzędu skarbowego, do którego składa się deklarację dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie usługi, o której mowa w ust. 1.

Treść art. 21 cyt. ustawy stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W przedmiotowym słowniczku pojęć ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 21: "użyte w ustawie określenia oznaczają", z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 21 pkt 3 cyt.

ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez reklamę napojów alkoholowych rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z literalnej wykładni art. 132 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają (rozmieszczają na billboardach, na łamach gazet, nadają przez radio i TV, itd.), nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w cyt. ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w cyt. ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż D. ? spółka założona i prowadząca działalność w Wielkiej Brytanii, współpracuje z polską spółką DP sp. z o.o. z siedzibą w W.

D. jest nadawcą programów telewizyjnych. Programy te dostępne są również dla widzów w Polsce, za pośrednictwem polskich operatorów telewizji kablowej oraz cyfrowej. W ramach tej działalności, D. emituje również różnego rodzaju reklamy skierowane do widzów polskich. W zakresie sprzedaży czasu reklamowego, przyjęto model współpracy, w ramach którego D. sprzedaje czas reklamowy za pośrednictwem DP działającej we własnym imieniu, lecz na rzecz D.. D. obciąża DP z tytułu sprzedaży czasu reklamowego w programach należących do D., a DP sprzedaje ten czas polskim agencjom reklamowym i domom mediowym (reprezentującym swoich klientów zainteresowanych umieszczeniem reklam w tych programach) lub bezpośrednio klientom.

Wśród reklam emitowanych w programach należących do D. znajdują się również reklamy napojów alkoholowych, przy czym jedynym reklamowanym napojem alkoholowym jest piwo, w rozumieniu art. 94 ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. 2009 nr 3 poz. 11 ze zm.).

D.nie jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, nie wykonuje też czynności, które skutkowałyby obowiązkiem rejestracji dla celów tego podatku w Polsce. Podatnikiem z tytułu świadczonej przez D. usługi sprzedaży czasu reklamowego jest DP ? to na niej ciąży obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, w okolicznościach niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawcę uznać należy za podmiot świadczący usługi będące reklamą napojów alkoholowych, z uwagi na fakt, iż Spółka jest podmiotem, który będąc nadawcą programów telewizyjnych rozpowszechnia publicznie informacje, w tym również, informacje o napojach alkoholowych.

Zauważyć jednakże należy, iż Spółka nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. W związku z powyższym, jak wynika z informacji zawartych w stanowisku Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług, z tytułu nabycia czasu reklamowego od Spółki wykazuje DP., który jest podatnikiem z tytułu sprzedaży usług reklamowych. Zatem Wnioskodawca, z uwagi na fakt, iż nie jest zobowiązany do ustalenia podstawy opodatkowania, w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu sprzedaży czasu reklamowego, nie ma również możliwości ustalenia 10% tej podstawy, w celu uiszczenia jej jako opłaty za świadczenie usług reklamy napojów alkoholowych.

Ponadto, skoro Wnioskodawca nie jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a więc nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wystawia również faktur VAT dokumentujących świadczenie usług w zakresie sprzedaży czasu reklamowego, za które otrzymuje wynagrodzenie. Spółka nie może więc również wypełnić obowiązku wystawienie faktury VAT, zgodnie z przepisami podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca nie będąc czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie rozlicza się z tego podatku, a więc nie składa deklaracji dla podatku od towarów i usług do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Nie ma więc możliwości sporządzenia zbiorczej deklaracji i przekazania jej do właściwego urzędu skarbowego (tego samego, który jest właściwy z tytułu rozliczeń dla podatku od towarów i usług).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Spółka nie jest zobowiązana do uiszczenia opłaty z tytułu świadczenia usług reklamy napojów alkoholowych, o której mowa w art. 132 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.