dokonanie korekty podatku naliczonego w związku z powstaniem niedoboru

dokonanie korekty podatku naliczonego w związku z powstaniem niedoboru

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01 sierpnia 2008r. (data wpływu 18 sierpnia 2008r.) uzupełnionego w dniu 14 października 2008r. poprzez wniesienie dodatkowej opłaty, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty podatku naliczonego w związku z powstaniem niedoboru - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008r został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty podatku naliczonego w związku z powstaniem niedoboru.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji na dzień 31 grudnia 2007r. stwierdzono niedobór towarów handlowych które były składowane na zewnątrz budynku. Plac jest ogrodzony i celem dodatkowego zabezpieczenia terenu, zainstalowano system monitoringu. Dowodem stwierdzającym kradzież środków obrotowych są kasety z nagraniem włamań dokonywanych przez osoby trzecie. W/w zdarzenie zostało zgłoszone do Biura Ochrony z którym Firma ma podpisaną umowę. Potwierdzeniem zgłoszenia jest zaświadczenie wydane przez Biuro i wydruki potwierdzające wzmożone patrole i całonocne kontrole celem ustalenia sprawców włamań. Powyższe działania nie dały zamierzonego efektu, gdyż nie udało się wykryć sprawców kradzieży, a co za tym idzie odzyskać utraconych towarów. Rozmiary strat zostały ustalone podczas spisu przeprowadzonego na dzień 31.12.2007r. Komisja inwentaryzacyjna uznała niedobór za niezawiniony. W związku z tym, iż zdarzenia powodujące powstanie strat w składnikach majątku Wnioskodawcy mogą wynikać z różnych przyczyn: o charakterze losowym, powstałe na skutek uszkodzeń w czasie transportu, załadunku, itp.

Zarządzeniem wewnętrznym Podatnik określił procentową normę ubytków, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ kwota niedoboru wynikająca z kradzieży przekracza w/w normę, różnicę Podatnik wyłączył z kosztów uzyskania przychodów, dokonując jednocześnie naliczenia VAT naliczonego od niedoborów ponad normę. Kwotę VAT naliczonego ponad normę Wnioskodawca odprowadził do urzędu skarbowego.

Pismem z dnia 06 października 2008r. nr IP-PP2-443-1262/08-2/BM Podatnik został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie, którego zdarzenia (podatku) dotyczy uiszczona kwota (wniosek Spółki dotyczył dwóch podatków natomiast opłata została uiszczona w kwocie 75 zł) oraz do uiszczeniu dodatkowej opłaty.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Podatnik w dniu 14 października 2008r. uiścił ww. opłatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku od towarów i usług niedobory w towarach handlowych, uznane przez Komisję inwentaryzacyjną za niezawinione, gdyż powstały w wyniku zdarzenia losowego jakim była kradzież, wywołują konsekwencje w podatku od towarów i usług tj. czy jest obowiązek korygowania podatku naliczonego od zakupów towarów stanowiących następnie niedobór w środkach obrotowych i odprowadzania go do urzędu skarbowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, niedobory, straty w środkach obrotowych powstałe w wyniku kradzieży nie zostały wymienione wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zatem nie podlegają one opodatkowaniu VAT.

Dotyczy to zarówno niedoborów zawinionych jak i niezawinionych. Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w ustawie o VAT, Podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od tych wydatków, które są związane ze sprzedażą opodatkowaną. Zatem przy zakupie towarów podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego, bowiem nabywał towary w celu ich dalszej odsprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Wszelkie niedobory niezawinione, spowodowane zniszczeniem, kradzieżą nie powodują obowiązku naliczania VAT i odprowadzania do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Niedobory towarów, jako niestanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi określonymi w art. 88 i 90 ustawy oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego określonymi w art. 91.

Z brzmienia przepisu art. 20(1)(b) VI Dyrektywy Rady Europy z dnia 17 maja 1977r. obowiązującej na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (obecnie art. 185 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE) wynika, że nie powodują konieczności korekty udowodnione albo potwierdzone przypadki zniszczenia, utraty lub kradzieży własności. Państwa członkowskie mogły wprowadzić obowiązek dokonywania takiej korekty w przypadku kradzieży, jednakże Polska z tej możliwości nie skorzystała.

Mając na uwadze powyższe oraz brak stosownych regulacji w ustawie o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż przepis art. 91 ww. ustawy, stanowiący o korektach podatku naliczonego, nie przewiduje obowiązku dokonania korekty tego podatku w związku ze stwierdzonym niedoborem towarów.

Jeżeli zatem skradzione towary były przeznaczone do działalności opodatkowanej i został odliczony podatek naliczony przy ich nabyciu, nie powstaje konieczność dokonania korekty.

Należy jednak podkreślić, iż stwierdzone niedobory towarów powinny zostać prawidłowo udokumentowane. Zważywszy na różnorodność rodzajów prowadzonej działalności i zdarzeń powodujących straty, nie jest możliwe przyjęcie jednej obowiązującej w każdej sytuacji wykładni ?prawidłowego udokumentowania? - ocena czy przedmiotowa kradzież została właściwie udokumentowana czy też nie może nastąpić jedynie po zbadaniu konkretnego przypadku, na podstawie materiałów źródłowych, przez właściwy urząd skarbowy.

Ponadto, w związku z opisaną sytuacją faktyczno-prawną w której Wnioskodawca informuje, iż dokonał korekty zobowiązania w podatku od towarów i usług (odprowadzono do urzędu skarbowego kwotę VAT naliczonego ponad normę), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przypomina, iż zgodnie z przepisem art. 14 b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. 2005, Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostawanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika