Moment opodatkowania podatkiem VAT środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku powierniczym

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu opodatkowania podatkiem VAT środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku powierniczym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (zwana dalej Wnioskodawcą lub Spółka) prowadzi działalność m.in. w zakresie budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego i usługowego oraz sprzedaży lokali mieszkalnych i usługowych we wzniesionych budynkach.

W związku z realizowaną inwestycją oraz rozpoczęciem sprzedaży mieszkań przy zastosowaniu warunków i zasad wynikających z ustawy z dnia 16 września 2011 roku o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego Spółka zawarła z bankiem umowę otwartego rachunku powierniczego. Zgodnie z umową na prowadzenie rachunku Spółka jest posiadaczem rachunku (powiernikiem). Środki wpływające na rachunek pochodzą od przyszłych nabywców lokali w inwestycji, której budowę Spółka realizuje. Wpłaty poszczególnych nabywców mieszkań odbywają się w terminach i wielkościach ściśle określonych umową deweloperską na rachunki indywidualnie przypisane do każdego nabywcy. Środki zgromadzone w ramach otwartego rachunku powierniczego podlegają ochronie. Spółka ma ograniczone prawo do dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku. Przede wszystkim wydatkowanie środków może nastąpić wyłącznie na realizację inwestycji ściśle określonej w umowie o ustanowienie rachunku powierniczego. Z tego względu Wnioskodawca dla każdej inwestycji zawiera odrębne umowy rachunków powierniczych. Środki zgromadzone na rachunku wypłacane są na rachunek bieżący Spółki po spełnieniu ściśle określonych warunków. Tymi warunkami jest m.in. zakończenie określonego etapu prac budowlanych, zgodnie z załączonym do umowy o prowadzenie rachunku powierniczego załącznikiem. Przed zrealizowaniem dyspozycji wypłaty środków złożonej przez Wnioskodawcę w banku, ten dokonuje kontroli zakończenia procesu realizacji określonego etapu inwestycji.

Wnioskodawca nie staje się właścicielem środków, które wpłynęły od przyszłych nabywców lokali na konto. W przypadku odstąpienia od umowy deweloperskiej bank zwraca środki pieniężne na konto nabywcy. Z tego względu w przedstawionym stanie faktycznym powstało pytanie dotyczące skutków w podatku od towarów i usług w zakresie wpłat dokonywanych przez nabywców lokali na rachunek powierniczy, przy założeniu, że przed czasem ich wydatkowania nie dochodzi do zawarcia ostatecznej umowy przenoszącej własność lokalu na nabywcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT środki pieniężne zgromadzone na rachunku powierniczym? Czy w momencie ich wpływu na rachunek powierniczy, czy w momencie wypłaty z tego rachunku na rachunek bieżący Spółki (powiernika)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty dokonane przez nabywców lokali na rachunek powierniczy zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie deweloperskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT do czasu ich wypłaty przez bank na rachunek bieżący Spółki. W efekcie czego spółka nie wystawia faktury na wartość dokonanych przez nabywców wpłat.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy Prawo bankowe na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez osobę trzecią. W myśl natomiast art. 59 ust. 2 ww. ustawy stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik). Zgodnie z art. 59 ust. 3 ww. ustawy, umowa o prowadzenie rachunku określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku powierniczego - środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu (art. 59 ust. 4). Z kolei zgodnie z ust. 5 tego przepisu, w razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku - środki pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości.

Jak wynika z przytoczonych przepisów istota rachunku powierniczego polega na tym, że zgromadzone na nim środki pochodzą od osób trzecich i przeznaczone są na poczet świadczonych w przyszłości usług. Pieniądze nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą ich wpływu na rachunek powierniczy. W ten sposób zapewniona jest ochrona środków zgromadzonych na rachunku.

Należy wskazać, iż istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to instytucja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji inwestycji, dla której rachunek został utworzony.

W sytuacji, kiedy płatności na rachunek powierniczy dokonywane są w taki sposób, iż korzystanie z tych środków jest odsunięte w czasie, aż do chwili spełnienia warunków przewidzianych w umowie, stanowi to de facto formę zabezpieczenia wykonania zobowiązań. Do momentu zatem uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwilą kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji. Moment ten następuje z chwilą przelewu środków zgromadzonych na rachunku powierniczym na rachunek bieżący, którym posiadacz może swobodnie dysponować.

Zatem z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego - środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, gdyż z chwilą ich wpłacania posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi. Decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest fakt, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, iż może on nimi swobodnie dysponować. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania wpłaconymi środkami na rachunek powierniczy powoduje, iż wpłacone kwoty uznaje się za zaliczkę, przedpłatę lub zapłatę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu dostawy lokali i budynków powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania lokalu lub budynku. Przy czym, jeżeli przed wydaniem lokalu lub budynku zostanie wpłacona należność (tj. przedpłata, zaliczka, zadatek, rata) obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania.

Jak wynika z przywołanych powyżej argumentów wpłat dokonywanych na rachunek powierniczy nie można traktować jako przedpłat, zaliczek, zadatków, rat. Zatem w przypadku wpłat na rachunek powierniczy obowiązek podatkowy w Spółce powstanie dopiero w momencie ich wypłaty w całości lub w części przez bank z tytułu dostawy lokali i budynków nie później niż 30. dnia licząc od dnia wydania lokali i budynków. Natomiast w sytuacji wypłat z rachunku powierniczego w trakcie realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT tj. w momencie dokonania wypłaty środków przez bank na rachunek bieżący Spółki. Z tego względu dopiero otrzymane, kwoty wypłacone Spółce przez bank winny zostać udokumentowane fakturami VAT.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko potwierdza szereg indywidualnych interpretacji podatkowych wydawanych przez Ministra Finansów. Przytoczyć można przykładowo interpretację indywidualną z dnia 8 grudnia 2011 r. (sygn. IBPP3/443-1012/11/PK), interpretację indywidualną z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IP-PP1/443-352/07-2/JL) czy też interpretację indywidualną zapadłą w niemal tożsamym stanie faktycznym, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 lipca 2013 r. nr IBPP2/443-382/13/KO.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Jak stanowi art. 19 ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 10 ww. ustawy w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Jak stanowi art. 19 ust. 11 ww. ustawy jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W przypadkach określonych w ust. 10 oraz ust. 13 pkt 2-4 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części (art. 19 ust. 15 ww. ustawy).

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w przytoczonych przepisach, konieczne jest ustalenie czy miała miejsce dostawa towaru, ustalenie terminu wydania przedmiotu umowy, ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości, porównanie terminów otrzymania zapłaty oraz terminu wydania, zgodnie z treścią art. 19 ust. 10 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wydanie towaru stanowi efekt zawarcia umowy sprzedaży. Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub lokale powstanie w sposób określony w art. 19 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem ust. 11 i ust. 15. Przy czym, za dzień wydania w rozumieniu cyt. wyżej przepisów art. 19 ust. 1, ust. 4 i ust. 10 ustawy rozumieć należy dzień faktycznego i ekonomicznego przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością. Dla części należności, obejmującej wpłatę dokonaną przed wydaniem nieruchomości obowiązek ten powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Dla pozostałej kwoty natomiast, z chwilą otrzymania zapłaty nie później niż 30. dnia od dnia wydania nieruchomości.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego i usługowego oraz sprzedaży lokali mieszkalnych i usługowych we wzniesionych budynkach. W związku z realizowaną inwestycją oraz rozpoczęciem sprzedaży mieszkań przy zastosowaniu warunków i zasad wynikających z ustawy z dnia 16 września 2011 roku o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego Spółka zawarła z bankiem umowę otwartego rachunku powierniczego. Zgodnie z umową na prowadzenie rachunku Spółka jest posiadaczem rachunku (powiernikiem). Środki wpływające na rachunek pochodzą od przyszłych nabywców lokali w inwestycji, której budowę Spółka realizuje. Wpłaty poszczególnych nabywców mieszkań odbywają się w terminach i wielkościach ściśle określonych umową deweloperską na rachunki indywidualnie przypisane do każdego nabywcy. Spółka ma ograniczone prawo do dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku. Wnioskodawca nie staje się właścicielem środków, które wpłynęły od przyszłych nabywców lokali na konto. W przypadku odstąpienia od umowy deweloperskiej bank zwraca środki pieniężne na konto nabywcy. Wydatkowanie środków może nastąpić wyłącznie na realizację inwestycji ściśle określonej w umowie o ustanowienie rachunku powierniczego. Środki zgromadzone na rachunku wypłacane są na rachunek bieżący Spółki po spełnieniu ściśle określonych warunków m.in. zakończenia określonego etapu prac budowlanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu opodatkowania podatkiem od towarów i usług wpłat dokonywanych przez nabywców lokali na rachunek powierniczy.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, że zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.) na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez osobę trzecią. W myśl art. 59 ust. 2 ww. ustawy stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik). Zgodnie z art. 59 ust. 3 cyt. ustawy umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku powierniczego - środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu (art. 59 ust. 4 ww. ustawy). Z kolei zgodnie z ust. 5 tegoż przepisu w razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku powierniczego - środki pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości.

Z powyższych przepisów wynika, że istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to instytucja, która ma za zadanie zabezpieczać interesy sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Powiernik informuje sprzedawcę o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym ten wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem. Do momentu uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Zatem z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego - środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat (z chwilą ich wpłacania posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi), bowiem decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest fakt, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, iż może on nimi swobodnie dysponować. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.

Zatem wpłaty dokonane przez przyszłych nabywców lokali na rachunek powierniczy zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie deweloperskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT do czasu ich wypłaty przez bank na rachunek bieżący Spółki. Wnioskodawca ma bowiem ograniczone prawo dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku. Nie staje się On właścicielem środków, które wpłynęły od przyszłych nabywców lokali na indywidualnie przypisany do każdego nabywcy rachunek. Dopiero w momencie uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku powierniczym Wnioskodawca ma możliwość dysponowania nimi - wtedy więc zachodzi konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z chwilą otrzymania środków na rachunek bieżący Spółki powstanie obowiązek podatkowy w tej części. Natomiast same wpłaty dokonywane przez przyszłych nabywców lokali na rachunki powiernicze, bez możliwości dysponowania tymi środkami pieniężnymi przez Wnioskodawcę nie skutkują po stronie Spółki powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Z uwagi na przywołane uregulowania oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokonane przez przyszłych nabywców wpłaty na rachunek powierniczy zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie deweloperskiej, bez możliwości dysponowania pieniędzmi przez Wnioskodawcę, nie powodują powstania obowiązku podatkowego w stosunku do wpłaconej kwoty. Nie stanowią one należności, o której mowa w art. 19 ust. 10 i 11 ustawy o VAT. Możliwość dysponowania Wnioskodawca uzyska dopiero w momencie uwolnienia (wypłaty) przez bank środków pieniężnych, po spełnieniu ściśle określonych warunków wskazanych w umowie. Tym samym, obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie wypłaty środków przez bank na rachunek bieżący Spółki.

Odnosząc się do udokumentowania wpłaconych kwot fakturami VAT wskazać należy, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy art. 106 ust. 3 cyt. ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.). I tak w myśl § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-5, § 10-12 i § 16 ust. 2. Zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część należności, w odniesieniu do której zgodnie z ustawą powstaje obowiązek podatkowy, fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od dnia, w którym ją otrzymano. Stosownie do § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11 oraz ust. 16a i 16b ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Odniesienie powyższych uregulowań do przedstawionego we wniosku opisu sprawy pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca powinien wystawić fakturę nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego, tj. z chwilą gdy bank dokona wypłaty na rzecz Wnioskodawcy środków zgromadzonych na rachunku powierniczym. Wpłaty dokonane przez nabywców lokali na rachunek powierniczy nie podlegają opodatkowaniu do momentu wypłaty środków przez bank na rachunek bieżący Spółki (zgodnie z art. 19 ust. 10 w zw. z ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług). W konsekwencji powyższego, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że dopiero otrzymane kwoty, wypłacone Spółce przez bank, powinny zostać udokumentowane fakturami VAT. W przypadku zawarcia ostatecznej umowy przenoszącej własność lokalu na nabywcę obowiązek wystawienia faktury powstanie nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego tj. w momencie wypłaty środków na rachunek bieżący Spółki, nie później niż 30 dnia licząc od dnia wydania lokalu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.