Wnioskodawca wystawioną fakturę korygującą ?in plus? winien uwzględnić w rejestrze sprzedaży (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.11.2011 r. (data wpływu 28.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej i ujęcia faktury korygującej z tytułu zwiększenia ceny sprzedaży ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za prowadzenie spraw sądowych z urzędu i wystawienia faktury z tytułu tej czynności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest spółką kapitałową prawa polskiego, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji alkoholu. W ramach restrukturyzacji biznesowej grupy, do której należy Spółka, Spółka planuje zbyć na rzecz innej spółki kapitałowej (dalej jako: ?Kupujący?) szereg aktywów.

Przedmiotowa restrukturyzacja nie będzie prowadzić do przeniesienia na Kupującego przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz ustawy o CIT. W wyniku restrukturyzacji, o której mowa powyżej, Spółka dokona między innymi zbycia (w drodze umowy kupna-sprzedaży) na rzecz Kupującego bazy klientów.

Baza klientów jest źródłem wiedzy o obrotach Sprzedającego z poszczególnymi klientami, o grupach towarowych nabywanych przez poszczególnych klientów, warunkach handlowych, rzetelności płatniczej, okolicznościach wykorzystywanych w akcjach marketingowych i promocyjnych oraz w działalności operacyjnej Sprzedającego.

Stanowi ona substrat tzw. kapitału klienta, traktowanego jako część kapitału intelektualnego Spółki i uwzględnia nie tylko dane klientów i ich lojalność oraz relacje Sprzedającego z klientami, ale także inne ważne informacje o tych klientach oraz kanałach dystrybucji towarów.

Z perspektywy CIT baza ta stanowi know-how (co zostało potwierdzone w interpretacji podatkowej otrzymanej przez Kupującego). Umowa kupna-sprzedaży dotycząca przedmiotowej bazy przewiduje, iż Sprzedający sprzedaje, a Kupujący kupuje opisaną bazę klientów Sprzedającego za określoną cenę. Cena ta będzie płatna bez spełnienia się dodatkowego warunku w terminie określonym w umowie. Umowa stanowi jednocześnie, że ponieważ możliwości oczekiwanego wykorzystania bazy danych klientów zależne są w pewnym stopniu od woli osób trzecich (klientów), w tym podjęcia współpracy handlowej z Kupującym, strony zgodnie ustalają, iż w razie uzyskania przez Kupującego w ciągu określonego przedziału czasowego łącznie obrotów netto z podmiotami umieszczonymi w bazie klientów Sprzedającego nie niższych niż określony pułap, to Kupujący zapłaci Sprzedającemu dodatkową kwotę określoną w umowie, powiększoną o podatek od towarów i usług.

Potencjalne zwiększenie ceny sprzedaży bazy klientów, o którym mowa powyżej, zostanie udokumentowane wystawieniem przez Sprzedającego faktury VAT korygującej w stosunku do pierwotnej faktury VAT sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Kupującego bazy klientów Spółki, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego; Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT korygującej z tytułu zwiększenia ceny sprzedaży oraz ujęcia przedmiotowej korekty na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstanie przyczyna korekty (spełni się warunek)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy po przeprowadzeniu transakcji przeniesienia na rzecz Kupującego bazy klientów Spółki, cena sprzedaży ulegnie zwiększeniu na skutek ziszczenia się warunku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT korygującej z tytułu zwiększenia ceny sprzedaży oraz ujęcia przedmiotowej korekty na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstanie: przyczyna korekty (spełni się warunek).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, w sytuacji ziszczenia się ww. warunku i powstania po jej stronie obowiązku wystawienia faktury VAT korygującej z tytułu zwiększenia ceny sprzedaży, podatek VAT należny z tytułu tej korekty powinien zostać rozliczony na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres w którym powstanie przyczyna korekty (tj. spełnienie się warunku).

Przepisy ustawy o VAT oraz aktów wykonawczych do tej ustawy nie określają w sposób wyczerpujący zasad dotyczących momentu właściwego do uwzględnienia korekty zwiększającej kwotę podatku VAT należnego. W tym zakresie należy odwołać się, do wypracowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych, przesłanką decydującą o momencie wykazania obrotu z tytułu korekty podstawy opodatkowania jest charakter zdarzenia powodującego konieczność dokonania korekty faktury. Jeżeli bowiem przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej (np. w sytuacji gdy popełniono błąd), wówczas korekta powinna być dokonana wstecz, tj. powinna być ujęta w rozliczeniu za okres, w którym w wyniku błędu zaniżony został podatek należny. Jeżeli natomiast przyczyna korekty powstała w terminie późniejszym (np. w sytuacji finalnego uzgodnienia ceny), korekta in plus powinna zostać ujęta na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty. W tym ostatnim przypadku, korekta na bieżąco jest uzasadniona faktem, iż pierwotna faktura została wystawiona poprawnie i w przeszłości nie doszło do zaniżenia podatku należnego.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w następujących wyrokach:

• Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 5 lutego 2009 r. (sygn. I FSK 1874/08),
  

• Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 26 października 2009 r. (sygn. I FSK 831/08),
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu z 15 listopada 2004 r. (sygn. I SA/Wr 3316/02),
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z 3 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 637/08),
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z 13 stycznia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1634/09),
  

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z 2 marca 2011 r. (sygn. III SA/Wa 177/11),
  
  
  

oraz interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 12 października 2009 r. (sygn. IPPP3/4521-45/09-2/KT),
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 28 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP3/443- 1067/09-2/MM),
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 5 września 2011 r (sygn. IPPPI-443- 2111/08/11-6/S/MP).
  
  
  

Spółka pragnie dodać, iż chociaż w omawianym przypadku warunek, którego ziszczenie się prowadzić może do korekty ceny jest znany stronom umowy w momencie jej zawarcia, to jego ziszczenie stanowić będzie nową okoliczność wpływającą na podstawę opodatkowania. W momencie wystawienia pierwotnej faktury sprzedaży jest on niepewny i de facto strony umowy nie mają wiedzy czy faktycznie się spełni. Jednocześnie, warunku takiego nie można utożsamiać z błędem w wystawieniu faktury, który to błąd jako skutkujący wadliwym określeniem podstawy opodatkowania powinien być uwzględniony w rozliczeniu za okres, w którym został rozpoznany pierwotny obowiązek podatkowy.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje także uzasadnienie na gruncie art. 29 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania VAT jest obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. W konsekwencji, w analizowanym przypadku nie można mówić o obrocie z tytułu dodatkowego wynagrodzenia dopóty, dopókiy nie zostaną spełnione przesłanki jego wypłacenia.

Tym samym, ponieważ ziszczenie się warunku skutkującego zwiększeniem ceny sprzedaży bazy klientów ma charakter niepewny, tj. strony umowy sprzedaży (Spółka oraz Kupujący) nie są w stanie w momencie zawarcia przedmiotowej umowy przewidzieć czy warunek ten się w ogóle spełni, oraz ponieważ skutkiem ewentualnego ziszczenia się przedmiotowego warunku byłaby korekta podatku VAT należnego in plus, w ocenie Spółki będzie ona uprawiona do uwzględnienia korekty, tj. rozliczenia zwiększenia podatku VAT należnego, na bieżąco, czyli w rozliczeniu za okres, w którym przyczyna korekty zaistnieje (tj. spełni się warunek).

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi ? art. 19 ust. 4 ustawy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi lub wydania towaru).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Ustawodawca przewidział w przepisach rozporządzenia możliwość skorygowania faktur ? przepis § 13 i § 14 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
   
   
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
   
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do treści § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz ?KOREKTA? albo wyrazy ?FAKTURA KORYGUJĄCA? (§ 13 ust. 8 rozporządzenia).

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jak wynika z powyższych regulacji aktu wykonawczego, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W praktyce, przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług zdarzają się pomyłki. W związku z tym, ustawodawca przewidział procedurę korygowania błędów. Generalnie korekty można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu.

W ramach powyższego rozróżnienia można dokonać podziału tychże korekt również ze względu na powód (przyczynę) ich wystawienia.

I tak, korekta podwyższająca podatek należny w stosunku do sprzedaży pierwotnej może być dokonana:

1. w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie wartości obrotu (np.: niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub
2. z powodu innych przyczyn, np. podwyższenia ceny sprzedaży.
   
   

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez korektę, winien rozliczyć należny podatek w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy.

W drugim zaś przypadku, gdy korekta wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w momencie korekty oraz w deklaracji za bieżący okres rozliczeniowy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca (Spółka albo Sprzedający) jest spółką kapitałową prawa polskiego, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji alkoholu. W ramach restrukturyzacji biznesowej grupy, do której należy Spółka, Wnioskodawca planuje zbyć na rzecz innej spółki kapitałowej (Kupującego) szereg aktywów. Przedmiotowa restrukturyzacja nie będzie prowadzić do przeniesienia na Kupującego przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W wyniku restrukturyzacji, o której mowa powyżej, Wnioskodawca dokona między innymi zbycia (w drodze umowy kupna-sprzedaży) na rzecz Kupującego bazy klientów.

Umowa kupna-sprzedaży dotycząca przedmiotowej bazy przewiduje, iż Wnioskodawca tj. Sprzedający sprzedaje a Kupujący kupuje opisaną bazę klientów Sprzedającego za określoną cenę. Cena ta będzie płatna bez spełnienia się dodatkowego warunku w terminie określonym w umowie. Umowa stanowi jednocześnie, że ponieważ możliwości oczekiwanego wykorzystania bazy danych klientów zależne są w pewnym stopniu od woli osób trzecich (klientów), w tym podjęcia współpracy handlowej z Kupującym, strony zgodnie ustalają, iż w razie uzyskania przez Kupującego w ciągu określonego przedziału czasowego łącznie obrotów netto z podmiotami umieszczonymi w bazie klientów Sprzedającego nie niższych niż określony pułap, to Kupujący zapłaci Sprzedającemu dodatkową kwotę określoną w umowie, powiększoną o podatek od towarów i usług. Potencjalne zwiększenie ceny sprzedaży bazy klientów, o którym mowa powyżej, zostanie udokumentowane wystawieniem przez Wnioskodawcę - Sprzedającego faktury VAT korygującej w stosunku do pierwotnej faktury VAT sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, kluczową rolę pełni przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny sprzedaży bazy klientów, będzie nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. I tak w sytuacji gdy Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą ?in plus?, na skutek podwyższenia ceny, ziszczenia się warunku wynikającego z umowy, zauważyć należy, iż podwyższenie kwoty należnej wynikającej z tytułu zawartej umowy kupna-sprzedaży nie stanowi żadnej nowej okoliczności niemożliwej do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. Możliwość zaistnienia takiej sytuacji wynika bowiem z umowy jaką Wnioskodawca zawiera z Kupującym, tj. uzyskania przez Kupującego w ciągu określonego przedziału czasowego łącznie obrotów netto z podmiotami umieszczonymi w bazie klientów Sprzedającego nie niższych niż określony pułap, wówczas Kupujący zapłaci Sprzedającemu dodatkową kwotę określoną w umowie. Zatem, jeżeli strony transakcji ustalą w umowie, iż cena transakcji będzie zależna od zaistnienia jakiegoś zdarzenia, to chociaż spełnienie się powyższych warunków może być niezależne od Wnioskodawcy, to sam wzrost ceny pośrednio od stron transakcji zależy ? to strony transakcji ustaliły warunki danej umowy.

Powyższa sytuacja wskazuje, iż Wnioskodawca w momencie dokonywania sprzedaży będzie miał wiedzę o ewentualnej konieczności dokonania w przyszłości ewentualnej korekty wystawionej faktury pierwotnej. W dacie powstania obowiązku podatkowego, objętego fakturą, znana będzie i akceptowana ekonomicznie ewentualna zmiana ceny. Z góry więc Spółka założyła tymczasowość wykazanej na fakturze ceny, zakładając że podstawa opodatkowania może ulec zmianie. W tym przypadku nie można zatem mówić, iż przyczyną wystawienia faktury korygującej będzie zaistnienie dodatkowych, nieznanych w dniu wystawienia faktury pierwotnej okoliczności, które wpłyną na podwyższenie ceny sprzedaży. Zatem faktura korygująca zwiększająca obrót i kwotę podatku należnego winna zostać uwzględniona w okresie rozliczeniowym, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej dostawy bazy klientów, a więc w rozliczeniach za okres rozliczeniowy, w którym wykazano dokonanie dostawy i ujęto fakturę pierwotną.

Reasumując, Wnioskodawca wystawioną fakturę korygującą ?in plus? winien uwzględnić w rejestrze sprzedaży w miesiącu, w którym wystawiona została faktura pierwotna i jednocześnie skorygować deklarację VAT-7 za ten miesiąc.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznanć za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy interpretacji indywidualnych tutejszego Organu podatkowego należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, iż każdy stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) podlega indywidualnej ocenie pod kątem obowiązujących przepisów prawa podatkowego. W niniejszej interpretacji tut. Organ podatkowy zaliczył powołane przez Wnioskodawcę interpretacje podatkowe jako element argumentacji Strony, aczkolwiek nie mogą one stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie z uwagi na odmienność stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych opisanych w tych interpretacjach od zdarzenia przyszłego zaprezentowanego przez Wnioskodawcę.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa wskazać należy, iż tutejszy Organ podziela stanowisko ww. orzeczenia w zakresie, iż sposób rozliczenia faktury korygującej, która podwyższa podatek należny w fakturze pierwotnej zależy od przyczyny dokonania korekty. Jednakże zwraca uwagę, iż każdorazowo należy badać indywidualnie, czy okoliczności powodujące wystawienie faktury korygującej kreują nową sytuację prawną, czy też stwierdzają (ze skutkiem wstecznym) stan jaki powinien być uwidoczniony na fakturze pierwotnej. W związku z tym przedmiotowe orzeczenia nie mogą stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy. Ponadto stwierdzić należy, iż w zakresie terminu rozliczenia faktur korygujących zwiększających cenę, orzecznictwo sądów nie jest jednomyślne.

Tut. Organ pragnie przywołać wyrok z dnia 4 listopada 2009 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (III SA/Wa 818/09). W ocenie sądu: ?skoro jedynym kryterium dla powstania obowiązku podatkowego pozostaje czynność rodząca taki obowiązek, co podkreśla art. 19 ust. 1 u.p.t.u., a zgodnie z treścią art. 19 ust. 4 u.p.t.u., powinien być potwierdzony wystawieniem faktury, która skonkretyzuje datę zobowiązania podatkowego to bez względu na okoliczności, wszelkie zmiany dokonane w dokumencie potwierdzającym taką czynność, muszą wywoływać skutek ?ex tunc". Nie można bowiem w dokumencie, z którego wywodzony jest skutek prawny od daty jego wystawienia, zmieniać cechy charakterystyczne ze skutkiem przyszłym - ex nunc. W prawie podatkowym prowadziłoby to do przypadków obejścia prawa?.

Stanowisko tut. Organu znajduje również potwierdzenie w wyroku z dnia 8 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Lu 636/10.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tutejszy Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.